Over ‘Speech van de dode moeder’ van Carlos A. Aguilera op Tzum, 29 december 2019:
(…) ‘Speech van de dode moeder’ is een theatermonoloog waarin slechts één personage aan het woord komt: de moeder zelf. Zij blijkt een waanzinnige vrouw te zijn die uitgebreid haar beklag doet tegen de zoon en de vader, twee wil- en stemloze personages. (…) Al snel blijkt dat ze zelf aan achtervolgingswaanzin lijdt en bijvoorbeeld in katten spionnen ziet. (…) Toch heeft de moeder nog momenten van helderheid, bijvoorbeeld wanneer ze het volgende verzucht: ‘Iemands droom vernielen is net zoiets als diegene verpletteren als een kakkerlak.’ Dat is geen banale opmerking, want in feite is het afpakken van iemands dromen dé essentie van onderdrukking. Of ze haar strijd tegen de Staat zal winnen, valt te betwijfelen, maar ze heeft wel haar statement gemaakt. (…) Moeten we dit boek lezen als kritiek op het regime? Volgens vertaler Nanne Timmer zou het jammer zijn om het daartoe te reduceren, al lijkt het voor de hand te liggen om in de moeder een figuur te zien die zich verzet tegen de almachtige Cubaanse staat, zeker als je als lezer de reflex hebt om de ‘Russische tweeling’ waarvan sprake bijvoorbeeld te associëren met Guevara en Castro. Het gevaar dreigt inderdaad dat je met oogkleppen gaat lezen en blind wordt voor de andere aspecten van dit boek. (…) Meer nog dan door de Staat worden we bijvoorbeeld in het oog gehouden door alwetende internetbedrijven als Google of Facebook, en waarom zou deze tekst bijvoorbeeld niet in die optiek kunnen worden geïnterpreteerd? (…) Het is een boek dat de lezer eigenlijk uitnodigt om niet in dezelfde val als de moeder te trappen en ook andere interpretaties te overwegen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Speech van de dode moeder’
Ga naar de inhoud
kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers