[Door omstandigheden vindt de boekpresentatie een week later plaats dan eerder aangekondigd.]
Vereniging Ons Suriname en Uitgeverij In de Knipscheer hebben het genoegen u uit te nodigen voor de boekpresentatie van Bánsuri ke gam / Het verdriet van de fluit van Saya Yasmine Amores op zondag 27 september 2020 vanaf 15.00 uur. De presentatie vindt plaats in Vereniging Ons Suriname / Hugo Olijfveldhuis, Zeeburgerdijk 19-21, 1093 SK Amsterdam. Tel 020 693 5057. Richtlijnen i.v.m. corona worden in acht genomen; er kunnen daarom maar 40 personen in de zaal. Vooraf aanmelden verplicht: info@veronsur.org. Live streaming van de presentatie is te volgen op https://www.facebook.com/Vereniging-Ons-Suriname-198343103553256.
Inloop vanaf 14.30 uur; einde 17.00 uur. Op zondag vrij parkeren. De eerste exemplaren zullen door de auteur uitgereikt worden aan Simon van der Lugt (onder voorbehoud) en Delano Veira. Verder werken aan het programma mee: Harry de Kruijff, Peter Tholen en Franc Knipscheer. Na afloop verkoop en signeren van de nieuwe bundel; pinautomaat aanwezig.
Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: suriname
Michiel van Kempen – Het eiland en andere gedichten
Michiel van Kempen
Het eiland en andere gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 78 blz.,
€ 18,50
ISBN 978-90-6265-796-4 NUR 306
eerste uitgave oktober 2020
presentatie 18 oktober 2020
Sprankelend als de Caribische wereld waarvan Michiel van Kempen de kenner is, opent Het eiland en andere gedichten met het titelgedicht. Een waaier van impressies schetst Aruba en haar bewoners. Makamba’s, vissers, vrouwen, troepialen, ezels en zelfs spotlijsters spelen een rol. Vervolgens komen meer ‘eilanden’ aan bod in de bundel. Ieder bezoek aan Bonaire of Suriname roept nieuwe gedachten op, zowel over de wonden die de koloniale geschiedenis sloeg als over de rol van de dichter aldaar. De strofen die ontstaan gaan diep, zoals in het gedicht Ver.
Want wat in sprakeloze ogen peillood diep kan zijn
schiet naar boven en dobbert op die zee die woelig is
en blijft en voeden kan, maar ook verraderlijk glad
voor wie de tekens niet verstaat en wentelt naar zijn graf.
In Genen<\em> en Verzoeke geen rouwbeklag wordt afscheid genomen van ouders, dichters en schrijvers. Het zijn uiterst persoonlijke, zeer goed ingeleefde afscheidsgedichten, waarbij de stijl van het gedicht aansluit op die van ontvallen auteurs als Shrinivási, Bhai, Michaël Slory en Bea Vianen. Diversiteit levert dat op, zoals we die in de hele bundel tegenkomen. De autobiografische elementen, de gekozen versvorm en thematiek, toon en kleur, weten steevast de lezer te verrassen. Efemeer als de liefde blijkt het leven, ideaal materiaal voor de dichter. Het zijn dankbare onderwerpen in handen van Michiel van Kempen die met Het eiland en andere gedichten zijn vorige dichtbundel Wat geen teken is maar leeft weet te overtreffen.
Langzaam begon ik te begrijpen
dat het zwijgen tussen de letters
ook betekenis heeft.
Poëzie uit zijn dichtersdebuut Wat geen teken is maar leeft werd opgenomen in de bloemlezing De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2014. Over deze bundel schreef Wilbert Voets in de Poëziekrant: «De nihiliserende verloren liefde, schrijnende herhaling van de teloorgang van de ‘onvoorschadelijke beschutting’, en het tastend schikken in het echec. Het is niet voor het eerst dat dit thema bewerkt wordt. Michiel van Kempen destilleert met het talent van zijn pen zijn eigen medicinale elixir uit deze literaire oerbron. Hij voert bepaald geen homeopathische apotheek. Wij prijzen ons gelukkig een hartversterkende teug mee te mogen drinken.»
Michiel van Kempen (1957) is docent Nederlands en bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische literatuur aan de Universiteit van Amsterdam. Hij ontving voor zijn werk onder meer de ANV Visser Neerlandia Prijs en werd zowel door Suriname als door Nederland geridderd. Als schrijver van fictie heeft hij diverse romans en verhalenbundels op zijn naam staan.
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aanrader voor een leeslijst.» – Maartje
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Scholieren.com, 1 september 2020:
(…) Sheila is het hoofdpersonage, je volgt haar vanaf ongeveer haar 14e tot haar 17e. Ze heeft ouders uit zowel Suriname als China en heeft drie oudere broers. In tegenstelling tot haar broers met hun krullenbossen heeft Sheila zwart, steil haar, zoals haar vader. Ze houdt ontzettend veel van muziek en luistert dan ook vaak naar elpees op haar kamer. Daarnaast leest ze veel boeken. (…) Sheila’s belevenissen zijn geloofwaardig en haar perspectief op de samenleving komt sterk naar voren in het plot. (…) Het is een goed boek om te lezen voor een middelbare scholier en ik zou het dan ook wel aanraden om te lezen voor een leeslijst. Het is namelijk vrij dun, de taal is goed te volgen en het beschrijft het verhaal van een leeftijdsgenoot.(…)
Lees hier het boekverslag
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin
«Dit boek zou verplichte lectuur moeten worden op de middelbare school.» – Estefanía Pampín Zuidmeer
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op La Chispa, 2 september 2020:
Etchica Voorn, geboren in Nederland, kind van een Surinaams-creoolse vader en een Nederlandse moeder, besloot een boek te schrijven over haar zoektocht naar haar eigen identiteit. Want wie ben je eigenlijk als je telkens beoordeeld wordt op je huidskleur en afkomst? Wat doen die vooroordelen met je als mens? En waar voel je je nog thuis? In haar debuut ‘Dubbelbloed’ beschrijft ze de zoektocht naar die antwoorden. Een onderwerp dat zeer actueel is gezien de Black Lives Matter-beweging en het huidige racismedebat. (…) Voorn biedt het mooie, helende inzicht dat je je dubbele afkomst juist ten volle moet omarmen: “Dubbel staat voor én-én, én de kracht, én de schoonheid én de wijsheid van twee culturen. Niks half. Dubbel.” En dat is precies wat Voorn doet. De vruchten plukken van wat haar achtergrond te bieden heeft. De dubbele verrijking. Het beste van twee wereld samensmelten in jezelf. Dit boek zou verplichte lectuur moeten worden op de middelbare school. Zodat kinderen kunnen nadenken over hun eigen afkomst, en zichzelf ten volle accepteren. Maar ook over de bestaande vooroordelen, en wat ze met mensen doen. Want alleen door de kracht van vooroordelen te begrijpen, kunnen ze bestreden worden. Ook zou dit boek door iedereen gelezen moeten worden die niet gelooft dat racisme in Nederland bestaat. Racisme is soms duidelijk, en soms ook subtiel, maar altijd destructief en pijnlijk. ‘Dubbelbloed’ is een boek dat ogen opent, en harten. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
Sakoentela Hoebba – Een schoolvakantie. Jeugdroman
Sakoentela Hoebba
Een schoolvakantie
jeugdroman
Suriname
gebrocheerd in omslag met flappen, 68 blz.,
€ 14,50
ISBN 978-94-93214-05-7 NUR 301, 285
eerste uitgave oktober 2020
presentatie 18 oktober 2020
Een schoolvakantie is een portret van een hechte vriendschap tussen twee jongeren uit verschillende milieus in Suriname. Akash is de zoon van een boer. Hij werkt net als zijn vader hard, is intelligent, ijverig en toegewijd. Ali’s ouders zijn rijk en leven in luxe. Hij is druk en zorgeloos. Hoewel ze dus opgroeien in heel andere gezinnen, zijn ze de beste vrienden. Aan het eind van het jaar blijkt dat Ali blijft zitten, terwijl Akash glansrijk overgaat naar de volgende klas. Er ligt echter nog een schoolvakantie voor hen – die zal bewogen zijn.
Ali en Akash besluiten buurman Armand te helpen met zijn watermeloenoogst, om zo wat vakantiegeld te verdienen. Er breekt brand uit op het perceel van de buurman en een deel van de meloenaanplant wordt vernietigd. Kan het zijn dat een van de jongens betrokken was, door schuld of nalatigheid? De jongens worden er ook op uitgestuurd een klusje te doen voor de nieuwe buurman: tien zwarte kaarsen kopen. Ali en Akash vertrouwen de man niet, vinden hem een bad man, een slechte man. Toch nemen ze de opdracht aan. Op een zeker moment besluiten de jongens de man te bespioneren, om te zien wat hij uitspookt. Dan is er nog het hoogtepunt van de zomer voor de jongens: de langverwachte jaarlijkse vliegerwedstrijd. De vlieger die tot het laatst in de lucht blijft, krijgt een grote prijs. Ook de mooiste vlieger wordt beloond. Er ontspint zich een spannend gevecht in de lucht.
Een schoolvakantie is een sfeervolle en intieme jeugdroman, die evengoed met veel plezier door volwassenen gelezen kan worden. De onverbrekelijk sterke vriendschap tussen twee jongens staat centraal, tegen de achtergrond van twee heel verschillende milieus en wendingen van hun levens, én tegen de achtergrond van tal van verwikkelingen die zich in de vakantie voltrekken.
Sakoentela Hoebba-Kalka (Suriname, Wanica, 1958) studeerde in 2014 af aan de Schrijversvakschool Paramaribo. Ze woont in Suriname. In 2015 debuteerde zij met de verhalenbundel De lottowinnaar, waarover Ko van Geemert in Parbode schreef: «De proeve van schrijfbekwaamheid heeft Sakoentela Hoebba met deze bundel met succes afgelegd. Ze kan over álles schrijven.»
Meer over ‘Een schoolvakantie’
Meer over Sakoentela Hoebba bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores [uitgesteld naar 27 september]
Vereniging Ons Suriname en Uitgeverij In de Knipscheer hebben het genoegen u uit te nodigen voor de boekpresentatie van Bánsuri ke gam / Het verdriet van de fluit van Saya Yasmine Amores op zondag 20 september 2020 vanaf 15.00 uur. De presentatie vindt plaats in Vereniging Ons Suriname / Hugo Olijfveldhuis, Zeeburgerdijk 19-21, 1093 SK Amsterdam. Richtlijnen i.v.m. corona worden in acht genomen.
Inloop vanaf 14.30 uur; einde 17.00 uur. Op zondag vrij parkeren. De eerste exemplaren zullen door de auteur uitgereikt worden aan Simon van der Lugt en Delano Veira. Verder werken aan het programma mee: Harry de Kruijff, Ibrahim Selman, Vamba Sherif, Peter Tholen en Franc Knipscheer. Na afloop verkoop en signeren van de nieuwe bundel; pinautomaat aanwezig.
Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Meerover ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
De pers over ‘Oude onbekenden’ (2001) van Saya Yasmine Amores (Cándani)
De sensualiteit en lichamelijkheid van het leven in een tropisch land wordt voelbaar. De schrijfster Roshni raakt in Suriname in de ban van dagboeken van de eerste contractarbeiders. Gelijktijdig onthullen verhalen uit eigen familiekring haar een geheim.
«Cándani’s debuutroman ‘Oude onbekenden’ staat als een remigratieroman in een lange traditie. Cándani (Saya Yasmine Amores) is een van de ‘jongere’ auteurs die de dubbele migratie van de Hindostanen van India naar Suriname en vervolgens naar Nederland thematiseren.» – Wim Rutgers, Amigoe
«Erg mooi en origineel is de lijn van de manuscripten van contractanten die Roshni te zien krijgt. Cándani (Saya Yasmine Amores) wil de contractanten met deze gefingeerde getuigenissen in hun oorspronkelijke taal een eigen stem geven. Cándani schrijft poëtisch proza; dat maakt de bekende thematiek nieuw en bijzonder.» — Els Moor, De Ware Tijd Literair
«Het verhaal is vele malen, op vele verschillende wijzen verteld. Het komt er op aan hoe men dat doet. Cándani (Saya Yasmine Amores) doet dat heel bespiegelend en poëtisch, een lyrisch essay met een autografische inslag.» – Jan-Hendrik Bakker, Haagsche Courant
«Cāndani (Saya Yasmine Amores) geeft blijk van een heel eigen stijl. Met een minimum aan woorden bereikt ze een maximaal effect.» – Jos de Roo, Trouw
«Het einde van het boek is zeer origineel en het zou zonde zijn het te verklappen. De titel blijkt zeer toepasselijk te zijn.» – Wilfred Lionarons, Weekkrant Suriname
Meer over ‘Oude onbekenden’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
De pers over ‘Een zoetwaterlied’ (2000) van Saya Yasmine Amores (Cándani)
De 35 kortere en langere gedichten vormen samen een cyclus van het leven van de immigrant, de contractant, in het district Nickerie in Suriname, het district van de ‘rijstesmart’.
«Begonnen met schrijven in het Sarnámi geeft Cándani (Saya Yasmine Amores) nu in het Nederlands een stem aan het levensgevoel van de Hindoestanen in ons land en in Suriname. Zij spreekt van de mens en de aarde op een manier die nieuw is in de Nederlandse poëzie.» – Koos van den Kerkhof, Tijdschrift Jonas
Noot van auteur: Ik begon met schrijven in de Nederlandse taal en ik had een manuscript vol gedichten in de Nederlandse taal ‘Gisteren ging je langs’, voor ik met Sarnámi begon. Maar mijn Sarnámi-dichtbundel werd als eerst uitgegeven.
«De toon van de gedichten is verhalend, het simpele waarnaar wordt terugverlangd is raadselachtig. Het is Cándani (Saya Yasmine Amores) gelukt om een bundel met grote samenhang te schrijven.» – C.H. Gajadin, NBD / Biblion
«Haar pregnante beelden en taalreflecties zijn uniek. Vooral met de onuitputtelijke stroom intuïtieve beelden lonkt Cándani (Saya Yasmine Amores) naar een plaats in de eregalerij van onze literatuur.» – De Ware Tijd
«Een nieuwe geboorte. Je bent nu uitgestegen tot op eenzame hoogte. Voorwaar een achtenswaardige presentatie!» – Shrinivási
Meer over ‘Oude onbekenden’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Menigte’. Gedicht van Michaël Slory
In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (4 augustus 2020) is het de geboortedag van onder anderen Rutger Kopland (1934-2012) en Michaël Slory (1935-2018) uit Suriname. Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor een gedicht van Rutger Kopland; uitgeverij In de Knipscheer kiest voor het gedicht ‘Menigte’ van Michaël Slory uit zijn bij deze uitgeverij verschenen bundel die zijn afscheidsbundel werd: ‘Alsof men alles loslaat’ (2018).
Menigte
Verward geroep.
Mijn stem
die niet wil opgaan
in dat rumoer,
maar blinken wil,
een zon
op stille paden.
Een zoektocht
naar meer eerbied
en meer vrede.
Meer over Michaël Slory op deze site
‘Laatste woord’ van Bernardo Ashetu
Wim van Til is oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland. Hij plaatste op zijn blog onderstaand gedicht van Bernardo Ashetu (Paramaribo 1929-Den Haag 1982) ter gelegenheid van zijn diens sterfdag. Het gedicht ‘Laatste woord’ (uit ‘Yanacuna’) is opgenomen in de bloemlezing ‘Dat ik je liefheb’ (2011) verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Ashetu publiceerde bij leven één poëziebundel ‘Yanacuna’. In zijn nalatenschap werden 31 ongepubliceerde bundels aangetroffen, samen meer dan duizend gedichten.
Laatste woord
Dat ik je liefheb
staat buiten twijfel,
dat ik je liefheb
is m’n laatste woord.
Ach, de witte vlammen
en de naakte Brahma,
de woeste tempel en ’t
slap akkoord,
geen naakte Boeddha speelde
ooit piano maar zie de
meeuwen buiten en hoor mijn
laatste woord.
Zie
Meer over ‘Dat ik je liefheb’
Meer over Bernardo Ashetu op deze site