Foto: Erik Rumpff
Als acteur was hij een van de groten van het Nederlandse toneel. Maar ook regisseren, schrijven en tekenen behoorden tot zijn talenten. Een jaar geleden was ik nog druk bezig met de laatste fase van zijn dichtbundel Waar weg weg is en stilte stiller nog. Eric Schneider schreef al bijna zijn hele leven poëzie, maar met Waar weg weg is en stilte stiller nog werd voor het eerst een aantal van zijn gedichten verzameld in een bundel, een debuutbundel.
Ik kreeg een eerste eigen selectie voor de bundel toegestuurd in augustus 2020, door Marian Meerbeek, een goede vriendin van Eric, getipt door Cor Gout, midden in coronatijd. “Eric heeft gedurende zijn lange leven een grote hoeveelheid poëzie geschreven. Veel hiervan gaat over zijn theaterleven, waarvan hij vorig jaar op 85 jarige leeftijd afscheid genomen heeft. Deze poëzie zou je kunnen zien als zijn memoires.” Ik mailde: “Eric Schneider behoeft natuurlijk geen introductie. Hoewel we het laatste halfjaar zo overspoeld zijn met manuscripten dat we op onze site een tijdelijke inzendstop hebben vermeld, maak ik voor Eric Schneider graag een uitzondering. Ik zou zijn poëzie graag lezen.” Ik kende Eric Schneider als acteur. Als tiener ging ik in de jaren zestig vaak naar het toneel. Via een oom die aan het toneel zat en een oomzegger die zakelijk directeur was een theatergezelschap kwam ik gemakkelijk aan vrijkaarten.
Een tweede verrassing volgde een maand later: “Eric heeft zijn hele leven getekend (zelfs in zijn kindertijd in het Jappenkamp). Voornamelijk pentekeningen, waarmee hij af en toe exposeert. Hij denkt er ook over om zo mogelijk nog enkele tekeningen bij zijn gedichten te voegen.” Twaalf kleurtekeningen zouden in de bundel belanden.
Op 29 mei 2021 berichtte ik hem: “De pakketdienst heeft de bundel bezorgd. Wanneer komt het uit dat ik ze ter overhandiging en ter signering langsbreng? Ik zou aanstaande maandagmiddag kunnen of anders donderdag 3 juni.” Een publiekspresentatie was niet mogelijk, ook vanwege de kwetsbaarheid van Eric. Die donderdag zou de kleinste maar ook de meest bijzondere ‘boekpresentatie’ worden die ik tot dan had meegemaakt. Al bij binnenkomst liet hij weten dat hij ook een cadeautje voor mij had. Eric had er een klein familiegebeuren van gemaakt, waarbij ook zijn vrouw en zoons aanwezig waren. Eric was als een kind zo blij. Met door tranen verstikte stem las hij enkele gedichten voor een publiek van acht, het kleinste in zijn loopbaan.
BROER
(Royal Sporting Club Bangkok 1946)
Alles was nog klein aan ons
toen je als eerste op de hoge
klaarstond voor de sprong
leek je reusachtig met de zon
ons verblindend in de rug
Je indianenkreet ketste terug
meervoudig van de diepe spiegel
alsof daar kelen openbraken
en wij opnieuw geboren werden
uit vervreemde ouders die onder
parasollen zaten en hun eerste
cola dronken
Geraakt ging ik weer naar Haarlem. Met op de achterbank een exemplaar van Getekend toneelleven met 12 losse kleurreproducties van eigen tekeningen op A3-formaat over twaalf toneelstukken.
[franc knipscheer, Haarlem, 23 mei 2022]
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’