Tijdens de Boekenweek vindt op zaterdag 17 maart 2018 bij Boekhandel De Tribune in Maastricht de presentatie plaats van ‘Pleisterplaats Belleville’, een roman over hoop en liefde na Charlie Hebdo. Het is de tweede roman van Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Ton van Reen houdt een inleiding over ‘Pleisterplaats Belleville’. Aanvang: 16.30 uur.
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Ton van Reen
Limburgse schrijvers op tournee in de Boekenweek
Tijdens de aanstaande Boekenweek van 10 t/m 18 maart maken diverse Limburgse schrijvers uit het fonds van Uitgeverij In de Knipscheer een rondje langs Limburgse boekhandels. Steeds meer Limburgse auteurs vinden onderdak bij deze kleurrijke uitgeverij uit de randstad: Niek Bremen (Sittard), Jos van Daanen (Kerkrade), Harrie Geelen (Heerlen), Koos van den Kerkhof (Venlo), Peter Lenssen (Heerlen), David van Reen† (Tegelen-Steyl), Ton van Reen (Helden), Theo Stokkink (Venlo), Jacques Thönissen (Roermond).
Zij lezen uit en vertellen over hun werk en signeren hun boeken voor de liefhebbers bij boekhandel Krings Sittard op 10 maart, in het Cultuurhuis (i.s.m. boekhandel Bij het Raethuys) op 14 maart, bij Plantage Boekhandel Roermond op 15 maart, bij Blz.-Boekhandel Panningen (i.s.m. bibliotheek) op 16 maart, bij Boekhandel De Tribune Maastricht op 17 maart, bij boekhandel Koops in Venlo op 18 maart en bij Leeskunst Kerkrade (i.s.m. bibliotheek) op 22 maart.
Zaterdag 10 maart Boekhandel Krings Sittard.
Van 14.00 tot 16.00 uur.
Met Niek Bremen, Jos van Daanen, Peter Lenssen, Ton van Reen, Theo Stokkink en Franc Knipscheer
Woensdag 14 maart Boekhandel Bij ’t Raedthuys. In Cultuurhuis Heerlen, Sittarderweg 145.
Van 19.30 tot 22.00 uur.
Met Niek Bremen, Koos van den Kerkhof, Peter Lenssen, Ton van Reen en Franc Knipscheer
Donderdag 15 maart Boekhandel Plantage Roermond.
Van 18.00-20.00 uur.
Met Koos van den Kerkhof, Peter Lenssen, Ton van Reen en Franc Knipscheer
Vrijdag 16 maart Blz.-boekhandel Panningen. Het Huis van de Gemeente, Wilhelminaplein 1, Panningen
Van 19.30 tot 22.00 uur.
Met Koos van den Kerkhof, Peter Lenssen, Ton van Reen, Theo Stokkink en Franc Knipscheer
Zaterdag 17 maart Boekhandel De Tribune Maastricht.
Van 16.30 tot 18.30 uur.
Presentatie roman ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen. M.m.v. Ton van Reen (inleiding)
Zondag 18 maart Koops Venlo.
Van 14.00 tot 16.00 uur.
Met Koos van den Kerkhof, Peter Lenssen, Ton van Reen, Theo Stokkink en Franc Knipscheer
Donderdag 22 maart Boekhandel Leeskunst Kerkrade. In de bibliotheek, Einderstraat 21.
Van 18.00 tot 20.00 uur.
Met Jos van Daanen, Koos van den Kerkhof (ook presentatie), Peter Lenssen, Ton van Reen en Theo Stokkink
*] in een enkel geval is de aanwezigheid van een auteur of de uitgever onder voorbehoud
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Koos van den Kerkhof bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Harrie Geelen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over David van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Jacques Thönissen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zeer goed bedacht en uitgewerkt verhaal.» – Mirjam Scholten
Over ‘Katapult’ van Ton van Reen voor NBD | Biblion, 16 februari 2018:
In de jaren zeventig van de twintigste eeuw beleefde dit boek van de veelzijdige en productieve auteur (1941) zijn eerste druk. Het beschrijft een dag uit het leven van enkele mensen die in het grote Amsterdam van die tijd wonen. Ook dieren spelen er als vanzelfsprekend een rol, zoals een papagaai die gewoon met zijn omgeving meepraat, een oude vrouw die pas na haar dood opvalt, en zelfs een plant in café De Engelbewaarder, de naar aanraking hunkerende critolis. Het verhaal begint als David, elf jaar, met zijn eenvoudige katapult grote branden aanricht in de stad. Het is een naar sprookje, maar blijft het ook zo? Hoe zit het met de strijd tussen de zwarte en witte muizen in het café? En waar staan die dieren voor? In elk geval is duidelijk dat de hoofdpersonages van de aardige en ook eenzame soort zijn, die het hoofd boven water moeten zien te houden. Aan het eind van het boek komt iedereen bij elkaar, maar duiken er ook grijze muizen op die hun deel opeisen. Aan de dreiging komt geen eind. Een zeer goed bedacht en uitgewerkt verhaal, een spannend, lieflijk maar ook gruwelijk sprookje dat te denken geeft over de wereld waarin we leven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Katapult’
«Grondige kennis in toegankelijke, interessante psychologische roman.» – Marita de Sterck
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen voor NBD | Biblion, 25 januari 2018:
De auteur (1941) schreef gedichten, luisterspelen, romans, jeugdboeken en journalistieke bijdragen, vooral over Afrika. Bekend zijn de verfilmde jeugdboeken over de Bokkenrijders en romans als ‘Het winterjaar’ en ‘Roomse meisjes’. Hoofdfiguur in deze roman is Lennert, een Nederlandse journalist die in Afrika werkt. Hij reist naar Zwitserland, waar zijn dochter zal huwen. Onderweg ontmoet hij een jonge vrouw met wie hij al gauw vertrouwelijk praat. Ze vertellen elkaar hun levensverhalen. Zij hoe haar familie in de oorlog naar Zwitserland vluchtte en haar vader zijn Joodse roots verstopte om een Zwitser te worden. Hij hoe hij Nederland verruilde voor Afrika om aan zijn voorgeschiedenis te ontsnappen. Uiteindelijk zorgen Lennerts dochters, de bruid, de Amsterdamse verpleegster en de geadopteerde Keniaanse dochter, ervoor dat hij met dat verleden in het reine komt. Uit de roman blijkt de grondige kennis van de auteur inzake Afrika en de Tweede Wereldoorlog, maar de informatieve passages breken iets te vaak de spanning in deze toegankelijke, interessante psychologische roman.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«**** Een gevoelige en heel menselijke roman.» – Adri Gorissen
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen in De Limburger, 12 december 2017:
(…) Hoofdpersoon is Lennert Rosenberg, een net voor zijn pensioen zittende krantencorrespondent in Afrika. Een man die eigenlijk is blijven hangen in de late jaren zeventig, nog altijd een ouderwetse linkse rakker is en daarom teleurgesteld is in de wereld. Goed en kwaad, daar draait het om in ‘Dochters’. Maar er is meer, Rosenberg is per trein op weg naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter met wie hij het contact is kwijtgeraakt. In de trein ontmoet hij de jonge Nena, eveneens op weg naar de Alpen voor een bezoek aan haar joodse ouders. Beiden moeten, zo blijkt al snel, in het reine zien te komen met hun verleden om verder te kunnen in het leven. ‘Dochters’ is een gevoelige en heel menselijke roman, maar door de maatschappijkritiek tevens een boek vol vuur en venijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Annel de Noré genomineerd voor Halewijnprijs 2017 en Reinaerttrofee 2017
Mede naar aanleiding van haar laatste werk Vers vlees oud bloed (2017) is de in Suriname woonachtige schrijfster Annel de Noré genomineerd voor de Halewijnprijs 2017. De Halewijnprijs wordt jaarlijks, dit jaar voor de 31ste keer, uitgereikt aan auteurs die al voorbij hun debuut zijn, maar bij het grote publiek nog niet voldoende bekend. Prijswinnaars uit het recente verleden zijn o.a.: Tommy Wieringa, Esther Jansma, Fred Papenhove en Ton van Reen. De andere genomineerden zijn: Murat Isik, Eva Meijer, David Nolens, Christine Otten en Chris de Stoop. De prijsuitreiking vindt plaats op zondag 11 maart 2018 in Roermond tijdens de Boekenweek 2018. De genomineerden dingen tevens mee naar de Reinaerttrofee die voor de vierde maal zal worden toegekend door een jongeren-schaduwjury. De Halewijnprijs is een auteursprijs. Ook van Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer: ‘De bruine zeemeermin’, ‘Het kind met de grijze ogen’ en ‘Stem uit duizenden’. Uit het fonds van Uitgeverij In de Knipscheer werden eerder Alfred Birney (2012) en Helen Knopper (2016) genomineerd voor de Halewijnprijs.
Meer over ‘Vers vlees oud bloed’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over de Halewijnprijs 2017
Ton van Reen – Dochters. Roman
Ton van Reen
Dochters
Nederland – Afrika
Roman
Gebrocheerd in omslag met flappen,
340 blz., € 19,50
ISBN 978 90 6265 963 0
Presentatie 3 november 2017
Lennert Rosenberg, 59 jaar, journalist in Afrika, reist naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter Miriam. Aan het begin van de reis ontmoet hij Nena, een jonge vrouw, op weg naar haar ouders in Zwitserland. Al vlug blijkt dat ze belangstelling hebben voor dezelfde dingen, ondanks het grote leeftijdsverschil. Door een urenlang oponthoud in Keulen verkennen ze de nachtelijke stad en reizen daarna samen tot Freiburg. Daar aangekomen besluiten ze er een dag te blijven. Speelde Lennert even met het idee dat een relatie met haar mogelijk zou zijn, nog net op tijd begrijpt hij dat zij geen minnaar zoekt, maar iemand die haar begrijpt. Langzamerhand onthult zij het levensverhaal van haar familie die in de oorlog naar Zwitserland vluchtte. En het verhaal van haar vader die zijn best doet zijn Joodse verleden te verhullen en een authentieke Zwitser probeert te zijn. Door haar verhalen gaan zijn ogen open voor zijn eigen geschiedenis die hij is ontvlucht door zich in Afrika te vestigen.
Hij viel in slaap en droomde dat hij een jongen was die samen met een man een lange weg afliep. Beiden waren ze naakt, maar de man droeg een rugzak.
‘Wat zit er in die rugzak?’ vroeg hij.
‘Mijn herinneringen,’ zei de man. ‘Later zijn ze voor jou.’
‘Kan ik dat dan allemaal onthouden?’
‘Je moet wel, zeker als je wilt weten wie je zelf bent. Je weet toch dat ik je vader ben?’
Toen pas herkende hij de man die hij zo vaak op foto’s had gezien.
Plotseling liep zijn vader naar de rand van een ravijn, gooide hem de rugzak toe en sprong naar beneden.
‘Ik wil hem niet!’ riep hij. ‘Kom terug!’
Hij durfde de zak niet op te rapen. Er kwam een spelend kind aan. Het opende de zak.
Ton van Reen schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk. Bekend zijn de romans Het winterjaar, Roomse meisjes en Concert voor de Führer. Hij schreef vaak over Afrika, in kranten zoals de Volkskrant en de GPD-kranten. Een aantal verhalen over de cultuurshock in Afrika werd gebundeld in Weense walsen in Mombassa. Ook schreef hij Een ochtend in Cairo, een inleiding bij het werk van de Egyptische schrijver en nobelprijswinnaar Naguib Mahfoez. Bij Uitgeverij In de Knipscheer zijn van zijn hand verschenen de romans De verdwenen stad, Geen oorlog, Katapult – Oproer in Amsterdam.
Meer over het werk van Ton van Reen
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Ton van Reen – Katapult. Oproer in Amsterdam
Ton van Reen
Katapult
Oproer in Amsterdam
Roman
Gebrocheerd in omslag met flappen,
148 blz., € 17,50
ISBN 978 90 6265 978 4
oktober 2017
In de tijd waarin de roman Katapult, Oproer in Amsterdam speelt, de jaren zeventig van de vorige eeuw, was er nog hoop, ook al toont het verhaal niet het Amsterdam van de glamour maar het Amsterdam dat aan de rand staat van de verloedering. Het is het verhaal van een dag uit het leven van een kleine groep mensen, een familie en hun vrienden, die in een grote stad toch in een uiterst kleine kring blijken te leven. Het lijkt dat ze ver staan van de boze en wonderlijke rampen die zich in de stad voltrekken en die ze niet kunnen benoemen, maar feitelijk ondervinden ze alle gebeurtenissen aan hun lijf.
Wat er in Katapult gebeurt, speelt zich alleen af in zwarte sprookjes, maar vaak hebben sprookjes meer met de werkelijkheid gemeen dan de exacte verslagen van gebeurtenissen. Wie denkt dat het onmogelijk is om met een katapult een brandende scherf van de zon te schieten, om zo hotel-restaurant Americain in de fik te zetten, moet dit boek maar niet lezen. Katapult is vijfenveertig jaar geleden geschreven. Veel in Amsterdam lijkt nu nog hetzelfde, maar dat is schijn. Wie met dit boek door de stad loopt en de sporen zoekt van het Amsterdam van toen, ziet dat de mooie gevels er nog zijn en worden gefotografeerd door hordes toeristen uit de hele wereld, maar ook dat achter de fraaie gevels heel veel is weggehaald. Nu zijn er supermarkten gevestigd en kantoren van advocaten, multinationals en brievenbusmaatschappijen die de stad en Nederland misbruiken om belasting te ontduiken. De gezinnen zoals die van Albert Meyer zijn grotendeels verdreven naar de Bijlmer, Purmerend en Almere.
Ook café De Engelbewaarder, aan de Kloveniersburgwal is er niet meer. Kastelein Bas, in wie de toenmalige uitbater en boekenliefhebber Bas Lubberhuizen herkend kan worden, leeft nog, maar de redacteuren van Vrij Nederland die er dagelijks hun kelkjes leeg dronken, zoals Martin van Amerongen en Joop van Tijn, zijn al jaren heen. Net als Ischa Meier die er vaak kwam met zijn vrouwen, minnaressen en favoriete hoertjes en een zak vol boeken waarvan hij de flapteksten las. Ook stamklant Robert Jasper Grootveld, die model stond voor Crazy Horse is er niet meer, net als Simon Vinkenoog, de magiër van het vrije woord. Wel zijn gelijkgestemde filosofen als Roel van Duijn en Luud Schimmelpennink nog onder ons, maar hun ideeën worden nauwelijks nog begrepen.
In de gevoelswereld van schrijver Ton van Reen spelen de zelfgenoegzame leden van de georganiseerde samenleving een uiterst sinistere rol. Wreedheid, vreemdelingenhaat en bloeddorst liggen achter hun oppervlakkige en zo fatsoenlijk lijkende gedrag voortdurend op de loer. De helden van Ton van Reen behoren zonder uitzondering tot de kwetsbaren en de slachtoffers: eenzame kinderen, hoeren, landlopers, kermisgasten en zonderlingen, mensen die echter een warmer hart hebben dan de directeuren van de Rabobank en de Tweede Kamerleden van de VVD.
Over de boeken van Ton van Reen schreef Aad Nuis in de Haagse Post: ‘Hij schrijft eigenlijk steeds sprookjes, waarbij de toon onverhoeds kan omslaan van Andersen op zijn charmantst in Grimm op zijn gruwelijkst.’ Reinjan Mulder schreef in NRC-Handelsblad: ‘Het proza van Ton van Reen is mooi als poëzie.’ En Gerrit Krol schreef in dezelfde krant: ‘Ton van Reen schrijft leerboeken voor schrijvers.’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een schijnwereld van bedrog en list.» – Philippe Cailliau
Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in De Auteur en op De Boekhouding, 30 september 2016:
‘De verdwenen stad’ is de nieuwste roman van Ton van Reen. Hij (…) toont ons de denkwereld van een advocaat die een dag lang zowel psychologisch als fysiek verloren loopt in zijn eigen vertrouwde omgeving. Timo Wolters vertrekt ’s ochtends naar zijn kantoor in Roermond, maar terwijl hij aan het rijden is, verdwijnt zijn stad: ze is uit zijn waarneming verdwenen. Hij doolt langs wegen die hij niet herkent. (…) Dat dolen zal tot de avonduren duren en is meer dan een fysieke zoektocht: Timo zal al zoekend ook zijn eigen leven exploreren. In innerlijke monologen overschouwt hij zijn huwelijk, zijn gezin, zijn (professionele) leven. (…) Blijkbaar zijn er twee realiteiten: de keiharde werkelijkheid met een job in een advocatenkantoor en een gezin met een degelijk huis die Timo allerminst aantrekt, en een werkelijkheid binnen zijn hoofd, waarin al het onaangename ontbreekt. (…) Via een romantechnische ingreep waarin twee realiteiten tegenover elkaar staan, heeft van Reen een boek geschreven dat duidelijk maakt dat een schijnwereld van bedrog en list het ene individu doet opveren, maar het andere doet wegzinken in diepe kuilen van verwarring en onmacht. ‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site
«De stijl is precies en aangenaam om te lezen.» – C.C. Oliemans
Over ‘Geen oorlog’ van Ton van Reen voor NBD | Biblion, 1 oktober 2016:
In deze roman uit 1966 ontmoeten we het Joodse jongetje Jarde in drie verschillende tijdsvakken, waarbij de schrijver de gebeurtenissen uit die drie periodes door elkaar heen vertelt. Tijdens de oorlog duikt Jarde onder in een klein dorpje, terwijl zijn ouders in de stad achterblijven en op hun eigen wijze moeten zien te overleven. In 1960 is hij inmiddels dienstplichtig, maar zijn tijd in het leger wordt geen succes, en in 1965 keert hij terug naar het dorp, waar zijn vader (inmiddels psychiatrisch patiënt) op zijn sterfbed ligt. De stijl is precies en aangenaam om te lezen, maar de dingen die Jarde overkomen en de mensen die hij ontmoet zitten soms tegen het magisch-realistische aan, met bizarre verschijningen, vreemde dialogen en fantasierijke beelden, zodat het soms moeilijk is om houvast te vinden. Apart en boeiend voor wie geen moeite heeft met associatief lezen en denken. Heruitgave naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van dit boek en de vijfenzeventigste verjaardag van de auteur, in een smalle paperback met krappe marges.
Meer over ‘Geen Oorlog’
Meer over Ton van Reen op deze site