Over ‘Het geheim van Mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Plus een beetje, 18 september 2018:
Soms kies ik een boek op basis van de cover en lees ik de achterflap niet eens. Zo ook met het boek van vandaag. De cover [van Nikki Ritmeijer] vond ik iets betoverends hebben en ik besloot de gok te nemen. Tot ik erachter kwam dat het een historische roman is en ik zal eerlijk toegeven dat historische romans niet een van mijn favoriete boeken zijn. (…) Er is maar heel weinig geschreven over de geschiedenis van mensen met een Duitse nationaliteit die in Suriname leefden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze mensen werden als ‘staatsgevaarlijk’ beschouwd en werden opgesloten in kampen. Het verhaal van Diana Tjin (…) is in kleine hoofdstukjes geschreven uit de verschillende oogpunten van de hoofdpersonen en dat leest lekker snel weg. Het is een boeiend verhaal over een stukje geschiedenis waar ik zelf niet zo heel veel van wist. Dat maakt ook dat ik (…) ontzettend onder de indruk was van dit stukje vergeten geschiedenis. (…) Een aanrader. (…)
Lees hier het blog
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: tweede wereldoorlog
«Zeer geslaagd en boeiend debuut.» – Ali Molenaar
Over ‘Het geheim van Mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Stukjes, 6 september 2018:
Het verhaal wordt grotendeels verteld door mevrouw Grünwald. In 1955 toen ze 63 was, vertrok ze naar Nederland met haar drie jonge kinderen. Dat ze pas in 1955 vertrekt heeft te maken met het geheim uit de de titel. In Nederland wordt ze met de nek aangekeken omdat ze Duitse is, en gediscrimineerd omdat ze Surinaamse is met het bijbehorende accent en de eetgewoonten. Haar kinderen worden gediscrimineerd vanwege hun getinte huid. Mevrouw Grünwald vertelt Anna over haar leven met haar man Fritz, en hun leven in Kamp Copieweg. En dat leven was zeker niet eenvoudig, met hardvochtige bewakers, weinig te eten, volop verveling, ontberingen, vrienden die het niet overleven. Ook openbaart ze haar geheim. (…) Als roman, als verhaal, vond ik dit debuut van Diana Tjin zeer geslaagd en boeiend.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Leest u vooral zelf die verhalen.» – Fred de Haas
Over ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer op Caraïbisch Uitzicht, 13 september 2018:
(…) In de jaren vijftig van de vorige eeuw waren die ‘vluchtelingen’ uit het toenmalige Indië in zekere zin ontheemde vreemdelingen. Maar wel vreemdelingen die vanwege een goeddeels gedeelde cultuur en taal harmonisch konden samenleven met de Nederlandse bevolking die, vanzelfsprekend, niets van hun achtergrond afwist. Voor mij hadden die verhalen ook iets speciaals, iets heel persoonlijks. Toen ik een jaar of twaalf was gingen we vaak op vakantie in Den Haag, waar veel Indische mensen waren neergestreken. Ik speelde met vriendjes en vriendinnetjes die uit de meest exotisch klinkende plaatsen kwamen: Tegal, Semarang, Soerabaja… Ik wist toen niet onder wat voor omstandigheden ze daar hadden geleefd en vond ze alleen maar curieus, aardig en gastvrij. Daarbij zeiden ze af en toe een paar woorden in het Maleis, een taal waarmee ik me een paar jaar heb beziggehouden. Door de onopgesmukte getuigenissen van de mensen uit ‘Buitenbeentjes’ zijn die oude vrienden en vriendinnetjes weer opnieuw gaan leven. Aan mij heeft het boek dus een dankbare ‘doelgroep’ gehad, maar ik ben ervan overtuigd dat er ‘in den lande’ velen zullen zijn die zich door die verhalen zullen voelen aangesproken. Waarschijnlijk zullen de beschreven getuigenissen er ook toe bijdragen dat de lezer wat meer bewust wordt van de ellende die de ‘moderne’ vluchtelingen moeten doormaken en ook wat meer begrip krijgt voor de omstandigheden van andere ‘exoten’ als Surinamers en Antillianen die het soms ook niet gemakkelijk hadden en hebben. Maar leest u vooral zelf die verhalen uit die oude ‘Gordel van Smaragd’, een gordel die op het laatst zo’n gevaarlijke, beklemmende riem zou worden.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Buitenbeentjes’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Fred de Haas op deze site
«Het debuut van Diana Tjin mag er zijn.» – Jannie Trouwborst
Over ‘Het geheim van Mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Mijn Boekenkast, 4 september 2018:
(…) De voorouders van meneer en mevrouw Grünwald kwamen al 200 jaar eerder naar Suriname. (…) En dat breekt op, als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Dat de Duitsers zich schandelijk misdroegen in Nederland, net zo als de Japanners in Indië, daar zijn genoeg aangrijpende boeken over geschreven. Maar het leek altijd of er in het buiten de oorlog gebleven Suriname niets aan de hand was. Dat dat toch heel anders lag, laat Diana Tjin ons zien in deze roman. (…) Twee verhalen heeft de schrijfster dooreen geweven: het oorlogsverhaal van Mevrouw Grünwald en het dramatische verhaal dat zich bij Anna thuis afgespeeld heeft. Uiteindelijk komen ze samen. (…) Mevrouw Grünwald vertelt Anna over haar tijd in Kamp Copieweg. (…) Als de oorlog uitbreekt, wordt van hogerhand bevolen dat iedereen met een Duits paspoort geïnterneerd moet worden. Eerst alleen de mannen, later ook de vrouwen en kinderen en zelfs gevluchte Duitse Joden en dienstweigeraars uit Zuid-Afrika (Boeren die nog een Nederlands paspoort hadden). (…) Het debuut van Diana Tjin mag er zijn. De schandelijke internering van goedwillende Surinaamse burgers zonder enige nazisympathieën en de mensonterende manier waarop ze gevangen gehouden zijn tot ver na de bevrijding is een schandvlek die niet onopgemerkt mag blijven. Diana Tjin heeft het goed beschreven. Maar minstens zo belangrijk is de aandacht voor het andere thema: kindermishandeling (…) Het besef, dat hier de vinger gelegd wordt op een hardnekkig Surinaams probleem, laat mij als lezer verslagen achter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Onverwachte wending past mooi bij het verhaal.» – André Oyen
Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Ansiel, 31 juli 2018:
(…) ‘Jongen met rood vest’ hangt in het Rijksmuseum, maar bij de beschrijving staat niet duidelijk hoe het museum in het bezit ervan is gekomen. Het is niet aangekocht, noch geschonken, terwijl het wel in 1946 is ‘verworven’. Dit is reden genoeg voor de advocaat om het verhaal achter het schilderij te willen uitzoeken. (…) Hij vermoedt dat het meesterwerk van Frans Hals roofkunst is. (…) De auteur heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt meestal haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. Ze heeft zo haar gedachten over de advocaat, in het begin moet ze niets van hem hebben – vast een man die alleen aan geld en eigen gewin denkt –, maar langzaam aan waardeert ze hem meer en meer. (…) Naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. Een mooi en boeiend boek waarin het zoeken naar een identiteit bijzonder knap is uitgewerkt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een ongelooflijk aanstekelijk gevoel voor humor.» – André Oyen
Over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ van Helen Knopper op Ansiel, 24-07-2018:
(…). Een ontroerende autobiografische roman waarin Helen Knopper (1934) de invloed van de Tweede Wereldoorlog onderzoekt op haar ontwikkeling van meisje tot jonge vrouw. Haar vader wordt in die oorlogsjaren voorgoed weggevoerd. Tientallen jaren later probeert ze als volwassen vrouw te achterhalen wat het gezinsleven in Amsterdam en de onderduikperiode in Friesland voor haar innerlijke groei hebben betekend. Haar hele verdere leven en relatie worden hevig beïnvloed door dat onfatsoenlijk afscheid dat ze gedwongen werd te nemen. Tenslotte zoekt ze de plaats van zijn dood op, Bützow in de Oostzône, waar een goederentransport en een ijzeren regime haar vader in gedachten terugbrengt. De gereformeerde Knopper heeft een ongelooflijk aanstekelijk gevoel voor humor dat af en toe wat sarcastisch overkomt! Deze bijzondere roman die heel veel filmische momenten bezit en ook gevoelig verteld is, heeft dat ‘onfatsoenlijk afscheid’ in de ogen van de lezer zeker gefatsoeneerd.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’
Meer over Helen Knopper bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een lef om deze wreedheden zo schokkend neer te pennen.» – Ronny Lobo
Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander in De Ware Tijd Literair, zaterdag 23 juni / zondag 24 juni 2018:
(…) Het verhaal gaat over een Duitse Nobelprijswinnaar van Joodse afkomst die als wetenschapper in Duitsland de Tweede Wereldoorlog overleeft, tot verbazing van zijn collega’s die de gruweldaden van Hitler ontvluchtten. Vanzelfsprekend waren ze achterdochtig over Otto’s mogelijke betrokkenheid bij experimenten op gevangenen in concentratiekampen. (…) De eerste link naar Curaçao wordt op pag. 17 gemaakt door een verwijzing naar een toetje Soufflé Glacé au Curaçao, waar waarschijnlijk onze beroemde likeur in zat. Daarna nogmaals via Sarah die met haar achtjarige dochter het concentratiekamp overleeft. Ze besluit te emigreren naar haar zus Rebecca die zich met haar man in de jaren dertig vanuit Polen op het eiland vestigde. Voordat ook Tito, die in Parijs studeerde met een beurs van Trujillo, op Curaçao terechtkomt, werkt hij als ontwikkelingsarts in Centraal-Afrika. (…) Het boek beslaat ruim driehonderd jaar geschiedenis van Europa en het Caribisch gebied en zelfs Centraal-Afrika, vanaf de Franse poging om Curaçao te veroveren in 1678 tot het heden. ‘We zijn hier allemaal ergens in het verleden op dit eiland aangespoeld,’ zegt Tito bij de aanhef van een toast. Het is Eric de Brabander gelukt om vele thema’s, levensfilosofieën en de moraal van de mens op boeiende wijze met elkaar te vervlechten en het verleden met de toekomst te verbinden. Het boek is zoals Esther het zelf zegt op pag. 243: ‘een verkenningstocht door de menselijke historie van de afgelopen eeuw’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Meer over Ronny Lobo op deze site
«Een warm boek. Knap werk.» – Miriam Grootscholten
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen op De Leesclub van Alles en Afrika Nieuws, 15 juni 2018:
Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman, die meer lagen heeft dan alleen het verhaal van de dochters. (…) De gelaagde roman gaat over de journalistieke loopbaan in Afrika, zowel in het verleden als het heden. (…) Dan zijn er de dochters, de verschillen in het contact met hen en wat dat met hem doet. (…) Het treinmeisje blijkt van Joodse afkomst, evenals Lennert, en in Zwitserland worden zaken blootgelegd van Duitse Joden die naar Zwitserland gevlucht waren en daar niet al te gastvrij werden ontvangen. Dit is minder een zijspoor dan het lijkt, getuige de epiloog die meer informatie over dit onderwerp verschaft. (…) De Afrikaanse dochter, die werkelijk bestaat, is de hardloopster Susan Chepkemei. (…) Een warm boek. Van Reen heeft een geoefende pen en brengt verschillende verhaallijnen soepel bijeen. Dat is knap werk.
Lees hier en hier de recensie Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Oorspronkelijke taal die beeldend en verrassend is.» – Marianne Zwaneveld
Over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ van Helen Knopper voor NBD / Biblion, 5 juni 2018:
Autobiografische roman waarin de getroebleerde ik-figuur Mette (1934) verwoordt welke betekenis het plotseling wegvoeren van haar vader in 1943 door de Duitsers heeft gehad op haar leven. Ze heeft destijds niet goed afscheid van hem kunnen nemen. Door medio jaren zeventig enkele herinneringen (haar laatste bezoek aan hem in de gevangenis in Scheveningen, haar onderduikadres en een verzetsheld) en nieuw verworven feiten (de plaats in wat nu de DDR is waar vader is gestorven) te volgen, probeert ze dat wat dood is levend te maken. Uiteindelijk vindt ze haar persoonlijke vrijheid. De auteur bedient zich van oorspronkelijke taal die beeldend en verrassend is, direct en af en toe wat plat. Als stijlfiguur hanteert ze vooral foto, licht en het leven als film. Mette leeft vanuit haar zuivere gevoel, wat het boek een pulserend en associatief karakter geeft. Losse eindjes in vriendschappen roepen nieuwsgierigheid op, maar zo kan het leven ook zijn. Een terechte herdruk (oorspronkelijke uitgave: 1977) die zich nog steeds goed laat lezen.
Meer over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’
Meer over Helen Knopper op deze site
«Ik heb het in één ruk uitgelezen.» – René Klomp
Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven in Mr. (Magazine voor juristen), jrg. 14, nr. 4, juni 2018:
Spannend boek, met sterke openingszin: ‘Heleen Prager moet niets van advocaten hebben.’ Ik heb het in één ruk uitgelezen. (…) Het gaat over een fictief schilderij van Frans Hals, genaamd ‘Jongen met rood vest’, dat kort na de Tweede Wereldoorlog door het Rijksmuseum is verworven. Advocaat Marc Bronstein vraagt zich af of de verwerving door het Rijksmuseum in 1946 wel kosher is geweest, neemt contact op met een nabestaande van het joodse echtpaar dat het schilderij in de oorlog was kwijtgeraakt en stelt voor een claim in te dienen bij de Restitutiecommissie. Ik zal niet verklappen hoe het afloopt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer