Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen op De verborgen hoek, 12 april 2018:
Wie van volslanke biografieën houdt mag de armen uit de mouwen steken voor ‘Rusteloos en overal – Het leven van Albert Helman’. Dit boek over Lou Lichtveld, zoals de echte naam luidde van de Surinaamse schrijver, musicus, verzetsman, reiziger, politicus en nog veel meer, werd geschreven door Michiel van Kempen (Oirschot, 1957), bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische literatuur aan de Universiteit van Amsterdam. (…) Zijn stijl resulteert in een prettig leesbare verhaalvorm die dus door een groot publiek kan worden genoten, groter althans dan verwacht mag worden op basis van de vele onbekende zaken die aan bod komen, zowel voor de Nederlandse als de Surinaamse lezers! Van Kempen legt gelukkig veel uit maar wordt nergens betweterig. Hij getuigt van empathie voor de talrijke personages, op de eerste plaats de man die de aanleiding van het boek vormt. De auteur is dan wel gefascineerd door Helman, kritiekloos over diens talrijke onhebbelijkheden zoals gierigheid en bemoeizucht is hij allerminst. (…) Twee punten met name maken het boek extra boeiend, de beschrijvingen van Helmans gereis en gesjouw, en zijn contacten met bekende, soms zelfs internationaal beroemde figuren. (…) Van Kempen heeft met zijn levensbeschrijving van “een van de grootste Surinamers van de twintigste eeuw” zijn eigen magnum opus afgeleverd. Hoeveel studies, correcties en onthullingen uit allerlei hoeken ook nog volgen, en reken maar dat dit gebeurt, over alle bronnen heen zal dit standaardwerk over de caleidoscopisch onnavolgbare Lou Lichtveld een verlichtende slagschaduw blijven werpen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
Tag: suriname
Etchica Voorn – Dubbelbloed (2de druk)
Etchica Voorn
Dubbelbloed
Biografische roman
Suriname – Nederland
Gebrocheerd in omslag met flappen,
176 blz., € 17,50
Eerste druk 2017
Tweede druk mei 2018
ISBN 978-90-6265-969-2
De pers over Dubbelbloed
‘Autobiografisch relaas van de zoektocht van de hoofdpersoon naar antwoorden op vragen als ‘Waar hoor ik bij?’ en ‘Waar ben ik thuis?’. Aangezien de hoofdpersoon een Nederlandse moeder en een Surinaams-Creoolse vader heeft, is zij noch zwart noch wit. In geen van beide werelden wordt zij geaccepteerd. Zowel in Nederland als in Suriname ondervindt zij hevige weerstand. Het is een pijnlijk boek. Het is niet niks als haar overgrootvader aan moeders kant haar volstrekt negeert bij een bezoek. Het gaat ook niet in haar koude kleren zitten als de kennismaking met haar grootmoeder aan vaders kant uitloopt op een totale teleurstelling. Als zij haar duttende grootmoeder liefdevol streelt vraagt deze alleen wie die brutale blanke is. De schrijver moet geprezen worden om haar openhartigheid over het alledaagse racisme dat zij als ‘dubbelbloed’ zowel aan Nederlandse als Surinaamse kant ervaart.’ – NBD | Biblion
‘Dit boek is het autobiografische verslag, waarin de auteur vanuit haar bi-raciale achtergrond haar eigen identiteit tracht te vinden. Een knap boek over een dappere reis, mooi verwoord in alle twijfels.’ – Marianne Janssen op Leeskost
‘Zelden zo’n openhartig verhaal gelezen over het omgaan met je afkomst. Dubbelbloed, wat een prachtige omschrijving van de verscheurdheid die een kind voelt. Dit boek dwingt respect af voor onze landgenoten en medemensen met dubbelbloed, of ze nu uit Indonesië, Suriname, de Antillen of welke godvergeten plek ook komen.’ – Marjan Berk in AD | Algemeen Dagblad
‘Blanke Nederlanders zien haar als een zwarte vrouw, terwijl ze dat voor Surinaamse begrippen niet is. Waar zij zich minderwaardig had kunnen gaan voelen omdat ze in geen beide culturen geaccepteerd wordt, bij geen van tweeën thuis lijkt te horen, besluit ze dat ‘dubbel’ voor haar betekent dat ze van alle twee de culturen de beste dingen heeft meegekregen. Ze is een onafhankelijke sterke vrouw, en dat wil ze uitstralen.’ – Marjo van Turnhout op Leestafel
‘Dubbelbloed vertelt een verhaal van een moksi die te lijden heeft gehad door haar huidskleur, een inmiddels een klassiek thema uit de wereldliteratuur. Bekende schrijvers met name uit Amerika die over kleur hebben geschreven zijn Maya Angelou en Toni Morrison. Tegen de achtergrond van raciale spanningen gaat Angelou de confrontatie aan met de traumatische gebeurtenissen in haar eigen leven en ze onderzoekt de ontwikkeling van haar eigen identiteit als Afro-Amerikaanse vrouw. Dit doet Etchica Voorn in Dubbelbloed ook: ze is op zoek naar haar roots met name naar haar Surinaamse roots! Op haar eenenvijftigste besluit de ik-figuur een rituele wasi te nemen. Ze wil dichterbij haar Surinaamse familie komen.’ – Jerry Dewnarain in De Ware Tijd Literair
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Zelden is de zoektocht naar de eigen identiteit van een kind zo openhartig beschreven.» – Cees Luckhardt
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in Antilliaans Dagblad, 20 maart 2018:
‘Dubbelbloed’ is de eerste roman die heel persoonlijk en zeer herkenbaar de witte onschuld, kleurblindheid en ‘wit’ als superieur en ‘de’ maatstaf beschrijft. (…) Deze debuutroman bewijst een dienst aan eenieder die op zoek is naar heldere voorbeelden en bewijzen van ‘de witte onschuld’. (…) Zelden is de zoektocht naar de eigen identiteit van een kind, uit een relatie tussen een Surinaams-creoolse vader en een Nederlands-Drentse moeder, zo openhartig beschreven. Etchica kende een verscheurend verlangen naar haar Drents dialectsprekende grootmoeder en Surinaamse oma die Sranantongo sprak. Die taal kreeg Etchica thuis nooit aangeleerd omdat deze, en niet alleen thuis, betiteld werd als ‘Negerengels’. De emoties die dit alles oproept weet zij zeer beeldend en inlevend te omschrijven.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Mooi boek, betekenisvolle inhoud.» – Elvira Rijsdijk
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in Parbode, nummer 142, februari 2018:
(…) Etchica Voorn slaagt erin haar dubbele ervaringen met haar Nederlandse landgenoten en Surinaamse familie te delen op een manier die de lezer raakt. Het is een knappe biografie waarvan elk hoofdstuk een awkward of liefdevolle situatie uit haar leven beschrijft, vaak emotioneel heftig, en voelbaar grievend. (…). Er is geen woord te veel gebruikt, dat maakt dat de 21 hoofdstukken een goede flow hebben en je geïnteresseerd door blijft lezen. (…) Mooi boek, betekenisvolle inhoud, realistisch, ik hoop dat bij veel mensen het kwartje gaat vallen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Zeer de moeite waard. » – Mieke van As
Over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Boekenproeven, 3 maart 2018:
(…) In dit boek een aangrijpend stuk geschiedenis dat ik niet kende. Er lopen twee verhaallijnen in dit boek door elkaar. De 19 jarige Anna komt via haar grootmoeder bij de oude mevrouw Grünwald terecht. En zij vertelt haar levensverhaal aan Anna en dan blijken deze levens met elkaar te maken hebben. Dat verhaal onthult een vergeten historische feit: de internering van mensen van Duitse afkomst, die in Suriname woonden toen Nederland aan Duitsland de oorlog verklaarde. (…) Mevrouw Grünwald vertelt alles over het kamp en de ontberingen aan Anna en we komen achter haar geheim waarbij een halsketting uit het kamp een belangrijke rol speelt. Het verhaal is fictief maar gebaseerd op ware feiten en voorzien van een literatuurlijst. Zeer de moeite waard.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Etchica Voorn in Echt Gebeurd.
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in Toomler, 19 november 2017:
Bij Echt Gebeurd vertellen mensen op een klein podium mooie, bijzondere of grappige verhalen over wat ze zelf hebben meegemaakt. Op 19 november 2017 was o.a. Etchica Voorn te gast.
Luister hier naar aflevering 155 van Echt Gebeurd
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Surinaamse en Nederlandse wortels in ‘Dubbelbloed’.» – Audry Wajwakana
Surinaamse presentatie ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in De Ware Tijd (DWT Online), 25 februari 2018:
Bijna haar hele leven heeft Etchica Voorn moeten aanhoren dat ze een halfbloedje is. Kind uit een Moengonese afro-Surinaamse vader en een witte moeder uit Groningen, Nederland. Als haar Nederlandse opa het bijvoorbeeld over zijn dochter had, zei hij vaak ‘zij met de zwartjes’. “Hoewel ik toen nog heel jong was, waren zulke opmerkingen, opgroeiend in een witte samenleving niet leuk om aan te horen. (…) Het boek wordt op 28 februari, tijdens de maandelijkse thema-avond van Schrijversgroep ’77 gepresenteerd. (…)
Klik hier voor de aankondiging
Lees hier het interview
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Openhartigheid over het alledaagse racisme prijzenswaard.» – Walter Palm
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn voor NBD | Biblion, 26 januari 2018:
Autobiografisch relaas van de zoektocht van de hoofdpersoon naar antwoorden op vragen als ‘Waar hoor ik bij?’ en ‘Waar ben ik thuis?’. Aangezien de hoofdpersoon een Nederlandse moeder en een Surinaams-Creoolse vader heeft, is zij noch zwart noch wit. In geen van beide werelden wordt zij geaccepteerd. Zowel in Nederland als in Suriname ondervindt zij hevige weerstand. Het is een pijnlijk boek. Het is niet niks als haar overgrootvader aan moeders kant haar volstrekt negeert bij een bezoek. Het gaat ook niet in haar koude kleren zitten als de kennismaking met haar grootmoeder aan vaders kant uitloopt op een totale teleurstelling. Als zij haar duttende grootmoeder liefdevol streelt vraagt deze alleen wie die brutale blanke is. De schrijver moet geprezen worden om haar openhartigheid over het alledaagse racisme dat zij als ‘dubbelbloed’ zowel aan Nederlandse als Surinaamse kant ervaart.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Een niet weg te denken thema in de Surinaamse literatuur.» – Jerry Dewnarain
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in De Ware Tijd Literair, 20 januari 2018:
(…) ‘Dubbelbloed’ vertelt een verhaal van een moksi die te lijden heeft gehad door haar huidskleur. (…) Het is inmiddels een klassiek thema uit de wereldliteratuur. (…) Bekende schrijvers met name uit Amerika die over kleur hebben geschreven zijn Maya Angelou en Toni Morrison. (…) Tegen de achtergrond van raciale spanningen gaat Angelou de confrontatie aan met de traumatische gebeurtenissen in haar eigen leven en ze onderzoekt de ontwikkeling van haar eigen identiteit als Afro-Amerikaanse vrouw. Dit doet Etchica Voorn in ‘Dubbelbloed’ ook: ze is op zoek naar haar roots met name naar haar Surinaamse roots! Op haar eenenvijftigste besluit de ik-figuur een rituele wasi te nemen. Ze wil dichterbij haar Surinaamse familie komen. (…) Uiteindelijk beseft Voorn dat zij kan putten uit rijke culturen: zowel uit een blanke als uit een zwarte cultuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Onafhankelijkheid en kracht.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Leestafel, 17 januari 2018:
(…) Als je er bij stil staat is het inderdaad vreemd dat kinderen wier ouders anders van kleur zijn halfbloed genoemd worden. Dubbelbloed is zoveel logischer. Toch kennen wij dat woord dat de schrijfster gebruikt niet. En zo besloot Etchica Voorn een boek te schrijven, het verhaal van haar speurtocht naar wie ze eigenlijk is. Wat is haar afkomst? Is ze meer Nederlands, of toch Surinaams? Haar moeder brengt de Nederlandse roots in, haar vader de Surinaams-creoolse. (…) Blanke Nederlanders zien haar als een zwarte vrouw, terwijl ze dat voor Surinaamse begrippen niet is. (…) Waar zij zich minderwaardig had kunnen gaan voelen omdat ze in geen beide culturen geaccepteerd wordt, bij geen van tweeën thuis lijkt te horen, besluit ze dat ‘dubbel’ voor haar betekent dat ze van alle twee de culturen de beste dingen heeft meegekregen. Ze is een onafhankelijke sterke vrouw, en dat wil ze uitstralen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’