Doorgestroomde In de Knipscheer-auteurs in 2023.

doorstromersNieuw werk van Els Launspach, Peter Drehmanns, Kristien De Wolf, Alja Spaan, Margreet Schouwenaar en Lex Paleaux, 01 januari 2024:

Sinds twee jaar is op onze website (onder Uitgeverij) te lezen: “Het is het voornemen van uitgever Franc Knipscheer – bij leven en welzijn – de uitgeverij op haar vijftigste verjaardag, 24 maart 2026, te beëindigen en vanaf 2022 het uitgavenbeleid en -beheer kwantitatief geleidelijk af te bouwen.” En (onder Contact): “Het betekent dat de uitgeverij wel nog nieuw werk uitgeeft van bestaande fondsauteurs, maar geen nieuwe auteurs meer laat debuteren, tenzij al eerder toegezegd.” In 2022 maakten al enkele auteurs de overstap naar collega-uitgevers. Ook in 2023 vond een aantal auteurs een nieuw onderdak. Els Launspach publiceerde bij In de Knipscheer in 2015 de (‘Indië’-) roman ‘Jonker’ en in 2016 de historische roman ‘Maîtresse van Oranje’. Haar nieuwe roman ‘De tuinen van licht’ verscheen bij Sterck De Vreese, onder meer gespecialiseerd in boeken over geschiedenis. Van Peter Drehmanns verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer de romans ‘Het Wezen’ (2020) en ‘Boetegrond’ (2022). Zijn nieuwe roman ‘Het slapen op de koude vlakte’ van verschijnt naar verwachting dit voorjaar bij Uitgeverij Vleugels. Kristien De Wolf debuteerde in 2017 met de verhalenbundel ‘Rotgeluk’ in de Extazereeks van Uitgeverij In de Knipscheer. De Extazereeks was een gezamenlijk initiatief van het literair tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer, en bood Vlaamse en Nederlandse schrijvers die eerder in Extaze hadden gepubliceerd de mogelijkheid hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. Daarna verschenen de romans ‘Ava Miller en ik’ (2019) en ‘Regensoldaten’ (2021). Haar nieuwe roman ‘Mooie Jo’ komt in maart 2024 uit bij de Vlaamse uitgever Borgerhoff Lamberigts (Gent). Alja Spaan (‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’, 2018) maakte de overstap naar de Belgische poëzie-uitgever Uitgeverij P (Leuven) met haar nieuwste bundel ‘Het langzaam voorovervallen’ Hetzelfde geldt voor dichter Margreet Schouwenaar (‘Waaraan het vlees ontsnapt’, 2014 en ‘De overmaat van ontbreken’, 2020). In samenwerking met Uitgeverij P bracht Uitgeverij In de Knipscheer sinds 2013 een zestal co-producties uit. Lex Paleaux ontpopte zich in korte tijd tot een oeuvreschrijver met zijn romandrieluik over Lexje ‘Winterwater’, ‘Het leven is een circus’ in 2020 en ‘Vlo’ in 2022. In 2023 volgde ‘Als de dood zucht’. Zijn komende roman heeft de titel ‘Liften naar de hemel’ en zal bij Uitgeverij Ambo Anthos verschijnen. Uitgeverij In de Knipscheer blijft blij met hun boeken en wenst de genoemde auteurs alle succes met hun nieuwe boeken bij hun nieuwe uitgevers.

Meer over Els Launspach bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter Drehmanns bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Klik hier voor ‘Doorgestroomde In de Knipscheer-auteurs in 2022’
Klik hier voor co-uitgaven met Uitgeverij P Leuven

Gedicht van Alja Spaan

VoorplatBehoedzaamheid-75In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Het is vandaag (12 februari 2022) is de geboortedag van Hans Werkman, Maarten Inghels en Alja Spaan. Bij wijze van felicitatie kiest Wim van Til voor het gedicht ‘deze ruimte’ van Alja Spaan uit haar vorig jaar verschenen bundel ‘Losse honden’. Uitgeverij In de Knipscheer gaf van Alja Spaan in 2018 de bundel ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ uit. Eerder publiceerde zij bij In de Knipscheer een gedicht in de hommagebundel voor Rogi Wieg ‘In de kring van menselijke warmte’ (2017).

deze ruimte

Hoe je als kind dacht dat het nieuwe jaar echt een ander was
als het vorige, een beetje zoals je zonden vergeven
en op je knieën liggend het voldoende zou zijn je jurk af te
schuieren en voortaan je best te doen of later,
iets groter, elke maandag een nieuwe start werd terwijl het
doel steeds hetzelfde was, geluk immers of
gemak en de hand van een vader op je hoofd of dit keer de
kleur blauw voor het zelfgemaakt vestje, lichter
dan gisteren, de sprong kunnen maken in het wiebelend touw,
net zo te kunnen giechelen als hen alsof
werkelijk sprake was van kansen, geloof, groei, vaart, beloning,
en een delen van de toekomst die, in ieder geval in
je dromen, buiten deze ruimte lag die hoewel steeds een beetje
groter, nog steeds de afmeting had van een tuin.

Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Gedicht van Alja Spaan bij ‘Matthijs gaat door’.

AljaSpaangeen rijmwoord voor’ van Alja Spaan voorgedragen door Joost Prinsen bij Matthijs gaat door, 31 december 2020:
Matthijs van Nieuwkerk was op oudejaarsdag terug op de buis (BNNVARA NPO 1) om 2020 door te nemen in een programma vol muziek. Zijn ‘tafelheer’ was acteur Joost Prinsen die o.a. het gedicht ‘geen rijmwoord voor’ voordroeg (door hem hertiteld als ‘zij sterft alleen’) van Alja Spaan, verwijzend naar het ‘coronajaar’ 2020: «Een prachtig gedicht; bedankt dat ik het hier voor mocht dragen.» Alja Spaan publiceerde het gedicht op haar website op 15 maart 2020. Dagelijks verschijnt er sinds 8 april 2006 een gedicht op deze blog. Van Alja Spaan verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer in 2018 de bundel ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’.

geen rijmwoord voor

Zij sterft alleen. Achter glas het wuivend handje dat ze niet meer
ziet, in de gang schaduwen die niet meer bewegen,

rammelende karren die zij niet meer hoort. Ze had altijd heel veel
mensen om haar heen zoals er heel veel pannen

van het aanrecht naar de eettafel werden gedragen, ze duwde de
deuren open met haar heupen, ze kon zich

herinneren dat iedereen haar hielp, opstond, verschoof, rook onder
het deksel. Zij aan het hoofd van de tafel, het glas

in de lucht, de fles bij de tafelpoot, stemmen door elkaar, het ene
verhaal nog mooier dan het andere. Halverwege

vielen ze elkaar in de armen, kinderen lagen op schoot en droomden
en de warmte van buiten liep over in die van

binnen. Misschien dat ze dat nog gevoeld heeft die laatste uren. Lang
was dat natte kleverige handje nog zichtbaar op het raam.

Lees hier het gedicht op de site van Alja Spaan
Kijk hier naar Joost Prinsen bij ‘Matthijs gaat door’ op de tijdlijn vanaf 21.00 tot 23.00
Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Gedicht van Alja Spaan vertaald in het Indonesisch

VoorplatBehoedzaamheid-75Uit ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 30 oktober 2019:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 30 oktober 2019 het gedicht ‘Weet je nog hoe’ van Alja Spaan in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de bundel ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’. Het is het 187ste gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van Nederlandstalige dichters.
Lees hier het gedicht ‘Weet je nog hoe’ in het Nederlands en het Indonesisch
Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Je wordt deelgenoot en dat is iets wat onder je huid kruipt.» – Frans August Brocatus

VoorplatBehoedzaamheid-75Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan in De Auteur, juni 2019:
(…) Wat mij in de poëzie van Alja Spaan treft is het aanraken van het kwetsbare, het cirkelen rond intimiteit, het herkleuren van wat geweest is. Door de strakke opbouw ontstaat er een ritme als van voortdurend water en voortdurende wolken waartussen aarde, als op een schijf ronddraait. Het beeld dat meermaals in mij opkomt is het beeld van geliefden die lepeltje-lepeltje liggen. Ze zijn heel dicht bij elkaar. Ze voelen elkaar, maar ze blijven in hun eigen gezichtsveld. Het gezicht van de geliefde is afgekeerd. Je kijkt doorheen een achterhoofd in een spiegel en ziet dan de ogen. De dichter dwingt mij mijn eigen herinneringen in te passen in de woorden, de zinnen die zij schrijft. De dichter opent voor mij haar wereld die, gedicht, ook mijn wereld wordt. Dat is een kunst. Je wordt geen toeschouwer maar deelgenoot en dat is iets wat onder je huid kruipt en niet aan je vel blijft plakken. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’

«Alja Spaan is bijzonder taalvaardig.» – Ko van Geemert

VoorplatBehoedzaamheid-75Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan voor NBD / Biblion, 31 januari 2019:
(…) Alja Spaan (1957) publiceerde al hier en daar poëzie, maar dit is haar eerste (‘officiële’) bundel (bij In de Knipscheer). De titel is terug te vinden in het vers ‘uit een van de vensters’: ‘De nacht laat mij liggen. Het dunne laagje wit dat tegen / de ochtend verschijnt, tegen het vergeten // en voor de behoedzaamheid.’ Ondertitel: ‘selectie rond de liefde’: ‘Zo rook het toen ik van je hield: hooiland, olie, / bochten in waterwegen, thuis.’ De bundel bestaat uit 69 rijmloze gedichten van zes, zeven of acht coupletten van twee of drie regels. Spaan is bijzonder taalvaardig (…).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’

«Universele gevoelens en waarnemingen origineel verwoord.» – Maurice Broere

VoorplatBehoedzaamheid-75Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan op MeanderMagazine, 16 januari 2019:
(…) Alja Spaan neemt de lezer mee in haar sfeer en geeft zich daarin best bloot. We krijgen als het ware een inkijk in haar intieme leven. Nergens expliciet, maar wel zeer suggestief. (…) Alja Spaan levert een degelijke bundel af met gedichten die staan als een huis. Ze neemt ons mee in haar wereld en gunt ons een ruime, intieme inkijk soms op het erotische af, maar nooit scabreus, altijd met ruimte voor de lezer om een eigen invulling te geven. Universele gevoelens en waarnemingen zijn origineel verwoord. Een van de betere bundels die ik in 2018 heb mogen inzien.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’

«Mooie bundel verzen straalt warmte af.» – André Oyen

VoorplatBehoedzaamheid-75Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan op Lezers tippen lezers, 1 december 2018:
Wat me vooral in deze bundel treft is het prachtige gedicht ‘Tegen’ waarin een gedreven dichter, de dag begint met het schrijven van een gedicht en besluit met een aantekening. ”Als je zonder het schrijven van verzen zou sterven, dan pas ben je in de wieg gelegd een goede poëet te worden!” Regelmatig plaatst Alja Spaan zulke filosofische gedachte en geeft zo iets heel aparts aan haar werk. De bundel kan je ook lezen als één lang verhaal waarin verbondenheid met een geliefde, de verbondenheid tussen twee mensen als een rode draad doorheen loopt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’

«Wat een bundel! Men leze!» – Karel Wasch

VoorplatBehoedzaamheid-75Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan op Poëzie-Leestafel, 20 november 2018:
(…) Het is verbazingwekkend en hoogst zeldzaam, dat in deze bundel geen enkel zwak gedicht voorkomt. De cycli, het zijn er vier, zijn strak opgebouwd en bijna logisch in hun complexiteit. De 69 gedichten hebben steevast dezelfde vorm. Twee regels, witregel. Steeds zeven regels van twee versregels gevolgd door wit. Bladzijde na bladzijde. Maar het is de vorm van Alja Spaan en ze kan in deze vorm veel, bijna alles. Wat een bundel! Men leze!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’

«Ach jullie moeten die bundels maar gaan kopen, allebei.» – John Zwart

VoorplatSpaanWaschOver ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan en ‘Het geluid van denken’ van Karel Wasch, 14 november 2018:
(…) Alja Spaan’s bundel gaat over een geliefde W, over liefde dus maar ook het gemis daarvan. (…) Prozagedichten van twee regels, schijnbaar willekeurig afgebroken en dan een witregel. Beeldend, alsof je in een film binnenvalt, een korte scene ziet – en die weer verlaat waarna je verbeelding de rest moet bedenken. (…) De bundel van Karel Wasch gaat over de leegte van de stad, de melancholie van het verval, ook over het verliezen, van vriend Erik. Het geluid van denken is als het ritmisch tikken op een mechanische schrijfmachine, een geluid wat een slaperig kind tot rust brengt. Een gedicht dat tracht de onmacht van de dichter onder woorden te brengen. Onmacht om een vriend te redden van het onverstand, van verplegers uit een instelling voor geesteszieken. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’
Meer over ‘Het geluid van denken’