«Motief geeft verhaal een diepere psychologische laag, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen.» – Marjet Maks

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Literair Nederland, 19 augustus 2024:

 (…) Daniel, voorheen diplomaat en nu fulltime kunstschilder en de ik-verteller, wordt tijdens zijn werk gestoord door Suzanne. Ze kennen elkaar van vijftien jaar geleden toen ze een korte affaire hadden in Sarajevo, waar zij als juriste betrokken was bij een dodelijk ongeluk van een vrouw die Daniel heeft geschilderd. (…) Zonder veel woorden hernieuwen de ex-geliefden de vriendschap, die eigenlijk verdergaat waar hij destijds werd afgebroken: in bed. Suzanne komt met een missie. Ze heeft zijn hulp nodig. In Vrouw met litteken is er een vrouw die na een ongeluk overlijdt. Antonia van Staveren, beheerde in Den Haag een safe-house voor de AIVD, waar diplomaten of ambtenaren even konden onderduiken. Maar ze dreef er ook een bordeel en gaf bloemschikcursussen, als dekmantel. Wanneer Antonia van Staveren dood onderaan de trap van haar huis gevonden wordt, is er een verband met de zelfmoord van de schijnbaar onbeduidende ambtenaar Leonard Heemskerk, werkzaam voor de AIVD. Hij zou Huize Constance meermalen bezocht hebben. (…) De roman beslaat slechts twee dagen. Daniel en Suzanne gaan er vol in. (…) Via een bandopname, worden Daniel en Suzanne – en de lezer – tot in de details op de hoogte gesteld van het wel en wee van de dader, die ook slachtoffer is. (…) Het is zijn motief dat het verhaal een diepere psychologische laag geeft, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen. Vrouw met litteken (…) is een aangenaam verhaal dat een paar mooie beelden op het netvlies achterlaat. (…)
Lees hier de recensie ‘Aangename psychologische thriller’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De wereld van John le Carré in Den Haag.»- Hein van der Hoeven

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Elders Literair, 2 augustus 2024:

‘Vrouw met litteken’ is een literaire thriller. Het verhaal draait om een safehouse dat wordt gerund door de Nederlandse veiligheidsdienst AIVD. Het verborgen bestaan van dit huis dreigt gecompromitteerd te raken wanneer een inlichtingenofficier van de AIVD die bij zijn superieuren een misstand komt melden, zelfmoord pleegt en een paar dagen later de bedrijfsleider van het pand, Antonia van Staveren, de vrouw met het litteken uit de titel van het boek, levenloos onder aan de trap wordt gevonden. (…) Hoge ambtenaren, veiligheidsdiensten, een gewezen diplomaat, diverse lijken, sprankelende dialogen (vooral in het eerste deel): het verhaal doet denken aan de wereld van John le Carré. Deze thriller speelt zich echter niet af in Moskou of Hongkong, maar in Den Haag. (…) Harman Nielsen presenteert een invoelbaar, geloofwaardig verhaal met sprekende details. Ook waar het gaat om de subtiele liefdesgeschiedenis die door het verhaal verweven wordt. Hij beschrijft een herkenbaar Haags decor. ‘Vrouw met litteken’ is een onderhoudende Haagse thriller, geschreven met de verzorgde pen van een ervaren auteur.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een literaire roman in de vorm van een thriller.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Leestafel, 16 juli 2024:

Voormalig diplomaat Daniel vult nu zijn dagen als kunstschilder. Hij werkt in Den Haag waar een oude liefde hem komt opzoeken. Daniel heeft Suzanne in geen vijftien jaar meer gezien. Suzanne heeft voor Inlichtingen gewerkt, ze is juriste en werkte tot voor kort bij de CTIVD (toezichthouder op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten). Ze zou – behalve dat hij haar schildert – graag willen dat Daniel de dood onderzoekt van Antonia van Staveren. Deze vrouw runde een safehouse in Scheveningen voor de Nederlandse staat, maar het huis fungeerde ook als bordeel. En als de plek waar bloemschikcursussen gegeven werden. Is haar dood een ongeluk? Moord? Zelfmoord? En heeft de zelfmoord van Leonard van Heemskerk er iets mee te maken? Hij was een bezoeker van het bordeel en pleegde een dag na Antonia’s dood zelfmoord. Vlak ervoor had hij melding gemaakt van het feit dat er in het bordeel minderjarigen actief zouden zijn. Het gevolg was dat het dicht zou moeten. Maar wat betekende dat voor het safehouse? (…) Het verhaal is in de vorm van een thriller geschreven maar is toch meer een literaire roman. Vanwege de taal en vanwege de diepgang. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges.» – Jan Stoel

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Bazarow, 6 juli 2024:

Het verhaal speelt zich af in Den Haag en draait om het onderzoek naar de dood van Antonia van Staveren. Ze is voor BuZa en de AIVD beheerder van een safehouse, een veilige plek voor mensen die even onder de radar moeten blijven. Ze woont er ook. (…) De eenenzestigjarige juriste Suzanne Plantijn belt aan bij Jonkheer Daniël Rengers van Unia, voormalig diplomaat en nu kunstschilder. Suzanne werkt bij de CTIVD. Daar houdt men toezicht op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. (…) Daniël is ongeveer even oud als Suzanne en ze hebben elkaar vijftien jaar geleden voor het laatst gezien tijdens een opdracht in Serajevo. (…) Ze vraagt Daniël om de dood van Antonia van Staveren mee te onderzoeken. Ze denkt namelijk dat hij als kunstschilder beter kan kijken dan zij zelf. (…) Het safehouse blijkt ook een bordeel dat bezocht werd door personeel van diverse departementen. (…) Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges. (…) Hij slaagt erin om de verhaallijnen van alle personages logisch met elkaar te verbinden tot een plausibel plot. Hij houdt de spanning vast – je wil doorlezen – en formuleert precies. (…) Het zijn de poëtische passages die je op meerdere manieren kunt uitleggen, die de roman qua taal zo aantrekkelijk maken. (…) De ontdekkingstocht door het safehouse wordt tot in detail verteld. (…) Het hoort bij de nauwgezetheid waarmee Daniël en Suzanne het raadsel ontrafelen en word je betrokken in het proces van het oplossen van de zaak rondom Antonia. (…)

Klik voor de recensie ‘Littekens doen ons herinneren aan het verleden’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het boek leest als een trein. Nielsen schrijft beeldend en kleurrijk.» – Marianne Janssen

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op LeesKost, 24 juni 2024:

Jonkheer Daniël Rengers van Unia, voorheen diplomaat nu kunstschilder, is aan het werk in zijn atelier als er wordt aangebeld. Als hij opendoet staat de 61-jarige Suzanne Plantijn voor de deur. Vijftien jaar geleden hadden zij een relatie, nu stapt zij binnen en hun liefde vlamt weer op. Suzanne komt niet alleen voor de liefde, zij komt Daniëls hulp vragen. Na de zelfmoord van een onbeduidende ambtenaar van Binnenlandse Zaken – Suzanne werkt bij het bureau Inlichtingen op het ministerie – wordt een vrouw levenloos onder aan de trap aangetroffen in haar chique huis op Scheveningen. De vrouw, Antonia van Staveren, drijft in haar huis een centrum waar zij cursussen bloemsierkunst geeft, maar waar zij bovenal een bordeel drijft en daarmee spionagecentrum voor het ministerie van BuZa is. Zij heeft het huis van de overheid en het dient duidelijk als safehouse. Suzanne heeft de sleutel en vraagt Daniël met haar mee te gaan om het pand te doorzoeken op ‘gevoelige informatie’. Het wordt een zoektocht door een huis waar zij zich voelen als voyeurs, omdat Antonia’s verleden herleeft. Daniël vraagt zich na de rondgang af of Antonia wel écht van de trap gevallen is of dat iemand haar een duw gegeven heeft of op andere wijze heeft vermoord. Tenslotte wist Antonia veel, was dat té veel wellicht? Er volgt een speurtocht in het tragische verleden van de dode vrouw. (…) Een boeiende typisch Haagse roman met thrillertrekjes. (…) Het boek leest als een trein. Nielsen schrijft beeldend en kleurrijk.

Klik voor de recensie ‘Wroeten in een gedood verleden’ 3 juni 2024

Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Impasto’

«Een psychologische thriller over een complexe Haagse intrige, kwetsbaarheid, verlies en liefde.»

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen voor Biblion, 20 juni 2024:

(…) Een ambtenaar pleegt zelfmoord. Een vrouw wordt dood gevonden onderaan de trap van haar statige pand in Scheveningen, dat mogelijk diende als schuiladres voor veiligheidsdiensten en waar zij volgens geruchten een bordeel runde. Een voormalig diplomaat en een juriste, die persoonlijk betrokken is geraakt, onderzoeken de zaak. Dit verhaal schildert een portret van uiteenlopende personages. (…)

Bron
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Impasto’

«‘Red mij niet’ moest zijn pen uit omdat het ’vanbinnen zo duwde’.» – Mitzie Meijerhof

Opmaak 1Interview met Meine Fernhout over ‘Red mij niet’ in Haarlems Dagblad, 1 oktober 2022:
Wat moet de wereld met mensen die niet op de wereld willen zijn? Auteur Meine Fernhout gaat in roman ‘Red mij niet’ terug naar het moment dat hij zijn broer moest identificeren. (…) In die identificatie zit voor de schrijver de kern. “Daar moest ik iets mee, en dat werd ’Red mij niet’. Dat heeft dus moeten wachten tot nu.” (…) Fernhout ging altijd spaarzaam om met vertellen over de geschiedenis van zijn broer. “Ik heb het slechts bij enkelen ter sprake gebracht. Sinds ik mijn verbeelding erop losgelaten heb, is het makkelijker geworden er over te praten. Zie ik het scherper. Zonder de verzinsels die in het verhaal staan, is het alsof ik die ‘echte’ werkelijkheid beter kan plaatsen.’’ (…) De geschiedenis van iemand die zo aan het leven heeft geleden, gebruiken voor een deels verzonnen verhaal? Dat mag, het moest vond de schrijver. “Het bleek alleen vertelbaar te kunnen worden met de invoering van een alter ego, dat mij door de crash van een Turks vliegtuig in 2009 vlak bij de A9, zomaar in de schoot werd geworpen.” (…) Het beeld van dat vliegtuig veranderde voor Fernhout in een scene voor zijn boek. “Toen ik er voor de zoveelste keer langs reed, zag ik daar ineens een man lopen in een regenjas, een beetje besmeurd, moeilijk lopend. Een man die uit een neergestort vliegtuig komt, in een taxi stapt, de hele boel achter zich laat en overleeft op eigen kracht.’’ Precies het omgekeerde van wat de broer van Fernhout wilde. “Hij wilde de boel ten einde laten lopen, ook op eigen kracht.”
Lees hier het interview/artikel
Meer over ‘Red mij niet’
Meer over Meine Fernhout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het verhaal wilde eruit.»

Opmaak 1Peter Hovestand interviewt Meine Fernhout n.a.v. ‘Red mij niet’ in Schakels Magazine, jrg. 59, nr.3, september 2022:
“Het verhaal wilde eruit. Voordat ik ‘De blinde kamer’ voltooide, heb ik al geschreven over mijn broers leven. Meer uitgevers zagen er met wat aanpassingen een heel goed zelfhulpboek in. Dat was helemaal niet mijn bedoeling en ik heb het laten liggen. Ik kreeg weer een duw in de rug door de crash van dat Turkse vliegtuig bij Schiphol. Veel automobilisten zagen dat vliegtuig wekenlang naast de snelweg liggen. Ik reed daar ook voor de zoveelste keer langs en ik zag ineens in gedachten daar een man lopen in een regenjas, een beetje besmeurd, moeilijk lopend. Die man werd al snel voor mij heel echt; een man die uit een neergestort vliegtuig komt, die de hele boel achter zich laat en overleeft op eigen kracht. Dat is het omgekeerde van wat mijn broer wilde, die wilde de boel ten einde laten lopen, maar ook op eigen kracht. Die tegenstelling ging mij in de loop van de tijd steeds meer bezighouden. Zonder dat ik er erg bewust mee bezig was vond ik door die ene man bij dat vliegtuig de vorm om mijn eigen verhaal te kunnen vertellen. Hoe zoiets werkt, ik weet het niet.”
Lees hier het artikel
Meer over ‘Red mij niet’
Meer over Meine Fernhout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«‘Red mij niet’ is een boek waar je stil van wordt.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Red mij niet’ van Meine Fernhout op Ansiel, 3 september 2022:
(…) Meine Fernhout (1946, Velsen) werd in zijn jeugd indringend geconfronteerd met een twaalf jaar oudere broer die niet kon, niet wilde leven. In ‘Red mij niet’ heeft de auteur de manier waarop hij dit als kind en jongvolwassene heeft ondergaan, geobjectiveerd in een verhaal. ‘Red mij niet’ is zowel een spannend als een ontroerend relaas geworden. De lezer leeft zowel mee met het personage Joost als met de auteur vermits het een autobiografisch verhaal is. Het beeld van de weg strompelende man hielp hem de vorm te vinden om te schrijven over zijn broer, die uiteindelijk dan toch het leven verliet toen Meine in zijn twintiger jaren was. De broer met wie hij zoveel had meegemaakt, ondanks het leeftijdsverschil. De broer voor wie hij een plaats in een inrichting regelde, misschien opdrong. Maar die dus eigenlijk niet gered wilde worden. Heel aangrijpend beschrijft Meine Fernhout hoe hij als jongeman het lichaam van zijn broer moest identificeren, dat was aan komen drijven tussen de pieren van IJmuiden. ‘Red mij niet’ is een boek waar je stil van wordt.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Red mij niet’
Meer over Meine Fernhout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een indringende roman voor een brede tot literaire lezersgroep.»

Opmaak 1Over ‘Red mij niet’ van Meine Fernhout voor NBD/Biblion, 24 augustus 2022:
Een op persoonlijke gebeurtenissen gebaseerde roman over rouw, autonomie en het belang van familierelaties. Journalist Hugo den Hertog is verstrikt geraakt in zijn werk en in zijn leven. Als een vliegtuig neerstort op de akker van zijn buurman en hij ziet hoe een man uit het gehavende vliegtuig een weg naar buiten vindt, voelt hij een schok: de man doet hem denken aan zijn oudere broer Joost, die lang geleden uit zijn leven verdween. Is hij inderdaad in IJmuiden van een pier gesprongen? De man, Tijmen, blijkt zelf ook een troebel verleden te hebben en is betrokken bij schimmige praktijken in de IJmuidense haven. Tussen de mannen ontstaat een vriendschap, waarbij Tijmen de katalysator wordt in Hugo’s zoektocht naar het geheim van zijn verloren broer. ‘Red mij niet’ is in een levendige, beeldende stijl geschreven en speelt zich af in en rond IJmuiden. Een indringende roman voor een brede tot literaire lezersgroep. Meine Fernhout (Buitenpost, 1946) studeerde sociale wetenschappen, werkte in musea, in het kunstonderwijs en als faculteitsdirecteur bij de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, de huidige Breitner Academie. Van zijn hand verschenen twee eerdere romans. In zijn jeugd verloor Fernhout zijn twaalf jaar oudere broer aan zelfmoord.
Meer over ‘Red mij niet’
Meer over Meine Fernhout bij Uitgeverij In de Knipscheer