Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong op WelkBoek, 27 april 2014:
Wat een geweldig beeld van de Surinaamse cultuur rondom het afscheid nemen van een overledene. De korte verhalen zijn soms hilarisch, maar ook heel indringend. Als je met een gedragen onderbroek aan komt zetten bij een uitvaartcentrum met de vraag of deze in de kist van de overledene gelegd kan worden, dan word je hier vreemd aangekeken, maar in Suriname schijnt dit heel normaal te zijn. En er zijn meer gebruiken waar onze mond hier van open valt, maar die daar als een onmisbaar ritueel worden ervaren. De Surinaamse uitdrukkingen geven een exotisch tintje aan de verhalen. Voor mensen met een Surinaamse achtergrond een feest van herkenning, voor nuchtere Hollanders een boek waarbij je af en toe van je stoel valt van verbazing…
Lees hier de recensie
Meer over ‘De laatste parade’
Tag: suriname
«Een cadeautje om te lezen.»
Over ‘Azijn in mijn aderen’ van Orchida Bachnoe op WelkBoek, 25 april 2014:
Een razendsnelle roman met soms absurdistische trekjes. Wanneer je een fan bent van Bollywoodverhalen komen bepaalde dingen je bekend voor, bijvoorbeeld wanneer er in het laatste deel van het boek grenzen vervagen tussen realisme en fantasie. Als je bereid bent om je mee te laten slepen zul je geregeld prettig verrast zijn. De tragische zijde die altijd aanwezig is, blijft verfijnd op de achtergrond en zorgt ervoor dat het verhaal in balans blijft. Een cadeautje om te lezen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Azijn in mijn aderen’
«Een festijn van woord, beeld en klank. Werkelijk een streling voor oog, oor en geest.» – André Oyen
Over ‘De stilte van het ongesproken woord. Trefossa, Shrinivási, Dobru. Drie Surinaamse dichters op muziek gezet.’ op Ansiel, 16 april 2014:
‘De stilte van het ongesproken woord’ is een multimediaal eerbetoon aan drie grote Surinaamse dichters: Trefossa, Shrinivási, Dobru. De gedichten van deze grootheden zijn samengebracht in een schitterend boekwerk, verlucht met prachtige foto’s en tekeningen. Bij dit juweeltje zit dus ook de DVD met een keur van muzikanten die deze mooie poëzie in een onvergetelijk muzikaal en kleurrijk schouwspel brengen. Een waar Caraïbische vuurwerk vol diverse en kleurige patronen. Het project ‘Silence of the Unspoken Word’ is een festijn van woord, beeld en klank. Werkelijk een streling voor oog, oor en geest.
Lees hier de recensie of hier de kortere versie op iedereenleest.be
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
Curaçao en Suriname kiezen bij Inktaap 2014 voor Ruth San A Jong
Op maandag 10 maart werd in Suriname De Inktaap 2014 afgesloten. SchoolTv filmde deze feestelijk dag. De Inktaap is de opvolger van de Jonge Gouden Uil, die uitgereikt werd van 1997 tot en met 2000. Voor de Jonge Gouden Uil lazen jongeren de boeken die waren genomineerd voor de literaire prijs De Gouden Uil en kozen daaruit hun winnaar. Sinds 2002 gaat de wedstrijd bij De Inktaap tussen de winnaars van de drie ‘grote’ literaire prijzen in het Nederlandse taalgebied. Deze drie grote prijzen zijn: de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs. Aanvankelijk waren de deelnemers alleen afkomstig van Nederlandse en Vlaamse scholen. Gaandeweg zijn ook scholen uit Suriname en Curaçao gaan meedoen aan deze jurywedstrijd voor jongeren. Met ingang van De Inktaap 2014, de dertiende editie van deze literaire prijs, is er ook een nominatie vanuit het Nederlandstalige Caraïbische gebied en zijn er dus vier boeken die kans maken op De Inktaap. De Surinaamse schrijfster Ruth San A Jong was met haar prozadebuut ‘De laatste parade’ de eerste Caribische genomineerde.
Kijk hier naar de Inktaapafsluiting op Curaçao op 14 maart 2014
Meer over ‘De laatste parade’
«We waanden ons in warm Suriname.» – Jury Inktaap 2014
Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong in Juryrapport Inktaap 2014, 24 maart 2014:
Op maandag 24 maart ontving Tommy Wieringa de literaire jongerenprijs De Inktaap. Zijn roman Dit zijn de namen werd door ruim 1.500 scholieren uit Nederland, Vlaanderen, Suriname en Curaçao uitgeroepen tot absolute favoriet. Tommy Wieringa ontving de prijs in Rotterdam in het bijzijn van duizend scholieren. Voor De Inktaap 2014 waren genomineerd: ‘Pier en oceaan’ van Oek de Jong (winnaar Gouden Boekenuil 2013), ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong (Caribische nominatie), ‘Post Mortem’ van Peter Terrin (AKO Literatuurprijs 2012), ‘Dit zijn de namen’ van Tommy Wieringa (Libris Literatuur Prijs 2013). Ruth San A Jong was aanwezig bij de uitreiking van de Inktaap 2014 in de Rotterdamse Doelen.
Over ‘De laatste parade’ vermeldt het juryrapport: «De laatste parade, de verhalenbundel van Ruth San A Jong, is qua vorm heel anders dan de drie romans. We lazen negen korte verhalen. Elk verhaal had een eigen stijl, behandelde een nieuw taboeonderwerp, en verraste zijn lezer met een nieuwe kijk op het thema van de dood. De dood kreeg in deze verhalen een open en toegankelijk karakter doordat geen enkel verhaal zwaarmoedig of deprimerend overkwam. Met interesse lazen we over de Surinaamse cultuur en tradities zoals het rouwproces, de geheime rituelen bij de lijkwassing en de problemen van bijvrouwen. Ruth San A Jong heeft oog voor detail en komt vaak grappig uit de hoek met natuurlijke dialogen en doeltreffende beginzinnen. De laatste parade bevat veel sfeer. De hitte was voelbaar. We waanden ons in warm Suriname.»
Voor de literaire jongerenprijs De Inktaap lezen scholieren van 15 tot 18 jaar jaarlijks de boeken die respectievelijk de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurpijs en de Libris Literatuur Prijs gewonnen hebben. Dit jaar was daar voor het eerst een nominatie uit de Cariben aan toegevoegd. Ruim 1.500 scholieren van zo’n 120 scholen uit Vlaanderen, Nederland, Suriname en Curaçao lazen de afgelopen maanden de vier nominaties. De Inktaap stimuleert de uitwisseling tussen leerlingen, docenten en scholen in het Nederlandse taalgebied met betrekking tot Nederlandstalige werken.
Lees hier het juryrapport
Meer over ‘De laatste parade’
‘Gronmama’ van Trefossa ook op muziek gezet door Jojo León
‘Gronmama’, een van de bekendste gedichten van de Surinaamse dichter Trefossa, is onlangs op muziek gezet door Dave MacDonald op de dvd ‘Silence of the Unspoken Word’, die deel uitmaakt van de boekuitgave ‘De stilte van het ongesproken woord’ (april 2014), door een band bestaande uit coryfeeën uit onder meer de Surinaamse en Antilliaans muziekscene en met zang van Martin Buitenhuis en voordracht van Zanillya Farrell. In 2013 werd ‘Groundmother’, een hartverscheurende Engelstalige versie van Trefossa’s gedicht met een stampend Indiaans ritme, op cd gezet door de Nederlandse singer-songwriter Jojo León op zijn debuutcd ‘Minstrel of the Moon’ met als medemuzikanten o.a. Jos Haagmans, Richard Wallenburg.
Groundmother, I am not I, as long as you don’t cry out, with joy or with pain, in my voice!
Gronmama, ik ben niet ik, als jij het niet uitschreeuwt, van vreugde of pijn, in mijn stem!
Meer over Trefossa
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
Meer over Jojo León
De stilte van het ongesproken woord
De stilte van het ongesproken woord [boek + dvd]
Tiri fu den wortu di no taki
Trefossa, Shrinivási, Dobru. Drie Surinaamse dichters op muziek gezet
Gedichten, essays, muziek
Nederland – Suriname
‘Silence of the Unspoken Word’ is een initiatief van Dave MacDonald
gerealiseerd door IKO Foundation
inleidingen Cynthia Abrahams (eindredactie), Hein Eersel, Geert Koefoed
fotografie/beeld Jean van Lingen, Antoinette van Maarschalkerwaart
genaaid gebonden, 22,6 x 22,6 cm, 136 blz., duur dvd 56:59
geïllustreerd met tientallen foto’s € 28,50
6 april 2014
ISBN 978-90-6265-852-7
Trefossa, Dobru en Shrinivasi zijn dichters die, elk op zijn eigen manier, een plaats hebben ingenomen in het collectieve geheugen van Surinamers. Dit op zich maakt hen al de moeite van aandacht waard. Deze mannen hebben veel meer te bieden. Hun poëzie is de uitdrukking van hun levensgang en hun zijn. Ken hen, en je zal de diepgang in hun poëzie vinden.
De poëzie van Suriname heeft zich nooit beperkt tot het papier. Integendeel. Gedichten waren er om gehoord te worden. Hun werk is al eerder in muzikale vertolking verschenen. Componisten Dave MacDonald en Robin van Geerke bouwen met de IKO Foundation voort op deze lijn. Hindi, Nederlands, Sranan, Sarnami en Engels wisselen elkaar af op een kleurrijk palet van muziekstijlen. Jazz, blues, gospel en rap gaan hand in hand met klanken van de tabla, kaseko en Caraïbische patronen.
MacDonald en Van Geerke hebben gezocht naar de stilte tussen de woorden. In die stilte hebben zij het recht opgeëist om het dichterlijk erfgoed van hun cultuur te vermengen met andere culturen, om te experimenteren en nieuwe dimensies te zoeken.
De gekozen gedichten, de levensschetsen van de dichters en de interviews zijn afgestemd op een zo breed mogelijk lezerspubliek. De samenstellers hopen dat de gedichten, die een tijdloos fenomeen zijn, door de koppeling met muziek op de bijbehorende dvd, Silence of the Unspoken Word, nog meer zullen gaan leven. Alle lezers, in Nederland of in Suriname, of ze nu tot de jongere of de oudere generatie behoren, hopen we hiermee zo enthousiast te maken dat hun belangstelling en waardering voor poëzie toenemen: voor Surinaamse poëzie in het bijzonder maar misschien ook wel voor poëzie in het algemeen.
De volgende schrijvers en musici werken aan het project Silence of the Unspoken Word mee:
Cynthia Abrahams, Gerrit Barron, Chandra van Binnendijk, Hans Breeveld, Martin Buitenhuis, Eric Calmes, Dobru, Hein Eersel, Zanillya Farrell, Quinsy Gario, Norman van Geerke, Lila Gobardhan-Rambocus, Satya Jadoenandansing, Geert Koefoed, Claudius de Krentenkoning, Ismene Krishnadath, Sanne Landvreugd, Julya Lo’ko, Dave MacDonald, Desiree Manders, Cynthia Mc Leod, Adinda Meertins, Chy-Kyria Mezas, Raj Mohan, Mavis Noordwijk, Nitti Ranjan, Roetoe Raveles, Lucas Shepherd, Shrinivási, Sim’Ran, Robert Harman Sordam, Trefossa, Armando Vidal, Yoran Vroom, Sarah-Jane Wijdenbosch,
Meer over ‘Silence of the Unspoken Word’
Scholieren over ‘De laatste parade’ [3]
De geheimen van Suriname door Tijmen Hilhorst & Karien Reichman van A. Roland Holst College (Inktaap 2014), 18-2-2014:
‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong is een boekje met negen verhalen die allemaal erg mooi verwoord zijn. De verhalen zijn heel intens en je kan je daardoor goed inleven. In veel verhalen komen drie rollen voor: het slachtoffer, de vrienden en familie van het slachtoffer en de lijkenwassers. Ruth San A Jong heeft in elk verhaal de hoofdpersoon een van deze drie rollen gegeven, hierdoor lees je elk verhaal uit een ander perspectief. Dat maakt van haar boek een beschouwing van de situaties die ze vertelt. Zo gaat ‘De geur van de dood’ over een lijkenwasser, die het confronterende werk niet meer aan kan. De lijkenwassers zijn in het eerste verhaal, dat zich afspeelt op een begrafenis in besloten kring, al geïntroduceerd als belangrijke rolmodellen binnen de traditionele Surinaamse begrafenis. ‘Charles Louis’ is een aangrijpend verhaal over een patiënt met ALS. De man vertelt over het verloop van zijn ziekte en hoe hij uiteindelijk niks meer kan en sterft. San A Jong verbindt op deze manier haar spraakmakende verhalen, die verder niets met elkaar te maken hebben. Kortom, ‘De laatste parade’ is een echte aanrader om een realistisch beeld te krijgen van enkele geheimen die de Surinaamse cultuur bij zich draagt.
Meer over ‘De laatste parade’
«De slavernij heeft Janny de Heer altijd beziggehouden.» – Marja Berk
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in Ñapa Literatuur (Amigoe), zaterdag 8 februari 2014:
De schrijfstijl van Janny de Heer is prettig, direct en helder. (…) Janny de Heer is van mening dat het verhaal van de slavernij een gezamenlijke geschiedenis is. “Het was een maatschappij waarin blank en zwart samen opgroeiden. Zowel blanke als zwarte kinderen die tijdens de slavernij werden geboren, wisten niet beter. Dat is enerzijds uiteraard triest, aan de andere kant wel de realiteit waar je je ogen niet voor dient te sluiten.” Eigenlijk heeft die slavernij De Heer altijd beziggehouden. “Ik heb zelf vier jaar op Curaçao gewoond en raakte steeds meer geïnteresseerd in die periode. Zo ontstond ‘Landskinderen van Curaçao’. (…) Ik ben veel in Suriname geweest en heb een diepe liefde voor dat land ontwikkeld. (…) ‘Gentleman in slavernij’ is voor een deel fictie, maar gebaseerd op het leven van Johann Dieterich Horst. Ik heb heel veel research gedaan, ben er jaren mee bezig geweest maar ben tevreden met het eindresultaat.”
Lees hier het interview
Meer over Janny de Heer
«Een ontluisterende roman over de Surinaamse geschiedenis en de slavernij.» – Ezra de Haan
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in Antilliaans Dagblad, 4 februari 2014:
Wat mij erg aan deze roman beviel was het feit dat ik veel meer over de geschiedenis van Suriname te weten kwam. Want wat weten we eigenlijk over die tijd? Beschamend weinig. (…) Het verhaal laat zien dat zelfs mensen die begrepen dat het niet deugde en wisten dat het einde van de slavernij in zicht was, niet ontkwamen aan vuile handen. Dat deze Horst deed wat hij kon binnen de mores van zijn tijd, blijkt uit het vrijkopen van zijn eigen zoon en het feit dat hij hem zijn achternaam gaf. En daarmee dus erkende. (…) De auteur laat zien dat de slavernij ervoor zorgde dat ieder zinnig mens eronder leed. En dat dit in Suriname alleen maar erger werd naarmate andere landen die vervloekte slavernij afschaften…
Lees hier de recensie in Antilliaans Dagblad
Lees hier deze recensie op Literatuurplein (6 januari 2014)
Meer over ‘Gentleman in slavernij’