Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys op Ansiel, 14 mei 2023:
(…) Persoonlijk hou ik heel erg van reizen op een manier die je heel veel contact met de inheemse bevolking oplevert. En dat charmeert me juist uitermate in de reisverhalen van Kees Ruys. (…) Maar dit reisverslag lijkt meer als een afscheidsbrief aan vriend Djaman. (…) ‘De Madurese vriend’ is een prachtig reisboek waarin je als lezer kennis maakt met een mooi land en boeiende mensen.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: vriendschap
«Liefdevol relaas van een Indonesische vriendschap.» – Jan-Hendrik Bakker
Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Den Haag Centraal, 4 mei 2023:
(…) De vertelling start in Surabaya, waar de schrijver aankomt en zijn lezer vervolgens meeneemt naar de Javaanse badplaats Pasir Putih. Die plaats is de woonplaats geweest van zijn vriend, de schelpenverkoper Djaman, die kort tevoren overleden is en wiens graf de schrijver nu, met pijn in het hart omdat hij nooit afscheid heeft kunnen nemen, wil bezoeken. Pasir Putih wordt pas aan het eind van het boek bereikt, maar voordat het zover is, krijgt de lezer vele paden en zijpaden te bewandelen, die alle een omcirkelende beweging van de uiteindelijke bestemming blijken te zijn. Natuurbeschrijvingen, koloniale geschiedenis, culturele observaties, alles passeert de revue. Ze staan alle in dienst van dit literaire afscheidsritueel. (…) Het is een vriendschap tussen twee mannen waarin gevoelens er niet zijn om uitgesproken te worden, al zíjn ze er wel. Dat is mooi, maar wringt tegelijkertijd ook. De jij-vorm die Ruys voor dit boek koos, maakt het nog wat ongemakkelijker. Toch is dat ongemak op een bepaalde manier ook de kracht van dit boek. De vriendschap tussen de schrijver en Djaman staat model voor die met de Indonesische wereld. De observaties, anekdotes en wederwaardigheden zijn trefzeker en met veel literair vakmanschap geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
Els de Groen wint derde prijs in Deventer Gedichtenwedstrijd
Op donderdag 26 januari startte de Poëzieweek. Traditiegetrouw wordt die feestelijk geopend in MIMIK met de bekendmaking van de winnaars van de Deventer Gedichtenwedstrijd. Het thema van de poëzieweek is vriendschap. Vrienden steunen, lachen, luisteren, beleven en inspireren. Vrienden zijn een essentieel deel van wie wij zijn en wie wij willen worden. Een gedicht kan ook je vriend zijn, ze helpen ons om emoties en gevoelens een plek te geven waar je soms zelf geen woorden voor hebt. Vriendschappen komen in verschillende vormen, kleuren en maten. Of het u gaat om de vriendschap met de buren, online game vrienden, vriendschappen die al jaren mee gaan of iemand die nog maar kort geleden op je pad is gekomen. Els de Groen won met het gedicht ‘Eendenvleugels’ de derde prijs. Uit het juryrapport:
“Dit beeldende gedicht zag de jury voor zich. Twee eendjes die nog zwanen moeten worden en elkaar daarin herkennen. Opgroeien en je weg vinden, ook al leidt je dat van elkaar weg. Ook zo is het met vriendschap.”
Eendenvleugels
Je had een bril op net als ik
en even moeilijk haar: twee
lelijke eendjes in het laatste
jaar van de basisschool. Jij was
fan van Elvis, ik van Freddy
Quinn. Toch bleven we morrend
elkaars beste vriendin, nog niet
toe aan jongens. Soms speelden
we stratego of fluisterden op bed
om plotseling te schateren, te
gieren van de pret, benen saam
geknepen. Ik mis die slappe lach
die ons, twee gebrilden, even
boven kinderen in de klas uit tilde.
Ons eendenvleugels gaf en een
scherpe blik. Ook een eigen route.
Mochten jij en ik elkaar ooit weer
ontmoeten dan wil ik met je lachen.
«Rob Verschuren leidt je een wereld in die wervelt, overtuigt, verwondert en ontroert.» – Ezra de Haan
Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren op Elders, 25 november 2022:
Bijzonder lastig is het over vrijheid, of het afnemen ervan, te schrijven zonder ergens Kafka of George Orwell te noemen. ‘Het proces’ en ‘1984’ behoren immers tot het mondiale gedachtegoed. Het is Rob Verschuren in zijn laatste roman ‘Carmona’ gelukt om daar een nieuwe dimensie aan toe te voegen. (…) Wu is veroordeeld tot veertien maanden gevangenisstraf wegens het plegen van een bankoverval met een speelgoedpistool. In tegenstelling tot andere criminelen zocht hij juist zijn straf op. (…) Wellicht voorzag hij wat de directeur hem in een gesprek duidelijk maakte: ‘Mijn gevangenis is de enige plek waar mensen vrij zijn. Vrij om aan zichzelf te werken, om te reflecteren over misstappen uit het verleden en zich te bezinnen over de toekomst.’ (…) Rob Verschuren laat Wu dromen van een leven tussen mensen die hun wijsheid niet uit boeken halen, maar uit de natuur: ‘Eenvoudige mensen, die het leven aanvaardden zoals het kwam, zonder te verdwalen in een doolhof van existentialistische vertwijfeling.’ En zo schrijft deze auteur licht in een zwaarmoedige, prachtige roman. Zoals we het gewend zijn uit zijn eerdere vier boeken van dit onbelichte, schitterende oeuvre, schrijft Verschuren beeldend zonder daarvoor ooit een woord teveel nodig te hebben. Met welgekozen formuleringen leidt hij je een wereld in die wervelt, overtuigt, verwondert en ontroert. Ook in ‘Carmona’ heeft hij daar maar weinig pagina’s voor nodig. Om precies te zijn: 141.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Geschreven met de bekwaamheid van de bonsaimeester. Een magnifieke roman.» – Yolande Belghazi-Timman
Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren op Boekenbijlage, 24 oktober 2022:
(…) Wu, emeritus hoogleraar Russische letterkunde, is vastgelopen in zijn leven. Tussen twee werelden gevallen in een lege bodem van het bestaan. Beroofd van zijn portefeuille pleegt hij een bankoverval met een gestolen speelgoedpistooltje op het Vrijheidsplein in de bovenstad. Hij wordt veroordeeld tot ruim een jaar detentie. (…) Terwijl de meeste gevangenen hunkerend uitkijken naar de dag van vrijlating, ziet Wu er huizenhoog tegenop. (…) Hij komt te werken in de gevangeniskwekerij waar bonsaiboompjes geproduceerd worden. (…) Wu is verlaten door zijn vrouw en kinderen, afgewezen door zijn studenten, zelfs zijn boeken hebben zich tegen hem gekeerd. Zijn vrijheid is die waarover Janis Joplin zingt: ‘Freedom is just another word for nothing left to lose.’ In de gevangenis verandert Wu. Centraal in deze ontwikkeling staat de relatie met zijn celgenoot Kid, een jonge drugsverslaafde. De deftige professor en de streetwise junkie. (…) Op een dag vraagt de jongen wanneer Wu voor het laatst gelukkig was. Het antwoord is de opmaat voor een verrassend en ontroerend einde. ‘Carmona’ is geschreven met de bekwaamheid van de bonsaimeester. (…) Snoeien en laten groeien. Met als resultaat een magnifieke roman die nu eens inzoemt op een situatie tussen mensen met al hun emoties van gevoelloosheid tot en met euforie, en dan het perspectief weer verbreedt naar de dystopische context. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Geschreven in een ingetogen literaire stijl voor een brede tot literaire lezersgroep.»
Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren voor NBD / Biblion, 21 oktober 2022:
Een psychologische roman over eenzaamheid, vriendschap en gevangenschap. Het verhaal speelt zich af in een Aziatische stad, waar emeritus hoogleraar Russische literatuur John Wu een misdaad pleegt nadat zijn vrouw hem verlaat en hij door eenzaamheid en depressie geplaagd wordt. In de gevangenis vindt Wu een prettig bestaan. Hij is onder de mensen en er wordt voor hem gezorgd. De celgenoot van Wu is een drugsverslaafde jongen die veroordeeld is tot een levenslange straf voor doodslag. Na een moeizame start groeit er langzaam een vriendschap tussen de twee. Geschreven in een ingetogen literaire stijl en geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Rob Verschuren (1953) is een Nederlandse auteur. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Sinds het midden van de jaren tachtig woont hij buiten Nederland, de laatste dertien jaar in Vietnam, met zijn Vietnamese familie. ‘Carmona’ is na de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’ en de romans ‘Tyfoon’, ‘Het karaokemeisje’ en ‘Het witte land’ zijn vijfde boek bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Met veel mensenkennis, en met een goed oog voor de kleinheid en de zelfzucht van mensen, geschreven. – H. Marzak
Over ‘Wat ons raakt’ van Niek Bremen voor NBD / Biblion, 11 februari 2022:
Met veel mensenkennis heeft de auteur zijn tweede boek geschreven. (…) Het eerste en beste verhaal is geschreven als een stuk uit het dagboek van het joodse meisje Dini Wolff, dat in de Tweede Wereldoorlog moest onderduiken en uiteindelijk toch naar Auschwitz werd afgevoerd. (…) De andere verhalen spelen rond allerlei mensen in hun leven van alledag. (…) De laatste afdeling bevat meerdere verhalen over een en dezelfde hoofdpersoon. De auteur heeft een goed oog voor de kleinheid en de zelfzucht van mensen die bedreigd worden in hun kabbelend bestaan.
Lees hier de recensie
Kijk ook naar het interview door Peter de Rijk met Niek Bremen bij de presentatie
Meer over ‘Wat ons raakt’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Beeldend, poëtisch, geestig maar ook spannend boek van meesterverteller Ton van Reen.» – Fredy Schild
Over ‘Het nooit geschreven verhaal’ van Ton van Reen, 10 april 2022:
Weer een “echte” Ton van Reen. Beeldend, poëtisch, geestig maar ook spannend! Mooie beelden over het maanmannetje dat de laatste mirabellen uit de boom plukt, de gele tuinbroek van oma Maria uit de tijd van de bloemenkinderen en de oude mannen die zich nog eens lekker omdraaien in hun graf, wachtend op het Laatste Oordeel op de Dag der Opstanding, meanderen door het verhaal over liefde, vriendschap, jaloezie en over een moord, lang geleden gepleegd. Ton van Reen hoorde van die moord toen hij als jonge verpleger werkte in een psychiatrisch ziekenhuis, zestig jaar geleden. Hij wilde het gebeuren, net als Anton Rijkers, de schrijver in het verhaal, verwerken in een boek. Anton Rijkers schreef schriften vol die hij weer verbrandde en het kwam nooit tot een boek. De rol die deze Anton speelt in het verhaal wordt langzaam duidelijk! Ton van Reen (alter ego Anton Rijkers?) schreef alsnog het boek ‘Het nooit geschreven verhaal’, gesitueerd in een kleine gemeenschap waar, net als overal in de wereld, liefde, jaloezie, opoffering en vriendschap de mensen verbindt en uit elkaar drijft. Een boek om van te houden, te herlezen en van te genieten. Een boek van meesterverteller Ton van Reen.
Fredy Schild is beeldend kunstenaar te Utrecht
Meer over ‘Het nooit geschreven verhaal’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ontwapenend verhaal over de beladen vriendschap tussen twee mannen.» – Kristien De Wolf
Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op My personal coach, 15 augustus 2021:
‘Het oog van de kraanvogel’ is een ontwapenend verhaal over de beladen vriendschap tussen twee mannen. Over persoonlijkheid, identiteit en seksualiteit. Een roman over coming-out in de brede zin van het woord. Al ontdek je dat pas laat in het boek. Eerst moet je langsheen een geduldig opgebouwd en onderhuids spannend pad van ogenschijnlijk triviale gebeurtenissen in een niet bijster opwindend leven. Elk mens draagt de verantwoordelijkheid om de eigen identiteit te ontdekken. Hier trouw en liefdevol mee omgaan is een voorwaarde om jezelf te kunnen zijn. Ontrouw hieraan, maakt meer slachtoffers dan je zou denken. Een hele mooie en intrigerende roman waar wel wat uit te leren valt.
Bron
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.» – Guido Goedgezelschap
Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op De Leesclub van Alles en op, 27 juli 2021:
Marcus (piano) en Arthur (viool) willen hun muzikale talenten verzilveren en na hun middelbaar onderwijs kiezen zij voor een muziekopleiding aan het conservatorium. Arthur is tweedejaars en op de campus ontmoet hij de eerstejaarsstudent Marcus voor het eerst. Er ontstaat een soort van prille vriendschap tussen de beide jonge mannen. Beide heren hebben echter een andere kijk op het begrip ‘vriendschap’. (…) Arthur wordt orkestmuzikant. Tijdens een internationale rondreis komt het grensoverschrijdend gedrag van de dirigent van hun symfonieorkest aan het licht. Marcus houdt het conservatorium na één jaar voor bekeken en hij studeert af als jurist. Zijn relatie met Carlijn ging de mist in en Sofie liet hem niet toe in haar leven. Vanuit Nederland wordt hij uitgezonden naar Japan om het gedrag van de dirigent te gaan bespreken. Niemand minder dan Arthur wordt zijn contactpersoon. Na 25 jaar steekt hun verleden, op een zeer confronterende manier, weer de kop op. De verwijten aan het adres van Marcus zijn, al dan niet terecht, zeer hard en hij blijft enigszins verweesd en verward achter en hij stelt zich vragen over de keuzes die hij in het leven gemaakt heeft. (…) Peter W.J. Brouwer schrijft een diepgaande en confronterende roman waarin het maken van keuzes vaak zeer belangrijk is. Vriendschap, liefde, uitkomen voor eigen geaardheid. Allemaal thema’s die de schrijver vanuit zijn filosofische achtergrond benadert en uitdiept in ‘Het oog van de kraanvogel’, een beklijvend boek, een verhaal dat je nooit loslaat tijdens het lezen, ook niet na het lezen.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer