Craig Strete – Het spel van Kat en Adelaar

Craig Strete
Het spel van Kat en Adelaar

Amerika, Viëtnam – Roman
Vertaald uit het Amerikaans door Irma van Dam
Oorspronkelijke titel Game of Cat and Eagle
Ingenaaid, royaal formaat, 304 blz.
€ 19,50
ISBN 978-90-6265-670-7
eerste druk maart 2011

De Vietnamoorlog in een Indiaans visioen

Op een havenpier in de buurt van Saigon stapt Lifeseeker, een mesa-indiaan, uit een helikopter. Terwijl ratelend machinegeweervuur en inslaande mortieren voortdurend te horen zijn, wordt hij, samen met zijn gekooide adelaar, door een officier per jeep naar zijn bestemming gebracht. Onderweg ondervraagt een CIA-agent hem in een loods over zijn speciale opdracht. Tijdens dat verhoor blijkt de indiaan in een droom te kunnen zien wat mensen in de toekomst gaat gebeuren. Dat wil zeggen: hij spreekt met zijn droombondgenoot en totem, een hagedis en de Oude der reptielen.

Na een helikoptertocht komt hij aan op een airstrip in de jungle. Een Amerikaanse generaal draagt een legeraanvoerder van de Vietcong aan hem over. Met die krijgsgevangene wandelt Lifeseeker het oerwoud in en gaat de droom binnen van deze vijand. Daar vindt hij een antwoord met diepe spirituele betekenis op de vraag waar de oorlog tussen Vietnamezen en Amerikanen werkelijk om draait. Een queeste in een spookachtige wereld volgt.

Het spel van Kat en Adelaar is een oorlogsroman waarin Indiaanse spirituele kennis, literaire fictie en fantasy samenkomen. In dit prachtige, uitzonderlijke verhaal doorbreekt Craig Strete het idee van de werkelijkheid waardoor de Vietnamoorlog iets van een andere planeet lijkt te zijn en rekent hij definitief af met de mythe van de indiaan als nobele wilde.

Craig Strete (1950) debuteerde in 1976 in Nederland met de opzienbarende verhalenbundel Als al het andere faalt. Vele titels volgden: verhalen, gedichten en (jeugd)romans, waaronder Nachtbraken (over Jim Morrison van later The Doors) en De roep van Stormbrenger («De kracht van Craig Strete is dat hij uit een combinatie van actuele problematiek en Indiaanse mythologie iets beklemmends nieuws weet te creëren.» – The New York Times).

Kazim Cumert – Ik nodig je uit op mijn begrafenis. Verhalen

KAZIM CUMERT
Ik nodig je uit op mijn begrafenis. Verhalen

Vertaald uit het Turks door Gerard Busch
Paperback, 176 blz., 14,50
ISBN 90 6265 556 4
Eerste druk 2003

Ik nodig je uit op mijn begrafenis is het eerste boek in Nederlandse vertaling van de in Nederland woonachtige Turkse schrijver Kazim Cumert

De meeste verhalen uit Ik nodig je uit op mijn begrafenis gaan over treffende belevenissen van een Turkse gemeenschap, die zich in een nieuwe samenleving probeert staande te houden, over cultuurverschillen, ook ten opzichte van de tweede, in het westen geboren generatie, over gevoelens van vervreemding en het vaak als gevolg daarvan kwijtraken van liefdes en geliefden en dit alles in een beklemmende vertelstijl.

Twee verhalen uit deze bundel met 15 verhalen verwijzen direct naar de ‘eerwraak’. Het titelverhaal beschrijft een noodkreet van een jong meisje dat bang is dat haar vader haar gaat vermoorden omdat zij ongehoorzaam is geweest.

Jij zat in een hoekje van de kamer weggedrukt en keek naar de mensen om je heen met soms agressieve en soms smekende ogen, als een hondsdol kind. Ja, we waren in mijn huis, je had je weggestopt in een hoekje van de kamer van mijn zoon, van wie je hield als van een broertje. De mensen om je heen, dat waren je oudste zus, je vader en ik. Jij was het hert en wij waren de jakhalzen, de tijgers die zich klaarmaakten om je in stukken te scheuren. Deze keer was je als een prooi in de valstrik gelopen… Wij hadden je in de val laten lopen. Wij hadden je bedrogen.

‘De te laat geschreven brief’ is het verhaal van een vader die ooit zijn dochter wilde vermoorden omdat zij de eer van de familie beschadigd had, maar achteraf in een brief aan zijn dochter spijt betuigt.

In het openingsverhaal ‘De gevangene’ bezoekt de ik-persoon zijn collega-schrijver en uitgever S.O., die in Turkije gevangenzit als ‘subversief element’. Wat volgt is engagement zonder poespas: een realistische en bittere boutade op het gevangenisleven, de Turkse mentaliteit en het land dat volgens S.O. wordt bestuurd ‘alsof het een ongeorganiseerd boerenbedrijf’ is.

In ‘Transferbruidegom’ droomt Kenan weg bij het afgebeeld meisje op zijn whiskyglas, dat hem herinnert aan zijn harteloze ex-vrouw Canan. Uitgehuwelijkt en ingekapseld in Nederland herbeleeft hij zijn diensttijd in Turkije, die hij vlak voor zijn afzwaaien verpest. Voor Canan.

Visssen discrimineren niet, denkt de vierjaar werkloze Metin in ‘Vissen op de Noordzee’. Na de aanblik van verregende sportvissers langs de kanalen richting Emmen, besluit hij zich aan deze Nederlandse hobby te wagen. Het vraagt geen handigheid, geen opleiding en geen diploma. Wel passie, en die groeit bij Metin. Zo sterk zelfs dat de Noordzee een uitdaging wordt…

Onder meer ‘Het werk van ezels’ geeft deze verhalenbundel zijn tragikomische karakter. Een Turks dorpshoofd wordt midden in de nacht door militairen ontboden met de mededeling dat er ‘s nachts geen ezels meer buiten mogen staan. Hij piekert zich suf waarom en weet uiteindelijk zijn dienstdoende neef het verhaal te ontlokken.

Kazim Cumert (1956) is van huis uit leraar, eerst in Oost-Turkije en vanaf 1980 in Nederland in eigentaalonderwijs aan Turkse kinderen. Momenteel richt hij zich meer op het schrijverschap en werkt hij aan zijn eerste in het Nederlands geschreven roman.

De pers over Ik nodig je uit op mijn begrafenis
«Er worden treffende gebeurtenissen beschreven, die samenhangen met de migratieproblematiek. Het Turkse familieleven en de traditionele opvattingen komen in botsing met de Nederlandse omgeving en veroorzaken verbazing, onbegrip, verdriet. In het titelverhaal beschrijft een onderwijzer Turkse taal (de auteur zelf) een kind uit zijn klas, een 9-jarig meisje dat nog maar net uit Turkije is gekomen. Als zij 16 jaar is, bereikt het generatieconflict tussen haar en haar vader een hoogtepunt. Deze bundel kan beschouwd worden als een hulp om inzicht te krijgen in deze maatschappelijke conflicten, waarvan de realiteit nog maar nauwelijks is doorgedrongen tot de Nederlandse samenleving.» – Biblion

«In de verhalenbundel van Kazim Cumert figureren veel ontheemde mensen: een vrouw die allerlei gasten verwacht maar niemand op bezoek krijgt, een Turkse man die met een groepje Nederlanders gaat vissen op de Noordzee en zich koud en buitengesloten voelt, een vader die zijn dochter ontvoert omdat ze niet leeft zoals hij wil. In de vijftien verhalen staan eenzaamheid, onbegrip, verlangen, heimwee maar ook de onderdrukking van onder meer schrijvers in Turkije centraal. Ze geven een goed, ander inzicht in het leven van `medelanders’, in de `cultuurkloof’, en zijn geschreven in een heldere, toegankelijke stijl.» – Madeleine Rood in Zwolse Courant

«Een bundel verhalen van een Turkse schrijver die sinds 1980 in Nederland woont. Uit deze verhalen wordt goed duidelijk wat de problemen (kunnen) zijn van Turken die zich in Nederland vestigen en hun plaats in de samenleving trachten te vinden. Dat is niet altijd gemakkelijk door de culturele verschillen en voor hen geheel andere leefomstandigheden. Dat dit niet altijd lukt is geen onwil maar eerder onmacht door nauwelijks te vermijden vervreemding. Het is Cumert goed gelukt dit duidelijk te maken in deze soms erg schrijnende verhalen.» – Het Nederlandse boek

«Temidden van de vele vertaalde boeken, nemen die van een aantal Turkse schrijvers bepaald geen ondergeschikte positie in. In de aansprekende verhalen van Kazim Cumert kan het soms heftig, heftiger dan in Gekke Mustafa van Halil Gr, toegaan: angst voor eerwraak en daaraangekoppelde plannen tot het vermoorden van familieleden. Cumert beschrijft dit alles in een beklemmende stijl vanuit het perspectief van een gastarbeider die inmiddels de nodige klappen heeft opgelopen. Een drietal verhalen speelt zich af in Turkije. Hoewel het decor van de dienstplicht de nodige nostalgie zou kunnen oproepen, zijn het thema’s als bijvoorbeeld gevangenschap versus vrije meningsuiting die deze verhalen een literaire meerwaarde geven.» – Joost Minnaard in Multined

«Een centrale figuur in de verhalen van de in Nederland woonachtige Turkse schrijver Kazim Cumert is de ‘transferbruidegom’. Transferbruidegommen zijn Turkse mannen die aan nichtjes in Europa zijn uitgehuwelijkt. Zo’n huwelijk betekent voor hen weliswaar bevrijding uit de Turkse armoede, maar die bevrijding heeft soms een schaduwkant, zoals in het verhaal ‘Transferbruidegom’. Onderkoeld registreert Cumert wat de prijs is die transferbruidegom Kenan Alev uiteindelijk betaalt.
De vorm is mooi gekozen: Kenan vertelt aan het ‘glasmeisje’, afgebeeld op zijn wiskyglas, over het begin en einde van zijn huwelijk. ‘Zonder ooit haar hand te hebben vastgehouden’, vloog hij voor zijn bruid naar het onbekende Nederland. Jaren van liefdeloos langs elkaar heen leven eindigen met een scheiding waarbij Kenan vrouw en kinderen verliest. Koning alcohol is de laatste vriend die hij nu over heeft, het ‘glasmeisje’ de enige die naar zijn problemen luistert.

Het verhaal van Kenan staat model voor de gevoelens van desillusie, eenzaamheid en depressie waaronder veel eerste generatie Turkse mannen die eind jaren zestig naar Nederland kwamen, gebukt gaan. Ze voelden zich indertijd ‘als de ontdekkers van Amerika’, maar vonden geen onbegrensde mogelijkheden en van hun dromen is niets meer over. Ze hebben niet zoveel geld verdiend als ze hoopten en nu ze gepensioneerd zijn, wonen ze nog steeds in Nederland in plaats van in het Turkse dorp van hun dromen, in de groene bergen. De wrange conclusie luidt dat geen enkele Turkse man het gevoel heeft dat zijn lot wezenlijk verbeterd is door naar Nederland te komen. Of dat overigens ook voor de eerste generatie Turkse vrouwen geldt, die de kans om te scheiden met beide handen aanpakten, waag ik te betwijfelen.

In deze tijd, waarin de verzwaring van maatregelen tegen asielzoekers, vluchtelingen en andere sociaal zwakkeren opgeld doet, is het te prijzen dat Cumert toont hoe moeilijk het voor de meeste mensen is om een nieuw en waardig bestaan in een vreemd land op te bouwen. “Zij beseffen niet dat niemand zijn land uit vrije wil verlaat, zij beseffen niet dat ook zij hun eigen landstreek achtergelaten zouden hebben voor eten, voor brood,” zegt een illegaal. Bij Cumert zijn de nieuwe Nederlanders geen profiteurs, voor wie een bureaucratische benadering volstaat, maar mensen die niets verlangen dan een beetje oprechte interesse in hun persoon en welzijn. Of zoals iemand het in ‘De gevangene’ formuleert: “Je bent een mens, dat is genoeg, de rest is onzin…” Vanuit deze gedachte schrijft Cumert. Daardoor roept hij in de eenvoudige schetsen waaruit zijn verhalen bestaan ontroering op, zoals in het verhaal ‘Het feest’, waarin een gescheiden vrouw met haar kinderen tevergeefs op bezoek wacht totdat ze al het eigengemaakte lekkers ten slotte zelf maar opeten. Ook is in ‘Vissen op de Noordzee’ het psychologisch verval van een man die werkloos raakt, goed invoelbaar.» – geciteerd uit: We zijn voor niets naar Nederland gekomen door Martine Prange in Trouw, 13 december 2003

Alice Walker – De kleur paars

ALICE WALKER
De kleur Paars

Verenigde Staten, Roman
Vertaling: Irma van Dam
Paperback, 280 blz. 11,50
ISBN 90-6265-162-3
Eerste druk 1983
Eerste druk als Reprise Literair 2000

Alice Walker (1944) werd wereldberoemd met De kleur Paars (1982), waarvoor zij binnen een jaar de drie belangrijkste literatuurprijzen in Amerika ontving – nog steeds een unicum. De Nederlandse vertaling bereikte tot 2000 een totale drukoplage van 175 000 exemplaren. De roman werd verfilmd door Steven Spielberg met o.a. Whoopi Goldberg en Oprah Winfrey.

De kleur Paars is het ontroerende verhaal van de zusjes Celie en Nettie. Celie, die is uitgehuwelijkt aan een oudere man die haar misbruikt, richt haar grieven tot God. Totdat zij de moedwillig voor haar achtergehouden brieven van Nettie uit Afrika ontdekt. Vanaf dat moment richt ze haar brieven aan Nettie en ontstaat er een soort vrouwelijk bondgenootschap waarin de strijd om persoonlijke vrijheid en zelfrespect steeds kansrijker wordt.

Vrij Nederland in ‘De beste boeken van 1983’: ‘Een boek waarvan ik denk dat het ook door latere generaties als een mijlpaal herkend zal worden. Nu is het nog een van die voorwaartse sprongen van de verbeeldingskracht die je een glimp te zien geven van ontwikkelingen die nog mogelijk zijn. In de literatuur en in de civilisatie – een teken van hoop.

Augusto Roa Bastos – Terugtocht

AUGUSTO ROA BASTOS
Terugtocht

Paraguay, roman
Vertaling uit het Spaans M. Vanderzee
Gebonen, 254 blz., € 22,50
ISBN 978-90-6265-469-7
Eerste druk 2000

Met de publicatie van Terugtocht (Contravida, 1995) verschijnt andermaal een roman in Nederlandse vertaling van een van de heel groten van de Latijns-Amerikaanse literatuur, de in 1917 in Paraguay geboren schrijver Augusto Roa Bastos.

De verhaallijn van Terugtocht is even eenvoudig als ingenieus: een per trein vluchtende gevangene, die als enige van een groep een executie heeft overleefd en als het ware uit zijn graf is herrezen, herinnert zich gedurende de tocht, die hem naar het dorp van zijn jeugd terugvoert, zijn verleden.

Dit lezen van het verleden maakt schrijven in het heden mogelijk: voordat de voortvluchtige instapt, koopt hij een schrift en potlood. De trein maakt hem tot een schrijvende lezer en zijn verleden tot een tekst. Gedurende zijn reis is de dreiging van het dictatoriale regime voortdurend voelbaar.

Zo is Terugtocht ‘een Zuid-Amerikaanse tragedie’ en vooral een roman over de levensloop van de schrijver zelf: authentieke auto-biografische gegevens opgenomen en verwerkt in een weefsel van verzonnen vertellingen.

Augusto Roa Bastos werd in 1989 – hetzelfde jaar als waarin het dictatoriale regime van Stroessner viel – onderscheiden met de premio cervantes, de belangrijkste prijs voor de Spaanstalige letteren.

Buchi Emecheta – Als een tweederangs burger

BUCHI EMECHETA
Als een tweederangs burger

Nigeria, Roman
Paperback, 250 blz., 11,50
ISBN 90-6265-466-5
Eerste druk 1981
Eerste druk als Reprise Literair 1999

Met haar autobiografische roman Als een tweederangs burger zette Buchi Emecheta op uitzonderlijke en krachtig wijze het verhaal van de zwarte, vrouwelijke asielzoeker in een westers land op de literaire kaart, door juist in een op de klassieke Europese leest geschoeide romanvorm de veelgelezen idealistische romantisering van de vrouw in die literatuur te ontkrachten.

«Het fascinerende van het boek met de vele spannende, treurige, grappige episodes is om te zien hoe een intelligente immigrant, volkomen zonder houvast in de voor haar nieuwe maatschappij rondglijdt en glipt.» – Vrij Nederland

Buchi Emecheta (Lagos, 1944) werd, als een van de twintig, door Anthony Burgess in diens befaamde erelijst van ‘Top Young Novelists’. Haar werk werd al in 1979 bekroond met de Joch Campbell Award, een gezaghebbende Engelse onderscheiding. Ze doceerde enige tijd sociologie aan de Universiteit van Calabar in Nigeria en is lid van de Britse Adviesraad voor gelijke burgerrechten.

Buchi Emecheta werd met Als een tweederangs burger in Nederland geïntroduceerd in ‘de Afrikaanse Bibliotheek‘. Sindsdien kwamen nog vijf romans van haar uit in Nederlandse vertaling, alsmede de autobiografie Het hoofd boven water. Alleen al van Als een tweederangs burger werden tot nu tot 62.500 exemplaren verkocht.

Werewere Liking – Een liefde van honderd levens

Werewere Liking
Een liefde van honderd levens

Kameroen, Roman
Vertaling: Marianne Gossije
Gebonden met stofomslag, 192 blz., € 17,90
ISBN 978-90-6265-419-2
Eerste druk 1999

«Het enige dat ik geprobeerd heb, is ons allemaal weer hoop en moed te geven, de jongeren in het algemeen en de mensen in Afrika in het bijzonder.» – Werewere Liking, Kameroen

In Een liefde van honderd levens is Lem jachtig op zoek naar snelle methoden om Afrika uit een vermeende neerwaartse spiraal te halen. Zijn grootmoeder maant hem tot kalmte en inzicht door verhalen te vertellen over de grote personages uit de Afrikaanse geschiedenis en mythologie.

De pers over Een liefde van honderd levens
«Werewere Liking is een auteur die wars is van absolute scheidslijnen en hokjesgeest. Of het nu gaat om het failliet van de wilskracht, de kunst van het verlangen of de erfelijkheid van de armoede, zij neemt nergens haar toevlucht tot ‘waarheden als koeien’ en gaat controversiële standpunten inzake ‘Afrikaanse’ kwesties niet uit de weg.» – Marnel Breure (recensente voor o.a. Vrij Nederland)

«Werewere Liking stelt niet alleen de materiële armoede van Afrika aan de orde, maar vooral de armoede van de ziel. Het grootste probleem dat de schrijfster schetst, is het gebrek aan passie. Maar ze blijft dromen over een betere toekomst. Haar hoop is gericht op een nieuw ras en een nieuwe taal.» – Roos-Marie Tummers (schrijf over boeken in o.a. NRC Handelblad)

«Werewere Liking is ‘ingewijd’ in het woord. Op magische, delirische wijze dansen en zingen de zinnen om ons heen envoeren de lezer mee naar een onbekend terrein waar het goed toeven is.» – Le Monde

Dee Brown – Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier

DEE BROWN
Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier

De ondergang van de Indianen in Noord-Amerika
Vertaling: Jos Knipscheer
Ingenaaid, Globe Plus Pocket, 520 blz., geïllustreerd, € 12,50
ISBN 978-90-6265-709-4

Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier verhaalt, na een inleidend hoofdstuk tot 1492, van de periode van 1830-1890, het tijdvak waarin een difinitief einde kwam aan de vrijheid van de oospronkelijke bewoners van de Verenigide Staten van Amerika. Dee Brown heeft die catastrofale periode beschreven vanuit het gezichtspunt van de Indianen.

«Dit is het einde van een legende, de onthulling van een bittere waarheid, nooit tevoren werden de ontzettende gebeurtenissen beschreven als in deze Indiaanse geschiedenis van hun ondergang. Met bloed en tranen is dit boek beschreven.» – C.W. Ceram

«Een op historische stukken en getuigenissen steunende documentaire, maar duizendmaal spannender en dramatischer dan welk wild-westverhaal voor de televisie ook, of alle zeventig boek van Karl May. Een huiveringwekkende tragedie.» – Willem Brandt

«Los van zijn waarde als leesevenement heeft het gigantische succes van dit boek de mythe doen wijken voor de historische waarheid.» – Elseviers Literair Supplement

«Een hard verslag over de ontsluiting van het Amerikaanse westen, en een van de beste boeken op dit gebied.» – De Volkskrant

Craig Strete – De roep van Stormbrenger

CRAIG STRETE
De roep van Stormbrenger

Amerika, Indiaans, Roman
Vertaling: Irma van Dam
Pocket, 280 blz., € 7,50
ISBN 90-6265-747-8
Eerste druk 1998

«De kracht van Craig Strete is dat hij uit een combinatie van actuele problematiek en Indiaanse mythologie iets beklemmends nieuws weet te creëren.» – The New York Times Book Review’

De roep van Stormbrenger is een onvervalste, spannende avonturenroman rond twee door het leven getekende Indianen. De een, John Kills Bear, is een Viëtnam-veteraan die het waagde de tradities van zijn ouders en zijn volk te schenden door te jagen op gewijde grond. De ander, David Iron Shield, als wees in een blank gezin opgegroeid, laat zich door een mooie blanke vrouw misbruiken om waardevol Indiaans land in handen te spelen van het grootkapitaal. Hun levens zullen elkaar kruisen op Stormbrenger, de heilige berg die in de mythische gedaante van een zwarte poema strijdt voor een plaats in een wereld van vergeten legenden.

De pers over De roep van Stormbrenger
«Een tour de force.» – De Stem

«Intens spannend.» – Ego

«Onmiskenbaar zijn sterkste en tegelijk ook zijn meest toegankelijke werk.» – Marita de Sterck

«Avontuur en mythologie op indringende wijze dooreen gemengd.» – Prisma

Marian Pankowski – De les van Simone en andere verhalen

MARIAN PANKOWSKI
De les van Simone en andere verhalen

Pools, verhalen
Vertaling Paul Beers
Gebonden met stofomslag, 190 blz., € 17,90
ISBN 90-6265-450-9
Eerste druk 1997

Bijna twintig jaar na verschijning van Marian Pankowski‘s verhalenbundel Beukenootje, waarin voor het eerst al zijn vroege verhalen werden gebundeld, volgt nu De les van Simone en andere verhalen, waarin alle later geschreven verhalen, met name uit de jaren negentig, zijn opgenomen.

Dat Pankowski, die naast verhalen vele romans en toneelstukken publiceerde, als verhalenschrijver misschien wel op zijn sterkst is, daarvan getuigt in deze bundel opnieuw zijn snelle beeldende stijl en de trefzekerheid in het doseren van de spanning.

‘Bijna alles wat ik schrijf is figuratief en staat in relatie tot de eigen ervaring.’ merkte de auteur indertijd op. Dit element is in zijn nieuwste verhalen alleen maar sterker geworden. We ontmoeten een zeventigjarige Pool die als emigrant al geruime tijd in België woont en die op even openhartige als bloemrijke wijze verhaalt over erotische ervaringen, die overigens van twintig tot meer den veertig jaar in de tijd terugliggen.

De beschrijving van die ervaringen heeft een typisch Pankowskiaans karakter: een vaak onthutsende cruheid wordt verpakt in een uitgesproken literaire taal, waardoor de scherpe kanten weer wat worden afgesleten. Misschien is dat ook de functie van de sentimentele toets in deze bundel: vrij uitdrukkelijk wordt voor het eerst de familie van de schrijver opgevoerd: zijn oude moeder, zijn vrouw, zijn dochter, en dat in verhalen die beslist niet voor de huiselijke haard bedoeld kunnen zijn.

Marian Pankowski, is in 1919 in Sanok (Polen) geboren, vestigde zich na de oorlog, die hij deels in Duitse kampen doorbracht, in België en was als hoogleraar Poolse letteren werkzaam aan de Université Libre te Brussel.

«Interessant, mooi, deprimerend en ook schokkend.» (over De taxi van Kraklów) en «schitterend geschreven» (over Vakantie… vakantie…) – Jessica Durlacher in Vrij Nederland

Leslie Marmon Silko – Ceremonie. Indiaanse roman

LESLIE MARMON SILKO
Ceremonie. Indiaanse roman

Amerika, Indiaans, roman
Vertaling Marijke Emeis
Paperback, 312 blz., € 15,–
ISBN 90-6265-085-6
Derde editie 1997, als eerste druk in Reprise Literair

«Ceremonie verhaalt over de Indiaan Tayo die geheel ontwricht is teruggekeerd uit de Tweede Wereldoorlog, waar hij in het Amerikaanse leger diende. Met weergaloos talent schildert Silko ons het genezingsproces dat voor deze Indiaan begint als hij zich overgeeft aan een oude ceremonie van zijn volk. In contact met de natuur herstelt hij zijn eigen verhaal waarin de duistere herinneringen uit de oorlog en de momenten van diepe vernedering daarna hun vernietigende kracht verliezen. Het boek ontroert vooral door de harmonieuze vervlechting en concrete vertelling over eigentijds verval (kroegen, hoeren, high-ways) en een beschouwing die geïnspireerd wordt door de verbondenheid van mens en natuur. Een wonderlijk mooi boek.» – De Volkskrant

«Een schitterende roman waarin het beste uit twee culturen harmonieus samengaat.» – Trouw

«Ceremonie roept de macht van het woord op tegen het kwaad.» – NRC Handelsblad

Leslie Marmon Silko (1948) heeft een klein maar zeer bijzonder oeuvre op haar naam staan. In 1977 debuteerde zij opzienbarend met deze roman Ceremonie. Pas vijftien jaar later verscheen in Amerika haar tweede, uiterst omvangrijke roman The Almanac of the Dead. Haar verhalen en gedichten zijn opgenomen in de bundels De aarde is ons vlees, Zend ons regenwolken en Hoe de verhalen in de wereld kwamen.