Over Curaçao bij nacht van Oda Blinder in Awater, zomernummer 2025:
(…) Eigenlijk is alles heimelijk aan het werk van Blinder, ontstaan in de verstilde, eenzame uren van Curaçao bij nacht, zoals de bundel toepasselijk getiteld is, naar het eerste opgenomen gedicht. Inclusief haar pseudoniem dat jarenlang zelfs voor haar eveneens dichtende broer verhulde wie er achter deze verzen schuilging. (…) Toch brengt die nacht ook de belofte van datgene waarnaar het vurigst verlangd wordt. Het leeuwendeel van Blinders niet al te omvangrijke oeuvre bestaat uit licht erotische liefdeslyriek, waarin landschap en lichaam in elkaar overvloeien, en die het doorgaans even eens moet hebben van de nacht. (…) Het blijft steeds bij kansloze smeekbedes. Haar liefdesdromen en kortstondige affaires stranden steeds weer in ‘bloed en pijn’ dat ‘uit donkere bokalen’ stroomt. Als het er al van komt. Doorgaans blijft het steken in verlangen en fantasie, zoals in haar vaakst geciteerde gedicht, ‘Droomgenot’, dat het liefdesmotief in haar oeuvre inderdaad kernachtig samenvat. (…) Absoluut hoogtepunt van de uitgave is de publicatie van het recent ontdekte prozagedicht ‘wazig landschap’, waarin het bekende spel met landschap en lichaam, liefde en eenzaamheid, leegte en vervulling gespeeld wordt, maar wilder en minder gepolijst. Dat levert een luguber, krachtig werk op. (…) Zou er nog meer van dit woeste werk verscholen liggen? Trek uw lades open, Curaçao, en zoek de onontdekte proza poëzie van Blinder!
Lees hier de recensie ‘Liefdeslyriek van landschap en lichaam’
Meer over Ida Blinder bij Uitgeverij In de Knipscheer