Over ‘Alles is voor even, het bewogen schrijversleven van Aya Zikken’ van Kees Ruys op Extaze.nl, 9 mei 2014: Het bronnenmateriaal brengt je niet alleen dicht bij Zikken, maar ook bij de tijd waarin zij leefde. Vooral het Indië van de jaren dertig, gezien door de ogen van een jong Nederlands meisje en beschreven door een oorspronkelijk schrijfster, komt in de biografie tot leven. (…) Ook van het literaire leven in Nederland uit de jaren vijftig en zestig krijgt de lezer een goede indruk. De passages uit de dagboeken, brieven, interviews, recensies rijgt Ruys aaneen met sober, goed geschreven proza. De schitterend uitgegeven biografie wordt gecompleteerd door een ruime selectie foto’s uit alle fases van Aya Zikkens lange leven.
Lees hier de recensie of hier op de site van Extaze
Meer over ‘Alles is voor even’
Categorie: Auteurs
«Hart bouwt op formidabele wijze de spanning op.» – Federico Besamusca
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in La Chispa, (Het Latijns-Amerika Magazine, jaargang 5 nr. 23), 7 mei 2014:
Uitsluiting of solidariteit. Dat is de kwestie die de Curaçaose auteur Joseph ‘Jopi’ Hart (1940) aansnijdt in ‘Verkiezingsdans’. De openingsscène geeft op beklemmende wijze de misère weer van de groep waar de roman om draait: de bewoners rondom Willemstad in wijken als Seru Fortuna, Marchena en Wishi. Hun levens worden gekenmerkt door armoede. Een stedelijke onderklasse zoals die er is in zoveel Latijns-Amerikaanse steden. (…) Hart werkt het idee van solidariteit met en uitsluiting van de onderklasse uit aan de hand van twee mannelijke hoofdpersonages: Matthew, de held en Manny, de schurk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Verkiezingsdans’
«Een boekwerk om met alle egards behandeld te worden.» – Stuart Rahan
Over ‘De Stilte van het Ongesproken Woord’ in De Ware Tijd, 30 april 2014:
Drie dichters, bekend en een begrip onder hun pseudoniem, hun nyunmannen zoals in het Sranan, de taal die zij in hun poëtische hart sloten, hebben een nieuw podium. Niet alleen een innemend muziektheaterstuk, ook in een uitgave van een bijzonder boekwerk. Hoewel er voorlopig geen muzikale performances op het programma staan, kan het grote publiek zich alvast inleven met het boekwerk en de dvd ‘De Stilte van het Ongesproken Woord’. Op het eerste gezicht lijkt het boekwerk te vragen om met alle egards behandeld te worden. Niet geheel onterecht. De inhoud biedt een kijkje in het leven en werk van drie van Surinames grote dichters. Trefossa, Shrinivasi en Dobru hebben hun toehoorders niet alleen begeesterd maar tegelijkertijd ook geïnspireerd aan zelfreflectie te doen.
Lees hier de recensie of hier in de krant (blz. 29)
Meer over ‘De Stilte van het Ongesproken Woord’ / ‘Tiri fu den wortu… di no taki’ / ‘Silence of the Unspoken Word’
«Zijn handelsmerk: realistisch, gedetailleerd, precies en herkenbaar.» – Koos van den Kerkhof
Over ‘De rode kimono’ van Peter Andriesse in Café Bern, 3 mei 2014:
De grote kracht van deze roman is de confrontatie van twee werelden. Het passagiersschip met zijn luxe klasse en de seksuele initiatie, die eigenlijk een verboden inwijding is, tegenover het eenvoudige bestaan bij oom en tante in Gorssel, zijn seksuele fantasieën daar en het moeizame contact met leeftijdgenoten. Peter Andriesse doet dat in een heldere stijl, met oog voor het juiste detail, beeldend taalgebruik en een ingehouden erotische spanning. Een boek om te lezen over de zeereis van een jonge totok van Nederlands-Indië naar Holland voor zijn studie. Over zijn aanpassing aan de dorpse wereld in de Achterhoek. Vooral ook een boek om te lezen omdat het een hiaat vult in de Indische literatuur: een Bildungsroman in het jasje van een koloniale sentimental journey van de twintigste eeuwse soort.
Lees hier de inleiding
Meer over ‘De rode kimono’
«Een heel sterke en prachtige geschreven roman.» – André Oyen
Over ‘De rode kimono’ van Peter Andriesse op iedereenleest.be, 2 mei 2014:
De rode kimono is een coming of age-roman over een ontheemde jongen die tussen twee werelden balanceert, die van Nederlands-Indië en die van het moederland Nederland. In zijn succesvolle bundel Koude Sambal schreef Peter Andriesse reeds eerder over zijn eigen verblijf vanaf zijn negende jaar op Sumatra, en in het bijzonder het internaat waar hij schoolging. In De rode kimono keert de dertienjarige Erik in 1954 met het schip de ‘Willem Ruys’ terug naar Holland om naar de middelbare school te gaan. (…) Het is de schrille overgang van de tropen en de overdadige luxe van een passagiersschip naar de kille Achterhoekse arbeiderswoning die door Andriesse zonder overdrijvingen in klare taal wordt neergezet. Hij tekent ontzettend mooi de eenzaamheid van de jongen, die na zijn verblijf in de tropen moeilijk kan wennen in het troosteloze oord. Ook kan hij moeilijk contacten leggen met de Nederlandse jongens. Hij voelt zich daardoor nog eenzamer. (…) De rode kimono is een heel sterke en prachtige geschreven roman, waarin de schrijver zich helemaal kan inleven in de leef- én gedachtewereld van een dertienjarige die in de knoop ligt met gedachten rond goed en kwaad, maar die zijn vleselijke verlangens niet onder controle kan houden.
Lees hier de recensie of (uitgebreider) hier]
Felicita Vos in programma Babbels op donderdag 8 mei 2014.
Edwin Kleiss en Katja Zwart gaan 8 mei in gesprek met Felicita Vos in de studio van Zaanradio naar aanleiding van haar romandebuut ‘Duivelsklauw’ over de geschiedenis van drie generaties van een zigeunerfamilie in Nederland. En de auteur heeft recht van spreken, want Felicita Vos is zelf dochter van een Romavader en kent het lief en leed (de Tweede Wereldoorlog) van de Roma en Sinti als geen ander. De uitzending wordt herhaald op zondag 11 mei om 12.oo uur en is live op internet te beluisteren.
«De positie van de jeugd in de moderne cultuur. Een interessant nummer.» – Gerard Oevering
Over Extaze 9 voor NBD Biblion, 01-05-2013:
Extaze is een literair tijdschrift dat het begrip ‘literair’ zeer ruim neemt. Naast poëzie, proza en literaire essays worden ook beschouwingen over beeldende kunst, muziek en film opgenomen. In dit 9e nummer (2014-1) staat in de essays de positie van de jeugd in de moderne cultuur centraal. Boomkens (cultuurfilosoof) vraagt zich af of de voortgaande vernieuwing van het neoliberale marktdenken sterker zal zijn dan de authenticiteit van de jeugd. Oosterling (filosoof) hoopt op een ‘mediale verlichting’ in de opvoeding van de jeugd tot burgerschap in deze wereld van de communicatiemedia. Bakker (mediadeskundige) onderzoekt in ‘De digitale generatie’ het verband tussen mediagebruik, geletterdheid en intellectuele achteruitgang en morele ontreddering. Verder bevat dit nummer verhalen en gedichten van Nederlandse en Vlaamse auteurs over de jeugd, proza van o.m. Breukers, Bruyneel, Gertrude Kunze en poëzie van Delphine Lecompte, Stelle Boelsma. De meesten hebben publicaties in boekvorm op hun naam staan. De sfeervolle illustraties zijn van Stefan Serneels. Een interessant nummer.»
Meer over ‘Extaze 9’
Meer over ‘Extaze’
«Overtuigende roman over een wereld die wellicht de onze is.» – Ezra de Haan
Over ‘Murphy Slaughter’ van Roni Klinkhamer op Literatuurplein, 1 mei 2014:
Murphy Slaughter is de naam van het hoofdpersonage, een veelbelovende kunstenaar in Haarlem die op het punt van doorbreken staat. Met een belangrijke solotentoonstelling voor de boeg raakt hij zijn belangrijkste project kwijt. ‘The Leapmap to Freedom’, een map waarin de oogst van een jaar hard werken is opgeslagen, blijkt onvindbaar. Murphy wordt gedwongen een reden te bedenken voor de afwezigheid van de map. En zo stapelen de leugens zich in ijltempo op. Amusant is de kritiek die Klinkhamer in humoristisch en rap proza op de kunstwereld heeft. Nog interessanter is echter de extra dimensie in het boek. Zo komt de door Murphy bedachte New Yorkse kunstcriticus later in het boek, en tot grote verbazing van Murphy zelf, tot leven. De lezer, die al geruime tijd twijfelt aan het bestaan van de Leapmap to Freedom, begrijpt langzaam maar zeker dat de wereld van kunst en kunstenaars aan andere wetten voldoet. Murphy Slaughter is een roman waarin kunst en kunstenaar-zijn het uitgangspunt vormen om de wereld onder een loep te leggen. Roni Klinkhamer toont keer op keer haar fantasie maar ook haar kennis van zaken die eerder de wereld op zijn kop zetten. Roni Klinkhamer schreef een boek dat qua humor en fantasie moeiteloos met Groundhog Day kan wedijveren. Het boek wil echter meer laten zien dan de eerder genoemde film. Het gaat Klinkhamer ook om de fantasiewereld van de kunstenaar versus de kunstwereld, om creativiteit en zakelijkheid en wat er gebeurt als die teveel met elkaar in contact komen. Murphy Slaughter gaat om de perceptie van de realiteit. Zo zwaar als dit klinkt, zo licht en vlot leest de dikke roman. Roni Klinkhamer schreef een overtuigende roman over een wereld die wellicht de onze is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Murphy Slaughter’
«Schrijfster legt geschiedenis van Roma-familie vast.» – Herman Spinhof
Over ‘Duivelsklauw’ van Felicita Vos in AD, 30 april 2014:
In een familieroman beschrijft Felicita Vos de geschiedenis van een Romafamilie, die zich deels afspeelt in de crisisjaren van de jaren dertig in Rotterdam. (…) ‘Slechts twee foto’s heb ik uit de tijd van mijn eigen grootouders.’ Schrijfster Felicita Vos verklaart het gebrek aan foto’s door het gebruik in Romakringen om persoonlijke bezittingen na het overlijden te verbranden. Zelf dochter van een Romavader en een gadje (niet-Roma) moeder heeft ze de geschiedenis van drie generaties opgeschreven. Vos’ grootouders woonden van 1934 tot 1939 in Rotterdam aan de Nijverheidstraat en aan de Schiedamsedijk. (…) Hendrik (de grootvader in het boek) was van oorsprong een gadje die als turfsteker in Drenthe uit zijn kringetje wilde breken en op zoek ging naar avontuur. Hij werd verliefd op een Romameisje, trouwde en trok als schipper de wijde wereld in. (…) Op de Schiedamsedijk hield hij een logement dat al snel een hoerenkeet werd. Hij begaf zich in NSB-kringen met als reden dat hij zich wilde informeren over de politieke ontwikkelingen om zo zijn Romagezin beter te beschermen. Daarin ging hij heel ver. In de oorlog pleegde hij verzet maar heulde ook met de Duitsers. Welke vergaande consequenties dat had, beschrijft Felicita Vos in Duivelsklauw.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Duivelsklauw’
«Op alle punten nog beter.» – Robert Haagsma
Over ‘Kralingen. Holland Pop Festival 1970’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman in Revolver’s Lust for Life (nr. 039), april 2014:
Ter gelegenheid van het veertigjarig jubileum schreven de auteurs al in 2010 een boek over het Holland Pop Festival 1970, zoals ‘Kralingen’ officieel op het affiche stond. Ze putten daarbij deels uit hun eigen, licht benevelde, herinneringen, maar lieten ook andere betrokkenen aan het woord: bezoekers, muzikanten en organisatoren. Nu is er al na vier jaar een nieuwe versie, die op alle punten nog beter is. Er zijn meer interviews en foto’s, waardoor een nog completer beeld oprijst van die paar bijzondere dagen in dat Rotterdamse bos.
Want dat dit eerste grootschalige popfestival van Nederland een cultureel keerpunt was, maakt deze boeiende geschiedschrijving goed duidelijk. Voorheen regeerde in Nederland de kneuterigheid van de club- en parochiehuizen. Dankzij dit Nederlandse Woodstock werd de live cultuur van de een op de andere dag volwassen, inclusief sponsors, media-aandacht en een complexe logistiek. Het boek laat ook zien dat dit pionieren niet zonder gevaren was. De sponsor – Coca Cola – kwam in de problemen en de organisatie ging failliet.
Toch legde het festival de basis voor Mojo, nu nog steeds de grootste concertorganisator van Nederland. Helaas kreeg Kralingen zelf nooit een vervolg, maar sinds september vorig jaar pronkt op de plaats van het podium wel een monument.
Meer over ‘Kralingen 1970’