Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Hebban, 7 juni 2018:
“In de oude visserswijk veranderde nooit iets.” Zo begint ‘Tyfoon’, de geschiedenis van drie mensen in een land dat lijkt op Vietnam. Dat onveranderlijke staat al snel op losse schroeven, want in de tweede alinea wordt het land beschreven als ‘een slapende draak’ onder wiens huid opstand broeit. Maar dat weten de drie kinderen, een meisje en twee jongens, nog niet die dobberend in een bootje over de toekomst praten. Mai, het meisje, kondigt aan dat ze later met beide jongens zal trouwen. (…) Onverstoorbaar, met de kalme zekerheid die haar eigen is, laat Mai de jongens vervolgens beloven dat ze altijd bij elkaar zullen blijven. Als de draak ontwaakt en opstand en revolutie vanuit het noorden over het land trekken, belanden de drie in verschillende posities in de maatschappelijke verandering. (…) De roman is in een bijzondere stijl geschreven, helder, poëtisch, zintuiglijk, vol humor en ernst en weemoed. (…) ‘Tyfoon’ is een zeldzaam mooi boek. Een sneeuwpanter onder de romans. Het is wonderlijk hoe je in zo’n kleine roman zoveel kunt zien van het leven op aarde. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Tyfoon
«De agressie in de wereld verklaard in wonderschoon boek.» – André van Leijen
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Trefpunt Azië, 19 mei 2018:
Zo langzamerhand krijg ik het idee dat we voor het betere boek niet meer bij de grote uitgeverijen moeten zijn. Want steeds meer bepaalt de lezer wat de schrijver schrijft. Dat is commercieel verantwoord. Het zijn juist de kleine uitgeverijen waar het borrelt en waar de schrijver bepaalt wat de lezer te lezen krijgt. En als dat een goede schrijver is, neemt hij je mee en voert je naar gebieden waar je nog nooit bent geweest. Eén zo’n schrijver is Rob Verschuren. Met zijn nieuwe roman ‘Tyfoon’ voert hij je mee naar een onbepaald land, dat veel overeenkomsten heeft met Vietnam. Maar juist door de naam van het land niet te noemen, krijgt zijn verhaal een universele betekenis. (…) In de wereld die de schrijver schept, ontmoeten we drie kinderen, twee jongens en een meisje, die een eeuwig verbond met elkaar sluiten. Dat verbond valt echter gaande het verhaal steeds meer uiteen en uiteindelijk komen de twee jongens, als ze volwassen zijn, tegen over elkaar te staan. (…) ‘Tyfoon’ is een wonderschoon boek waarin aan de hand van de levensgeschiedenis van drie kinderen, de agressie in de wereld verklaard wordt door het onvermogen elkaars taal te begrijpen. Een taal overigens, waarmee Rob Verschuren zich zo trefzeker bedient.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een kleine ‘Honderd jaar eenzaamheid’.»
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op bol.com [esenco], 11 mei 2018:
‘Tyfoon’ van Rob Verschuren is een kleine ‘Honderd jaar eenzaamheid.’ Klein vanwege zijn omvang. Klein vanwege het beperkt aantal personages. Honderd jaar eenzaamheid, vanwege de drie vrienden die een leven lang worden gevolgd en o.a. door een burgeroorlog uit elkaar groeien. Honderd jaar eenzaamheid ook, omdat er in deze roman nogal wat magische dingen voorkomen. Daarmee houdt de vergelijking met Márquez’s grootse roman op. ‘Tyfoon’ is geschreven in een volkomen eigen stijl, zoals we die hebben leren kennen in Verschurens debuut, de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden.’ Die eigen stijl kenmerkt zich door een sfeervol en zintuigelijk proza. Er is geen ontkomen aan: je ruikt de vis op de markt, en bent zelf aanwezig op die markt. Aan de vormgeving van de zinnen, het detail en de vergelijkingen valt veel te genieten. Regelmatig zijn de vergelijkingen en beschrijvingen van een poëtische schoonheid. Over een klein meisje: ‘Onder haar T-shirt tekenden spitse schouderbladen zich af als de samengevouwen vleugels van een insect.’ En dat zonder dat zij de loop van het verhaal in de weg staan. Dat komt ook omdat de ene zin heel natuurlijk de andere zin voortbrengt. Je blijft doorlezen. Binnen de roman ontwikkelt zich een onderhuidse spanning in de drie hoofdpersonages Vinh, Duc en Mai, die vroeg of laat aan de oppervlakte zal moeten komen. Die spanning is gekoppeld aan een dreigende tyfoon. Mooi vond ik de totaal onverwachte wending in de climax. In die climax wordt het motto van de roman schitterend uitgewerkt: ‘It’s hard to hold the hand of anyone who is reaching for the sky just to surrender’ (Leonard Cohen – The Stranger Song). Wanneer je ‘Tyfoon’ voor de tweede keer leest, merk je hoe doordacht hij is opgebouwd. Bijvoorbeeld: in een paar zinnen staat op pagina 12 en 13 het lot van de drie hoofdpersonages al min of meer vast. Over Mai valt er daar te lezen: ‘Ze leek op weg een van die stevige, huiselijke vrouwen te worden die als baken en reddingsboei dienen voor mannen met wilde, onbegrepen en rampzalige verlangens.’ Met die zin is de hele roman samengevat. Door de hele roman heen blijkt alles met alles te zijn verbonden. Een must voor iedereen die de stijl even belangrijk vindt als de inhoud.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages.» – Cees Nooteboom
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren in een e-mail aan de uitgeverijredactie, 7 mei 2018:
Je zult niet gauw een Nederlands boek vinden met zulke personages, en met een dusdanige politieke achtergrond. De ontwikkelingen zijn spannend, de schrijver is goed op de hoogte, hij vermijdt woorden als Vietcong etc. en toch kunnen we de politieke en economische achtergrond goed volgen. Aan de ene kant zie je de omgeving, en de veranderingen die daar plaats vinden duidelijk voor je, aan de andere kant heeft de roman soms de allure van een sprookje, de grot, de godin, de eilanden, dat alles geplaatst is in een niet sprookjesachtige ‘nieuwe’ maatschappij, en tenslotte het dramatische einde.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid.» – Theo Jordaan
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Alles over boeken en schrijvers, 2 mei 2018:
(…) Twee jongens en een meisje groeien op in een klein vissersdorpje. Tijdens de laatste schoolweek, spreken ze de belofte uit voor altijd met elkaar verbonden te blijven. Maar dan breekt er een burgeroorlog uit. (…) Dit zorgt voor confrontaties tussen Duc en Vinh. En de oude vrienden worden vijanden waartussen Mai probeert te manoeuvreren. Ondanks alles kunnen de drie hoofdpersonen niet loskomen van elkaar en blijven hun levens met elkaar verweven, tot het bittere einde. Rob Verschuren is er in geslaagd om een boeiende debuutroman te schrijven die op een indringende wijze verhaalt over de bewogen geschiedenis van een land dat sterk lijkt op Vietnam. Soms aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
Rob Verschuren – Tyfoon. Roman
Rob Verschuren
Tyfoon
roman
Nederland / Vietnam
gebrocheerd in omslag met flappen
172 blz., € 18,50
2018
ISBN 978-90-6265-996-8
In een bootje onder een paalwoning in de oude visserswijk zitten twee jongens en een meisje. Het is hun laatste schoolweek. Voordat de jongens naar zee gaan, laat het meisje hen beloven dat ze altijd bij elkaar zullen blijven. Wanneer de burgeroorlog uitbreekt, sluit een van de jongens zich aan bij de opstandelingen. Jaren later keert hij terug als officier van het zegevierende leger en schopt het tot voorzitter van het Volkscomité. De ander is een einzelgänger geworden, die zijn eigen occulte rijk heeft in een mysterieuze zwarte grot, waar hij, alleen en zonder hulpmiddelen, zijn leven waagt met het plukken van vogelnestjes. De mensen noemen hem Zwarte Duc. Ondanks de vijandschap die tussen de mannen groeit, blijven de levens van de drie kinderen in het bootje verbonden.
Op een dag krijgt Zwarte Duc een geheim te horen dat de bodem onder zijn bestaan wegslaat. Terwijl de stad zich schrap zet voor een naderende tyfoon gaat hij voor de laatste keer naar zijn grot om af te rekenen met het verleden.
Tyfoon speelt zich af in een fictief land, dat veel overeenkomsten vertoont met Vietnam. Behalve een ontroerend verhaal over een bijzondere driehoeksverhouding, is het een kroniek van een veranderende samenleving, waarin traditionele waarden goedschiks of kwaadschiks plaats moeten maken voor nieuwe. Het debuut van Rob Verschuren, de verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden (2016), werd alom geprezen om zijn stijl en volkomen eigen toon. Renate Dorrestein schreef over deze verhalenbundel: ‘Zo sfeervol, ieder beeld zo raak getroffen: een genot voor alle zintuigen.’
Rob Verschuren (1953) woont sinds het midden van de jaren tachtig in het buitenland. Hij is getrouwd met een Vietnamese en woont tegenwoordig in Vietnam.
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer