Gedicht van Stefaan van den Bremt vertaald in het Indonesisch

VoorplatKromzang75Over het gedicht ‘Moeders ver gezicht’ van Stefaan van den Bremt uit ‘Kromzang’, 1 juni 2015:
Op het digitale platform ‘Suara Suara Dari Utara’, een initiatief van Albert Hagenaars, wordt sinds 2013 met regelmaat (inmiddels meer dan honderd gedichten) Nederlandstalige poëzie in Indonesische vertaling gepresenteerd. Onlangs werd uit de recente dichtbundel Kromzang van Stefaan van den Bremt het gedicht ‘Moeders ver gezicht’ gekozen voor een vertaling door Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars met de titel ‘Wajah jauh ibuku‘.
Lees hier het gedicht in het Nederlands en in Indonesische vertaling
Meer over ‘Kromzang’
Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Van den Bremt bevestigt zijn gerespecteerde dichterschap ten volle.» – T. van Deel

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt voor NBD/Biblion, 27-11-2013:
Van den Bremt (1941) behoort tot de oudere generatie Vlaamse dichters, die zich uitdrukt in een betrekkelijk vaste vorm en zich bedient van een traditioneel vocabulaire. Dat daarin van alles mogelijk is en daarmee heel verrassende resultaten kunnen worden bereikt, is bekend. Van den Bremt is zeer attent op de klank, wat tot regels leidt als ‘Stroomafwaarts dwalend naar slikwadden / loopt de blik vast in het aangeslibde land’. Zijn gedichten hoeven niet per se te rijmen, ze kunnen ook losjes door de versregels meanderen: De bundelcompositie is doordacht in drieën: variaties op ‘staan’, rondgang door het jaar, en uitnodigingen tot ‘gaan’. Na ruim twintig bundels bevestigt Van den Bremt met deze evenwichtige nieuwe bundel zijn gerespecteerde dichterschap ten volle.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Blauw slik’

Didi de Paris! – Voyeur

Didi de Paris
Voyeur

België , Verhalen
Paperback, 184 blz.,
ISBN 90-6265-402-9
Eerste druk 1995

In de verrassende verhalen in Voyeur is de verteller steeds dezelfde jongeman en worden absurdistische en surrealistische scènes afgewisseld met ingetogen, bijna verlegen momenten. Daardoor krijgt het boek een lichte en speelse toon, waarin de scherpe humor nooit ver te zoeken is.

Didi de Paris (Leuven, 1957) wisselt ingehouden seksualiteit af met komische verhalen over virtual reality, computerspelletjes en de menselijke kant van de moderne techniek. Voortdurend is er een onderhuidse erotische spanning voelbaar. En, zoals het hoort bij erotiek: juíst in de suggestie schuilt de aantrekkingskracht. Door dingen en gebeurtenissen te suggereren in plaats van ze expliciet en daardoor oppervlakkig te beschrijven, maakt de auteur zijn lezer tot voyeur.