Over ‘Ado Broodboom trompet’ door Bert Vuijsje op RTV NH, 7 maart 2017:
Aanstaande zaterdag 11 maart presenteert journalist Bert Vuijsje in het Bimhuis in Amsterdam zijn boek over jazzheld Ado Broodboom. Ado werd in de jaren vijftig en zestig beschouwd als dé Nederlandse jazztrompetist. Ado is nu de negentig gepasseerd maar nog altijd een glasheldere verteller, vol sterke anekdotes uit het muzikantenleven. Samen met journalist en jazzkenner Bert Vuijsje heeft hij een biografie, genaamd ‘Ado Broodboom Trompet’, in de ik-vorm geschreven.
Lees hier verder
Meer over ‘Ado Broodboom trompet’
Tag: suriname
Boekpresentatie ‘Ado Broodboom trompet’, biografie m.m.v. Bert Vuysje in Bimhuis
Komt allen naar Bimhuis op zaterdag 11 maart 2017 voor de boek- en cd-presentatie ‘Ado Broodboom trompet’.
Ado Broodboom was in de jaren vijftig en zestig dé Nederlandse jazztrompettist, als stersolist bij de Ramblers en mede-oprichter van Boy’s Big Band. Hij maakte platen met Amerikaanse grootheden zoals Herbie Mann en Lucky Thompson. Met combo’s en big bands toert hij vanaf de bevrijding tot in de jaren zeventig door Europa en daarbuiten: van Zweden tot Tanger en van Zwitserland tot Carnegie Hall in New York. Ado Broodboom is nu de negentig gepasseerd maar nog altijd een glashelder verteller. Samen met journalist en jazzkenner Bert Vuijsje componeerde hij een biografie in de ik-vorm. Een leven, met sjeu, in spreektaal verteld. Het rijk geïllustreerde boek gaat vergezeld van een cd met muzikale hoogtepunten. In het Bimhuis gaat de trompettist in dialoog met auteur Vuijsje. Voorafgaand aan deze boekpresentatie wordt de aflevering van de serie Jazzportretten vertoond over Ado Broodboom. Toegang gratis, maar reserveren verplicht via accreditatie@bimhuis.nl
Meer over de presentatie
Meer over ‘Ado Broodboom trompet’
Ado Broodboom / Bert Vuijsje – Ado Broodboom trompet. Boek + cd
Ado Broodboom / Bert Vuijsje
Ado Broodboom trompet
Muziekgeschiedenis
Nederland / Suriname
Gebonden, 22 x 22 cm, 160 blz.,
geïllustreerd met vele tientallen foto’s, € 29,50
incl. cd Ado’s oeuvre 15 nummers plus 4 bonustracks
presentatie 11 maart 2017 Bimhuis Amsterdam
ISBN 978-90-6265-949-4
‘Ard Schenk en Kees Verkerk, twee beroemde schaatsers. Speelde Verkerk ook niet trompet? Nee, dat was Ado Broodboom.’ – Remco Campert (CaMu) in de Volkskrant, 12 november 2004
‘Je moet een andere naam kiezen. Ik geef terzake dikwijls goed advies. Henk Meyer recommandeerde ik de naam Henk Romein Meyer. Jij zou bijvoorbeeld Ado Broodboom kunnen heten.’ – Gerard Reve in Brieven aan Bernard S. 1965-1975
‘Ik ben nooit zo gek op die trompet geweest. Echt niet. Ik zei altijd: het is een van de ergste martelwerktuigen die er bestaan. Maar als je dan toevallig eens een keer een goede embouchure had en alles liep, dan was je de gelukkigste man van de wereld.’
Ado Broodboom
Ado Broodboom was in de jaren vijftig en zestig dé Nederlandse jazztrompettist, als stersolist bij de Ramblers en mede-oprichter van Boy’s Big Band. ‘Trompet? Dat was Ado Broodboom,’ schreef Remco Campert. Hij maakte platen met Amerikaanse grootheden zoals fluitist Herbie Mann en saxofonist Lucky Thompson, en hij improviseerde de muziek bij drie voorstellingen van het toneelstuk Omzien in wrok. Hij is nu de negentig gepasseerd maar nog altijd een glasheldere raconteur, vol sterke anekdotes uit het muzikantenleven. Samen met journalist en jazzkenner Bert Vuijsje heeft hij een biografie in de ik-vorm gecomponeerd. Een leven, met sjeu, in spreektaal verteld.
Als zoon van een Nederlandse moeder en een Surinaamse vader, die in 1925 sterft als Ado Broodboom twee jaar is, wordt hij ‘opgevoed met Ligakoeken en klompen’. De lagere-schooljongetjes uit Amsterdam-Noord schelden hem uit voor ‘neger’, maar als hij tientallen jaren later met saxofonist Kid Dynamite speelt, voelt hij zich buitengesloten. ‘In zijn ogen was ik helemaal geen Surinamer.’ Op twaalfjarige leeftijd heeft hij de trompet ontdekt. Dankzij lessen van Marinus Komst op het Amsterdamse conservatorium groeit hij uit tot een begaafd muzikant die in de jaren vijftig drie keer in de poll van jazzblad Rhythme tot de beste trompettist wordt uitgeroepen. Met combo’s en big bands toert hij vanaf de bevrijding tot in de jaren zeventig door Europa en daarbuiten: van Zweden (waar hij in 1953 voor het eerst groupies achter zich aan krijgt) tot Tanger (waar hij samen met een stonede Wessel Ilcken naar Arabische films gaat kijken), en van Bern in Zwitserland tot Carnegie Hall in New York.
Ado Broodboom trompet is een bron van informatie voor de connaisseur, en een feest voor de jazzliefhebber die wil weten wat een trompettist beweegt in zijn instrument een martelwerktuig te zien. Het boek is rijk geïllustreerd, mede dankzij de plakboeken die Ado Broodboom vanaf 1937 zorgvuldig heeft bijgehouden.
De cd Ado’s oeuvre, die het boek vergezelt, biedt in bijna 80 minuten de hoogtepunten uit Ado Broodbooms muzikale geschiedenis, van The Grasshoppers uit 1947 tot de Boy Edgar Big Band van 1975. Het grootste deel van het materiaal is nooit eerder op de plaat verschenen. Er zijn opnamen met The Ramblers, de Rhythme All Stars, fluitist Herbie Mann en tenorsaxofonist Lucky Thompson. Het onuitgebrachte materiaal omvat onder meer drie stukken afkomstig van het oprichtingsconcert van Boy’s Big Band uit 1960, twee opnamen uit het legendarische radioprogramma Romance in Jazz onder leiding van Theo Loevendie, en de muziek die Ado Broodboom improviseerde bij de tv-versie van het toneelstuk Omzien in wrok.
Bert Vuijsje (1942) schrijft sinds 1962 professioneel over jazzmuziek. Hij publiceerde de interview-bundels De Nieuwe Jazz (1978) en Jazzportretten (1983), in 2004 gevolgd door Rita Reys: Lady Jazz. In 2005 ontving Bert Vuijsje de Pierre Bayle-prijs voor muziekkritiek; het was de eerste keer dat deze Nederlandse prijs werd toegekend aan een auteur van buiten de klassieke muziek. In 2013 kreeg hij de Jazz Media Award voor bijzondere jazzjournalistieke prestaties.
«Van Kempen staat stil bij wereldbeeld van ‘politicus’ Helman.» – Jerry Egger
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [5], 7-8 januari 2017:
(…) De opvattingen van Helman nog voor hij naar zijn geboorteland kwam, staan in een geschrift uit 1945, ‘Suriname aan de Tweesprong’. Het geeft een beeld van zijn ideeën over de plaats van Suriname vooral in Zuid-Amerika en het Caribische gebied. (…) In het boek van Michiel van Kempen wordt stilgestaan bij diverse aspecten van het wereldbeeld van Helman. (…) Van Kempen schrijft over de ontmoetingen die Helman als minister in een Surinaams kabinet heeft met Caribische schrijvers, intellectuelen en politici. (…) Na zijn pensionering strijkt hij neer op Tobago. Van Kempen volgt in de sporen van Helman om zijn eigen beschrijving te geven en uiteraard ook onderzoek te doen om het leven van Helman te kunnen beschrijven. Ook dit deel van het leven van deze wereldburger wordt levendig beschreven in de biografie. Omdat er zoveel brieven en andere persoonlijke stukken zijn, kan vaak uitgebreid worden geschreven over Helman’s observaties en kan hij gevolgd worden naar heel wat van de plaatsen die hij bezocht. Het komt deze publicatie ten goede, al moet direct erbij gezegd worden dat het Helman niet altijd sympathieker maakt vanwege de venijnige manier waarop het een en ander wordt beschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Zijn dadendrang doet denken aan V.S. Naipaul, nog zo’n grote Caribische schrijver.» – Tessa Leuwsha
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [4], 7-8 januari 2017:
Helman was niet alleen uiterst actief op literair gebied. Hij produceerde in eenzelfde tempo boeken en andere geschriften, als dat hij vrienden vergaarde en vrouwen versleet. Zijn dadendrang doet denken aan V.S. Naipaul, nog zo’n grote Caribische schrijver. (…) Hij neemt het op tegen de dogma’s van de katholieke kerk en tegen de seksuele moraal van zijn tijd. Dat impliceert een eenzaamheid die misschien wel leidt tot nog meer boeken en tot de vele reizen die hij in zijn leven onderneemt. Hij is altijd op zoek naar ontsnapping aan de dagelijkse realiteit. (…) In 1925 reist hij naar Italië en Noord-Afrika. (…). In Rome en het Vaticaan is hij onder de indruk van de roomse pracht en praal, maar hij is er ook getuige van een fascistische optocht van troepen van Mussolini. (…) Helmans reizen en schrijven zullen altijd in dienst staan van elkaar. Toch maakt hij in zijn werk ook mentale reizen naar zijn geboorteland. In 1926 verschijnt ‘Zuid-Zuid-West’ dat hem als schrijver op de kaart zal zetten. (…) ‘Zuid-Zuid-West’ gaat over een man die naar Europa trok en vervolgens als antropologische reisleider terugkeert naar het land waar zijn wieg stond. Het is niet moeilijk Helman hierin te herkennen. In het boek speelt het Surinaamse binnenland een belangrijke rol, het oerbos met zijn mystieke krachten. In 1932 verruilt Helman Nederland voor Spanje (…) en Mexico, waar hij na het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog zijn heil heeft gezocht. (…) Na de Tweede Wereldoorlog keert Helman terug naar Suriname en bekleedt er verschillende functies. Het land waarmee hij zijn leven lang een haat-liefde verhouding onderhoudt, zal hem nooit helemaal loslaten. (…) Deze vuistdikke, boeiende biografie, is het resultaat van jarenlang onderzoek. Een mooie aanleiding voor Suriname om onze grote landszoon te eren.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Van Kempen oordeelt niet over het liefdesleven van Lou Lichtveld.» – Hilde Neus
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [3], 17-18 december 2016:
Van Kempen heeft het liefdes- en seksleven van de grote Surinaamse schrijver geïnventariseerd, en dat levert nogal wat anekdotes op. Helman begon nogal conservatief, hij huwde Lenie Mengelberg in 1927. Zij leverde commentaar op zijn kritische muziekrecensies over het werk van haar beroemde oom, de musicus Willem Mengelberg. Met Leentje kreeg Helman drie kinderen, de meisjes Cecilia (Cieltje) en Noni en zoon Peter. In 1932 vestigen ze zich in Spanje. (…) Helman ontmoet in Barcelona de Duitse beeldhouwster Lili Cornils. Met haar begint hij een affaire, en zij zal, in Van Kempens woorden, ‘dertig jaar lang de haven blijven waarin de motorsloep genaamd Lou Lichtveld beschutting vond na de zoveelste storm’ (p. 176). (…) Van Kempen is een toekijker van afstand, hij beschrijft en oordeelt niet. (…) Naast een aantal romances (aan beide zijden van de oceaan) trouwt hij na het overlijden van Lily (1962) in 1965 een derde maal, met Thera Rebel. Zij brengen veel tijd door op Tobago en in Italië, waar zij de contacten onderhoudt. Ook dit loopt stuk (…). In 1974 gaan ze met grote onenigheid uit elkaar. Zijn laatste langdurige relatie van dertien jaar is met Janneke Monshouwer. Hij trouwt echter niet met haar en het eindigt in 1993 met het vertrek van Helman uit haar woning.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«De zienswijze van Albert Helman over taal.» – Lila Gobardhan-Rambocus
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [2], 17-18 december 2016:
Helman had uitgesproken opvattingen over taal, de Surinaamse taalsituatie en het onderwijs. Dat laat de studie van Michiel van Kempen steeds weer duidelijk zien. Hij beschrijft in zijn tiende hoofdstuk de zienswijze van Helman. (…) Als minister van Onderwijs heeft hij er dan ook voor gezorgd dat in december 1949 de Surinaamse Kweekschool (SKS) werd opgericht en een paar maanden later de Algemene Middelbare School (AMS). (…) In 1956 organiseerde de Surinaamse Mulovereniging een onderwijscongres. Helman hield voor het gehoor een lezing over de talenstudie bij het mulo en stelde onder meer dat de leerlingen de Nederlandse taal zouden moeten beheersen, omdat het een schooltype voor algemene vorming betrof. Daarnaast moesten ze een vreemde taal, Engels, kennen. (…) Mocht het nodig zijn nog een vreemde taal te onderwijzen, dan kwam Spaans daarvoor in aanmerking. Rond 1960 werd Spaans een verplicht vak, wat een verdienste van Helman genoemd kan worden. (…) Over Helman kan nog veel meer geschreven worden. Het is bewonderenswaardig dat Van Kempen deze biografie heeft gepubliceerd. Echt monnikenwerk! Van Kempen laat zien dat de mens Lou Lichtveld inderdaad de wereldburger werd die hij altijd had willen zijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Mooie warme stem en lekker relaxte timing.» – Peter van Brummelen
Over ‘Harmanized’ van Robby Harman in Het Parool, 20 december 2016:
‘Zeg maar tante Mies,’ zei Mies Bouwman toen Robby Harman lang geleden zijn opwachting maakte in een van haar televisieshows. Hij was een donker jongetje (Surinaamse vader, Nederlandse moeder) dat op de accordeon onder meer Amsterdams volksrepertoire speelde. Later ging hij een heel andere kant op. Op ‘Harmanized’, een mede middels crowdfunding gemaakte combinatie van boek en cd, zijn soul en jazz dikke vrienden met Surinaamse muziek. Accordeon speelt hij niet meer. Wel zingt hij, afwisselend in het Engels en Sranan en met een mooie warme stem en lekker relaxte timing.
Meer over ‘Harmanized’
Meer over Robby Harman / Robert Harman Sordam op deze site
«Veelomvattende roman.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita in Leestafel, 27 december 2016:
(…) ‘De Lichtkamer’ speelt zich grotendeels af op Curaçao en vertelt over de onderlinge relaties op dat eiland. Curaçao is nauw verbonden met Nederland, niet vreemd dat een deel zich ook in Nederland afspeelt. Evenals Suriname. Het verhaal draait om de zussen Ana en Bets. (…) Bets’ dochter is gestorven aan borstkanker. Zij weten: Als de radiologen op het eiland hun werk beter hadden gedaan, en zich niet alleen hadden laten leiden door geld, en niet van mening waren geweest, dat hun patiënten ‘toch maar domme inlanders waren’ had zij gered kunnen worden. Zij is niet het enige slachtoffer van de onkunde van deze artsen, ontdekt Ana, die het verhaal vertelt. Zij deelt haar bevindingen met haar zus, en samen beramen ze een Plan. (…) ‘De Lichtkamer’ is een veelomvattende roman, aangevuld met (…) de biografie van Henriette de Mezquita, waarin we elementen herkennen uit het verhaal. (…) Wie is deze geheimzinnige schrijfster, over wie niets te vinden is? Ook de epiloog door de kinderen die haar kamer na haar dood opruimden, zegt in feite niets. Het zou zo maar kunnen dat het voor- en nawoord deel zijn van het verhaal, verzonnen door een onbekende schrijfster.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’
«Bijzonder knap.» – André Oyen
Over ‘Rusteloos en overal – Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen op Ansiel, 24 december 2016:
“Albert Helman was een man met een contesterende natuur, niet een gemakkelijk meegaand mens, maar een vechter, een tegenspreker. Dat een opstandige, vrijgevochten geest als de zijne met de katholieke kerk hardhandig zou komen te botsen lag in de lijn der verwachting. Hij stapte rond 1930 uit het katholieke tijdschrift ‘De Gemeenschap’, flirtte een tijd met het communisme en kwam in de jaren veertig terecht bij het antireligieuze tijdschrift ‘Apollo’, onder redactie van Johannes Tielrooy.” (…) Albert Helman was een pionier en altijd kritisch, vooral waar het Suriname betreft en zelfs soms weerbarstig. Humor zit er ook in zijn werk en creativiteit. Een voorbeeld hiervan is ‘De Zwarte Cats’, Surinaamse odo’s in het Sranan waarbij hij Nederlandse bewerkingen heeft gemaakt. Op het boekje staat de naam van een schrijfster, een creoolse vrouw, Hella Bentram-Matriotte. Helman gaf zich dus hier uit voor een vrouw! (…) Albert Helman was een Renaissancemens met een altijd levende nieuwsgierigheid naar van alles en nog wat en dat heeft Michiel van Kempen in deze biografie onder de heel toepasselijke titel ‘Rusteloos en overal’ wel bijzonder knap weten weer te geven.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site