«Edgar Cairo: geboren op een 7de mei.» – Wim van Til

cairoWim van Til is oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland in Nijmegen.

Hij plaatste onderstaand gedicht van Edgar Cairo (1948-2000) om zijn geboortedag te herdenken. Het werk van Edgar Cairo verscheen vooral bij Uitgeverij In de Knipscheer.

‘niet “men” leerde mij schreeuwen
het was de ondervinding die het deed’
hij was zo goed…
zo geschikt…!!
hij haalde geld op
voor de roomse kerk
op zondagmorgen
een witgesteven kakhipak
dat glom van kassavegom
vandaag moet ik hem niet meer zien
(snel een kruisteken)
de heer zij met hem
pater leerde hem onderdanigheid
te bidden
wie je kwaad doet
ach, laat maar gaan…
schenk vergeving
laat de dingen blauw blauw
god zal het betaald zetten
als het zonodig moet, hoor
ouderen zullen je zegenend
over het hoofd strijken,
m’n jongen
nooit stond hij op tegen de staat
geen dagje uit z’n leven
hij was zo goed…
hij mocht er zijn!
een drupje wijwater
een misdienaartje met een half
opgebrand kaarsje
snel gelegd in een ruwe kist
snel door het verkeer gereden
zo plantte men hem met wat
sprokkelhout als grafkruis de bodem in

Edgar Cairo
In: Gedichten (1974)

Zie voor zijn facebookbericht en lezersreacties
Meer over Edgar Cairo bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het zoeken naar een dichter, het vinden van een wereld.» – Albert Hagenaars

VoorplatZoekennaarSlory75Over ‘Zoeken naar Slory’ van Ezra de Haan op De Verborgen Hoek, 9 oktober 2015:
Zijn zoektocht naar de dichter krijgt gaandeweg het karakter van een queeste die in de verte doet denken aan ‘Het Dwaallicht’, de novelle van Willem Elsschot waarin diens alter ego Frans Laarmans samen met drie Afghanen zonder resultaat op zoek is naar ene Maria van Dam. (…) Eén van De Haans kwaliteiten is dat hij juist door een totaal andere wereld te schetsen ook, schijnbaar onbewust spiegelend, de Nederlandse werkelijkheidsbeleving belicht. Er is zelfs een constante wisselwerking. Hoewel hij al heel wat van de globe heeft gezien, neemt hij in dit boek de rol op zich van een onervaren reiziger. Door het perspectief van optimale ontvankelijkheid maakt hij het de lezer mogelijk om zelf door de sloppenwijken van Paramaribo te zwerven en in een schommelende korjaal plaats te nemen. (…) ‘Zoeken naar Slory’ is een lyrische documentaire waar een publiek van kan genieten dat veel breder is dan alleen de literaire fijnproevers, al vinden ook die meer van hun gading dan ze op basis van de commerciële ondertitel ‘Een reis door verrassend Suriname’ misschien zullen aannemen.
Lees hier de bespreking
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Net zo scherp als dat het zou moeten zijn.» – K. Monpellier

Over ‘Omwille van het Bloed’ van Suzanne Binnemans op Vrouwenbibliotheek, 12 oktober 2014:
Een kijkje in het leven van een kind dat begrijpt dat haar vader, een alcoholist, ziek is, maar daar niets aan kan veranderen. Ze beschrijft haar vader als een man op zee maar niet als zeeman, daar is hij te zwak voor. In plaats daarvan zet ze hem neer als een man die telkens weer op het punt staat zich te verdrinken. In haar gedichten distantieert ze zich van dit gedrag, en toch voelt ze zich intens met haar vader verbonden. Al was het maar ‘omwille van het bloed’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Omwille van het bloed’
Meer over Suzanne Binnemans bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Peter Andriesse: ‘Humor. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar.’» – Renzo Verwer

Opmaak 1Renzo Verwer in gesprek met Peter Andriesse op Blog van Renzo Verwer, 31 mei 2014:
Op een laptop lijkt het al gauw heel wat, alsof het al gedrukt staat, daarom prefereer ik vooralsnog de handschrijfmachine… Je moet wel grote hoogmoed hebben om een roman te schrijven, ik bedenk mij wel 100 x voor ik aan zo’n hels karwei begin. Een roman of verhaal moet ontstaan uit innerlijke noodzaak. (…) Met Hermans deel ik vooral zijn levensopvatting en zijn voorkeur voor polemiek. En Hermans heeft mij opmerkzaam gemaakt op schrijvers als L.F. Céline en denkers als Wittgenstein. Zoals Carmiggelt, die ik in mijn jonge jaren dagelijks las, mij ook wees op veel schrijvers, terwijl hij bovendien invloed moet hebben gehad op mijn stijl. (…) Wat voor mij erg belangrijk is dat een schrijver humor heeft. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar. Als je niet kunt lachen tijdens het lezen van een boek, dan mankeert er iets belangrijks aan.
Lees hier het interview of hier
Meer over ‘De rode kimono’

«Met bijzondere aandacht las ik haar eerste dichtbundel ‘Omwille van het bloed’.» – Rose Vandewalle

Over ‘Omwille van het bloed’ van Suzanne Binnemans:
Gevoelige verzen over de verzoeking van alcohol en parallel daarmee over kinderangsten en verdriet maar evenzeer over vergeving, verzoening en liefde-die-overwint. ‘Het hart luistert slechts naar het hart’. Het citaat komt van Elsschot en staat vooraan in de bundel. Het staat er niet voor niets. Elsschot moet immers zelf het soort vader zijn geweest, waarvan de strapatsen zolang hij in leven was met de mantel der liefde bleven bedekt. De opdracht net onder dit citaat vervolledigt het plaatje: ‘Voor mijn vader. Tegen de middelmatigheid.’

Lees hier de aanbeveling

Meer over ‘Omwille van het bloed’

«Er is een groot nieuw schrijver opgestaan.» – Peter de Rijk

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Literat-uur (Radio AmsterdamFM), 19 november 2012:
Je kunt hem vergelijken met een Willem Elsschot bijvoorbeeld. Ik denk meteen aan een boek als ‘Lijmen/Het been’.

Luister hier naar de uitzending.

Meer over ‘Sterven doe je zo’