«In Nederland hebben ze er bovendien een gewaardeerd schrijver bij.» – Hendrik Vanhee

Over ‘Een liefdeslied’ van Ernst Jansz op Written in Music (België), 19 maart 2025:

In de Vlaamse Radio 1 Vox Top 30 is momenteel bijna als vreemd eendje in de bijt Als de avond valt binnengetuimeld. (…)  Een ontroerend liefdesliedje dan ook van de Nederlander Ernst Jansz en hij zingt het breekbare kleinood pakkend in een wondermooi duet met zijn dochter Luna. De tekst bevat zinnen die nog door zijn vader zijn geschreven in een brief vanuit een Indisch concentratiekamp en gestuurd naar zijn moeder. Ernst Jansz is, inderdaad, de oprichter, toetsenist en zanger van het legendarische Doe Maar. (…) Daarnaast was Jansz ook vele jaren begeleider, bandleider en producer bij Boudewijn de Groot en daarnaast was hij zeer nauw betrokken bij de tournees en albums van de betreurde Bram Vermeulen. Minder geweten is waarschijnlijk dat hij sinds 2000 ook solo is gegaan en hij aldus bij regelmaat én succesvol, ingetogen, intimistische Nederlandstalige liedjes maakt. Hij bracht daarbij onder meer een geprezen album vol Bob Dylan-songs uit in het Nederlands. Maar al een aantal platen lang verkent hij nu vooral zijn Indische roots en ze hebben er daardoor in Nederland bovendien een gewaardeerd schrijver bij. Bij die Indiërreeks past dit album Een Liefdeslied. Want eigenlijk is het tegelijk de soundtrack bij het gelijknamig boek dat eind 2024 al verscheen en waarin hij nu uitweidt over de bijzondere liefdesgeschiedenis van zijn ouders net vóór het uitbreken van de tweede wereldoorlog. Hij een Indische student, zij een arm meisje uit Amsterdam, die samen in het verzet gingen en door internering in een concentratiekamp gescheiden werden. Lang verhaal kort, ze vonden elkaar na de oorlog terug en bleven sindsdien altijd onafscheidelijk en liefdevol samen. Het aandoenlijke op muzieknoten gezette verhaal van Ernst Jansz past intussen des te meer in het nu, een bewuste aanklacht als het is tegen alle oorlogen. (…) Maar vrijwel de hele muziekpers moet blijkbaar zo goed als glad aan dit album zijn voorbijgegaan. Terwijl Als de avond valt inmiddels al als vierde single van het album getrokken werd en eerder waren daar ook al het grandioze Er is een lied geschreven, het swingende Die ene die en Nu jij dan bent geboren. (…)

Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Een liefdeslied’
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer

Territoriumverlies van Oekraïne aan Rusland vanuit minderhedenperspectief.

Inzake ‘De vele gezichten van mijn pen’ van Walter Palm op LinkedIn, 19 maart 2025:

Walter Palm: “In ‘De vele gezichten van mijn pen’ (2023) heb ik in de paragraaf die gewijd is aan de moeizame omgang met etnische religieuze diversiteit, al voorspeld dat territoriumverlies aan Rusland die prijs is die Oekraïne moet betalen voor onder meer zijn gespannen relatie met zijn Russischtalige minderheid. Een verstoorde relatie als gevolg van de intrekking op 23 februari 2014 van de ‘Wet van de regionale talen’ waardoor het Russisch niet langer een officiële taal is in Oekraïne. Actie lokt een tegenreactie uit, zie de derde wet van Isaac Newton. Overigens laat de relatie van ook de regeringen in Estland en Letland met de Russische minderheid veel te wensen over, zoals ik zelf heb waargenomen toen ik 1995 in Estland en in 1998 in Letland op werkbezoek was.”

Walter Palm (1951) was als ambtenaar nauw betrokken bij de ontwikkeling het Nederlandse minderhedenbeleid. Hij werkte onder 11 van de 17 kabinetten die Nederland sinds 1982 heeft gekend.

Meer over De vele gezichten van mijn pen
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een fijngevoelig schrijver en een groot literair talent.» – Ton van Reen

Over het werk van Niek Bremen in Dagblad De Limburger, 19 maart 2025:

‘Schrijver Niek Bremen laat denkwerk na’ schreef ik, precies een jaar geleden bij het overlijden van Niek. Niek Bremen uit Sittard stierf op 14 maart 2024, 76 jaar oud. Als literair schrijver was hij een laatbloeier. Hij begon pas na zijn pensioen met schrijven. Het eerste wat mij van hem onder ogen kwam waren de korte verhalen die hij schreef in de bundel ‘Uit & thuis in Sittard’ die hij in 2018 uitgaf, samen met zijn schrijversvrienden Peter van Deursen en Wim Kallen. Ik leerde hem kennen toen hij zich, samen met zijn geliefde Emma, een jaar of tien geleden aansloot bij mijn wandelclub. Al vlug bleek dat hij zeer belezen was. (…)  Een van de personages in het boek met de titel ‘Wat onbesproken bleef’ is de vader van de hoofdpersoon, een man die het zwijgen boven het spreken verkiest. Tenminste, tot zijn Duitse vrienden op bezoek komen om te drinken, en het Horst-Wessel-lied te zingen. Even lijkt de vader dan een ander, maar als de zoon over de oorlog en de dood van zijn Joodse moeder wil praten stuit hij op stilzwijgen bij de vader, de vader die in de oorlog Duits soldaat is geweest. In dit boek beschrijft Niek Bremen eigenlijk al die mensen die de oorlog hebben meegemaakt en daarna door moesten leven, al of niet met schuld. In stilte gehuld, met een hoofd vol aangrijpende herinneringen. Niek Bremen was een fijngevoelig schrijver en een groot literair talent. Het is jammer dat hij niet eerder met schrijven is begonnen. Hij had verhalen in voorbereiding. Hij sprak over een volgende grote roman. Hij zou tot een groot en voornaam schrijver zijn uitgegroeid. Het had nog gekund, maar hij is te vroeg gestorven. (…)

Lees hier het artikel
Meer over ‘Wat onbesproken bleef’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In vroegere tijden was het ook al bal op het gebied van grof grensoverschrijdend gedrag.» – Carel Peeters

Over ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure in Vrij Nederland, 18 maart 2025:

(…) ‘Sympathie voor de duivel’, het boek van Jaap Goedegebuure over ‘De verbeelding van het kwaad in het werk van Nederlandse en Vlaamse schrijvers’, geeft een welkome achtergrond aan wat er zich nu afspeelt op het gebied van de antimoraal. Het boek herinnert er alleen al aan hoezeer het in vroegere tijden (die van de keizers Caligula en Nero) ook al bal was op het gebied van grof grensoverschrijdend gedrag. (…) Een van de interessantste door Goedegebuure behandelde figuren met sympathie voor de duivel en het duivelse is het type dat zich uitleeft in het manipuleren, verdacht maken en intimideren van mensen. Dat is de figuur van Mefistofeles, de man die altijd ‘nee’ zegt, prominent aanwezig in Goethes ‘Faust’. Goedegebuure ziet een Mefisto in Vincent Vere in Couperus’ eerste roman ‘Eline Vere’. Dat is het kwaad als intrigant: ‘met zijn slangenogen en zijn nu eens flemende en dan weer vlijmscherpe tong.’ (…) ‘Sympathie voor de duivel’ gaat wel over de Nederlandstalige literatuur, maar natuurlijk komen ook de schrijvers ter sprake die het kwaad en de duivel op zo’n exemplarische manier hebben behandeld dat het tot wereldliteratuur is geworden: De Sade, Baudelaire, Nietzsche, Bataille. Ze fungeren als zijn referentiekader. Wat niet wil zeggen dat de Nederlandse schrijvers bij hen verbleken. Dat is het verrassende aan ‘Sympathie voor de duivel’: het boek haalt in al zijn diversiteit een belangrijk thema naar voren dat bepalend is voor het gehalte van de Nederlandse literatuur. Dat gehalte ontstaat door stijl én inhoud: door de heikele thema’s die men durft aan te snijden, ze niet uit de weg te gaan. Nederlandse schrijvers (Jacob Israël de Haan, Louis Couperus, Arnon Grunberg, A.F.Th. van der Heijden, Oek de Jong, Manon Uphoff, P.F. Thomése, Marcel Möring, Gerard Reve, Willem Frederik Hermans, S. Vestdijk) hebben zich wel degelijk geconfronteerd met de doos van Pandora, met het pijnlijke, lastige, donkere, beschamende, laffe, peilloze, gewelddadige en het duivelse in de werkelijkheid. Vanuit vrees en fascinatie. Om een spiegel voor te houden. (…)

Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Sympathie voor de duivel’
Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie  ‘Scènes uit een giftige relatie’ van Diana Tjin op 16 april 2025.

Uitgeverij In de Knipscheer en de Java Bookshop nodigen je uit voor de presentatie van de nieuwe roman van Diana Tjin, ‘Scènes uit een giftige relatie’. Een tipje van de sluier: Hermine wordt verliefd op Berend. Zij is zeventien en heeft een Surinaamse achtergrond, en hij, de vijf jaar oudere student, is de liefde van haar leven. Dat weet ze zeker. Met hem aan haar zijde zal ze de ellende van thuis achter zich kunnen laten. Samen zullen ze studeren, carrière maken en kinderen krijgen. Maar wanneer ze gaan samenwonen ontpopt Berend zich als een narcist die haar met verbaal geweld kleineert. Dan begint een langdurig gevecht. Met Berend, maar vooral met zichzelf.

De presentatie vindt plaats op  woensdag 16 april van 16.30 uur – 18.00 uur (inloop vanaf 16.15 uur) in Java Bookshop, Javastraat 145, 1094 HE Amsterdam. Uitgeverijredacteur Peter de Rijk gaat met Diana Tjin in gesprek over haar vijfde roman bij Uitgeverij In de Knipscheer. Je bent van harte welkom.

Meer over ‘Scènes uit een giftige relatie’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een uitzonderlijk rijk en doordacht werk, een prachtig prisma.» – Manon Uphoff

Bij de presentatie van ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure, 13 maart 2025:

(…) Is het mogelijk een routemap te bieden, de deur naar dit boek vast op een kier te zetten en een glimp te tonen van de rijkdom en reikwijdte ervan? (…) We bewegen ons langs verderf en het verderfelijke, en van een verfijnd bederf naar het parasiterende, dit bederf in gang zettende, van het sadistische naar het sadomasochistische, van het sublieme, ontzagwekkende, ‘heilige’ kwaad naar het banale, kille, botte, rekenkundige, machinale kwaad van met name de Tweede Wereldoorlog. We betreden het kwaad van de verleiding, van gespeelde of mythologische onschuld, ontmoeten de kwaadaardigen en de listigen, passeren zondebokken, geofferden en zichzelf opofferenden. In dubbelgangers zien we het kwaad weerspiegeld, gedraaid, verwrongen. We belanden op het pad van vergelding, vergeving, verzoening—maar vooral op dat van de leugen en het zelfbedrog. (…) We dalen af in griezelkelders waar de griezelromantiek hoogtij viert, komen uit bij het kwaad als stompzinnig oerverschijnsel en eindigen bij de vraag van de auteur of we werkelijk tot de kern van het kwaad kunnen doordringen, of dat er misschien vele kernen zijn. (…) Bijna alle auteurs tasten in hun werken de grenzen af: waar de werkelijkheid van het kwaad zich ophoudt en de illusie van het kwaad begint, of omgekeerd: waar de verbeelding van het kwaad overgaat in de uitoefening van het kwaad. ‘Sympathie voor de duivel’ is een uitzonderlijk rijk en doordacht werk, een prachtig prisma, een boek dat uitnodigt en stimuleert om verder te denken, om dwarsverbanden te leggen, om te blijven dwalen langs de vele gestalten die het kwaad in de literatuur heeft aangenomen en zal blijven aannemen.

Lees hier de toespraak van Manon Uphoff
Meer over ‘Sympathie voor de duivel’
Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Manon Uphoff op deze site

Eh

Franc Knipscheer bij de presentatie van ‘Eh’ van Onno Schilstra, 3 juni 2022:

Beste mensen,

Bij een boekpresentatie hoor je als uitgever ook een woordje te doen. Ik ga dat wat gezegd is over het boek door redacteur Cor Gout en auteur Onno Schilstra niet nog eens dunnetjes over doen. Ik zou het kunnen hebben over de lage verkoopbaarheid in de boekhandel van de genres poëzie en essay. Ik zou eindeloos mooie zinnen kunnen citeren. Kunstgeschiedenis is de moeder van het hedendaagse vakantievieren. Ik zou kunnen opmerken dat wanneer je als auteur je manuscript begint en eindigt met Bob Dylan – wat zeker opmerkelijk is als die auteur 20 jaar later geboren is – dat dát bij deze uitgeverij de kansen op uitgave zeker verhoogt. Maar toen Onno Schilstra een paar maanden geleden op de uitgeverij live kwam kennismaken (corona verhinderde dat eerder) feliciteerde ik hem meteen met: “ik vind ‘Eh’ een geniale titel”. Wie verzint nu zo een boektitel? Onno Schilstra dus. Hij maakt de drie puntjes, die onderbreking of afbreking van een zin, of in zijn geval de afscheiding tussen tekstdelen, tot een woord. Die drie puntjes, het beletselteken, kunnen een pauze aangeven om na te denken, een tekstwending inluiden om een conclusie te trekken, een emotie overbrengen door een pauze te forceren, zelfs zinnen weglaten om ruimte te maken voor een gedachte. Wát een titel. Drie puntjes zijn geen woord. En een boektitel bestaat nu eenmaal uit een woord of meerdere woorden. ‘Eh’ bestaat wél uit letters, is een geschreven tekst, is een woord dat nu op een boek staat. Voordat u denkt: dat boek zal vergeven zijn van de Eh’s, nee, je komt dat beletselwoord ‘Eh’ maar op één pagina in het boek tegen. Immers, in een geschreven tekst maak je gebruik van puntjes als je onderbreking of afbreking zichtbaar wilt maken. Onno Schilstra gebruikt ook nog alle typografische gereedschappen als witregels, cursieven, hoofdletters, verschillende corpsgrootten om de afscheidingen visueel te versterken. Maar hoe fragmentarisch de tekst van Schilstra ook bij doorbladeren oogt, voor de lezer die wil lezen gebeurt er iets wonderlijks: de puntjes breken niet af, ze onderbreken niet, ze scheiden niet, ze doen het tegenovergestelde, ze verbinden. Ze verbinden gedachten en gevoelens, hart en ziel, geloof en hoop, bewust en onbewust, herinnering en vertekening, associatie en hallucinatie. Ze koppelen citaten aan constateringen, betovering aan verwondering daarover, ze beletten niet maar openen werelden. Een betere titel dan ‘Eh’ ís er niet voor dit boek. En dit is het compliment dat ik Onno Schilstra wil maken: als je ‘Eh’ genuttigd hebt, word je voller naarmate de vertering vordert.

Onno, dank je wel en proficiat.

Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Onno Schilstra bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Liefde en natuur in hartverwarmende bundel.» – Roger Nupie

Over ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury in De Auteur, 13 maart 2025:

Giselle Ecury werd geboren op Aruba als het jongste kind van een Nederlandse moeder en een op Curaçao geboren vader. Ze debuteerde met de poëziebundel ‘Terug die tijd’ (2005). In 2010 verscheen een tweede dichtbundel, ‘Vogelvlucht’. De dichteres schreef ook de romans ‘Erfdeel’ (2006), ‘Glas in lood’ (2009) en ‘De rode appel’ (2013). Haar derde en nieuwste bundel is ‘Door jou mag ik er zijn’. Een lijvige bundel: 86 gedichten, verdeeld over zes cycli. (…) In de eerste cyclus  komt de waarde van woorden, de taal en het schrijven aan bod. (…) Liefde is duidelijk een centraal thema in het werk van Giselle Ecury, maar er is meer: de zoektocht naar een identiteit die heen en weer slingert tussen de Caraïben en Nederland, tussen het verleden en het heden. Ook de natuur is een belangrijk element in deze hartverwarmende bundel.

‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.

Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over ‘Door jou mag ik er zijn’
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer

Kristien De Wolf in de lessenserie #DeZin

#DeZin presenteert op LessonUp alle achttien romans die genomineerd zijn voor de longlist Libris Literatuur Prijs 2025 in een lessenserie. De lessen bevatten informatie over de auteur, over de roman en in een audiotrailer wordt de titel in 60 seconden belicht door middel van één zin uit het boek. Zo ook voor de roman ‘Mooie Jo’ van Kristien De Wolf. Zij debuteerde in 2017 in de Extaze-reeks van Uitgeverij In de Knipscheer met de verhalenbundel ‘Rotgeluk’. In 2019 en 2021 verschenen de romans ‘Ava Miller en ik’ en ‘Regensoldaten’. ‘Mooie Jo’ haalde ook de longlist de Boon voor literatuur 2025, de Vlaamse prijs voor de beste Nederlandstalige boeken.

Klik hier voor de LessonUp over ‘Mooie Jo’
Longlist Libris Literatuur Prijs 2025
Meer over ‘Rotgeluk’
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over ‘Regensoldaten’
Longlist de Boon voor literatuur 2025

«Zowel humoristisch als serieus in eigenwijze, schertsende stijl.»

Over ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne voor NBD Biblion, 12 maart 2025:

‘Mens is de naam’ is een lichtvoetige dichtbundel over mens-zijn. Deze dichtbundel verkent diverse aspecten van het menselijk bestaan, zoals de liefde, teleurstellingen, de complexiteit van het leven, alledaagse absurditeiten en de onvermijdelijke eindigheid van het leven. De bundel bevat zowel humoristische als serieuze elementen. Geschreven in eigenwijze, schertsende stijl. Geschikt voor een breed tot geoefend lezerspubliek. Philip Hoorne (1964) is een Belgische dichter. ‘Mens is de naam’ is zijn achtste dichtbundel.
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer