«Versregels blijven je bij en kunnen een troost zijn.» – T.H.

Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole voor NBD/Biblion, 14 april 2020:
Een veertigtal gedichten in drie afdelingen: Hoogtij; Springtij en Doodtij als metaforen voor emotie. (…) In Doodtij staat het overlijden van de vader centraal. (…) Versregels als: ‘Jezus die wegkijkt’, ‘Vrijheid bestaat bij de gratie van de wind’, ‘Wat wanneer / het lichaam een foedraal omvat / waarin de ziel zich gevangen weet?’, en: ‘Bij doodtij verwaaien de resten van zijn leven / de zon slaat een luchtbrug door het wolkendek’ blijven je bij en kunnen een troost zijn in rouw. (…) Een gedicht dat in zijn geheel je ziel raakt, over stukgaan in inwendige kneuzingen, een wedergeboorte die dramatisch verloopt en over de vader die contact maakt via de schelpen op het strand. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer