Over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’ van Roni Klinkhamer, 18 maart 2023:
(…) Gisteravond pas ingecheckt, op de bonnefooi, gewoon omdat ze moe was. te moe om te eten en te moe om aan geld te denken. Geld-geldgeld. Poeh! En het geldt nog altijd met-dt, als Het tenminste nog Geldt. In haar universum wel. Ainsi Soit Il. N’est ce pas? Poeh! Enfin, regelrecht met rolkoffer, rugzak, handtas en al met de lift naar de twaalfde verdieping. Kamer 1231, kaart klaar in haar jas. Aan zo’n elektronisch kaartslot was ze inmiddels wel gewend, wat je noemt een professioneel globetrotter, tenminste als je de stok waar ze op leunde wegdacht, plus op leeftijd, dus alles vereiste meer kracht en inzet en verliep trager, als stroop, really, ach als je het accepteerde was er niks aan de hand.
Je keek naar de zee. En naar de lucht natuurlijk. Geen land daartussen, slechts de vervaagde horizon, alsof Een Ander die met een natte vinger uitgeveegd had, en je slechts wist dat bij fel zonlicht en een blauwe lucht Afrika te zien was, nu niks, twee scheepjes die een zilverwit schitterend spoor als het ware door die melancholiek grijze zee trokken, wat meeuwen, flarden muziek, een gitaar met een geneuried liedje, alsof iemand oefende, flarden, zoekend naar de juiste toon, een klopboor die daar dwars doorheen drilde, of was het een drilboor die daar dwars doorheen klopte, knock-knock knock, morsesignalen, ach die waren ook nog slechts digitaal. Als ze nog bestonden, So what. (…)
Lees blog 1 hier verder
Lees ook Writers Blog: Slow Train To Spain [0]
Meer over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’
Meer over ‘Writers Blog Roni Klinkhamer’
Meer over Roni Klinkhamer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Auteur: webmistress
«Kanonnen, wat een mokerslag. Een belangrijk boek» – Ellen Gielen
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Mezza, 18 maart 2023:
In de rubriek Nu lezen van Fenna Riethof in de weekendbijlage Mezza van het AD tipt Ellen Gielen van Boekhandel Stevens in Hoofddorp als eerste van haar 5 leestips ‘Als de dood zicht’ van Lex Paleaux: Lex Paleaux schreef ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ naar aanleiding van iets traumatisch wat hij heeft meegemaakt. Acht jongeren in een psychiatrische kliniek worstelen met hun problematiek, slechte begeleiding en elkaar. Uiteindelijk lees je wat er is gebeurd. Kanonnen, wat een mokerslag. Je leert dat de meeste moeilijke jongeren zo zijn ‘gemaakt’ door hun omgeving. Een belangrijk boek.
Mezza is het wekelijkse magazine van Algemeen Dagblad, Brabants Dagblad, BN De Stem, De Gelderlander, De Stentor, Eindhovens Dagblad, PZC en Tubantia.
Klik hier voor de pagina ‘Nu lezen’ in Mezza.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Writers Blog: Slow Train To Spain [0]
Over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’ van Roni Klinkhamer, 16 maart 2023:
Eerder deze maand maart 2023 begon Roni Klinkhamer aan haar Slow Train To The South Of Spain-Project. Daartoe in staat gesteld door een subsidie van de Gemeente Haarlem schafte zij zich een eurorail-pas aan voor twee maanden met 5 reisdagen per maand: Haarlem-Amsterdam-Maastricht-Metz-Nancy-Dijon-Nyon-Beziers-Valencia-Malaga. Zuidelijker binnen Europa kan niet. Volgers van deze blog kunnen desgewenst een rol spelen in de roman tegen betaling van bijvoorbeeld een overnachting plus ontbijt in een hotel, omdat de gemeentelijke bijdrage enkel de reis dekt. Tijdens deze reis gaat Roni Klinkhamer op zoek naar locaties, situaties en personages voor haar te schrijven roman met de voorlopige titel ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear.’ Zo kan bijvoorbeeld een overnachting de Lion Rouge in Metz in de roman een vergaderplek worden van de CIA…
Roni Klinkhamer (1951) is beeldend kunstenaar en schrijver. Ze is de auteur van de Murphy Slaughter-trilogie (2014-2022). Volgers van dit blog kunnen haar tot en met 30 april 2023 bereiken via indeknipscheer@planet.nl .
Meer over Roni Klinkhamer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Murphy
Meer over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’
Meer over ‘Writers Blog Roni Klinkhamer’
«Helder en met diepgang geschreven.»
Over ‘De vele gezichten van mijn pen’ van Walter Palm voor NBD/Biblion, 16 maart 2023:
Memoires van de Curaçaose dichter Walter Palm (1951) waarin hij ingaat op zijn schrijverschap. Hij duidt de artistieke en muzikale achtergrond waarin hij opgroeide en de invloed van Curaçao, haar auteurs en musici die doorklinken in zijn poëzie. Ook bespreekt hij zijn politieke opinieartikelen, o.a. over de Toeslagenaffaire. Helder en met diepgang geschreven. Voor een brede tot geoefende lezersgroep. Walter Palm (Curaçao, 1951) is een multilinguaal schrijver, dichter, literatuurcriticus en toneelschrijver. Als beleidsadviseur integratiebeleid schreef Palm de nodige politieke opinieartikelen. Hij publiceerde meerdere boeken.
Meer over ‘De vele gezichten van mijn pen’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lex Paleaux op Scheltema’s Schrijversestafette.
Op aanstaande zondag 19 maart 2023 vindt aan het Amsterdamse Rokin Scheltema’s Schrijversestafette plaats. Van 11:00-16:00 is de 4e etage veranderd in dé meeting-spot voor auteurs en lezers! Een geweldige line-up van meer dan 50 auteurs vieren die middag het Boek. Lex Paleaux signeert van 15.00 tot 15.30 uur zijn nieuwe roman Als de dood zucht. Onder de uitgenodigde auteurs bevinden zich behalve Lex Paleaux ook Janneke Siebelink, Ellen Deckwitz, Jip van den Toorn, Ellen Ombre, Marion Bloem. Plaats van handeling Rokin 9, 1012KK Amsterdam. Een dag eerder, op zaterdag 18 maart, signeert Lex Paleaux van 14.00 tot 15.00 uur in Boekhandel De Vries Van Stockum, Jacobijnestraat 7, 2011 TG Haarlem.
Meer over ‘Als de dood zucht’
«Maar het werkelijke kruid van dit boek is de taal. Een klinkende taal, een zingende taal. De taal als monument. De taal als kunst. De taal als betekenis.» – Tim Donker
Over ‘Boetegrond’ van Peter Drehmanns op Alles over boeken en schrijvers, 13 februari 2023:
(…) Karel Voeldert is een eenzame misantroop (is er een ander soort?) (de sociale misantroop). Verwilderd. Vervuild. Verward. Boos. Op een dag besluit hij Marnix Helmantel te zijn en in zijn voertuig (een voormalig ambulance) doorheen Europa te trekken om zijn grimmige leer onder het volk te verspreiden in de hoop volgelingen te verwerven. Die zullen dan sterk van hart moeten zijn want: “Ja, er moesten koppen rollen. De kop van het kapitaal, de kop van de elite, de kop van het klootjesvolk, de kop van de softie en van de hardliner, de kop van de betweter en de empathicus, de kop van de nagelbijter en de muggenzifter, de kop van Job en van Jut.” En Helmantel gaat ook letterlijk over lijken (lees maar!). (…) Marnix Helmantel is een wrede, gemene, meedogenloze klungel. We zien onze klungels graag sjarmant, vertederend, sukkelig, onhandig. Maar Helmantel slaagt erin tegelijk deernis- en weerzinwekkend te zijn. Zijn mensenhaat is ten dele begrijpelijk maar neemt vormen aan die afstotelijk zijn; zijn motieven zijn meestal walgelijk maar de -veelal verkeerde- keuzes die hij maakt om iets ten uitvoer te brengen, zijn op zo’n koddige wijze knullig dat je nog bijna in het boek zou willen kruipen om hem te helpen. Maar het werkelijke kruid van dit boek is de taal. Een klinkende taal, een zingende taal. De taal als monument. De taal als kunst. De taal als betekenis. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Boetegrond’
Meer over Peter Drehmanns bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een in alle opzichten mooi en geslaagd boek dat je vooral door zijn beeldende taal nog lang bijblijft.» – André Oyen
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Ansiel, 13 maart 2023:
Lex Paleaux (1977) is auteur en scenarist. Zijn prachtige debuutroman ‘Winterwater’ (2020) werd door publiek en pers lovend ontvangen. De roman werd opgenomen in de literatuurlijst van diverse middelbare scholen en zal in 2024 door heel Nederland te zien zijn in een adembenemende theatervoorstelling. ‘Als de dood zucht’ ( houd ik mijn adem in) is zijn nieuwste roman die zich in een jeugdpsychiatrie situeert. Acht bewoners, elk met hun eigen, verleden en hun eigen wonden zijn in een groot huis tot elkaar en het leven veroordeeld. Er worden wel gesprekken gevoerd met hun mentoren, maar de betrokkenheid van de begeleiders stelt niet veel voor. Een van hun begeleiders was in een vorig leven gevangenisbewaarder… en heeft de mentaliteit van zijn vroeger beroep goed behouden. Toch is de sfeer onder de jongeren die het samen moeten zien te rooien, wel hecht. Deze jongeren verdienen een plaats in het leven in de buitenwereld, waar ze als zelfstandige volwassenen hun weg kunnen vinden. Of de opname in een psychiatrische kliniek hen daarbij helpt, daar kan je vraagtekens bij plaatsen. De zeventienjarige Frank wordt door de kinderbescherming naar deze kleinschalige kliniek gebracht. Hij heeft dan sinds het overlijden van zijn ouders al in een flink aantal opvanghuizen en pleeggezinnen gewoond. Hij is vast van plan zich hier onzichtbaar te maken, niet op te vallen, zo min mogelijk vragen te stellen. Hij zal zijn tijd wel uitzitten. Het is vooral Quintin, een medebewoner, die hem vrijwel onmiddellijk bij de dagelijkse gang van zaken betrekt en ook over hem waakt. Lex Paleaux laat je op een treffende manier kennis maken met elk van de jongeren. Met heel veel empathie vertelt hij over hun achtergrond, hun angsten, hun gevoelens en hun leefwereld. Door het verhaal te laten vertellen vanuit de twee jongens Frank en Quintin ontstaat begrip over de problemen van de anderen – en zichzelf. Het verhaal is pijnlijk, ontroerend en krijgt een schokkende ontknoping. Toch weet de auteur aan dit schrijnend verhaal ook de nodige subtiele en gepaste humor toe te voegen. ‘Als de dood zucht’ is in alle opzichten een mooi en geslaagd boek dat je vooral door zijn beeldende taal nog lang bijblijft.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lex Paleaux staat op het punt om landelijk door te breken: ‘Ik heb alleen maar de lagere school afgemaakt.’»
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Leven! Magazine, nr. 20, Haarlem, 9 maart 2023:
(…) Lex Paleaux staat op het punt om landelijk door te breken. Want met zijn vierde roman ‘Als de dood zucht’ heeft de geboren Fries naar eigen zeggen zijn beste boek tot nu toe afgeleverd. In deze roman beschrijft hij de – helaas – actuele wereld van de jeugdpsychiatrie. (…) Wat is het grootste misverstand over jou, denk je? ‘Dat ik mijn boeken bén. Tuurlijk, ze zijn voor een groot deel autobiografisch, maar ik ben echt zoveel meer dan ‘Lexje’ uit mijn debuutroman ‘Winterwater’. Ik schrijf beeldend en ben open en direct in mijn boeken. Dat geeft mensen soms de indruk dat ze veel, zo niet alles, tegen me kunnen zeggen. In 2018 werden mijn verhalen gepubliceerd op de facebookpagina ‘Je bent Haarlemmer als…’ en kreeg ik ineens een publiek. Werd ik op straat nageroepen ‘hé, Lex, ik lees jou!’. Had ik binnen no-time 5000 facebookvrienden in plaats van 30. Met die aandacht komen natuurlijk ook de meningen los. Dat kan soms lastig zijn, ik ben een vrij uitgesproken persoon, zeker niet eendimensionaal en kan soms met mijn vuist op tafel slaan als me iets niet bevalt. Dat geeft soms ruis in de communicatie. Als ik één ding heb geleerd in de afgelopen jaren, is het wel dat ik heel dicht bij mezelf moet blijven om het contact met anderen niet te verliezen.’ (…)
Lees hierhier het hele artikel
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zijn succesvolle roman ‘De lichtverkoper’ (2013) speelt in de Cité Ouvrière, Regouts pakhuis voor zijn fabrieksarbeiders.» – Arno Haijtema
Over standbeelden van ‘foute Nederlanders’ in De Volkskrant, 7 maart 2023:
In een interessant artikel in ‘De Volkskrant’ van 7 maart 2023 gaat Arno Haijtema in op de vraag wat te doen met standbeelden van foute ‘helden’ uit het verleden. Natuurlijk springen de kolonisatoren van de VOC en de WIC het eerst in het oog. Maar Ton van Reen noemt Maastrichtenaar Petrus Regout (1801-1878) ook een ‘slavendrijver’. « (…) Drie meter hoog is het zwart marmeren beeld van de stramme man, dat in 1965 door prins Bernhard in de stromende regen werd onthuld. ‘Regout was een slavendrijver. Hoog tijd dat er niet alleen voor het Nederlandse slavernijverleden excuses worden gemaakt, maar ook voor wat hij heeft misdaan.’ Zegt Ton van Reen (81), schrijver van ruim negentig boeken, vele over de Limburgse geschiedenis. Zijn succesvolle roman De lichtverkoper (2013) speelt in de Cité Ouvrière, Regouts pakhuis voor zijn fabrieksarbeiders: vier, vijf woonlagen, twaalf hokken voor evenveel gezinnen, met één latrine per verdieping. ‘Bij de cholera-uitbraak van 1864 kwamen er vierhonderd mensen om. Cholera is een hongerziekte. Niemand van de Maastrichtse elite stierf.’ Van Reen: ‘Kinderen werkten 36 uur aaneen, zij moesten, omdat ze klein waren, in de hete ovens kruipen en het aardewerk plaatsen. Met als gevolg dat de longen van 10-jarigen al kapot waren.’». Al begin jaren zestig was eenzelfde geluid te vernemen in de roman De eerste Adam van de Antilliaanse schrijver Boeli van Leeuwen: «Op 1 juli 1863 werd de slavernij op Curaçao afgeschaft door Willem III. Op dezelfde dag dat de proclamatie van Willem III op de Fortmuur in Willemstad werd gespijkerd, werd Adam Polaar [hoofdpersonage in de roman] geboren in Moordrecht aan de Hollandse IJssel als vrije burger van de Staat der Nederlanden. In zijn drassig en dampig land bestond geen slavernij: de armen waren volkomen vrij om te verrekken van de honger en te verstijven van de kou. In de touwslagerij van Moordrecht stonden kinderen van zes jaar vijftien uur per dag te draaien op de touwbanen: van iedere honderd gingen er vijftig kapot aan de tering vóór ze tien jaar oud waren. Zo was het ook in de dekenfabrieken van Leiden, de steenfabrieken van Franeker en de sigarenindustrie van Kampen. Willem III schonk vrijheid aan de negers van Curaçao en sliep ’s nachts rustig achter zijn brede baard. Dat de kinderen van zijn eigen volk vijftien uur per dag als beesten werden afgejakkerd voor één dubbeltje per dag was in die wereld zó normaal, dat hij voor het slapen gaan er niet eens over nadacht.»
Lees hier het artikel in ‘De Volkskrant’
Meer over ‘De lichtverkoper’
Meer over ‘De eerste Adam’
«‘De door de regering aangeboden excuses zijn het begin van een lange weg.’ Deze zinsnede van koning Willem-Alexander in zijn jongste kersttoespraak is een gotspe.» – Aart G. Broek
Presentatie over ‘Medardo de Marchena’ van Aart G. Broek in Pletterij, 5 maart 2023:
Dit boek over Medardo de Marchena is opmerkelijk: het bevat een pamflet (‘Onwetendheid of De vorming van een volk’) dat even opzienbarend is als ‘Wij slaven van Suriname’ uit 1934 van Anton de Kom: Suriname heeft Anton de Kom, maar Curaçao blijkt in Medardo de Marchena zijn evenknie te hebben! Op 1 juli 1863 maakte een proclamatie van koning Willem III formeel een einde aan slavernij op de Nederlands-Caribische eilanden. De slaven verloren de status van bezit en zouden gaandeweg volwaardige burgers worden. Ruim 65 jaar later schreef Medardo de Marchena in 1929 (!) in het Papiaments een schotschrift, waarin hij onomwonden stelde dat van de beoogde emancipatie niets terecht was gekomen. Vooral de katholieke kerk krijgt er van langs. Het kwam De Marchena duur te staan. Gebrandmerkt als ‘staatsgevaarlijk’ bracht hij de oorlogsjaren door in een interneringskamp op Bonaire. Een poging om hem van overheidswege op te nemen in een psychiatrische inrichting mislukte. Dat pamflet is onlangs herontdekt en nu eindelijk door Aart Broek vertaald in het Nederlands.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1.12.25 op de tijdlijn
Meer over Medardo de Marchena
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer presentaties van Uitgeverij in de Knipscheer in Pletterij
Kijk ook naar De Epiloog-livestreams en podcasts Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij