«Boeiende vertelstructuur in Antilliaanse literaire traditie.» – Wim Rutgers

VoorplatBlauweTomaten-75Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Antilliaans Dagblad, 8 juli 2023:
In de eerste helft van ‘Blauwe tomaten’ blijken mensen slachtoffer van het verleden, maar de tweede helft opent nieuwe perspectieven voor de toekomst, waar luide echo’s tot stilzwijgen gebracht worden. Was het eerste deel een toneel van strijd, het tweede deel bevat verzoening. Erkenning leidt tot heling. Familiaal geweld tussen ouders onderling en naar kinderen toe met alle ellende als gevolg, verbreden zich in het tweede deel van de roman naar sociale dimensies met scherpe tegenstellingen. (…) ‘Blauwe tomaten’ wordt verteld met felle contrasten, waarbij de personages bepaalde specifieke kenmerken vertegenwoordigen tussen negatief en positief, tussen schurken en helden, fout en goed, arm en rijk, lust tot macht en streven naar recht, woede en berouw, dader en slachtoffer. Zo worden potentiële karakters in feite gereduceerd tot typen met gepersonifieerde kenmerken. Zo staat de priester met zijn seksuele misbruik tegenover de nagenoeg heilige pastoor Bree. Zo verzinkt jurist Dimitri door tegenslagen tot een mensonterend choller-schap, waarvan hij echter ‘geneest’ als hij een taak opvat als verdediger van de rechtvaardige zaak ten bate van Kuida Próhimo. Zo komt Hannah ertoe het eiland nog een keer te bezoeken en verzoening te bewerkstelligen met haar dochter Dominique. (…) De ballast van het verleden dat de personages meedragen wordt geheeld. (…) De roman kent een boeiend en de lezer geboeid houdende caleidoscopische vertelstructuur in negen delen met elk een aantal korte hoofdstukken, waarin wisselende vertelperspectieven vanuit de verschillende personages geconcentreerd lezen vragen. Cursieve fragmenten geven achtergrondinformatie over verleden en gevoelsreacties over het heden, vanuit de diverse personages in de vorm van innerlijke gedachtestromen als monologue intérieur. Dat brengt me ten slotte tot een laatste vorm van echo’s, de impliciete invloed die hier en daar in het verhaal aanwezig is door de stemmen van onze literaire traditie. Dat zijn in het begin de echo’s van de oude passantenromans met hun beschrijvingen van aankomst, het grimmige welkom van de autoriteiten, de warmte en het wennen aan zo veel familie om je heen, maar ook zwakke echo’s van Joseph Hart en diens roman ‘De Wooncirkel’ waarin vergelijkbare problematiek als die rond Kuida Próhimo kritisch besproken wordt. Het naar een positief einde toe geschreven verhaal echoot eveneens als kenmerkend voor de Caribische literatuur, zoals Frank Martinus Arion die zag. Te midden van al die stemmen weet Elodie Heloise met ‘Blauwe tomaten’ haar eigen positie te verwerven door haar empathie en inlevende wijze van schrijven, die een lange echo voorwaarts verdient.
Lees hier of hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Joseph Hart trekt de lezer in zijn verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Parbode, december 2017:
(…) Armani ontwikkelt samen met anderen een project om de ruïne te restaureren en om te bouwen tot een verblijf om het alarmerend grote aantal schoolverlaters in Otrabanda op te vangen en te helpen. Maar er zijn nog anderen die ook hun oog hebben laten vallen op Kurá di Shon Janchi: rijke investeerders die op deze plek een vijfsterrenhotel met haven willen bouwen. De vraag is wie de eigenaar is van het pand. Kunnen de afstammelingen van de slaven die bij dit huis hoorden dat zijn? (…) Via regressietherapie dalen we af in het slavernijverleden van Armani en ervaren hoe de slaven vanuit Afrika met een slavenschip in Curaçao terecht zijn gekomen. We beleven de ontmoetingen tussen blanken en slaven en ontdekken dat haat en liefde een belangrijke rol spelen, waarbij kleurverschil vaak wegvalt. (…) De schrijver is een geboren leraar en verteller. Soms wordt zijn taal wel erg bloemrijk, daar moet je van houden. Joseph Hart heeft het vermogen om de lezer in zijn verhaal binnen te trekken en mee te laten leven met de hoofdpersoon. Ook de lezer met reserves met betrekking tot regressietherapie. In een tijd waarin het slavernijverleden steeds vaker onder de aandacht gebracht wordt, is De wooncirkel een geslaagde toevoeging.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geëngageerde en visionaire schrijver.» – Jeroen Heuvel

VoorplatWooncirkel-75Bij de presentatie van ‘De Wooncirkel’ van Joseph Hart in Landhuis Bloemhof, 30 november 2017:
(…) Dit is een hedendaagse vrouw in Curaçao. Zij heeft een ideaal plan voor de herwaardering van de voortijdige schoolverlaters (dropouts). Dit thema is te herkennen als de meest fervente wens van Jopi [Joseph Hart], oud-inspecteur van onderwijs en vooral ex-leraar, die met levenwekkend enthousiasme in zijn lessen over Shakespeare kon spreken. Dit hoofdpersonage beleeft, om te kunnen genezen van haar frustratie nadat het ideale plan getorpedeerd is, via regressietherapie de twee meest recente incarnaties, beide keren weer als vrouw. (…) In de 19de eeuw leefde de vrouw in Otrobanda, geboren uit tot slaaf gemaakte mensen, in de kurá van Shon Janchi. Heel interessant schetst de auteur haar situatie: slavin, weliswaar huisslavin, verzorgster van de shon, en gaandeweg ook levensgezel van hem en moeder van zijn kind. Een leven van zorgzaamheid en liefde, niet sentimenteel-romantisch, maar bewust zo getransformeerd vanuit de vroegere obstakels. (…) In de 17de eeuw leefde ze als een vrouw in Afrika, werd daar tot slaaf gemaakt en verscheept naar Curaçao. Dit slavernij-deel beschrijft de auteur als mensonterend. Dus in grote lijnen heeft de auteur op de tekentafel: de vrouw was twee levens geleden mishandeld, vreselijk mishandeld; één leven geleden heeft ze die onmenselijke mishandelingen omgevormd tot zorgzaamheid en liefde, en in het huidige leven is er opnieuw zware tegenslag. Zoals één geest reïncarneert in verschillende personages, reïncarneren anderen ook, en meestal incarneren ze weer bij elkaar, in dezelfde groepen, of woonerven. (…)
Lees hier de inleiding van Jeroen Heuvel bij de Curaçaose presentatie van ‘De Wooncirkel’
Bekijk hier de foto’s van de presentatie (met dank aan Elodie Heloise, Landhuis Bloemhof)
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie van ‘De Wooncirkel’ op Curaçao

VoorplatWooncirkel-75Donderdag 30 november 2017 om 19.00 uur is het zo ver. Dan wordt ‘De Wooncirkel’, de hertaalde versie van het Engelstalige boek The Yard (2010), op Landhuis Bloemhof gepresenteerd.
Jeroen Heuvel zal namens uitgeverij In de Knipscheer de introductie verzorgen. De auteur Joseph Hart zal uiteraard zelf ook het woord voeren. En er zal gelegenheid zijn het boek te kopen en/of te laten signeren. De avond wordt afgesloten met een interactieve discussie waarbij uw kennis over de slavernij en het continent Afrika de inzet zal zijn. In De Wooncirkel staat de geschiedenis van de slavernij met haar naweeën centraal. Het boek is de Nederlandse uitgave van het boek The Yard dat de auteur in 2010 in het Engels uitbracht. Uitgeverij In de Knipscheer pakte de Engelse versie op en vroeg de auteur het boek te hertalen naar het Nederlands. Landhuis Bloemhof is een combinatie van museum en galerie. In de kunstgalerie worden regelmatig thema exposities gehouden. Het museum annex galerie, is tegenwoordig ook een hommage aan de laatste bewoonster van de plantage, May Henriquez. Zij was een getalenteerd beeldhouwster en het atelier waarin zij tot de jaren ’70 werkte, is bewaard gebleven in originele staat.
Klik hier voor de uitnodiging
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
Kijk hier naar ‘The making of the Tula monument Curacao by Nel Simon in 1996-1997’, het beeldhouwwerk dat het boekomslag en de uitnodiging siert

«Rake typeringen van de Curaçaose maatschappij.» – Fred de Haas

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 2 november 2017:
Het zich in deze tijd afspelende Curaçaose verhaal gaat over de poging van een groep sociaal voelende (zwarte) Curaçaoënaars om, ondanks de tegenwerking van een corrupte politicus en een frauderende bankier, een landhuis te restaureren en geschikt te maken voor onder andere de opvang van achterstandskinderen. De plek staat bekend als de ‘Kurá di Shon Janchi’ (De Tuin van Johannes), een woonerf waar ‘meesters en slaven’ vroeger samenwoonden. (…) De vroegere Nederlandse kolonisator krijgt er in het boek van verschillende kanten flink van langs. De Nederlanders zouden er door hun arrogante houding vooral de oorzaak van zijn dat de bevolking zo’n negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld, een zelfbeeld dat nog werd bevestigd door de leer van de katholieke kerk die gehoorzaamheid en geloof predikte. (…) Ook de zwarte Curaçaoënaar ontkomt, evenmin als de blanke protestant en de Nederlander, niet aan kritiek. Een kritiek die bovendien afkomstig is uit de eigen klasse. (…) Het boek staat vol met dat soort rake typeringen van de Curaçaose maatschappij die Joseph Hart kent als geen ander, een samenleving die genadeloos maar met veel mededogen door hem wordt gefileerd. Joseph Hart is overigens wel een vurig pleitbezorger van het bewustmaken van de bevolking van hun Afrikaanse verleden. (…) Om aan dit gebrek aan bewustzijn tegemoet te komen, heeft de schrijver een poging gewaagd om het slavernijverleden op te roepen door de hoofdpersoon een regressietherapie te laten ondergaan waardoor we, naar men beweert, honderden jaren kunnen teruggaan in de geschiedenis. De hoofdpersoon, Armani, reïncarneert tijdens verschillende therapeutische sessies onder andere als Dalila en Malaika totdat ze uiteindelijk terechtkomt op Curaçao als de persoon ‘Armani’ en ‘geneest’ van haar traumatische ervaringen in heden en verleden. (…) Essay-achtige stukken wisselen af met – vaak mooie – sfeertekeningen. Het staat buiten kijf dat Joseph Hart kan schrijven. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Thema’s herkenbaar voor Antillianen.» – Otti Thomas

VoorplatSchaduwvrouw_Opmaak 1.qxdOver ‘The Twain Shall Meet’ (Amsterdam 3 september) in Amigoe, 13 september 2017:
(…) Knipscheer krijgt reis cadeau tijdens de traditionele presentatie van nieuwe uitgaven, waaronder het feitelijke debuut van Boeli van Leeuwen. (…) In de Knipscheer geeft sinds 1976, dus eigenlijk al 41 jaar, boeken uit van schrijvers uit de voormalige Nederlandse Antillen, Suriname en Indonesië en boeken over de voormalige koloniën. (…) Margarita Molina, de schrijfster van de roman ‘Schaduwvrouw’, was aanwezig om een toelichting te geven op haar boek, dat vorig jaar voor enig rumoer zorgde. Ze bevestigde dat de tweede hoofdpersoon uit haar biografie de bekende schrijver Elis Juliana is. De gedichten in het boek zijn zeker van hem afkomstig, ook al zijn ze geschreven in het Nederlands, verzekerde ze. (…)
Meer over The Twain Shall Meet

«Verdeeldheid Curaçao gevoed door overblijfselen van slavenverleden.» – Joseph Hart

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart tijdens The Twain Shall Meet in Podium Mozaïek, 3 september 2017:
Als geen ander toont Joseph Hart van binnenuit de Curaçaose maatschappij en politiek van alledag met alle goeds en met alle slechts – en maakt ze tot thema van zijn romans. In ‘De wooncirkel’ staat de geschiedenis van de slavernij met haar naweeën tot in het heden centraal. Voor wie alles wil weten over het hoe en waarom van het reilen en zeilen van Curaçao, is ‘De wooncirkel’ (en de andere romans van Joseph Hart) verplichte kost: o zo kritisch op zijn eiland maar tegelijk met een onblusbare liefde voor zijn Curaçao. «De vonk van inspiratie die deze roman deed ontstaan was de ervaring van een trouwe vriendin die het proces van regressieve therapie heeft meegemaakt via hypnose en door haar vorige levens werd geleid.»
Lees hier de toespraak
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘The Twain Shall Meet’
Bekijk hier de foto’s van André Homan

Joseph Hart – De Wooncirkel. Roman

VoorplatWooncirkel-75Joseph Hart
De Wooncirkel

Roman
Curaçao
Gebrocheerd met flappen, 328 blz.
€ 19,50
Eerste uitgave in het Nederlands 2017
ISBN 978-90-6265-971-5
Presentatie 3 september 2017

‘Ik schrijf niet omdat ik een spannend en mooi verhaal wil verkopen aan de lezer. Ik schrijf omdat ik niet anders kan, omdat er een uitweg moet zijn voor de intensiteit van mijn gevoelens die nauw verbonden zijn met de sociaal-culturele geschiedenis van toen en nu van mijn eiland.’ – Joseph Th. Hart

Joseph (Jopi) Hart, geboren op Bonaire (1940) en opgegroeid op Curaçao, is tot zijn pensionering docent Engels o.a. aan de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Daarna wijdt hij zich volledig aan het schrijven. Hij debuteert in 2000 als dichter met Entrega, een bundel in vier talen, en als romancier in het Engels met de romans Election Dance (2006) en The Yard (2010). Bij Uitgeverij In de Knipscheer verschijnt in 2013 Verkiezingsdans, het Nederlandstalige origineel van Election Dance, in 2015 Kruispunt en in 2017 De Wooncirkel, de Nederlandse versie van The Yard.

Gaat Verkiezingsdans over de structuur van de misdaad en de corruptie in de politiek, Kruispunt verhaalt over het agressieve gedrag van een jonge crimineel. In De Wooncirkel staat de geschiedenis van de slavernij met haar naweeën centraal.
De Wooncirkel beschrijft de geestelijke ontwikkeling van de hoofdpersoon Armani. Ondanks de verschrikkingen van haar verleden is ze in staat is tot vergeving in een verdeelde gemeenschap die nog steeds met haar verleden worstelt. Armani wordt op mysterieuze wijze aangetrokken door de ruÏne op het erf van Shon Janchi, de wooncirkel waar haar voorouders als slaven verbleven. Ze vecht voor de restauratie ervan, maar ondervindt hevige tegenstand, die haar met het verleden confronteert. In een vorig leven is ze, in het 17de-eeuwse Afrika, Dalila van de Mandinastam die gedwongen de gruwelijke oversteek maakt naar Curaçao en daar, ondanks de vernederingen en geweld op de plantage, de stammoeder wordt van haar opvolgers Malaika in het 19de-eeuwse Otrobanda en Armani in de 21ste eeuw.
‘De roman verdient een ruime verspreiding om zijn drievoudige vernieuwende visie van optimisme op een centraal aspect van Curaçaos verleden – en toekomst.’ – Wim Rutgers

Meer over ‘Verkiezingsdans’
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over de presentatie

«In de roman heeft uiteindelijk de literaire kwaliteit het laatste woord.» – Wim Rutgers

Opmaak 1Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 22 maart 2016:
De roman ‘Kruispunt’ (2015) van Joseph Hart is sterk op het eiland betrokken met zijn scherpe tegenstellingen aan de vooravond van 10 oktober 2010. Via de opgevoerde personages krijgen lezers een caleidoscopisch beeld van het eiland dat met zijn inwoners voor scherpe politieke keuzes staat: onafhankelijk en autonoom zijn zonder inmenging van buitenaf (lees: Nederland) of samenwerken en met die samenwerking sterk te staan. De meningen zijn in het dagelijkse leven sterk verdeeld, zo ook via de opgevoerde personages in de roman. (…) Ezra de Haan schreef in zijn reactie na een uitgebreide inhoudsanalyse over de ‘listige opbouw’ van het verhaal, maar er is meer dat aantoont dat de auteur de twee eerder verschenen romans (…) evenaart zo niet overtreft. Allereerst is er de zorgvuldige opbouw van het verhaal in drie ongeveer even lange delen (Curaçao – Nederland – Curaçao), die weer worden opgesplitst in respectievelijk 16, 13 en opnieuw 16 korte hoofdstukken. Zo’n strak schema vergt planning en discipline bij het schrijven. (…) ‘Kruispunt’ is een hard boek dat misstanden klip en klaar benoemt, maar aan het slot ook een optimistisch boek dat perspectief op een open en positieve toekomst biedt. (…) Joseph Hart heeft met ‘Kruispunt’ niet alleen een inhoudelijk rijke roman geschreven die tot veel maatschappelijke discussie kan leiden, maar heeft voor dat sociaal-politieke engagement ook een literaire vorm gekozen die de inhoud niet alleen verdiept maar ook op een hoger literair plan brengt. In de roman heeft uiteindelijk de literaire kwaliteit het laatste woord.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Door zijn listige opbouw een literair werk, bomvol informatie.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 26 november 2015:
Kruispunt is een roman die de gevolgen van de invloed die Nederland op het eiland en zijn bewoners heeft, genadeloos beschrijft. Je zou het boek zelfs politiek geladen kunnen noemen. Vooral omdat Hart speelt met de mogelijke effecten van een gijzeling en een opstand op Curaçao. Soms moest ik aan het werk van Boeli van Leeuwen denken. Neem de beschrijving van Frensel als ‘instrument van de dood’, zeg maar als een engel des wrake en de tegenstellingen tussen goed en slecht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer