«Van bij de aanvang van deze bundel toont de auteur reeds zijn grootmeesterschap.» – Tony Rombouts

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt op De Boekhouding, 30 november 2013:
Stefaan van den Bremt debuteerde in 1968 met de dichtbundel Sextant. Sindsdien verschenen er van hem regelmatig nieuwe poëziepublicaties. Zijn jongste bundel, Blauw slik, is al nummer twintig in de reeks. De bundel is onderverdeeld in drie cycli. De eerste, ‘Staande voor de sfinx’, bevat twaalf gedichten, de tweede, ‘Een smaak van tijd’ zesentwintig en de derde ‘Ga maar er is geen weg , opnieuw twaalf. Volgens het groot woordenboek der Nederlandse taal van Dale is blauw slik een ‘diepzeeafzetting langs de randen der continenten’. Van den Bremt werd met dit bijzonder soort slijk geconfronteerd tijdens een bezoek aan de jachthaven van het Franse plaatsje Pauillac en het resulteerde in een gedicht, opgenomen in de middenmoot van de gelijknamige dichtbundel. (…) Van bij de aanvang van deze bundel toont de auteur reeds zijn grootmeesterschap. Het gedicht ‘Handkijken’, geschreven bij een foto van de Mexicaanse Elisabeth Ross is in zijn eenvoud zo groots, dat er niet uit geciteerd mag worden. (…) In de slotcyclus wordt de lezer uitgeleide gedaan, maar alweer gebeurt dat niet zonder omzien. (…) De laatste gedichten gaan o.a. over de oerknal en bevatten enkele vragen over de Schepper, maar antwoorden komen er natuurlijk niet en dat is ook niet nodig, als de vraag maar poëtisch genoeg is gesteld. En die voorwaarde is in deze dichtbundel volkomen verzekerd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Blauw slik’
Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer