«De stijl is precies en aangenaam om te lezen.» – C.C. Oliemans

VoorplatGeenoorlog75metkaderOver ‘Geen oorlog’ van Ton van Reen voor NBD | Biblion, 1 oktober 2016:
In deze roman uit 1966 ontmoeten we het Joodse jongetje Jarde in drie verschillende tijdsvakken, waarbij de schrijver de gebeurtenissen uit die drie periodes door elkaar heen vertelt. Tijdens de oorlog duikt Jarde onder in een klein dorpje, terwijl zijn ouders in de stad achterblijven en op hun eigen wijze moeten zien te overleven. In 1960 is hij inmiddels dienstplichtig, maar zijn tijd in het leger wordt geen succes, en in 1965 keert hij terug naar het dorp, waar zijn vader (inmiddels psychiatrisch patiënt) op zijn sterfbed ligt. De stijl is precies en aangenaam om te lezen, maar de dingen die Jarde overkomen en de mensen die hij ontmoet zitten soms tegen het magisch-realistische aan, met bizarre verschijningen, vreemde dialogen en fantasierijke beelden, zodat het soms moeilijk is om houvast te vinden. Apart en boeiend voor wie geen moeite heeft met associatief lezen en denken. Heruitgave naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van dit boek en de vijfenzeventigste verjaardag van de auteur, in een smalle paperback met krappe marges.
Meer over ‘Geen Oorlog’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Een fascinerende trip door de 20ste eeuw.» – Arjen Fortuin

Opmaak 1Over Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman door Michiel van Kempen in NRC Handelsblad, 24/25 september 2016:
(.…) Het belang van een mens ligt niet in waar hij was, maar in wat hij deed. Maar ook daar rijst bij Albert Helman de vraag waar je moet beginnen? Bij de literator of bij de politicus, bij de diplomaat of de musicus? Of, dezelfde vraag eenvoudiger gesteld: bij Lou Lichtveld of bij Albert Helman? (…) Intussen leest het leven van Helman als een fascinerende trip door de 20ste eeuw: hij is nog niet klaar met filmen met Joris Ivens of hij trekt in 1932 naar revolutionair Spanje. (…) Je kunt niet anders dan bewondering krijgen voor de dadendrang van Helman, die na de oorlog (waarin hij een speelgoedhandel als dekmantel gebruikte voor zijn verzetsactiviteiten) niet koos voor een plaatsje in het culturele establishment, maar naar Suriname en de Antillen trok om daar mee te denken over modernisering van het koninkrijk. (…) Van Kempen laat ook scherp zien met hoeveel toewijding Helman zich voor Suriname inzette. (…) Van Kempen betreurt het dat Helmans literaire loopbaan nooit tot echt grote erkenning heeft geleid. Alleen De laaiende stilte werd in 1953 bekroond met de Vijverbergprijs, van een reeks Mexicaanse romans werd De rancho der X mysteries in het Duits vertaald, maar bijvoorbeeld de sociale geschiedenis van Kroniek van Eldorado is volgens Van Kempen schromelijk ondergewaardeerd. Waarschijnlijk werkte Helman ook gewoon te hard: waar hij ook was, wat hij ook deed, altijd combineerde hij het met journalistiek werk. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site

«Een zeer rijk en vol leven in een heel leesbaar verhaal.» – Wim Rutgers

Opmaak 1Over Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman door Michiel van Kempen in Antilliaans Dagblad, 22 september 2016:
Hoe vangt een biograaf een schrijver die zo’n 130 boeken in alle denkbare genres van fictie en non-fictie heeft gepubliceerd als ‘musicus, geschiedschrijver, journalist, linguïst, verzetsman, politicus en diplomaat’ als een verlate ‘Renaissance-mens’ die hij zo graag wilde zijn en ‘dat ook grotendeels heeft waar gemaakt’. Albert Helman schreef naargelang van het onderwerp onder zijn eigen naam Lou Lichtveld of onder zijn schrijversnaam Albert Helman, maar gebruikte daarnaast nog een kleine vijftig andere pseudoniemen. (…) Achttien chronologisch geordende hoofdstukken leiden de lezer door nagenoeg de hele twintigste eeuw. (…) Albert Helman afdoen als literator is een veel te smalle benadering want hij was zoveel meer – al is zijn literaire productie op zich dan kolossaal. (…) Helmans biografie lezen is een feest van herkenning maar ook verbreding en verdieping. Ze is met zowel een groot inlevingsvermogen als de noodzakelijke objectiverende distantie geschreven. Michiel van Kempen is erin geslaagd van een zeer rijk en vol leven dat alle richtingen op ging, letterlijk en figuurlijk, geografisch en op maatschappelijk en geestelijk gebied, een weliswaar fors maar gelukkig ook heel leesbaar verhaal te maken dat mij althans in hoge mate geboeid heeft. Het ondanks de gevolgde beperkingen toch dikke boek leest vlot en is vaak vermakelijk. Het kost geen moeite een heel veldboeket van stijlbloempjes te verzamelen en het verhaal zit vol verhelderende anekdotes.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
over Albert Helman op deze site

Presentatie ‘Het dilemma van Otto Warburg’ in Pintohuis Amsterdam.

voorplatwarburg75Het dilemma van Otto Warburg’, de nieuwe roman van Eric de Brabander, wordt op 12 oktober 2016 gepresenteerd in cultureel & literair centrum Huis De Pinto:
‘Het dilemma van Otto Warburg’ (Eric de Brabanders vierde roman) heeft onverwacht een actuele kant gekregen vanwege de alternatieve Duitse kankerkliniek van Klaus Ross, die zijn patiënten onder meer glucoseblokkers inspoot om kankercellen af te breken, een onder medici zeer omstreden methode, gebaseerd op de theorieën van Otto Warburg zonder dat die getoetst waren. Jan Brokken zal het een en ander vertellen over het onderwerp van de roman: een Duitser die ook nog eens Jood was en toch ongeschonden de oorlog doorkwam. Peter de Rijk zal de auteur live interviewen. Alexander Kraft van Ermel, de kleinzoon van de bekende Curaçaose componist en pianist Wim Statius Muller, speelt enkele stukken (waaronder een Curaçaose wals). Eric de Brabander leest een fragment uit de roman.

Eric de Brabander en Uitgeverij In de Knipscheer nodigen u en uw vrienden uit daarbij aanwezig te zijn. U bent van harte welkom. Aanmelden vooraf op indeknipscheer@planet.nl verplicht!; dan wordt u op de gastenlijst geplaatst. Aanvang 20.00 uur. Toegang gratis. Locatie: Huis De Pinto, ook bekend als Pintohuis, Sint Antoniesbreestraat 69, 1011 HB Amsterdam.
Klik hier voor de route.
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site

Eric de Brabander – Het dilemma van Otto Warburg. Roman

voorplatwarburg75Eric de Brabander
Het dilemma van Otto Warburg

Roman
Curaçao
Gebrocheerd in omslag met flappen
284 blz., € 19,50
oktober 2016
ISBN 978-90-6265-934-0

‘Wij zijn hier allemaal ergens in het verleden op dit eiland aangespoeld,’ zegt de uit de Dominicaanse Republiek afkomstige Tito d’Estrées wanneer hij het glas heft op een feestelijk etentje ter kennismaking met zijn toekomstige geliefde. Het lot heeft hem en een Poolse moeder met dochter naar Curaçao gebracht, dan nog een Nederlandse kolonie, om daar een nieuw bestaan op te bouwen.

Het dilemma van Otto Warburg verenigt de Europese en de Caribische geschiedenis van de twintigste eeuw in romanvorm: een wetenschapper verricht baanbrekend kankeronderzoek in Duitsland. De moeder en dochter overleven de verschrikkingen van Buchenwald en vestigen zich op Curaçao, om hun leven weer in eigen hand te nemen. Een jonge arts breekt zijn specialistenstudie af en is ooggetuige van onmenselijke wreedheden in Frans postkoloniaal Afrika. Deze zoon van een aanhanger van de Dominicaanse dictator Trujillo neemt na een geweldsincident de wijk uit Parijs waar hij zijn specialistenstudie volgde, om in ballingschap te gaan op datzelfde Curaçao.

In schokkende details schetst Het dilemma van Otto Warburg een beeld van de Duitse Endlösung in de Tweede Wereldoorlog. Tevens laat de roman het onverholen racisme en de bloedige onderdrukking zien onder het Trujillo-bewind in de Dominicaanse Republiek.

De tegenstelling tussen wetenschap en morele verantwoordelijkheid, menselijke wreedheid en slachtofferschap wordt in deze roman op een ingenieuze wijze ten tonele gevoerd. Kunnen macht en moraal wel samengaan? Wordt de mens niet bepaald door de darwinistische survival of the fittest?

Het dilemma van Otto Warburg, een boek om langzaam te lezen, weg te leggen en nog lang over na te denken.

Eric C. de Brabander (1953) debuteerde in 2009 met Het hiernamaals van Doña Lisa. Daarna volgden Hot Brazilian Wax en het Requiem van Arthur Booi in 2011 en De supermarkt van Vieira in 2013. Het dilemma van Otto Warburg is zijn vierde roman.

Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site

«De eenzaamheid heel poëtisch getekend.» – André Oyen

VoorplatGeenoorlog75metkaderOver ‘Geen oorlog’ van Ton van Reen op Ansiel, 5 september 2016:
‘Oorlog is alleen maar haat. Haat ken ik allang. Mijn vader heeft het me geleerd. Hij haatte alles wat getekend was. Ik weet alleen nog niet wat de tekens van deze oorlog zijn. Misschien is het wel de ster!’ Deze roman speelt zich af in Nederland, afwisselend in de levensfasen: 1940-’45, 1960-’62 en 1965. In de oorlog duikt het joodse jongetje Jarde onder in een dorp. Zijn moeder blijkt aan het eind van de oorlog gestorven. Vader komt in een psychiatrische inrichting. In 1960 is Jarde soldaat. Wegens insubordinatie wordt hij van officier gedegradeerd tot gewoon soldaat. In 1965 gaat Jarde naar zijn vader, maar die is juist gestorven. Jarde heeft een korte maar onstuimige liefdesverhouding met Eliane, maar ze verlaat hem. Het boek is een aanklacht tegen jodenvervolging, oorlog en tegen vervreemding. In ‘Geen Oorlog’ tekent de auteur heel poëtisch de eenzaamheid van een jongen, later een man, die door zijn genetische afkomst wordt geminacht en vernederd.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Geen Oorlog’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Een zwart-wit-tegenstelling genuanceerd tot tal van tinten grijs.» – Wim Rutgers

VoorplatParelmoer-72Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde Lo A Njoe in Antilliaans Dagblad, 18 augustus 2016:
(…) Het stille verzet van voedseltransporten, gaarkeukens, hongertochten, koop en verkoop en ruil van etenswaren en wat er tijdens de laatste Hongerwinter van 1944 maar nodig is in een kwestie van overleven en strijd tegen kou, honger en gebrek, staan centraal in het verhaal. Een zwart-wit-tegenstelling wordt zo genuanceerd tot tal van tinten grijs. Niets is zo maar wat het lijkt. (…) Clyde Lo A Njoe heeft met ‘Parelmoerpoeder’ een praatboek, een denkboek en een redeneerboek geproduceerd. Dit gecompliceerde verhaal met drievoudig thema wordt in de dertien hoofdstukken van deze 675 pagina’s tellende roman verteld met tal van uitweidingen, maar waarin de voortgang wordt bereikt door een afwisselend vertelritme, door middel van betekenisvolle vooruitwijzingen en flashbacks. Er wordt een scherpe functionele tegenstelling beschreven tussen het ietwat hedonistische heden en het oorlogsleed, wat uitgedrukt wordt in de levenswijze van Esther, die Dird laat genieten van luxe maaltijden in chique restaurants, met drinken van koffie en dure cognac en wat Esther zelf betreft het constante roken van sigaren; dit allemaal in scherpe tegenstelling tot de Hongerwinter in het Amsterdam van 1944. (…) Een recensie is een aankondiging, een eerste reactie, plaatsbepaling en waardering van een nieuw verschenen boek en zeker niet de plaats waar de afloop van het verhaal wordt verteld. Bij herlezing blijkt hoe de verteller deze afloop al vanaf het begin heeft voorbereid. Ik raad daarom aan na de eerste lezing nog weer eens rustig naar eerdere fragmenten terug te bladeren. Het zal u verrassen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site

«Heel ingenieus plot in indrukwekkende roman.» – André Oyen

VoorplatParelmoer-72Over ‘ParelmoerpoederClyde Roël Lo A Njoe op Ansiel, 1 augustus 2016:
Het bijzondere verhaal over hoe haar ouders de oorlog in Amsterdam overleefden, (…) komt er bij Esther Anders slechts mondjesmaat uit en ze wil ook pas seksuele intimiteit wanneer kunstschilder Dird voldoende van haar verleden kent. Haar ‘lieve jongen’ moet voor het vervolg van het verhaal én de intimiteit steeds wachten tot het volgende bezoek. (…) Vermits het verhaal zich in de jaren zeventig van vorige eeuw situeert heeft het relaas van de familie Anders nog altijd impact tussen deze twee mensen die een relatie willen aangaan. Esther wil dan ook dat Dird niet alleen schildert, maar ook dat hij haar verhaal en dat van haar entourage gaat vastleggen. (…) ‘Parelmoerpoeder’ is een indrukwekkende roman geschreven in een mooie taal en heel ingenieus plot dat de lezer tot de laatste bladzijde in vervoering brengt.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site

«Hoe de schuld van de ouders afgewenteld wordt op onschuldige kinderen.» – Marjo van Turnhout

VoorplatBarones72Over ‘De barones’ van Janny de Heer op Leestafel, 25 juli 2016:
Dolle Dinsdag is een term uit de Tweede Wereldoorlog als aanduiding voor dinsdag 5 september 1944. Op die dag speelden zich in heel Nederland emotionele taferelen af naar aanleiding van de berichten dat het land nu elk moment bevrijd kon worden van de Duitse bezetting. De geallieerden hadden namelijk in de voorgaande dagen in hoog tempo terrein gewonnen. Paniek brak uit onder de hier aanwezige Duitse soldaten en burgers, maar ook onder hun medestanders, de NSB’ers. (…) De ouders (van Mijnsje Bezemer, toen pas 5 jaar) worden geïnterneerd, de kinderen verdeeld over de familie. Als een van hen ernstig ziek is, krijgt de moeder toestemming om te komen. Maar ze laat weten: ‘Laat ze maar doodgaan.’ Wat voor indruk moet dat niet maken op de kinderen? Dat gevoel, het ongewenst zijn, het gevoel dat anderen haar geven, dat ze besmet is, dat ze per definitie onbetrouwbaar is, geeft haar een enorm minderwaardigheidsgevoel, dat de rest van haar leven zal bepalen. (…) Is het al niet erg genoeg dat de kinderen binnen het gezin en op straat niet gewenst zijn, voor Mien houdt het hier niet op. Ze maakt een helaas totaal verkeerde keuzes wat betreft de man die ze trouwt. Blij het huis uit te zijn, komt ze van de regen in de drup. (…) ‘Hij verstarde, hapte naar lucht. Stak zijn vinger dreigend naar haar op. ‘Dat is de eerste en de laatste keer. Jij komt zonder mij niet naar buiten. Jij feesten en ik werken, nee dat doen we niet.’ Haar mond viel open. Was dit de man met wie ze een week geleden was getrouwd?
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De spanning is invoelbaar en overtuigend geschreven.» – E.Y.M. Zwanenburg

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer voor Biblion, 20 juli 2016:
Deze roman is gebaseerd op het leven van Mijnsje (Mien) Bezemer. (…) De oorlog tekent haar voor het leven: ze is het kind van NSB-ouders en daarom wordt ze door klas- en dorpsgenoten met de nek aangekeken. (…) En zo gaat ze al als dertienjarige van school af. Haar ouders voeden hun zeven kinderen hardvochtig op. Mien ontvlucht het ouderlijk huis zoveel mogelijk. Maar ook haar huwelijk is allerminst gelukkig. Ze laat met zich sollen, haar minderwaardigheidscomplex als NSB-kind is te groot. De roman begint sterk: het gezin verlaat op Dolle Dinsdag overhaast hun huis in Zwijndrecht en vertrekt naar Duitsland waar het gescheiden wordt. De spanning die dat met zich meebrengt, is invoelbaar en overtuigend geschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer