Op zondag 28 mei jl. was Roni Klinkhamer, zelf kind van de Sixties en de Beat Generation, weer eens terug in Ruigoord, nu om te vertellen over Murphy, het hoofdpersonage in haar Murphy Slaughter-trilogie, waarvan het laatste deel vorig november werd gepresenteerd, en wel op het festival Vurige Tongen. Haar podium was de Luchtbus, de oorspronkelijke Magic Bus van het Amsterdams Ballongezelschap . Het drieluik laat telkens een andere kant van Murphy zien. In een humoristisch inleidend praatje ging ze in op het ontstaan van Murphy en wat daaraan voorafgang: performing poet, beeldende kunst, zangeres in haar bandje The Prisoners (“het enige bandje dat door hun decibellen in no time een volle zaal wist leeg te spelen”). Ze kondigde verder aan dat er na bijna 1700 romanpagina’s geen volgend Murphyboek meer komt om zelf niet murw te worden. Ze las een passage uit de tweede roman ‘Murphy’s Laughter’, het meest feelgood-boek uit de reeks, waarin ouden van dagen als uitje het bejaardenhuis in een dubbeldeksbus-met-restaurant ontvluchten. Dat sloot prachtig aan bij het verhaal dat Margrid van der Linden eerder die middag in de Luchtbus hield over de reis die de Ruigoorders van toen eind jaren zeventig met diezelfde bus (toen al een oldtimer) naar India maakten. Tot het voorlezen van een passage uit het derde boek ‘Murphy Slaw’ kwam het niet omdat een bandje elders op het festivalterrein probeerde The Prisoners van weleer te evenaren en de laatste bezoekers in de Luchtbus verjoeg.
Klik hier voor Roni Klinkhamer in de Luchtbus
Meer biografie
Meer over de Murphyboeken
«Inspirerend boek over twee vrouwen.»
Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen in De Limburger, 28 mei 2023:
Tweeënhalf jaar werkte auteur Peter Lenssen uit Heerlen aan zijn roman ‘Het theater der herinneringen’. (…) Het is een inspirerend boek geworden over twee vrouwen: de Turkse Meryem Yildiz en de beroemde Duitse kunstenares Käthe Kollwitz. “Altijd al had ik in mijn achterhoofd ooit iets met mijn fascinatie voor Käthe Kollwitz te doen”, vertelt Lenssen. “Ik heb Kollwitz-musea bezocht en antiquariaten afgestruind om boeken over haar te vinden. En nu is mijn roman klaar. Ik ben er trots op!” (…) In ‘Het theater der herinneringen’ combineert hij twee verhalen. Het verhaal van de Turkse Meryem die op haar zesde met haar ouders vanuit Istanbul in Berlijn, en later in Heerlen, terechtkomt, én dat van Käthe Kollwitz, die aan het begin van de Eerste Wereldoorlog haar zoon Peter verliest. “Het zijn bijna klassieke verhalen over mensen die door een speling van het lot een deel van hun identiteit, hun bestaansgrond, kwijtraken en vervolgens op zoek gaan naar hun herkomst, de bron waaruit ze putten, om uiteindelijk zichzelf te hervinden. Käthe Kollwitz werkte achttien jaar aan haar beroemde ‘Ouderpaar’, twee beelden die in West-Vlaanderen zijn opgesteld, een eerbetoon aan haar gestorven zoon. Meryem ontsluiert in haar zoektocht naar Käthe en het ontstaan van het monument het geheim van haar eigen ouders en de leegte die ze ervaart. Twee vrouwen, werelden van elkaar verwijderd, en toch niet.” (…)
Bron
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Nu online: «Niets ontziend portret van de Curaçaose samenleving.» – Peter de Rijk
Over boekpresentatie ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Pletterij, 1 juni 2023:
Op 27 mei jl. werd voor een overvolle zaal publiek in de Haarlemse Pletterij het langverwachte romandebuut van Elodie Heloise gepresenteerd. In een voorafje aan het interview dat Peter de Rijk met haar heeft, steekt ze zelf heerlijk de draak met dat lange duren door bijna alle romanpersonages in één kamer samen te brengen en hun zegje te laten doen over de schrijfster die maar niet met schrijven wil beginnen. De roman is inhoudelijk behoorlijk heftig: opvanghuis, seksueel misbruik door de katholieke kerk, huiselijk geweld, ontwrichte gezinnen, maar “niemand is volledig goed, niemand is volledig slecht; wat je meemaakt neem je mee, maar geef je ook door”. Peter de Rijk: «Dit is een boek waaraan je je gemakkelijk had kunnen vertillen, maar dat doe je niet. Het komt zo oprecht over. Dat is de grootste kracht in deze roman, dat je geen moment twijfel aan de lezer laat: het is werkelijkheid die je beleeft.» De presentatie werd ingeluid en uitgeluid en tussendoor onderbroken door een vijftal prachtige, korte klassieke pianostukken (walsen en Caribische dansen) van o.a. de Curaçaose componist Wim Statius Muller (1930-2029), virtuoos uitgevoerd door zijn kleinzoon Alexander Kraft van Ermel. Elodie Heloise reikte het eerste exemplaar in vijfvoud uit aan vijf aanwezige van haar zeven buik-, cadeau- en aangenomen zonen.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Lees hier het voorafje aan de roman
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het zit zo goed in elkaar, is origineel en voegt echt iets toe aan de Caribische literatuur.» – Peter de Rijk
Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal in de Pletterij, 27 mei 2023:
Op 27 mei 2023 vond in de Pletterij in Haarlem de boekpresentatie van ‘Op weg naar Nos Plaser’, het tweede boek van Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer. De presentatie is inmiddels terug te zien op YouTube. Omdat zijn eerste titel ‘Distance Call’ het licht zag in 1978 werden onvermijdelijk herinneringen opgehaald aan zijn toenmalige redacteur (en uitgever) Jos Knipscheer die in 1997 overleed – en dat riep de nodige emoties op zowel bij Ken Mangroelal als zijn huidige uitgever Franc Knipscheer, broer van Jos. De vriendschappelijke relatie die Jos en Ken hadden was niet alleen die tussen uitgever en auteur. Als gitarist bracht hij ook eerste kneepjes van het vak bij aan de tienerzoons van Els, de vrouw van Jos. Ulco Bed, de jongste van de twee, zou de gitaar niet meer loslaten. Vanaf zijn zestiende tot op de dag van vandaag, speelt hij samen met de toen nog jongere Candy Dulfer. Na het interview met Peter de Rijk nam Michiel van Kempen van Mangroelal het eerste exemplaar in ontvangst en verraste de auteur door in zijn dankwoordje een fragment voor te lezen van zijn recensie die op datzelfde moment geplaatst werd op Caraïbisch Uitzicht. Ken Mangroelal besloot de presentatie feestelijk door in plaats van eigen nummers een drietal standards te spelen (hoewel hij eigenlijk niet meer optreedt) van de onlangs overleden Harry Belafonte die de muziek uit de Cariben al in de jaren vijftig op de kaart zette, en zeer bekend was met Aruba en Bonaire.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Lees hier de recensie van Michiel van Kempen
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer
In deze novelle, zijn voorlopig hoogtepunt, is hij de boosheid voorbij.» – Michiel van Kempen
Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op Caraïbisch Uitzicht, 27 mei 2023:
(…) Bij hem de onnadrukkelijkheid van motieven als slavernij en identiteit, al lijkt de titel van zijn nieuwe boek op het eerste gezicht wel op een identiteitsverhaal te wijzen. (…) Wat de novelle van Ken Mangroelal zo bijzonder maakt is dat hij glashelder schrijft, en tegelijkertijd de dingen vloeiend in elkaar laat overgaan zonder vorm van predikzucht of vet aangezet engagement. De veelvuldig beschreven dromen maken deel uit van hetzelfde universum als de empirische gebeurtenissen. Bij herlezing valt pas op dat hij heel veel zaken vloeiend-contrasterend neerzet, dingen omkeert en anders belicht en daardoor nuancerende tonen weet te bereiken. (…) Toevallige vondsten – ready mades zou je ze kunnen noemen – lijken ook in de novelle van Ken Mangroelal voorbij te komen. Er is een losse compositie van personen, gebeurtenissen en voorwerpen die in en uit de coulissen schuiven. Maar het bijzondere van Ken Mangroelal is dat hij die verschijnselen niet om hun folkloristische gehalte inbrengt in zijn verhaal, zeg maar als schets van een heemkundig-spiritualistisch lokaal verschijnsel ten behoeve van de naar exotisme snakkende lezer. Nee, hij voorziet ze juist van een antithetisch commentaar en licht daardoor net als bij het clair-obscur van Caravaggio en Rembrandt de zaken scherper uit. (…) ‘Op weg naar Nos Plaser’, zijn voorlopig hoogtepunt, plaatst hem als hernieuwde jongere bij de jongste generatie: eigenzinnig, relativerend, nuancerend. Een slachtoffer weet zich altijd gebonden aan een dader, de trendvolger is het slachtoffer van zijn tijd. Niets van dat alles bij Mangroelal. Hij heeft een broertje dood aan modieusheid, zijn spoor is dat van zijn eigen voetstappen, hij is de boosheid voorbij.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een novelle over drie generaties vrouwen en een slepend conflict.»
Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen voor NBD / Biblion, 25 mei 2023:
Een novelle over drie generaties vrouwen en een slepend conflict. Femke is negen, Emma veertig, Anne eenenzeventig jaar. Alle drie zijn ze slachtoffer in een conflict dat zich langgeleden afgespeeld heeft en nooit bijgelegd is. Femke, die de minste kennis van het verleden draagt, heeft de meeste aanleiding om het te helpen ontrafelen. Haar beleving wordt afgewisseld met hoofdstukken waarin Anne en Emma de situatie beschouwen. In sympathieke, toegankelijke stijl geschreven. Els de Groen (Den Haag, 1949) is o.a. schrijver, onderwijzer, politicus en journalist. Ze schreef tientallen boeken. Haar werk werd in meerdere landen uitgegeven.
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ingenieuze plot met treffend mooie formuleringen en een boeiende stijl.» – Karin Kallenberg
Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Bazarow ,jrg. 5, 23 mei 2023:
Een verhaal vertellen vanuit een lunchroom aan de hand van herinneringen. Hans Muiderman doet het. Met veel oog voor detail en een zorgvuldigheid die raakt. (…) De vraag komt op in hoeverre ‘De lunchroom’ autobiografisch is. Het gaat onder andere over de hechte band die de hoofdpersoon als kind met zijn opa heeft. (…) Het verhaal bestaat uit twee delen: 1. De gang en 2. De ladder. Langzaam ontvouwt zich de ingenieuze plot en wordt het raadsel ontrafeld, met als gevolg een toenemende spanning bij de lezer, middels treffend mooie formuleringen en een boeiende stijl. (…) ‘De lunchroom’ is een knap geschreven novelle die indruk maakt en tot en met de laatste bladzijde boeit.
Lees hier de recensie [ = ]
Kijk ook naar de presentatie van het boek
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Writers Blog: Slow Train To Spain [9]
Over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’ van Roni Klinkhamer, 25 mei 2023:
Roni Klinkhamer is weer terug in Haarlem en doodweg happy in de Cornelissteeg waar ze haar in Spanje geschreven korte roman ‘The Wonderful Disappearance of Mrs Pear’ nog eens langs het toetsenbord haalt. “Well, well, well, never start a WritersBlog with the words well well well, for not all is well that ends well. Especially Number Nine of course, which Nikola Tesla and The Beatles have so very thoroughly investigated.”
Lees blog 9 ‘Het einde van deze Writers Blog’ hier verder
Lees ook Writers Blog: Slow Train To Spain [0]
Meer over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’
Meer over ‘Writers Blog Roni Klinkhamer’
Meer over Roni Klinkhamer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Auteurs van Uitgeverij In de Knipscheer op jubileumeditie Vurige Tongen in Ruigoord
foto: Hans Vissers
Op Pinksteren (zondag 28 en maandag 29 mei 2023 viert (culturele vrijhaven) Ruigoord het 50-jarig bestaan met een bijzondere editie van het festival Vurige Tongen. Onderdeel van het programma zijn ook diverse boekpresentaties waarvoor De Luchtbus het podium is. Op zondag pitcht Roni Klinkhamer daar om 15.30 uur derde Murphy Slaughter-roman ‘Murphy Slaw’. Die zaterdag vindt ook het optreden plaats van Spinvis (winnaar van Ruigoord Trofee 2023) met als gast Arjan Witte. Op zondag maken ook Cor Gout (auteurs van o.a. de roman ‘Bik’) en Jaap van der Bent (auteur van o.a. ‘Jack Kerouac op reis in Nederland en Vlaanderen’) hun opwachting. En uiteraard Hans Plomp, Ruigoord-redder in 1973.
Meer over Vurige Tongen 2023
Meer over Roni Klinkhamer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Arjan Witte bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Jaap van der Bent bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boek verhaalt over meer dan honderd sporen in de stad en achttien buitenhuizen.» – Willem Brand
Over ‘Haarlemmers en de slavernij’ van Ineke Mok en Dineke Stam in Nieuwsblad Haarlem, 24 mei 2023:
“Het is een geschiedenis waar ook aspecten aanzitten waardoor je op een andere manier gaat kijken,” sprak burgemeester Jos Wienen nogal omzichtig nadat hij het eerste exemplaar van het boek ‘Haarlemmers en de slavernij’ uit handen van uitgever Franc Knipscheer had gekregen. Dat gebeurde op 16 mei in de Janskerk. Het begon allemaal in 2013 met een tentoonstelling ’Hoezo, Haarlem en Slavernij’ in dezelfde Janskerk. Daar werd de basis voor het boek van Dineke Stam en Ineke Mok gelegd. (…) Het boek verbindt Haarlemse geschiedenis met het Nederlandse koloniale rijk. Het verhaalt over meer dan honderd Haarlemmers, meer dan honderd sporen in de stad en achttien buitenhuizen. Een van de dia’s die Dineke liet zien was het eigendomsbewijs van ene Nannie. Dineke: “Daarop staat dat Nannie gebrandmerkt is met de letters MI, die verwijzen naar de initialen van haar eigenaar. Zoals ook de West-Indische Compagnie haar logo zette op de lichamen van Afrikanen.” Het boek is dankzij bijdragen van vele fondsen voor slechts 19,50 euro te koop bij de Haarlemse boekhandel. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Haarlemmers en de slavernij’
Meer over slavernij in andere boeken van Uitgeverij In de Knipscheer