«De internationale geest van James Bond zweeft door deze verhalen.» – André Keikes

Over Het leven is snel genoegvan Hein van der Hoeven en Diederik Gerlach op Tzum , 16 februari 2024:

Het is al vaak geprobeerd om tekst en beeld op een gelijkwaardiger manier samen te brengen, maar het blijft doorgaans behelpen. Een van beide disciplines krijgt al snel de ‘volgende’ rol en dat steekt. De schrijvende oud-diplomaat Hein van der Hoeven en beeldend kunstenaar Diederik Gerlach doen in ‘Het leven is snel genoeg’ een nieuwe poging. Het beeld reageert niet op de geschreven teksten, maar andersom. (…) Zo’n serie schilderijen is een aantrekkelijk uitgangspunt om een literaire tekst bij te schrijven. (…) Zowel schrijver (1951) als schilder (1956) zijn mensen uit de generatie van kort na de Tweede Wereldoorlog. Dus begrijpen ze, terugdenkend, wat die schrale, maar ook optimistische tijd inhield. Het was de tijd van wederopbouw, vrijwel ongeremd geloof in de goede kanten van technologische ontwikkeling, keurige braafheid (…) en hiërarchische verhoudingen. Anders dan in het Amerikaanse beeldend werk van Edward Hopper, vind je in Gerlachs werk pas na langer kijken iets van twijfel over zo veel rooskleurige toekomstverwachtingen. (…) In deze novelles / schilderijen proef je Europa, (…) met name Nederland en Duitsland. Er wordt gereisd per eigen automobiel, er worden verkeringen aangegaan, of juist niet, er wordt gezocht naar goede banen met uitzicht op nog beter. Vermoedelijk door Van der Hoevens verleden als diplomaat zweeft de internationale geest van James Bond door deze verhalen en de toen bestaande bezorgdheid over de nieuwe mondiale machtsverhoudingen. Voor je het weet zit je koffie te drinken met een spion of communist, dan wel beiden in één persoon. (…)

Lees hier de recensie
Kijk hier naar de film van Eric de Vries
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Diederik Gerlach bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De lezer heeft een moment in het verleden mogen vertoeven.» – Kees de Kievid

OverHet leven is snel genoegvan Hein van der Hoeven op Boekenbijlage,  16 januari 2024:

(…) Zeker, de schilderijen en novellen  kunnen goed los van elkaar bestaan. Toch brengen ze je beide terug in een bepaalde sfeer en tijd die aan de uitspraak ‘1+1 is meer dan 2’ recht doen. (…) De schilderijen van Gerlach bestaan uit twee series van zes, getiteld Mach mal Pause en Eile mit Weile, respectievelijk stammend uit 2014 en 2018. Ze zijn alle twaalf paginagroot in het boek te bewonderen. Deze stukken zijn geschilderd voordat de twee novellen zijn geschreven. (…) De schilderwerken geven de tijd van de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw weer. Maakt Gerlach nieuwe herinneringen, zoals sommigen beweren? Is dit magisch realisme? Surrealisme? (…) De schilder is tijdelijk deel van zijn voorstelling. Hij wenst er niet aan te ontsnappen, maar wil het de kijker laten zien. Deze zaken komen terug in de novellen van Hein van der Hoeven. Van der Hoeven moet wel zeer onder de indruk geweest zijn van Gerlachs schilderstukken en heeft in zijn novellen geprobeerd niet alleen dezelfde sfeer te scheppen, maar ook in de thematiek overeenkomsten aan te brengen. (…) Tegenstellingen spelen een  belangrijke rol in het verhaal (…) tegenstellingen die we ook bij Gerlach vinden: tussen bijvoorbeeld de golfende dames en de dreigende onweerswolken. (…) In  beide novellen verplaatsen we ons naar het verleden de tijd van de Koude Oorlog en grotendeels in Duitsland. Van den Hoeven gebruikt dit gegeven dankbaar om niet alleen de nostalgie te laten zien, maar ook om de nodige spanning op te wekken. Opvallend daarbij is de rol van de vrouw. Nu eens niet in ondergeschikte rol, maar leidend en gecombineerd me een hang naar luxe, slaan ze menig mannelijk onbenul aan de haak! (…)

Lees hier de recensie
Kijk hier naar de hele presentatie
Kijk hier naar de film van Eric de Vries op deze presentatie
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’

«Van der Hoeven schildert verfijnd in woorden en gebruikt tegenstellingen en humor om alles nog pregnanter te maken.»

Over ‘Het leven is snel genoeg’ van Hein van der Hoeven op Bazarow 16 december 2023:
Eerst waren er de schilderijen van kunstenaar Diederik Gerlach (1956). Pas jaren later schreef Hein van der Hoeven (1951), die zich liet inspireren door het werk van Gerlach, twee novellen. Het gevaar bestaat dat je wat je op de schilderijen ziet letterlijk gaat verwerken in de tekst die je schrijft. Dat gebeurt in de novellen van ‘Het leven is snel genoeg’ van Van der Hoeven gelukkig niet. Hij houdt afstand en toch is er verbinding. Hij ontdekt dat de kunstwerken van Gerlach gelaagd zijn, verschillende verhalen bevatten. Door lang naar die schilderijen te kijken, zijn verbeeldingskracht aan het werk te zetten, er over na te denken, heeft hij die verhalen ‘ont-dekt’. Vanuit die perceptie heeft hij twee nieuwe verhalen ‘gebouwd’, die refereren aan de wereld die Gerlach weergeeft: de wereld van de zestiger jaren, het Wirtschaftswunder dat zich in Duitsland voltrok, de dynamiek van een nieuwe tijd in Europa, en de periode van de Koude Oorlog. Van der Hoeven voegt er in tekst de opbouw van de maatschappij na de Tweede Wereldoorlog aan toe, het ‘blijven hangen in het verleden’ tegenover de ambities en het optimisme van de jonge generatie die volop meedoet aan wat de nieuwe tijd brengt. Het vormt het thema van de beide novellen en de auteur toont hoe mensen zich tot die werelden en elkaar verhouden: jonge mensen die hun weg zoeken in de zestiger jaren met zijn verleidingen van de nieuwe muziek (rock ’n roll), nieuwe technologieën, het begin van de massaconsumptie, drinken van Coca-Cola, snelle en mooi vormgegeven auto’s en de aantrekkingskracht van de meisjes, jonge vrouwen in hun frivole jurkjes.  Alles moet sneller, maar er is ook weemoed en een schaduwkant.  ‘Mach mal Pause’ en ‘Eile mit Weile’, zoals de serie van tweemaal zes schilderijen van Gerlach getiteld zijn, geeft de hang naar rust aan en het langzaam aan doen. (…) Van der Hoeven formuleert precies, met respect voor de taal van zestig jaar geleden. Hij schildert verfijnd in woorden en gebruikt tegenstellingen en humor om alles nog pregnanter te maken. (…)
Lees hier de recensie
Kijk hier naar de hele presentatie
Kijk hier naar de film van Eric de Vries op deze presentatie
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’

«Het knappe aan de verteltrant is dat hij de truttigheid en de traagheid van de naoorlogse jaren omarmt.» – Casper Postmaa

Over ‘Het leven is snel genoeg’ van Hein van der Hoeven in Den Haag Centraal, 23 november 2023:
(…) Het vergelijken van de wijze waarop beide landen en culturen na de Tweede Wereldoorlog opkrabbelden gebeurt meestal met plaatjes van rokende schoorstenen in het Ruhrgebied, exportcijfers en historische beschouwingen, maar je kunt er ook verhalen over schrijven. De Haagse auteur en oud-diplomaat Hein van der Hoeven (1951) deed dat op een bijzondere manier. Aan de hand van twaalf schilderijen van kunstenaar Diederik Gerlach (1956) schreef hij twee novellen (‘Het leven is snel genoeg’ en ‘De Hofmeister-knik’) waarin beide werelden elkaar ontmoeten. Het idee kwam van Gerlach, die in zijn werk zwaar op de Duitse cultuur leunt en behalve in Den Haag ook in Berlijn een atelier heeft. Zijn intrigerende schilderijen zijn collages van herinneringen aan de jaren vijftig en zestig die meestal verwijzen naar Duitse onderwerpen. Vreemde, maar ook sfeervolle schilderijen die luchtspiegelingen zijn van een verleden dat zó nooit heeft bestaan. Als een soort lsd-trip avant la lettre. De manier waarop Hein van der Hoeven de beelden in zijn vertellingen heeft verwerkt, is bijzonder. Het lijkt alsof hij het ontstaansproces heeft omgedraaid. Alsof de verhalen er eerst waren en Gerlach vervolgens de illustraties maakte. Het knappe aan de verteltrant is dat hij de truttigheid en de traagheid van de naoorlogse jaren omarmt zonder dat het in de verhalen aan vaart en spanning ontbreekt. Sterker nog, de vaak onbeholpen wijze waarop de jonge mannelijke hoofdpersonen met de normen van de nieuwe tijd omgaan vergroot de geloofwaardigheid van de bijna-complotten waarin zij verzeild raken. Een jongensboek voor volwassenen, zoiets. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Diederik Gerlach bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Kortenbos in de Nederlandse lectuur en literatuur.» – Ton van Rijn

Over ‘Bik’ van Cor Gout in Wijknieuws Kortenbos, Jrg. 38 maart/april nr.1, 15 september 2023:

(…) ‘Bik’ gaat over het Berlijn aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, over Den Haag in oorlogstijd, de wijk Kortenbos, over de wederopbouw van Nederland, over een man met zwakke eigenschappen, maar vooral over een liefde die beschadigd en besmet is. Of lijkt. Hartstocht is zo sterk als een bunker: je houdt de vijand buiten, maar binnenin kan het verstikkend zijn. Halverwege komt de hoofdpersoon komt terug uit Duitsland: “De Torengarage, ontworpen door Jan Greve, wist Bik, was het eerste gestapelde garagegebouw in Europa. Op de benedenverdieping, achter het glas van een ronde uitbouw met koepeldak, was een showroom gevestigd. Daarnaast bevond zich een deur met een gang naar beneden die naar een fietsenstalling leidde. Het personeel van de PTT-Prinsegracht stalde daar zijn rijwielen. Florencia, de ijswinkel van de familie Talamini, stond in een kwade reuk. Niet alleen doordat de familie ijs maakte voor de Duitsers, maar ook doordat zij als ‘Italiaanse’ winkel zonder restricties aan koffie en ingrediënten voor het maken van gebak en ijs kon komen. Italië hoorde immers met Duitsland en Japan samen tot de asmogendheden. Opmerkelijk genoeg werd het karakter van de Torenstraat niet door de aanwezigheid van de Duitse soldaten aangetast. Dat karakter leunde namelijk prettig over naar de periferie van de stad met zijn populatie van kostuummakers en grimeurs, die deel uitmaakte van het schouwburgpersoneel, en wat verder naar de zelfkant: de homo’s, de lesbiennes, de pooiers en de hoeren.»

Bron
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bijzonder fraai uitgewerkte korte roman blinkt uit in sfeertekening en opbouw.» – Alice Verheij

VoorplatBik-75Over ‘Bik’ van Cor Gout voor NBD/Biblion, 30 juni 2021:
Deze debuutroman van Cor Gout brengt de lezer naar het Berlijn van 1937. Met het opkomende nazisme op de achtergrond beleeft Bik, zoon van een Haagse hoedenhandelaar, de stad, de decadentie en het onbehagen van de achterkant van de zo imposante stad. Bik is een wat zwakke man, die zich in dienst van de liefde probeert om te toveren tot een goed geklede zelfverzekerde man. Maar ondanks zijn façade en zijn fascinatie voor de mooie Irmina wordt vernedering in de liefde zijn deel. Gedesillusioneerd keert hij terug naar zijn geboortestad Den Haag. Maar ook die stad is veranderd nu de nazi’s het land bezetten. De kwetsbare Bik overleeft de oorlog, maar na die moeilijke jaren valt het hem zwaar zich weer op te richten. Deze bijzonder fraai uitgewerkte korte roman blinkt uit in sfeertekening en opbouw. De wat aparte Bik intrigeert, juist door zijn alledaagsheid. De grote aandacht voor zowel het oude Berlijn als Den Haag in de oorlog en de daaropvolgende wederopbouw maken het welhaast een documentaire roman. Goed geschreven ontwikkelingsroman. De uitgave is goed verzorgd. De auteur is neerlandicus, filosoof, schrijver, zanger en programmamaker.
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

Overhandiging eerste exemplaar ‘Parelmoerpoeder’

parelmoerpoeder1Op 15 december 2016 overhandigde schrijver Clyde R. Lo A Njoe zijn eerder dit jaar verschenen grote romandebuut ‘Parelmoerpoeder’ aan Leo Wienesen:
Lo A Njoe droeg zijn roman op aan George Maduro en Boy Ecury en aan (‘de anonieme held’) Leo Wienesen. Leo Wienesen (Amsterdam, 1922), was van 1937 tot 1942 werkzaam bij de Gemeentelijke Voedselvoorzieningen van Amsterdam ofwel ‘de Gaarkeuken’. Toen de anti-Joodse maatregelen van kracht werden moest hij onderduiken, maar bleef niettemin in de Hongerwinter van 1944/45 en ook in de vroege jaren van de wederopbouw, toen voedsel nog lange tijd schaars was, zijn rol spelen in de voedselvoorziening voor Amsterdamse behoeftigen.
Klik hier voor meer foto’s van Rob Groenwold
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site

«Een boek dat je nog dagen zal achtervolgen.» – Peter de Rijk

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer in Straatjournaal, 1 juli 2016:
Wie denkt dat ‘De Barones’ over een dame van adel gaat, komt bedrogen uit. Het levensverhaal van Mien Bezemer gaat juist over een bitter, armoedig leven. (…) Janny de Heer tekende die ervaringen op en schreef er een boek over dat je nog dagen zal achtervolgen. Want je leest niet zo vaak over huiselijk geweld en Mien Bezemer was er een leven lang het slachtoffer van. Als kind van NSB’ers is ze amper vijf jaar als Dolle Dinsdag aanbreekt. De Tweede Wereldoorlog loopt tegen zijn einde en iedereen droomt van de afrekening met hen die fout waren. (…) Mien wordt smalend ‘de Barones’ genoemd wanneer ze iets wil leren of haar positie in de maatschappij probeert te verbeteren. (…) Steeds wordt ze, als er iets misgaat, erop aangekeken dat ze het kind van NSB’ers is. Het verdriet dat deze jonge vrouw heeft moeten verduren lijkt eindelijk ten einde te komen wanneer ene Kees interesse in haar krijgt. (…) Een lang en liefdeloos huwelijk staat haar voor de boeg. Haar man houdt haar genadeloos onder de duim. Pleziertjes zijn er, in welke vorm dan ook, niet bij. Kees bepaalt en Mien pikt het. Nu was de rol van de vrouw in die dagen anders dan tegenwoordig, maar zelfs voor toen was het gedrag van Kees extreem.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Menig roman van Charles Dickens verbleekt erbij.» – Ezra de Haan

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Literatuurplein, 1 juli 2016:
Dolle Dinsdag, de dag van de afrekening, de dag waar zovelen tijdens de Tweede Wereldoorlog naar hebben uitgezien, was een rampzalige dag voor de NSB’ers in Nederland. Mien Bezemer is op dat moment amper vijf jaar. Ondanks haar leeftijd is ze vanaf dat moment: besmet, bezoedeld, fout en onbetrouwbaar. De houding van anderen naar haar tekent haar voor de rest van haar leven. (…) Wanneer haar vader, vier jaar na de oorlog, vrijkomt, begint het geweld naar de kinderen weer van voren af aan. Vernederd en mishandeld en inmiddels straatarm als hij is, vormen zij de uitlaadklep voor al zijn frustraties. De zoon moet tuchtiging met een hondenriem verduren en alle kinderen moeten ervoor zorgen dat de hen opgelegde armoe snel tot het verleden hoort. Ze moeten in opdracht van hun vader stelen bij het leven. (…) Mien wordt aan het werk gezet, en mist daardoor een degelijke opleiding. (…) Zoveel leed viel haar ten deel dat menig roman van Charles Dickens erbij verbleekt. Janny de Heer heeft haar verhalen aangehoord en er vervolgens een roman van gemaakt die tot doorlezen dwingt. (…) Ze heeft met ‘De Barones’ haar beste boek geschreven, het is een roman die volledig authentiek overkomt. Het verhaal van Mien Bezemer was het waard opgetekend te worden, vooral omdat veel huiselijk geweld nog steeds verzwegen wordt. Mien Bezemer en Janny de Heer durfden aan die zwijgcultuur voorbij te gaan en lieten zo een boek ontstaan waarover het laatste woord nog niet is gezegd. Als er een boek geschikt is voor leesclubs dan is het ‘De Barones’ wel!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In een afgeladen ‘Den Brommert’ presenteerde Janny de Heer ‘De Barones’.» – Wim Uithol

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer in Weekblad De Brug, 23 maart 2016:
In het gebouw waar Het Historisch Genootschap in Hendrik-Ido-Ambacht is gevestigd, vond op donderdag 17 maart de presentatie plaats van het nieuwste boek van Janny de Heer. Een biografische roman die zich afspeelt in en rondom Zwijndrecht, met een tijdlijn die begint rond en in de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal is gebaseerd op het leven van Mijnsje (Mien) Bezemer, die tijdens de presentatie van het boek ook zelf aanwezig was. (…) In een afgeladen ‘Den Brommert’ presenteerde Janny de Heer ‘De Barones’, het verhaal van een kind dat in de oorlogsjaren een stempel ‘kind van’ meekreeg en van een vrouw die erfelijk belast door het leven moest gaan.
Lees hier het artikel in De Brug
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer