Over ‘De eed’ van Henry Toré op Ansiel, 22 november 2020:
Het mooie beklijvende boek begint met Lucien Maxime Reuman die afscheid neemt van Oi (…), ooit zijn beste vriend, maar nu gestorven als een verstotene, nog slechts een schaduw van zijn vroegere glorieuze ik. Het verhaal situeert zich in een terugblik van Lucien op Bonaire op in de jaren vijftig van de vorige eeuw. (…) Oi, bijgestaan door zijn trouwe vriend Lucien, omringde zich vaak met andere jonge Bonairianen, die hij trachtte de ogen te openen voor het feit, dat (zoals hij het formuleerde) de wereld niet ophield bij Klein Bonaire. (…) Oi interesseert zich sterk voor de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika van de bevrijdingstheologie. (…) Lucien is zo geen voorvechter, maar hij volgt Oi met wie hij een eed van vriendschap heeft gezworen door dik en door dun. De kleine gemeenschap dweept ook met hem omwille van zijn engagement. Een vreselijke ontdekking in zijn persoonlijk leven pakt echter dramatisch uit voor Oi. Dit voorval drijft de vrienden Lucien en Oi uit mekaar en Oi verwordt van een groot voorvechter van het eiland tot de loser van het eiland. In ‘De eed’ zijn we getuige van een tragedie die een vriendschap en een bloeiende carrière ten gunste van de bevolking verwoest. Henry Toré heeft er met een schraal maar mooi proza een intiem portret van gemaakt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’
Tag: Universiteit van Leuven
«Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied.» – Kees de Kievid
Over ‘De eed’ van Henry Toré voor Boekenbijlage, 20 november 2020:
De auteur begint aan het einde van het verhaal (post rem) als een van de hoofdpersonen [Oi] inmiddels is overleden. (…) [Hem] wordt de laatste eer bewezen door [Lucien] wat eens zijn beste vriend was. (…) Samen gingen ze op Bonaire naar de lagere school, daarna naar de middelbare school op Curaçao en tenslotte studeren in Nederland. (…) Belangrijk zijn in de puberteitsjaren de debatclubjes van Oi, Lucien en nog een paar vrienden. Hier leren we al wat de belangrijkste interessegebieden van Oi zijn. Die houdt zich sterk bezig met de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika en wel speciaal de priester/rebellen als Camillo Torres, Dom Helder Camera en Paolo Freire. Ook dichterbij op Curaçao is zo iemand te vinden: pater Amado Roemer (Römer, 1921-2010) een strijder voor sociale rechtvaardigheid. (…) Hij hoopt eigenlijk dat iets van diens geest over Bonaire zal waaien. Tot en met het moment dat zich in Oi’s persoonlijke leven een relationele ramp voordoet; (…) kennelijk is de schaamte van Oi te groot om het contact met zijn oude vriend te behouden. In dit verband geeft Toré een interessante omschrijving van wat vriendschap betekent. (…) Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied. (…)
Lees hier de recensie ‘Over een verloren vriendschap’
Meer over ‘De eed’