«Waar de verhalen van Vaandrager op het eerste gezicht benauwend, monochroom (zwart) en leeg lijken, zijn ze bij nader inzien vol stemmen, levenslust en tederheid.» – Maarten van der Graaff

Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Ooteoote.nl, 12 maart 2013:
Met een voor de hand liggende quote zou er gemakkelijk iets literair verantwoords en existentieels van te brouwen zijn, van die verhalen van Vaandrager. Maar daar moet je dus niet intrappen. De teksten in ‘Koprot’ lijken vaak op allegorieën, met archetypische tonelen als de baarmoeder, het graf, de cel enzovoort, maar voortdurend worden die aanzetten tot allegorie, of tot een soort existentiële literatuur, ontmanteld door de onvrede van de karakters in die verhalen of door het ritme, het muziekje, van de tekst zelf. (…) De grote vragen over het bestaan worden voortdurend belachelijk gemaakt en toch ook bloedserieus genomen.

Lees hier de tekst

Meer over ‘Koprot’