Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Hanta, 20 oktober 2018:
Zij – de naamgever, maar niet per se het hoofdpersonage, die eer moet ze delen met troubadour Thomas van Blondel – leefde van 1122 (het kan ook 1124 geweest zijn) tot 1204. Zij: Eleonora van Aquitanië.
In Eleonora en de liefde (2016) van Pim Wiersinga is zij behalve wat ze in de geschiedenis was – hertogin van Aquitanië, koningin van Frankrijk en Engeland, en moeder van Richard Leeuwenhart en Jan zonder Land – beschermvrouwe van de minnezangers. De schrijver laat haar in zijn historische roman de liefde in allerlei vormen en toonaarden beleven. En haar – net als in de werkelijkheid – meer dan eens bedrogen uitkomen. Zij is niet de enige in de roman die de romantische liefde tot in haar verste uithoeken leert kennen. (…) Dat waar het mij in deze historische roman om gaat – geloofwaardig fabuleren binnen de beperkingen die een historische context nu eenmaal oplegt en vervolgens de lezer laten geloven dat iedereen echt bestaan heeft en alles waargebeurd is – bleef onaangetast.’(…) ‘Hanta’ is een multimediaal online literair magazine.
Lees hier de column
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: troubadour
Pim Wiersinga – Eleonora en de liefde. Roman
Pim Wiersinga
Eleonora en de liefde
Historische roman
Nederland
Gebrocheerd in omslag, 612 blz., € 24,50
Eerste druk oktober 2016
ISBN 978-90-6265-910-4
Nu de positie van leerling-troubadour Thomas aan het voorheen zo veilige hof van gravin Marie in Troyes onhoudbaar is geworden, komt zijn streven naar meesterschap – zowel in zijn eigen kunst als in de hoge kunst der Minne – op scherp te staan. Het oordeel van de oude Eleonora van Aquitanië, die nog altijd faam geniet als Minnevorstin, wordt nu een zaak van leven of dood. Wanneer Thomas’ ster later rijzende is, beticht een ketterjager hem van majesteitsschennis, blasfemie en overspel; opnieuw moet de jongeman de wijk nemen. Intussen wordt hertogin Eleonora, die een grote genegenheid voor hem heeft opgevat, vermorzeld tussen ‘het rijk van de noodzaak’ en ‘het rijk van de vrijheid’.
Velen vinden dit vonnis te licht, onthult de oude hertogin in haar onorthodoxe en ietwat scandaleuze geheime kronieken. Alleen ik weet hoe vreselijk de ‘lichte’ ballingschap voor Thomas zelf is, ik ervaar het aan den lijve: in feite heb ik hem en mij een eendere straf opgelegd, door een wig te slaan die ons uit elkaar drijft.
In Eleonora en de liefde bewijst Pim Wiersinga opnieuw zijn talent om de geschiedenis tot leven te brengen in kleurrijke personages en fantasierijke taferelen – niet voor niets is hij in het verleden vergeleken met auteurs als Couperus en Vestdijk. In episodes van epische allure schetst hij de geboorte van de romantische liefde zoals wij die nog altijd kennen, al was het maar in de herinnering: groots en teder, loyaal en overspelig.
Pim Wiersinga debuteerde in 1992 met Honingvogels en bouwt sindsdien aan een uniek oeuvre. Over het historische karakter van zijn werk zegt hij: ‘Fictie is de herinnering aan wat nooit is gebeurd. De feiten mogen kloppen, maar de fantasie moet kloppen.’ De pers over Wiersinga’s Het paviljoen van de vergeten concubines, dat in 2014 bij In de Knipscheer verscheen:
«Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses.» (Literatuurplein), «De schrijver is soeverein in zijn stijl.» (NBD| Biblion), «Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief.» (Radio Rijnmond).
Klik voor meer achtergrondinformatie over deze roman
Meer op deze site over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’