Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in Brabant Cultureel (Brabant Literair), 2 mei 2016:
(…) En daar gaat deze roman over. Hoe iemand zich zo vast gedraaid kan hebben in de sleur van zijn dagelijkse bestaan dat er een medicijndelier nodig is om hem te laten beseffen hoezeer hij zijn burgervrouw verafschuwt, hoe bang en tegelijk afgunstig hij is op zijn assertievere kantoorgenoten, hoe groot zijn afkeer is van de fatsoenlijke bourgeoiswereld is, waarin hij moet functioneren en waarin hij het hoofd probeert boven water te houden, hoe hij neerkijkt op zijn middenstandscliënten die niets anders doen dan elkaar het recht van overpad bestrijden, hoe hij gruwt van de foezelende prelaten wiens jongensschennende handen hij moet verdedigen, hoe hij tegelijk achting en minachting heeft voor het Jos van Reij-achtige type politiek dier en hoe hij stiekem gedroomd heeft van een Moskowitz-carrière, in het boek doorzichtig Kolkowitz genoemd. Deze overpeinzingen, paniekaanvallen en hersenspinsels bieden Ton van Reen voldoende gelegenheid om zijn kritiek op kerk, burgerij en establishment te spuien. (…) Ton van Reen vernieuwt zich zelf en graaft in onderliggende psychologische lagen.(…) Wie in deze tijd van het proces Van Reij een inkijkje wil hebben in een middenstands- en zakenelite van Midden-Limburgse allure en corruptie, kan deze roman niet ongelezen laten.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’