Tag: Tyfoon

Scott Rollins’ Choice: Boeli van Leeuwen and Rob Verschuren

boelivanleeuwen23[ portret Nicolaas Porter ]

Scott Rollins over ‘The Sign of Jonah’ and ‘Tyfoon’ op The Low Countries,  17 augustus 2023:

Every month, a translator of Dutch into English gives literary tips by answering two questions: which translated book by a Flemish or Dutch author should everyone read? And, which book absolutely deserves an English translation? To get publishers excited, an excerpt has already been translated. This time you will read the choice of Scott Rollins, who has been a cultural entrepreneur for nearly fifty years working as a translator, editor, writer, publisher and music maker. Some of his translations include a volume of Selected Poems by Bernlef, non-fiction by Jan Brokken on the music of the Netherlands Antilles and early work by Leon de Winter. His Translator’s Pick are: (Must-read) ‘The Sign of Jonah’ by Boeli van Leeuwen and  (To be translated) ‘Tyfoon’ by Rob Verschuren.
The Low Countries (High Road to Culture in Flanders and the Netherlands) is het Engelstalige, digitale tijdschrift van Ons Erfdeel.
Bron
Meer over The Sign of Jonah
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geschreven in een ingetogen literaire stijl voor een brede tot literaire lezersgroep.»

VoorplatVerschurenCarmona-750Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren voor NBD / Biblion, 21 oktober 2022:
Een psychologische roman over eenzaamheid, vriendschap en gevangenschap. Het verhaal speelt zich af in een Aziatische stad, waar emeritus hoogleraar Russische literatuur John Wu een misdaad pleegt nadat zijn vrouw hem verlaat en hij door eenzaamheid en depressie geplaagd wordt. In de gevangenis vindt Wu een prettig bestaan. Hij is onder de mensen en er wordt voor hem gezorgd. De celgenoot van Wu is een drugsverslaafde jongen die veroordeeld is tot een levenslange straf voor doodslag. Na een moeizame start groeit er langzaam een vriendschap tussen de twee. Geschreven in een ingetogen literaire stijl en geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Rob Verschuren (1953) is een Nederlandse auteur. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Sinds het midden van de jaren tachtig woont hij buiten Nederland, de laatste dertien jaar in Vietnam, met zijn Vietnamese familie. ‘Carmona’ is na de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’ en de romans ‘Tyfoon’, ‘Het karaokemeisje’ en ‘Het witte land’ zijn vijfde boek bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een ongeëvenaarde fantasie in een soms droomachtig proza.» – Daniel Cunin

VoorplatVerschurenCarmona-750Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren in Argus, 14 september 2022:
Een megalopolis ergens in Azië, ingeklemd tussen de zee en de bergen, een verbijsterende agglomeratie van districten in het moessonseizoen. (…) De meest uiteenlopende bevolkingsgroepen leven of, voor velen, trachten te overleven in deze mierenhoop waar de ergste vormen van ellende schuren met de meest buitensporige luxe. Een klein deel van het uitschot van deze anarchistische samenleving wordt in een recent gebouwde ‘modelgevangenis’ ondergebracht waar elke gevangene zich aan uiterst strenge regels dient te houden. Het is binnen de muren van deze microkosmos dat John Wu belandt, een emeritus hoogleraar in de Russische literatuur die volledig de weg kwijt is. (…) Hij is nu gewoon een nummer tussen driehonderd andere nummers, met een kaalgeschoren hoofd, in een werkuniform. Hij deelt een kleine cel met Kid, een jonge drugsverslaafde. ‘Carmona’, het vijfde boek van Rob Verschuren, neemt ons mee door dit jaar van opsluiting (…) De roman is zeker een bespiegeling over de vrijheid in haar verschillende vormen, maar vooral, wellicht, een ode aan de kunst van het vertellen. (…) In het werk van Verschuren zijn het dier in de mens – in dit geval de slang – en het dier naast de mens nooit ver weg. Vooral vogels, altijd geassocieerd met felle kleuren, die al aanwezig waren in het betoverende ‘Tyfoon’ (2018), de eerste van zijn vier romans. (…) Deze Nederlandse auteur, die altijd ver van de Amsterdamse coterieën is gebleven en na diverse omzwervingen sinds vele jaren in Vietnam woont, bedient zich van een ongeëvenaarde fantasie in een soms droomachtig proza. (…)
Lees hier de recensie ‘Vrijheid achter de tralies’
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

Rob Verschuren – Carmona. Roman

VoorplatVerschurenCarmona-750Rob Verschuren
Carmona
roman
Nederland / Vietnam
gebrocheerd in omslag met flappen,
150 blz., € 17,50
ISBN 978-94-93214-69-9
eerste uitgave september 2022

Wanneer zijn vrouw hem verlaat, wordt John Wu tot diepe wanhoop gedreven. Eenzaamheid en depressie nemen bezit van de emeritus hoogleraar Russische literatuur. Hij begaat een misdaad en belandt in de gevangenis, maar dat is totaal niet tot ongenoegen. Hij is weer onder de mensen, er wordt voor hem gezorgd. Celgenoot Kid zit levenslang uit voor doodslag. Het botert niet tussen de twee, maar uit wederzijdse afkeer groeit aarzelend dan toch een vriendschap tussen de oude, nog altijd zoekende man en de jonge, nog altijd verslaafde junkie die zijn leven heeft vergooid.

Carmona speelt zich af in een Aziatische metropool, een dystopisch voorland voor alle megacity’s op aarde. Tegen deze benauwende achtergrond hanteert Rob Verschuren een bijzonder palet: de bonte stoet gevangenen en hun verhalen, de filosofische bespiegelingen en literaire verwijzingen, de onvermoed troostrijke galgenhumor, alles verweven in een fijnzinnige stijl. Bovenal is Carmona een roman over vrijheid. Wat is vrijheid eigenlijk? Deze vraag genereert heel diverse antwoorden in de loop van een rijk en ontroerend verhaal.

Cees Nooteboom over Tyfoon van Rob Verschuren: ‘Een spannende roman met de allure van een sprookje. Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages.’

Rob Verschuren is in 1953 in Malden geboren. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Sinds het midden van de jaren tachtig woont hij buiten Nederland, de laatste dertien jaar in Vietnam, met zijn Vietnamese familie. Hij is een voorbeeld van wat Salman Rushdie ‘translated men’ heeft genoemd, expatschrijvers wier geografische, culturele en linguïstische grensoverschrijdingen leiden tot een rijke kruisbestuiving tussen identiteiten en perspectieven. ‘Carmona’ is na de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’ en de romans ‘Tyfoon’, ‘Het karaokemeisje’en ‘Het witte land’ het vijfde boek van Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer.

Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Met ‘Het Witte Land’ overstijgt Rob Verschuren zelfs ‘Tyfoon’.» – André van Leijen

Voorplat75Over ‘Het witte land’ van Rob Verschuren op Trefpunt Azië, 7 november 2020:
(…) ‘Het Witte Land’ is de Terra Incognita, de witte vlek van Bobby West. (…) De wereld is een grote witte vlek, waarvan je het bestaan vermoedt, maar waaraan je geen deel hebt. Dat verandert wanneer hij zich verdiept in het werk van Rothko. (…) “Wat hij in de samenvloeiende kleuren zag was directe communicatie tussen het hart van de schilder en zijn eigen hart. Eenzaamheid, depressie, hoop en wilde verlangens, het was er allemaal, het eeuwenoude fresco van menselijke emotie”, schrijft Rob Verschuren. (…) De ervaring zet hem aan om de witte plekken in zijn leven in te kleuren, zichzelf te ontdekken en contact te maken met de wereld. Hij vertrekt naar een ver Aziatisch land, waar “hij in het land wilde ronddwalen als in een abstract schilderij met de afstandelijke fascinatie van een toeschouwer, zonder iets te hoeven begrijpen en zonder verbinding te zoeken, behalve met de vreemdeling die hij voor zichzelf was.” Die verbinding komt er. (…) Wat dan gebeurt, is verrassend door zijn eenvoud. Het leven is dan geen witte vlek meer. (…) Rob Verschuren weet als geen ander het dagelijkse leven in een ver Aziatisch land te beschrijven. We hebben dat ervaren in zijn uitmuntende ‘Tyfoon’ en ‘Het karaokemeisje’. Ook in ‘Het Witte Land’ beschrijft Verschuren het Aziatische leven tot in de kleinste details, bijna fotografisch. Het kan niet anders of Verschuren heeft een innig doorvoeld contact met die gemeenschap. Zulk contact moet zijn queeste zijn geweest. En wellicht heeft hij bij die queeste ook zichzelf gevonden, net als Bobby. Daarmee ontstijgt Verschuren zelfs ‘Tyfoon’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het witte land’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Poëzie is een stilstaan bij de simpele dingen die de eeuwigheid kunnen tonen.» – Scott Rollins

Scott Rollins 2Interview n.a.v. ‘Grenstekens’ van Scott Rollins door Sander de Vaan op Meander Magazine, 22 oktober 2020:
(…) Ik heb mijn hele leven veel poëzie gelezen. (…) Later, toen ik in Nederland kennis had gemaakt met de naoorlogse Nederlandse en Vlaamse poëzie, verdiepte ik mij ook in de Amerikaanse Black Mountain dichters, waaronder Gary Snyder, in de Beat poets, Japanse haiku en in tal van Zuid-Amerikaanse en Europese dichters als Octavio Paz, Pablo Neruda en Fernando Pessoa. J. Bernlef is een van mijn favoriete Nederlandse dichters. Van hem heb ik een uitgebreide selectie in Engelse vertaling gepubliceerd onder de titel: A Still Life. (…). Onlangs herlas ik de liedteksten (eigenlijk ook gedichten) van Tyfoon’s Lobi di Basi. Een sterk staaltje van een persoonlijk, sociaal en historisch bewustzijn met zeer fraaie lyriek in Van de regen naar de zon. (…) Zee spreekt onnoemelijk tot de verbeelding. (…) Sterke herinneringen uit mijn kindertijd hebben ongetwijfeld een rol gespeeld, naast het feit dat ik (…) gedichten van vele andere dichters heb gelezen en in sommige gevallen ook vertaald, zoals Slauerhoffs De zee. (…) Of Saint-John Perse van Martinique in zijn lange gedicht Amers waarin de dichter de zee bezingt en het gevoel heeft dat het water door zijn eigen aderen stroomt. (…) En de Curaçaose dichter Pierre Lauffer. (…)
Lees hier het interview ‘Schilderen met water’
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De picturale dimensie van de roman geeft kleur aan het proza van Rob Verschuren.» – André Oyen

Voorplat75Over ‘Het Witte Land’ van Rob Verschuren op Lezers tippen lezers, 4 juli 2020:
(…) Rob Verschuren debuteerde met de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’. (…) Daarop volgden ‘Tyfoon’ en ‘Het karaokemeisje’, twee ijzersterke romans met verrassende plots. In zijn derde roman ‘Het Witte Land’ confronteert de auteur ons met een vraag aan het begin van het boek over de kindertijd en adolescentie van Bobby, het Midden-Nederlandse karakter, in het bijzonder van de vakantie die hij met zijn ouders doorbrengt in het pension van een dorp in de Oostenrijkse Alpen. Op een dag waarop hij wil alleen zijn, beleeft hij een unieke ervaring door zich te wagen op een besneeuwde top en de eerste hellingen van de gletsjer. Ongetwijfeld ervaart hij dan, onder deze witheid geaccentueerd door een dikke mist, hoeveel dood er in een hinderlaag zit, hoeveel elk wezen in werkelijkheid alleen is te midden van zijn dierbaren en van de mensheid als geheel. (…) Net als in ‘Tyfoon’ en ‘Het karaokemeisje’ vindt de meeste actie plaats in een stad in een Aziatisch land dat niet genoemd wordt, maar wat overeenkomsten heeft met Vietnam. Aangezien de hoofdpersoon dit keer echter de Europese nationaliteit heeft, blijft ‘Het Witte Land’ meer verankerd in de westerse beschaving, met name door een zeer duidelijke maatschappelijke kritiek, flashbacks over de katholieke oorsprong van Bobby en het aantal toespelingen naar de Franse, Spaanse of Amerikaanse literaire en picturale cultuur. (…) In veel vormen en een rijk palet geeft de picturale dimensie van de roman kleur aan het proza van Rob Verschuren, explicieter in deze roman dan in eerdere werken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Witte Land’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Ses trois livres sont des merveilles de fraîcheur et de virtuosité.» – Daniel Cunin

coverTyfoon8.inddOver het werk van Rob Verschuren op Flandres-Hollande – littérature flamande & néerlandaise, 23 mei 2020:
Daniel Cunin vestigt in de rubriek ‘Coup de cœur’ de aandacht op de Nederlands(talig)e auteur Rob Verschuren, die al meer dan een decennium in Vietnam woont. Onder de titel ‘De tyfoon Rob Verschuren’ memoreert Cunin Verschurens (1953) late debuut in 2016 met de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’, gevolgd door de romans ‘Tyfoon’ (2018), ‘Het karaokemeisje’ (2019) en – op het punt van verschijnen – ‘Het Witte Land’ (2020): «Rob Verschuren: un talent néerlandais qui stupéfie par un imaginaire hors pair glissé dans une prose parfois onirique. (…) C’est le roman ‘Typhon’ qui va plus particulièrement retenir notre attention.» Deze introductie in het Frans wordt afgesloten met vier fragmenten uit ‘Tyfoon’, vertaald in het Engels door Scott Rollins.
Lees hier de publicatie
Meer over Rob Verschuren op deze site

Rob Verschuren – Het Witte Land. Roman

Voorplat75Rob Verschuren
Het Witte Land
roman
Nederland, Vietnam
vormgeving Els Kort
gebrocheerd met flappen,
156 blz., € 18,50
Eerste uitgave 2020
ISBN 978-90-6265-799-5

Het Witte Land is het fascinerende relaas van een man die de zeggenschap over zijn lot uit handen heeft gegeven en op een miraculeuze manier zijn diepste wens vervuld ziet worden. Met niet veel meer dan een e-reader waarop hij zevenennegentig literaire meesterwerken heeft geladen, vertrekt Bobby, een reclameman van middelbare leeftijd, naar een sinister Aziatisch land. Hij heeft alles achter zich gelaten om een naamloze vrouw van een nieuwsfoto te zoeken, al beseft hij dat hij haar nooit zal vinden en vooral op zoek is naar zichzelf.

In de kuststad waar de foto is genomen, dwaalt hij doelloos door de chaotische volkswijk, tot hij op een ochtend in een afvalloods een verlamde jonge vrouw ziet, gehuld in een sneeuwwit gewaad. In zijn verbeelding wordt de loods een tempel, en de vrouw – die hij Bleke Orchidee noemt – een priesteres. Dag na dag zit hij bij haar op een stapel plat gevouwen dozen, totdat de roldeur begint te zakken en de vrouw hem wegwuift, nadat ze haar hand heeft opgehouden voor geld. Wanneer hij besluit om zich niet langer weg te laten sturen, wacht hem een verrassing.

Rob Verschuren debuteerde bij In de Knipscheer met de verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden, die in de literaire pers geprezen werd om zijn stilistische kwaliteiten en volkomen eigen geluid. Daarop volgden Tyfoon, waarover Cees Nooteboom schreef: ‘Een spannende roman met de allure van een sprookje’, en Het karaokemeisje, ‘een superieure soap’ (Cor Gout).

Rob Verschuren is in 1953 in Malden geboren. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Sinds het midden van de jaren tachtig woont hij buiten Nederland, de laatste elf jaar in Vietnam, met zijn Vietnamese familie. Hij is een voorbeeld van wat Salman Rushdie ‘translated men’ heeft genoemd, expatschrijvers wier geografische, culturele en linguïstische grensoverschrijdingen leiden tot een rijke kruisbestuiving tussen identiteiten en perspectieven.

Meer over Rob Verschuren op deze site

«Een roman die wiegt als zeewier in de golven.» – Cor Gout

VoorplatKaraoke75Over ‘Het karaokemeisje’ van Rob Verschuren op Extaze, 15 januari 2020:
(…) Rob Verschuren heeft de Westerse wereld in de Vietnamese economie, maatschappij en cultuur binnengeloodst. Westerse motieven zijn niet alleen in de handel en wandel van de personages in de roman ‘Het karaokemeisje’ geïmpregneerd, ze zijn ook in de vorm van de roman binnengekomen. (…) Ik zou ‘Het karaokemeisje’ willen karakteriseren als een superieure (televisie)soap, waarin een gezin of familie centraal staat. Denk daarbij aan ‘The Crown’, ‘The Sopranos’ en ‘Peaky Blinders’, series die esthetisch genot schenken, inzicht in de mens als individu en als gemeenschapswezen verraden, spanning oproepen en van humor getuigen. (…) De ster van de soapshow is ontegenzeggelijk Phoenix. Behalve mooi is ze ad rem, intelligent, onberekenbaar en ongrijpbaar. Ze werkt in karaokebars, zingt soms mee met de backing track en doet dat in een diepere stem dan die waarmee ze spreekt. Soms gaat ze aan het eind van haar werkdag met een klant mee, voor geld. Maar niet wanneer ze verliefd is (…) Alle hoofdstukken die ‘Het karaokemeisje’ telt vertonen de kenmerken van een goede soap: moeilijke gebeurtenissen (opa’s dood, de vondeling) die met een melancholieke schwung worden opgelost; ‘gewone’ gebeurtenissen die met humoristische details worden uitvergroot; projecten die zonder veel narigheden stranden; de sterk uiteenlopende karakters van de personages; de scherpe tekeningen van de omgangsvormen en de gewoonten binnen een gemeenschap; de verwikkelingen waarin een personage geraakt die niet in één lange opeenvolging van gebeurtenissen worden uitgebeeld, maar in afwisseling met de perikelen van een ander personage; de korte scènes die altijd eindigen met een vraagteken: hoe zal dit aflopen? En misschien het meest kenmerkend: de korte dialogen in de marges van het verhaal die de scènes gekruid en soms zelfs absurd maken. Een gesprek tussen taxichauffeurs: -‘Wat is het verschil tussen onze vrouwen en buitenlandse vrouwen?’ -‘Buitenlandse vrouwen lopen als mannen, onze vrouwen wiegen als zeewier in de golven.’ (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het karaokemeisje’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer