Over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ van Theo Monkhorst op Ansiel (België), 5 december 2021:
De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder ‘Extaze’. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman ‘De blijmoedige leugenaar’ en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie ‘De zegen van weemoed’ uit, een uiterst sterke kroniek van onzekere tijden en mooie momenten die van het mensenleven een stevige brok labeur maken. In ‘Rozen en rook’ laat hij op een prachtige manier de kracht van het woord gekoppeld aan muziek tot leven komen. Het is een onweerstaanbare combinatie. Monkhorst maakt een duel tussen poëzie en wetenschap. ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ speelt dan weer in een tijd van een klimaatcrisis en viruspandemie. (…) Jaren later ontmoet de Schrijver de hoogleraar en klimaatwetenschapper Lida Plantinga. Deze werkelijke Lida vertoont grote gelijkenissen met zijn creatie, het personage Lia, uit het onvoltooide verhaal. Lida doet onderzoek naar reële bedreigingen, de klimaatverandering, zij is een vrouw van feit en actie. De Schrijver is een man van fictie en verbeelding. (…) Langzaamaan vermengen waan en werkelijkheid zich met elkaar (…) Dan wordt Lida door een dodelijk virus geveld. Wie is zij eigenlijk? Er blijkt niets over haar bekend te zijn, ze lijkt als mens niet te bestaan. (…) Theo Monkhorst is in Vlaanderen te weinig bekend, maar ik persoonlijk ben telkens diep onder de indruk bij elk boek, zodanig zelfs dat ik stiekem een personage in één van zijn werken zou willen zijn.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Theo Monkhorst
«Het boek is een boek over het schrijven van boeken in tijden van crisis.» – Jan-Hendrik Bakker
Over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ van Theo Monkhorst in Den Haag Centraal, 18 november 2021:
Is ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ een vertelling over de pandemie die ons land sinds twee jaar in haar greep heeft? Gaat het over wat schrijvers in zo’n crisistijd moeten doen of over het verschil tussen fictie en werkelijkheid? (…) In de titel staat de personage van de schrijver centraal en de vrouw die hij fantaseerde. Het is een overbekend motief: de kunstenaar die op zijn eigen creatie verliefd is geworden. Dat geldt ook voor de schrijver uit dit boek, die anders dan alle andere figuren geen eigen naam heeft. Behalve Schrijver dan, met een hoofdletter welteverstaan. Hier is iets gewichtigs aan de hand, de lezer is gewaarschuwd. Vandaar de titel? Toch is de pandemie in dit verhaal zeker zo gewichtig, begrijpt diezelfde lezer naarmate het boek vordert. De lucht- of fantasievrouw, een markante klimaatwetenschapper die knokt voor onze planeet, overlijdt er zelfs door. Kort na haar dood – de lezer moet het doen met wat summiere mededelingen daarover, want heeft ze wel echt bestaan? – duiken er in het verhaal personen op die ook al enige gelijkenis vertonen met personen uit het aanvankelijke verhaal uit het eerste deel. In deel 2 krijgen we met de schrijver van dat verhaal te maken. Tegelijk duiken er figuren op in zijn naaste omgeving die wel wat weg hebben van het verhaal waarmee de schrijver bezig was. In deel 3 met onversneden apocalyptische scenes verschuift de focus geheel naar de ontwrichtende uitwerking van de pandemie en zijn we getuige van in der haast geïmproviseerde lijkverbrandingen, profiteurs en een ware volksopstand. (…) Ook verschijnen er nieuwe personages die zich bij de Schrijver voegen, zelfs een jong meisje dat hem ‘vader’ noemt. De suggestie is weer dat hij haar met zijn schrijftalent verwekt zou hebben. (…) Het lijkt erop dat dit literaire spiegelspel uiteindelijk de inzet is van de roman. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Uitnodiging boekpresentatie ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’.
Over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ van Theo Monkhorst in Pulchri Den Haag op vrijdagmiddag 8 oktober 2021:
Theo Monkhorst en Uitgeverij In de Knipscheer nodigen u uit om de presentatie van de nieuwe roman mee te maken. ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ is een roman over de buigzaamheid van taal, liefde, klimaat en pandemie. De presentatie vindt plaats op 8 oktober om 17.00 uur in de Louis XV-zaal van Pulchri. Herman Rosenberg, hoofdredacteur van Den Haag Centraal, zal Theo Monkhorst ondervragen over zijn roman en de acteur Piet van der Pas zal fragmenten lezen. Publiek is welkom met inachtneming van de geldende coronamaatregelen. Pulchri is gevestigd aan het Lange Voorhout 15 te 2514 EA Den Haag. De zaal is open vanaf 16.30 uur. Na afloop is er gelegenheid tot napraat en zal Theo Monkhorst zijn boek voor liefhebbers signeren.
Meer over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Theo Monkhorst over zijn nieuwe roman.
In ‘Aan tafel bij de Haagse Kunstkring’, een kort lunchgesprek, ging op vrijdag 10 september Brigitte Spiegeler in gesprek met schrijver, dichter Theo Monkhorst. Sinds 2005 heeft hij meerdere romans, bundels gedichten, toneelstukken, een groot aantal columns en korte stukken gepubliceerd. In het gesprek komen aan de orde zijn vertaling van Stećci, een serie teksten over grafstenen van de Servische dichteres Vera Srbinović, twee korte theaterstukken, dialogen, die in november in Theater Branoul in première gaan en (vanaf 8:50 op de tijdlijn) zijn nieuwe roman ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ die op 8 oktober in Pulchri gepresenteerd wordt. Piet van der Pas draagt twee nog ongepubliceerde gedichten van Theo Monkhorst voor.
Luister en kijk hier naar de video van het lunchgesprek
Meer over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Theo Monkhorst – De Schrijver en de Luchtvrouw. Roman
Theo Monkhorst
De Schrijver en de Luchtvrouw
roman
Nederland
Omslag Anno Fekkes
gebrocheerd in omslag met flappen,
240 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-55-2
eerste uitgave 8 oktober 2021
De Schrijver en de Luchtvrouw speelt in een tijd van een klimaatcrisis en viruspandemie. De Schrijver heeft ooit een verhaal geschreven over een driehoeksrelatie, dat hij nooit heeft voltooid: tussen het echtpaar Bram en Mira, en Lia, die hun leven binnendringt. Lia strijdt samen met Mira voor het klimaat en de natuur. Zij is een indrukwekkende en daadkrachtige vrouw, een soort verschijning, engel of visioen. De drie personages zijn door elkaar gebiologeerd, maar de relatie tussen hen werkt blokkerend, verlammend op alle betrokkenen. Dit verhaal van de schrijver blijft onvoltooid. Jaren later ontmoet de Schrijver de hoogleraar en klimaatwetenschapper Lida Plantinga. Deze werkelijke Lida vertoont grote gelijkenissen met zijn creatie, het personage Lia, uit het onvoltooide verhaal. Lida doet onderzoek naar reële bedreigingen, de klimaatverandering, zij is een vrouw van feit en actie. De Schrijver is een man van fictie en verbeelding. Lida beweert Bram uit het onvoltooide verhaal te kennen, en mist hem. Langzaamaan vermengen waan en werkelijkheid zich met elkaar: protagonisten, creaties van de Schrijver komen tot leven, ‘zijn’ personages worden personen, en dicteren het verloop van de geschiedenis. De taal en verbeelding gaan met de Schrijver aan de haal. Dan wordt Lida door een dodelijk virus geveld. Wie is zij eigenlijk? Er blijkt niets over haar bekend te zijn, ze lijkt niet te bestaan. Ze is van lucht, gemaakt van woorden. Intussen is het virus wél echt: het grijpt om zich heen, wordt een ware pandemie en eist vele slachtoffers. Dan neemt de Schrijver een radicale beslissing. Is hij een egoïst?
De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder Extaze. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman De blijmoedige leugenaar en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie De zegen van weemoed uit, in 2020 gevolgd door de afsluitende roman Rozen en rook. Zijn dichtbundel Huis Huid verscheen in 2019.
Over Rozen en rook:
«Theo Monkhorst laat op een prachtige manier de kracht van het woord gekoppeld aan muziek tot leven komen. Het is een onweerstaanbare combinatie. Monkhorst maakt een duel tussen poëzie en wetenschap en dat geeft een prachtig resultaat. Een buitengewoon intelligent boek!» – Ansiel
«Mooie bespiegelingen over kunst, liefde en het denken wisselen af met wat meer droge, feitelijke beschrijvingen van de gebeurtenissen, die tezamen een interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst.» – NBD / Biblion
Meer over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Brigitte Spiegeler en Theo Monkhorst op Gedichtendag 2021
Op 28 Januari was het Gedichtendag, startsein van de Poëzieweek 2021. De Haagse Kunstkring vierde deze dag met korte optredens die – zonder publiek – live werden opgenomen onder de titel ‘Het is altijd de poëzie…’), een versregel van Gerrit Komrij. De volgende Kunstkringleden lazen hun lievelingsgedicht voor, de dichters onder hen met een eigen gedicht: Brigitte Spiegeler, Franciska Dukel, Karel Bodegom, Anita Poolman, Theo Monkhorst, Hans Blom, Gerrit Vennema, Piet van der Pas, Michel Meissen, Marieke Cordesius, Martin Sjardijn, Ella van Schaik, Margriet Westervaarder, Pat Houkes, Paul van Vliet en Mar-Lin Schut, die de avond ook presenteerde. Martin van Hees speelde gitaar. Camera en montage Dennis Simonis. In de Knipscheer-dichter Brigitte Spiegeler bijt het spits af met het gedicht ‘Zeker het bestaat’ uit haar debuutbundel Krijgskunst’ uit 2015. Ook Theo Monkhorst (die behalve drie romans bij In de Knipscheer in 2019 ook de dichtbundel ‘Huis huid’ uitgaf) leest zijn actuele coronagedicht ‘Vragen aan de moordenaar’(op de tijdlijn vanaf 12:35).
Kijk hier naar de video-opname op YouTube
Meer over Brigitte Spiegeler bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over dichter bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Kijk, daar is de kracht van de poëzie en de kunst.» – Johannes THoen
Over ‘Rozen en rook’ van Theo Monkhorst op Facebook, 26 januari 2021:
‘Dichters zijn de zwaksten / met de scherpste wapens / omdat ze direct het hart raken’.
De roman ‘Rozen en rook’ (2020) van Theo Monkhorst is een vervolg op de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’ (2018). Kunstmatige intelligentie komt in dit deel aanvankelijk niet zo bedreigend over als in ‘De zegen van weemoed’. Dat komt ook door de toonzetting, die verschilt van de eerste delen. Er wordt een schijnsfeer van een idyllisch leven opgeroepen in het Frankrijk van 2050. Robots doen het werk op het land, personage Julia kweekt rozen en geuren om haar overleden moeder Carmen te eren. De rol van zingende vogels valt ook op in de roman. De Centrale Autoriteit in Groot-Parijs, geen mensen maar een grote autonome machine, lijkt op een verlichte dictator. Iedereen wordt in de gaten gehouden, maar ingegrepen wordt er zelden. De radicale moslims in Frankrijk zijn ongevaarlijk geworden, maar leven nog steeds in hun eigen wereld. Er zijn spionerende als vliegen vermomde minidrones, er zijn informanten die van alles overbrieven. Privacy bestaat niet meer. Het krijgen van baby’s is not done. Het verandert allemaal als de gevoelloze cyborg Karl geraakt wordt door de woorden van hoofdpersonage Walid Fransman, een dichter, de analoge mens, een Engelsman van Nederlands-Libanese afkomst. Kijk, daar is de kracht van de poëzie en de kunst. Ook de muziek speelt een belangrijke rol in de roman, de macht van een liedje dat heel het land in beweging zet, uitmondend in een revolutie. De Centrale Autoriteit wordt uitgedaagd en moet wel in actie komen.Net als in de eerdere delen voert de auteur de dreiging heel geraffineerd op, leidend naar een gruwelijke climax, maar niet tot de nederlaag van de poëzie, de kunst, de muziek. Het verhaal van ‘Rozen en rook’ is vaker verteld, maar zelden zo poëtisch als door Theo Monkhorst.
Meer over ‘Rozen en rook’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Grootste verzameling Nederlandstalige gedichten in het Indonesisch.»
Albert Hagenaars en Siti Wahyuningsih
In de periode 2006-2008 nam de Indonesische dichter/vertaler Landung Simatupang beetje bij beetje en in nauwe samenspraak met Albert Hagenaars diens in 2003 in het Nederlands en Engels verschenen bundel ‘Tropendrift’ onder handen. In afwachting van een nieuwe boekuitgave zijn verzen uit deze vertaling in Bahasa Indonesia, soms samen met de Engelse omzetting van John Irons, al her en der verschenen.
De opgedane ervaringen leidden enkele jaren later tot het initiatief van Albert Hagenaars om samen met zijn echtgenote Siti Wahyuningsih zelf Indonesische vertalingen te gaan maken van Nederlandstalige poëzie en die via internet een zo groot mogelijk bereik te geven. Daartoe zetten zij de site Suara suara dari utara op, wat Stemmen uit het noorden betekent. Begin 2013 werd het voornemen besproken met de bevriende Amsterdamse auteur / programmamaker Ezra de Haan. Die reageerde zo enthousiast dat enkele weken later zijn gedicht ‘Wit paleis (Chefchaouen)’ onder de titel ‘Istana putih’ als eerste aflevering in de nieuwe vertaalrubriek verscheen. Ruim zeven jaar later, op 22 juni 2020, verscheen de 200e vertaling! Het gaat om ‘Wachter’ / ‘Penjaga’ van Wil van Til, behalve als dichter ook bekend als directeur van het momenteel in Nijmegen gevestigde Poëziecentrum Nederland. Met dit aantal is, voor zover bekend, de grootste, onder één noemer bijeengebrachte verzameling Nederlandse gedichten in het Indonesisch tot stand gekomen!
Lees hier verder
Meer over In de Knipscheer-auteurs in Indonesische vertaling
«Interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst.» – Mick K. Zwart
Over ‘Rozen en rook’ van Theo Monkhorst voor NBD/Biblion, 16 juli 2020:
In 2050, in een Europa waar machines, robots en kunstmatige intelligentie de macht hebben, zijn het de kunstenaars, de creatieven die het verschil kunnen maken voor de mens. De jonge dichter Walid Fransman trekt van zijn woonplaats in Engeland naar Frankrijk om de nalatenschap van zijn grootvader, de schrijver Pieter Fransman (en hoofdpersoon in de eerste twee delen van deze trilogie) te zoeken. Daar ontmoet hij naast de liefde van zijn leven, een schare bijzondere dorpelingen die hem ieder op eigen wijze aanzetten tot filosofische beschouwingen, het schrijven van nieuwe dingen en zijn rol in de toekomst van de mensheid. Laatste deel dat volgt op de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’ waarmee het samen een familiekroniek vormt. De auteur heeft reeds heel wat romans en dichtbundels op zijn naam staan en beheerst de kunst van het schrijven. Mooie bespiegelingen over kunst, liefde en het denken wisselen af met wat meer droge, feitelijke beschrijvingen van de gebeurtenissen, die tezamen een interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst. Verzorgde uitgave.
Meer over ‘Rozen en rook’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aanklacht tegen de zich steeds verder ontwikkelende technologie.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Rozen en rook’ van Theo Monkhorst op Leestafel, 30 juni 2020:
In 2050 reist de vijfendertigjarige Walid Fransman naar Frankrijk, waar zijn grootvader hem een huis heeft nagelaten. Walid was er al eerder, 30 jaar terug. Hij herinnert zich een dorp met een paar honderd inwoners. De burgemeester was een handelaar in spijkers toen, maar dat zal wel veranderd zijn, zoals de hele wereld veranderd is. Steeds meer technologische uitvindingen nemen het leven over. (…) Het boek is een aanklacht tegen de zich steeds verder ontwikkelende technologie, waarin de aandacht voor cultuur steeds meer ondergeschoven raakt. Dat zien we helaas in deze tijden om ons heen gebeuren, dus fictief is het allemaal niet. Er is ook een rol weggelegd voor de liefde, dat immers ook een ongrijpbaar iets is voor een technologische maatschappij. En even iets om over na te denken in deze tijd waarin immers ook over een basisloon gesproken wordt. (…) Hoewel ‘Rozen en rook’ een zelfstandig verhaal betreft, kan het gezien worden als het vervolg op de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’. Walid Fransman is de kleinzoon van de schrijver Pieter Fransman uit de dubbelroman. ‘Rozen en rook’ speelt in 2050 en daarmee vormen de drie romans tezamen zowat het overzicht van een eeuw.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rozen en rook’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer