Dieuwke van Turenhout – Olifanten warm houden. Verhalen

coverEreeks6-OWH-DefDieuwke van Turenhout
Olifanten warm houden

Extazereeks (6)
verhalen
gebrocheerd in omslag met flappen,
148 blz., € 16,50
ISBN 978-90-6265-687-5
november 2018

Olifanten warm houden van Dieuwke van Turenhout is de zesde uitgave in de Extazereeks van het literair tijdschrift Extaze, uitgegeven door Uitgeverij In de Knipscheer.

Een man probeert de draad weer op te pakken na het dodelijke auto-ongeluk van zijn geliefde, kinderen van een religieuze sekte bereiden zich voor op het eind der tijden en een jonge vrouw worstelt met haar kersverse moederschap. In deze en veertien andere korte verhalen in Olifanten warm houden neemt Dieuwke van Turenhout de lezer mee naar de kwetsbare wereld van de buitenstaander – mensen die door hun eigenzinnige karakter of hun liefde voor een ander in extreme situaties zijn beland. In haar veelzijdige debuut, waarin ze personages opvoert uit verschillende rangen, standen en tijden, toont Dieuwke van Turenhout het inlevingsvermogen en stilistisch vernuft van een geboren schrijfster.

Dieuwke van Turenhout studeerde Letteren in Tilburg en woonde werkte onder meer in Nederland, op de Filippijnen, in India en in België. Ze publiceerde verhalen in literaire tijdschriften als Gierik & NVT, Revisor, Hard/Hoofd, De Optimist en Extaze.

De Extazereeks, een gezamenlijk initiatief van het literair tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer, biedt schrijvers die eerder in Extaze hebben gepubliceerd de mogelijkheid hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De vormgeving van omslag en binnenwerk is van Els Kort.
Meer over Dieuwke van Turenhout op deze site
Meer over de Extazereeks

«Het is heel knap zoals Rob Verschuren die momenten uitlicht.» – Marjo van Turnhout

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Leestafel, 28 maart 2017:
Elf korte verhalen die de lezer even laten stilstaan in het leven. (…) De personages beleven een ongemakkelijk moment, ze zijn op zoek. (…) Het lijken verhalen waarin niets gebeurt. Dat is ook zo, er gebeurt weinig, maar in ieders leven zijn een heleboel van dit soort momenten. Het is heel knap zoals Rob Verschuren die momenten uitlicht, even oproept om ze dan weer te laten vallen. (…) In alle verhalen vind je mooie natuurbeschrijvingen, en eenzelfde haast stilstaande sfeer.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Een bijzondere ervaring.» – Yolande Belghazi-Timman

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Leestafel, 28 december 2016:
Het lezen van Stromen die de zee niet vinden van Rob Verschuren, een Nederlandse schrijver die al geruime tijd in Vietnam woont, is een bijzondere ervaring. In elf verhalen raak je verzeild in uiteenlopende werelden. (…) Met deze verhalen reis je niet alleen over de aardbol, maar ook in de geest. Ze brengen je dicht op de huid, hier en daar onder de huid van mensen in Vietnam, India, Nederland, Frankrijk. De schrijver zoemt in op gedachten en emoties van een personage, en stijgt naar de omgeving, de natuur en de stad en dat alles op een moeiteloze, soepele manier. (…) Veelkantig, gelaagd proza dat het bijzondere van onbekende mensen, de magie van het alledaagse tot leven brengt. Universeel. En dat alles geschreven in een stijl die doet denken aan Luceberts woorden: ‘ik tracht op poëtische wijze / dat wil zeggen / eenvouds verlichte waters / de ruimte van het volledig leven / tot uitdrukking te brengen’. Wereldliteratuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Combineert een originele schrijfstijl met een originele inhoud.» – Yolande Belghazi-Timman en Corine Gorter

CoverStromenvoorDef.inddInterview met Rob Verschuren over ‘Stromen die de zee niet vinden’ op Boekenbijlage, 25 maart 2017:
‘Ik heb geen eigen plek in huis, met een gezin van zeven. Ik schrijf in onze slaapkamer, aan een tafeltje voor de openslaande deuren naar de tuin, of op bed als mijn rug weer eens opspeelt. Ik heb een tijdje in het fietsenhok geschreven, maar dat was te ongezellig. Die slaapkamer is het centrum van ons familieleven. Kleindochtertje van twee danst en springt naast me op bed wanneer ik schrijf en iedereen valt de hele tijd binnen.’
Lees hier het interview
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«In alle verhaaltjes telt het luchtige concrete nu.» – Drs. H. Griffioen

voorplatfiets-75Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven voor NBD | Biblion, 3 maart 2017:
Kunstenares Ilona Verhoeven (1974) werkt in Berlijn en Amsterdam. In deze schetsjes en momentopnamen – zoals een omheinde hoop bladeren, een vlinder tegen een portiekraam of op straat weggeworpen cassettebandjes – laat ze zich inspireren door het dagelijkse. (…) ‘In voor een avontuurtje’ verhaalt over verweesde matrassen, compleet met de oogopslag van dr. Phil. ‘Koe in de grill’ gaat over een ruzie over een barbecue, het verhaal ‘Een boom om in te verdwijnen’ over een boom als schuilhut. (…) schetsjes ademen verbazing over de stadsjungle. Wishful thinking in ‘Even de benen strekken’: het mannetje in de geldautomaat stopt je een extra flapje toe. In alle verhaaltjes telt het luchtige concrete nu, de dingen zoals ze zich voordoen aan het oog van de waarnemer. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site

«‘Veelbelovend’ zou een ongepast cliché zijn bij dit debuut.» – Jan-Hendrik Bakker

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren in Den Haag Centraal, 23 februari 2017:
(…) Wie slechts één verhaal gelezen heeft weet al direct dat de man zijn hele leven lang geschreven moet hebben, zo trefzeker van stijl, sfeertekening en compositie zijn deze verhalen. (…) Wat Verschuren tot een verhalenverteller pur sang maakt, is de volkomen natuurlijke, ongekunstelde setting in combinatie met het vermogen de zintuigen van de lezer direct te raken. In het eerste verhaal ‘Schroeven’ bij voorbeeld drinkt een man een borrel. Hij zit ‘met hoge rug over zijn glaasje gebogen, dat hij tussen zijn handen houdt alsof hij bang is voor diefstal’. Zo’n man zie je onmiddellijk voor je. Zijn verhalen staan vol met dit soort zinnen en nooit lijken ze bedacht of opgelegd. (…) ‘Veelbelovend’ zou een ongepast cliché zijn bij dit debuut. Iemand die de zestig ruim gepasseerd is heeft al een heel schrijverschap achter zich. Ging het met Frits Hotz niet net zo? Ik hoop van harte dat Verschurens talent dezelfde weg zal gaan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Stilistisch prachtig (…) volkomen eigen geluid.» – Jos Radstake

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren voor NBD | Biblion, 28 februari 2017:
(…) De verhalen die hier verzameld zijn (…) spelen zich overal op de wereld af. Ze trekken zich niets aan van grenzen, maar telkens is er een zacht gevoel van melancholie, waar ook ter wereld. Vroegere illusies moeten in deze verhalen overboord gegooid worden, verwachtingen komen niet uit en ook is er het ouder worden waardoor de dingen niet langer zijn wat ze leken. Er zijn zoektochten naar geluk. Soms hebben de verhalen de structuur van een raamvertelling; iemand vertelt een verhaal, er is een ontmoeting of iemand wordt aan een ander opgedrongen. Soms wordt er tegen ‘de’ werkelijkheid aangeschopt, maar altijd is er de milde melancholie vanwege verwachtingen die niet waargemaakt zijn. Een mooie bundel, stilistisch prachtig, vol rusteloze verhalen. Niet voor niets wordt Slauerhoff genoemd op het omslag, maar ook andere grote schrijvers worden in herinnering gebracht. Toch heeft deze bundel goede verhalen een volkomen eigen geluid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Vol humor, zeer beeldend en treffend.» – Corine Gorter

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Boekenbijlage, 1 februari 2017:
(…) Niet elke schrijver beheerst de kunst om de lezer vanaf de eerste regels het verhaal in te sleuren, maar Verschuren weet dat, ieder verhaal opnieuw weer, voortreffelijk te doen. (…) Alhoewel elk verhaal een open einde heeft, zijn ze toch “af ” en is het verhaal verteld. (…) Er is geen enkel verhaal dat niet boeit en dat je niet achter laat met een honger naar meer. (…) Hij schrijft vol humor, zeer beeldend en treffend. Maar daarnaast is zijn schrijfstijl soms haast poëtisch, net als de titel. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Gedetailleerde schrijfstijl en volle compositie.» – Reinier van Houwelingen

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Literair Nederland, 23 januari 2017:
(…) De stijl van ‘Stromen die de zee niet vinden’ is behoorlijk rijk. Vooral de precieze (natuur)beschrijvingen vallen op. Alles krijgt een naam of een bijnaam, in regels waarin het aan bijzinnen en opsommingen niet ontbreekt. (…) Frequent worden er verhalen binnen verhalen opgevoerd door Rob Verschuren. Bijvoorbeeld via een bijfiguur die een oude historie uit de doeken doet, of door een droom. (…) De meeste verhalen eindigen onbestemd, met een natuurbeeld of een vergezicht. Er is geen pointe en geen boodschap. Het gaat vooral om de sfeer die telkens knap wordt opgeroepen. Verschuren schetst elf keer trefzeker een kleine wereld en laat die wereld nadien weer achter zich. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Rasverteller.» – André Oyen

CoverStromenvoorDef.inddOver ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Ansiel, 17 januari 2017:
(…) Omdat het korte verhalen zijn, is het voor een schrijver waarschijnlijk moeilijk om een lezer direct mee te nemen in het plot en de sfeer van zijn verbeelding. Maar dat is Rob Verschuren juist wel goed gelukt. Als lezer schakel je moeiteloos van het ene verhaal naar het andere ook al speelt zich dat af in een totaal andere setting. (…) Elk verhaal is een roman of novelle, waarin een wereld vol geuren, kleuren, emoties, dromen en werkelijkheden tot bloeien. Een schitterend voorbeeld is het verhaal Krabnevel, dat ergens op zee begint met twee parende krabben die opgevist worden onder de sterren, twee mensen die elkaar ontmoeten en verliezen gekoppeld aan de geschiedenis van twee identieke eettentjes tegenover elkaar waar uiteindelijk het krabbenpaar gekookt wordt opgediend om de hongerige magen van Russische toeristen te vullen. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site