Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literair weblog Tzum, 16 januari 2014:
De roman opent met de soldaat João Vieira die in 1951 in de Portugese kolonie Angola een groep inlanders moet bewaken die ‘vrijwillig’ voor de overheerser aan het werk zijn. Wanneer een neger de barre omstandigheden niet meer aankan en een steen oppakt tegen João, schiet deze hem dood, eigenlijk geheel en al tegen zijn inborst. Daar wordt zogezegd de basis gelegd voor de vrijheidsdrang van João. Het fascistische bewind van Oliveira Salazar werd voor een groot deel gefinancierd met het geld dat in Angola werd ‘verdiend’ en de jonge soldaat heeft geen zin om te moeten afleren om mens te zijn. (…) Vervolgens switcht De Brabander in uptempo van de tewaterlating van de Santa Maria in Antwerpen in 1953, naar zoon Fransisco op Curaçao in 2011 en terug naar het Angola van 1951 en daarna naar de feitelijke kaping, operatie Dulcinea gedoopt, in 1961. Dan raakt De Brabander tot de kern van de roman. Het leven van João na de kaping. Hij kan niet terug naar zijn vrouw en jonge kind op Curaçao en verkrijgt asiel in Brazilië. Het uptempo van de kaping verwordt langzaam tot dat van ‘sitting on the dock of the bay, watching the time go away.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij in de Knipscheer
Auteur: webmistress
«Sprookjesachtige novelle.» – Maarten Steenmeijer
Over ‘Gideons droom’ van Ernst Jansz voor NBD Biblion, 16 januari 2014:
Een Nederlandse jonge man met een Indische achtergrond voelt zich langzamerhand innerlijk verscheurd door het conflict tussen oost en west dat zich binnen zijn persoonlijkheid afspeelt. In 1983 publiceerde Ernst Jansz, een van de voormannen van de destijds immens populaire popgroep Doe Maar, deze sprookjesachtige novelle. Ten grondslag daaraan liggen de belangrijke existentiële ervaringen die Jansz in 1980 opdeed tijdens een reis door India. Dertig jaar later brengt Jansz de novelle opnieuw uit, vergezeld van een inleiding (waarin hij over zijn reis vertelt), van tekeningen die hij toen maakte, van een nawoord en van de teksten van de cd die hij speciaal voor dit boekje samenstelde.
Meer over ‘Gideons droom’
Meer over Ernst Jansz
«Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt als de liedjes op de bijgevoegde cd.» – Bernard Hulsman
Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in NRC Handelsblad, 11 januari 2014:
Niet de Eerste, maar de Tweede Wereldoorlog duikt op in ‘Morgen wordt het beter’ het schrijversdebuut van de singer-songwriter JP den Tex. In ‘Fantoompijn’, een van de twaalf verhalen in zijn debuut, beschrijft hij hoe zijn moeder als meisje de oorlog doorkwam. Haar zus kreeg bijna een verhouding met een Duitse officier, die zich na zijn afwijzing uit verdriet meldde voor het Oostfront en in 1943 sneuvelde. In andere verhalen haalt JP Den Tex herinneringen op aan zijn vader en aan zijn liefdes. Zoals de onmogelijke Cléo die hij achterna reist naar Sicilië om daar te horen te krijgen dat ze met een Italiaan gaat. Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt en eenvoudig als de liedjes op de cd die bij het boek is gevoegd. Twaalf liedjes bevat de cd en elk verhaal is verbonden met een liedje.
Meer over ‘Morgen wordt het beter’
«Boeiend vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Snijders.» – Iwan Brave
Over ‘Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory’ in De Ware Tijd Kunst & Cultuur, 24 december 2013:
“Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf,” zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. (…) Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aan de Waterkant’
Meer over Michaël Slory
«Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk .» – Jeroen Heuvel
Over ‘De rode appel’ van Giselle Ecury in Antilliaans Dagblad, 11 januari 2014:
Giselle Ecury houdt van letters, woorden, zinnen, taal. Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk op de lezer. (…) Het hoofdthema van ‘De rode appel’ is de problematiek die zich kan voordoen tussen ouders en kinderen. “Wat máákt iemand in wezen tot een vader, een moeder? Het feit dat je het kind verwekt, dat je het draagt en baart, of is het opvoeden belangrijker?” (p 431). (…) Aan het eind van deze ontwikkelingsroman is over het proces dat leven heet en dat vanuit de werkkamer van de hoofdfiguur op pagina 20 in gang was gezet, nagedacht, is er vrede gevonden. (…) Met ‘De rode appel’, haar derde roman, heeft Giselle Ecury zich stevig van een topplaats in de literatuur van Nederland en Aruba en Curaçao verzekerd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De rode appel’
«Vriendelijk en dromerig, met ruimte voor eigen fantasie.» – Gonny Smeulders-Veltman
Over ‘Bloemies [Boek en cd]’ van Frank Ong-Alok voor NBD/Biblion, 8 januari 2014:
Vierkant luisterboek met veertien liedjes en zes verhalen gezongen en verteld door onder meer Gerda Havertong, Hakim en het kinderkoor Eigenwijsje. Rode draad is het respect voor de medemens en voor de natuur in al haar verschijningsvormen: de zon en de maan, donder en bliksem, (menselijke) eieren. (…) Drums, percussie en blaasinstrumenten begeleiden zowel met Surinaams-Afrikaanse ritmes als met Europese klanken. Het boek bevat zachtgetinte aquarellen van de hand van drie illustratoren waarbinnen de teksten zijn opgenomen. De sfeer binnen de prenten is vriendelijk en dromerig, met ruimte voor eigen fantasie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bloemies’
«Heden en verleden lopen erg mooi door elkaar.» – Anja Schuller
Over ‘De rode appel’ van Giselle Ecury op Boekenwurm en Pleeg, 10 januari 2014:
Het boek begint met een telefoongesprek tussen Elisabeth en Nick. Elisabeth is een vrouw van middelbare leeftijd. Toen ze nog jong was heeft ze als au-pair in Frankrijk gewerkt. (…) Nick realiseert zich al tijdens het telefoongesprek dat in haar leven niet alles is opgelost. (…) Heden en verleden lopen erg mooi door elkaar. De spanning wordt heel goed opgebouwd.
Lees hier de bespreking
Meer over ‘De rode appel’
«Meer dan alleen een kaft met daartussen verzamelde gedichten.» – Sylvana van den Braak
Over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ van Karin Lachmising in Parbode (jrg. 8 nr. 93), januari 2014:
Korte teksten worden met lange teksten afgewisseld en bepaalde gedichten bestaan uit meerdere delen, dit zorgt voor variatie in de bundel. De gedichten zijn verdeeld over drie hoofdstukken waarvan de titels vervolgens verschijnen in een van de gedichten die het hoofdstuk bevat. De regel wordt herkend door de lezer en daardoor is het boek echt één geheel. Een subtiele ingreep, waardoor het boek dus meer is dan alleen een kaft met daartussen verzamelde gedichten.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Nergens groeit een boom’
Karin Lachmising, Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt, poëziedebuut, Nederlandse gedichten, Surinaamse literatuur, Caraïbische letteren, schrijversvakschool Paramaribo, klimaatverandering, Rio+20, Purcy Tjin,
«Een strenge en imponerende keuze.» – Wim Rutgers
Over ‘Een droom die ik heb’ van Nydia Ecury in Antilliaans Dagblad, 4 januari 2014:
Een leven en streven tegen middelmatigheid, compromisloos en vol idealisme, maar tegelijkertijd in het besef dat het onbereikbaar is als een ‘droom die ik heb’. Zo blijkt de titel van deze publicatie bijzonder goed gekozen. (…) Vanaf het eerste ooit geschreven gedicht ‘Sekura’ van 1957 kenmerkt de poëzie van Nydia Ecury zich door ironische speelsheid maar vooral ernst, door blijdschap maar ook en vooral teleurstelling én verdriet, door idealisme én mislukking, door menselijke relaties in het algemeen, maar ook het persoonlijke familieverleden én de verre historie van slavernij, zoals in ‘Het bezoek’ met zijn slotverzen: “het bloed dat een zusterschap terugeiste / die aanving / in het ruim van een slavenschip / heel lang geleden…”
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een droom die ik heb’
«De auteur beschrijft Horst als een integer, diepvoelend mens.» – Hilde Neus
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in De Ware Tijd Literair, 4 januari 2014:
Johann Dieterich Horst is van nature een goed mens en kan zich moeilijk verenigen met het slavernijsysteem. Zijn vele aanvaringen met planters die een slechtere inborst hebben maken dat wel duidelijk. Deze roman is een gefictionaliseerde biografie. Horst heeft werkelijk bestaan en zijn stamboom is ook nagetrokken. (…) De Heer neemt ook de kolonisering van de boeren in Groningen op in haar roman en schetst zo de ellende van de vele ziektes die daarmee gepaard gingen. Ook de aanloop naar de emancipatie op 1 juli 1863 komt aan bod.
Meer over ‘Gentleman in slavernij’