Want dan kon ze haar vrede en geluk delen met andere mensen in haar verhalen.

Ann Harris 1938-2012

Ann Harris sprak ik voor het eerst wat uitgebreider tijdens een etentje na de presentatie van de roman Schaamteloze warmte van Joan Werners in 2002. Natuurlijk kwam toen ter sprake dat zij voor kinderen schreef – een genre waarin de uitgeverij maar heel zelden actief is (geweest). Jaren later, eind 2006, toen we het idee hadden opgevat een bundel uit te geven met nieuwe Surinaamse en Antilliaanse verhalen ter gelegenheid van 5 jaar ‘het Boekenfeest’ bij Vereniging Ons Suriname in maart 2007, kwam ik weer in contact met haar over de mogelijkheid om ook een verhaal van haar in de bundel op te nemen. Ze schreef evenwel nog steeds voor kinderen. Het motto van de Amerindiaanse Craig Strete indachtig dat verhalen voor kleine mensen ook gelezen moeten kunnen worden door grote mensen (‘de meeste grote mensen dromen niet meer van een mooiere wereld; kinderen gelukkig nog wel!’), besloten we toch ook een verhaal van Ann Harris op te nemen, en dan als slotverhaal, in een verhalenbundel voor grote mensen: Waarover we niet moeten praten .

De laatste regels van haar verhaal Banda en de maan luiden:
«Bij het licht van de glinsterende ochtend, bij de stralen van de zomerzon die weer nieuwe taferelen tekende op de plek waar haar broertjes en zusjes lagen te slapen, besloot Banda om schrijfster te worden. Want dan kon ze haar vrede en geluk delen met andere mensen in haar verhalen. Ze liep naar huis, pakte haar schrijfwerk, en ging voortaan zonder monster naar school.»

In de bundel namen we het volgende cv van haar op:
Ann Harris is creoolse en ze is in 1938 geboren in Paramaribo, Suriname, uit een Franssprekende moeder en een Engelssprekende vader. Ze groeide op in Albina, een dorpje aan de Marowijnerivier in Suriname. Sinds 1961 woont zij in Nederland. Ze studeerde Nederlands en is tot haar pensioen werkzaam geweest in het onderwijs.
Sindsdien wijdt zij zich aan poëzie, zingen, vertellen en schrijven van korte verhalen. Ze publiceerde o.a. in de dichtbundel Als stilte in sterrennacht. In het najaar 2006 zijn van haar korte verhalen verschenen onder de titel De Goslar, Wrawrafru en andere verhalen (Direct Dutch Publications, Den Haag). Sinds 2003 is zij als medewerker verbonden aan de populaire culturele digitale kinderkrant Draj in Den Haag (www.draj.nl) waar zij regelmatig haar verhalen publiceert.

Bij de presentatie van Waarover we niet moeten praten op 1 april 2007 in Vereniging Ons Suriname was Ann Harris helaas verhinderd. Bij mijn weten werd het auteursexemplaar bij die gelegenheid namens haar in ontvangst genomen door haar broer, Oscar Harris. Haar royalty voor haar bijdrage in de bundel doneerde ze aan Vereniging Ons Suriname.

Op het blog van ‘Caraïbisch Uitzicht’ las ik dat Ann Harris op 22 januari 2012 is overleden.

franc knipscheer