«Mooi tijdsdocument in een prettige en heldere stijl.» – Arjen van Meijgaard

Opmaak 1Over ‘Zwijglicht’ van Theo Stokkink op Extaze, 15 februari 2019:
Met ‘Zwijgplicht’ heeft Theo Stokkink een interessante en veelomvattende familiekroniek geschreven. Hij zet hiermee het werk voort van de Vlaamse schrijfster Elisabeth Marain die in 1994 was begonnen aan een trilogie over de Eerste Wereldoorlog, getiteld ‘De vluchtelingen’. Het derde deel is er echter nooit van gekomen en met haar toestemming heeft Theo Stokkink drie decennia later het laatste deel geschreven. Een belangrijke motivering daartoe was dat zijn moeder, Hélène Borret, de hoofdpersoon is van het grotendeels op historische feiten gebaseerde verhaal. (…) Naast zijn rijke leventje in Amsterdam heeft Theo Borret te maken met de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog die het neutrale Nederland zijdelings raken, al was het maar vanwege de vluchtelingen die vanuit Vlaanderen naar Nederland komen. (…) Om toch te voldoen aan de maatschappelijke druk die op homoseksuelen rust om als getrouwde man door het leven te gaan, huwt hij zijn huishoudster, een gewezen prostituee. Wat nog ontbreekt is een kind om het gezinsleven te vervolmaken. (…) De lezer voelt al aankomen hoe het echtpaar aan een kind kan komen. Het gezin zal worden aangevuld met een vondelinge, waarschijnlijk een wees, die met de vluchtelingenstroom is meegekomen. Hier komt Hélène het verhaal binnen. Gedetailleerd schetst Theo Stokkink het leven van de bovenklasse aan het begin van de twintigste eeuw. (…) De exodus van vluchtelingen uit Vlaanderen tijdens de Eerste Wereldoorlog is waarschijnlijk niet bij veel mensen bekend. (…) Het is niet moeilijk de verbinding te leggen met onze tijd, waarin vluchtelingen huis en haard verlaten om elders een nieuw leven op te bouwen. (…) Samen met deze tragiek en de worsteling van Theo over zijn geaardheid kan het centrale thema het best samengevat worden met het begrip ‘identiteit’. In hoeverre wordt je identiteit bepaald door je geboorte, je opvoeding en je eigen keuzes? Daarover zwijgen is klaarblijkelijk niet de juiste oplossing, zeker niet als het zwijgen opgelegd wordt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink op deze site

«Goed evenwicht tussen fictie en non-fictie.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Ansiel, 10 april 2018:
De Vlaamse auteur Elisabeth Marain liet zich in 1994 inspireren door ‘ de groote oorlog’. In ‘Cyclus der legenden’ worden we geconfronteerd met het schrijnend leed van de Belgische vluchtelingen die vanuit hun door Duitsers bezette land een veilig onderkomen zochten in het neutrale Nederland. (…) Na twee delen haakte de schrijfster jammer genoeg af. In het derde deel zou de zoektocht naar Hélène worden beschreven, maar tot publicatie is het nooit gekomen. Met haar toestemming heeft Theo Stokkink dertig jaar later de draad opgepakt, nu vanuit een Nederlands perspectief. (…) In het eerste deel van het boek ligt de nadruk behalve op de geschiedenis van Hélene en ook op de homoseksualiteit van Theo en op de verscheurdheid, schaamte en dilemma’s die dat begin vorige eeuw met zich mee zich mee bracht. De liefde moest altijd in het verborgene plaatsvinden en door een nieuwe wet lag zelfs gevangenisstraf op de loer. Bovendien was er altijd de angst voor ontdekking waarmee je dan schaamte en blaam over je familie zou uitstorten. Liefde, schaamte, angst, onbegrip en onmacht strijden om voorrang en taal voor dit soort zaken vinden ze nauwelijks. Theo Stokkink weet het evenwicht goed te bewaren tussen fictie en non-fictie en maakt er één groot factionverhaal van. Dat de pijnlijke geschiedenis van een zoekgeraakte baby het verhaal van zijn eigen moeder is, maakt het boek des te aangrijpender.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Aangrijpend verhaal van zijn moeder en haar homoseksuele adoptievader.» – Adri Gorissen

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in De Limburger, 28 maart 2018:
(…) Theo Stokkink wil al langer iets doen met het verhaal van zijn moeder. Dat komt er kort samengevat op neer dat haar Vlaamse familie haar tijdens de vlucht voor de Duitsers in 1914 kwijtraakt en dat ze als Belgische vondeling in Amsterdam terechtkomt. Ze wordt daar geadopteerd door notaris Theo Borret en diens vrouw Sophie. Theo is homoseksueel en is een schijnhuwelijk aangegaan met de ex-prostituee Sophie, die na een abortus geen kinderen meer kan krijgen. (…) Stokkink vertelt niet alleen over de tragiek van zijn moeder, maar laat ook en bovenal de verscheurdheid van de notaris zien, die echt worstelt met zijn geaardheid en die, om aan alle verleidingen te ontsnappen, verhuist naar Breda. Zijn moeder Hélène heeft het altijd geweten, vertrouwt ze hem later toe. Wat het echt voor hem heeft betekend, beseft ze pas later in haar leven. (…)
Lees hier het artikel ‘De homo en de vondeling’
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bijzonder levensverhaal goed gedocumenteerd.» – Ingrid Glorie

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Voertaal, 25 januari 2018:
(…) ‘Zwijgplicht’ is een historische familieroman. Theo Stokkink vertelt hierin het bijzondere levensverhaal van zijn moeder, Hélène. (…) De roman omspant de periode 1913-1948. Hoewel Stokkink het verhaal van zijn moeders leven systematisch afwerkt, lijkt de belangstelling van de auteur toch vooral uit te gaan naar het leven van zijn grootvader, Theo Borret, en de impact die Wet 248bis in die beginjaren op de Amsterdamse homogemeenschap heeft gehad. Stokkink heeft zich goed gedocumenteerd en beschrijft Theo’s leefwereld tot in detail. Verschillende bekende figuren, zoals Jacob Israël de Haan (schrijver van het “schandaalboek” Pijpelijntjes) en Louis Couperus, krijgen een glimpoptreden in het verhaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Opvallend goed beschreven.» – Drs. Madelon de Swart

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink voor NBD | Biblion, 22 januari 2018:
In 1913 realiseert kandidaat-notaris Theo Borret, zoon uit een gerespecteerde, rijke rooms-katholieke familie, zich dat hij het met zijn homoseksuele geaardheid en verliefdheid op een Duitse man, sociaal gezien moeilijk zal krijgen in het Nederland van toen. Hij besluit te trouwen met zijn huishoudster Sophie, een voormalige prostituee die een nieuw leven begon. Omdat zij door een vroegere abortus onvruchtbaar is, adopteren ze in 1915 een Vlaamse baby die door de Eerste Wereldoorlog vondeling werd. De kleine Helene is gelukkig bij hen, maar Theo overlijdt als ze acht is. Pas veel later gaat ze op zoek naar haar echte ouders. (…) Het tijdsbeeld en het denkklimaat begin twintigste eeuw worden opvallend goed beschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer