Klik hier voor vergroting
Over ‘De wegen van Couperus’, literair tijdschrift Extaze, op Literatuurplein.nl, 4 mei 2013:
Bladerend door het tijdschrift weet je niet waar je moet beginnen. (…) De essays in dit nummer doen kwalitatief aan die van De Parelduiker denken, ze zijn echter minder wetenschappelijk en daardoor wellicht net iets toegankelijker voor een groot publiek. Vrijwel alle steekwoorden die je te binnen schieten als de naam Couperus valt, kom je in dit nummer tegen. De wegen van Couperus is daarom bij uitstek geschikt als je meer te weten wilt komen over de schrijver van grote romans als De stille kracht, Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan en Eline Vere.
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op MeanderMagazine, 30 april 2013:
In innerlijke monologen vertellen de teksten zichzelf in een aanhoudende stream of consciousness; staccato, hijgerig, met veel beknopte constructies. Het is een bijna eruptieve manier van schrijven, waarbij er in de stijl – en dat is duidelijk opzettelijk zo bedoeld – voortdurend iets wringt. Steeds is er wel een woord dat binnen de context van het taalveld detoneert. (…) Het leven is één grote stroom naar het einde en nog ver daar voorbij.
Over ‘Porto Marie’ van Els Langenfeld in Trouw, 29 april 2013:
Op Curaçao werd de slavernij 150 jaar geleden afgeschaft. Over het dagelijks leven van slaven en vrije lieden schreef Els Langenfeld drie novelles: ‘Porto Marie 1738 – 1795 – 1888’. Ze benadrukt herhaaldelijk dat haar boek ‘Porto Marie’ geen boek is over slavernij. “Ik wil met de verhalen een beeld geven van een maatschappij, die ingewikkelder is dan men denkt. Ik ben geïnteresseerd in die groep die altijd is vergeten. Met ‘Porto Marie’ probeer ik die gewone man – de middenklasse en de slaven – een gezicht te geven. Ik wil er individuen van maken, met menselijke eigenschappen, en niet schrijven over ‘de’ slaven als groep; zonder gezicht.”
Over ‘Hecht en Sterk’ van Shrinivási in EFM Magazine (Suriname), april 2013:
De woorden van Shrinivási hebben mij vaak begeleid op mijn levensreis. Op momenten van grote vreugde gaven zijn dichtregels precies weer hoe ontroerd ik was, maar ook wanneer de dagen zo donker schenen wist Shrinivási mij een bemoedigende hand te reiken.
Op 27 april 2013 werd in Haarlem Als in gangen en stegen gepresenteerd, de nieuwe novelle van Glenn Pennock. Bij die gelegenheid werd onderstaande clip vertoond. Op het omslag van het boek staat een QR-code afgebeeld. Met deze tag kunt u behalve de muziek beluisteren van de hoofdpersoon Joe op zijn Wulff-Gun-Telecaster ook onderstaand filmpje bekijken op uw smartphone of tablet. Deze novelle, voor een belangrijk deel spelend op Bali, van Glenn Pennock vormt in een web van flashbacks, een parafrase op de spirituele roman. Het verhaal van Joe in Als in gangen en stegen gaat door in Als gitaren schreeuwen.
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in Pletterij, 27 april 2013:
De verhalen in ‘Schaduw van schijn’ zijn uiterst concreet. Wat ik erin bewonder is de manier van kijken, de interesse in mensen, het goed observeren. En als u niet veel hebt met Indonesië, dan zou u deze bundel ook moeten lezen omdat hij stilistisch heel goed is.
Over ‘De Vorst’ van Niccolò Machiavelli en over Machiavelli, sleutel van onze tijd van Jo Otten in Zicht (2013-1), 25 april 2013:
Nu verschijnt Machiavelli’s ‘De Vorst’ met daarin de bijdrage ‘Machiavelli, sleutel van onze tijd’ (1940) van dr. J.F. Otten (1901-1940). Het was zijn zwanenzang toen hij in 1940 door een bom van de Luftwaffe getroffen werd en stierf. Het boek en de inleiding geven een bijzondere sfeer aan het onderwerp in de toenmalige tijd van nazidictatuur. (…) Een aangrijpend politiek-filosofisch werk dat de menselijke drijfveren onthult maar waar ook begrip is voor het optreden van een vorst in een tijd van anarchie en onrecht. Alleen is de lijn naar dictatuur flinterdun, reden waarom Mussolini het boek aanprees, zo laat Otten overtuigend zien. . Otten: ‘Macht is de spil waar alles om draait. Hij die macht heeft, heeft gelijk; de zwakkere heeft altijd ongelijk.’
Op 12 april jl. vond de boekpresentatie plaats van Rhythm & Rhyme van Frank Kraaijeveld. Bij die gelegenheid speelde Frank Kraaijeveld vrijwel alle nummers van de cd Oertrax: 9 nummers met oud-Bintangsdrummer Aad Hooft en huidige Bintangsgitarist Dagomar Jansen, 4 nummers alleen met (slide/steel)gitarist Marco Nicola en nog eens 4 nummers met alle genoemden samen.
De muziek voor ‘Heaven is nowhere’ van Frank Kraaijeveld en Marco Nicola op een tekst van Frank Kraaijeveld. Het nummer verscheen niet eerder op een Bintangsalbum en werd samen met drie andere Kraaijeveld/Nicola-nummers in 2012 als bonus voor de cd Oertrax opgenomen.
Over ‘Rhythm & Rhyme’ van Frank Kraaijeveld op Bolcom, 20 april 2013:
Het boek is een aanrader voor iedere Bintangsfan van het eerste uur. Maar ook voor de recentere fans is het een geschiedenisboek van belang. Met een korte toelichting van Frank Kraaijeveld bij elk nummer, uitvoerig de (Engelstalige) teksten daarbij en bovendien voorzien van prachtige ruige zwart-wit foto’s van Remco Kraaijeveld is het een geweldige bundel met songteksten die meestal puntig, rauw en altijd duidelijk zijn. Op ‘Oertrax’ (de bij het boek geleverde CD) tref je, zeker wat het grootste deel betreft, even gruizige oer-opnamen van bekende en onbekendere Bintangsnummers. Meestal puur opgenomen met zang, gitaar, drums en soms ook basgitaar erbij. Gelukkig is er zelfs plek voor een aantal Binberg opnamen en staan er tegen het eind van de CD nog een aantal geweldige uitvoeringen van akoestische nummer van Frank met Marco Nicola. Daardoor is de CD afwisselend ruig, fel en haastig maar soms ook ontroerend mooi. Voor mij springen er een paar nummers uit, ook omdat ze mij onbekend waren: ‘Star in his own movie’ (met een Kinksachtig sfeertje), ‘That’s how time is’ (Binberg) ‘Namedropper’ (akoestisch uitgevoerd maar kan zo op het Bintangsrepertoire) en het onwaarschijnlijk briljante ‘Heaven is nowhere’. Pluspunten: Compleet, Mooi vormgegeven, rauw puntig eerlijk en ruig.
AART G. BROEK
Dwarsliggers
Tegenspraak onder schaamteloos leiderschap
Essay
Genaaid gebonden, 120 blz., € 17,90
ISBN 978-90-6265-826-8
2013
Waarom luisteren leiders niet naar tegenspraak? Deugdelijke tegenspraak voorkomt bedrijfs- en beleidsfiasco’s. Tegenspraak is een profijtelijke uitdaging. Toch houden toezichthouders, directie en management niet van kritische dwarsliggers. Het spreekwoord wil anders, maar in de praktijk geldt: beter ten hele gedwaald dan ten halve gekeerd.
De schok die bij tegenspraak ontstaat, is een kwestie van schaamte: het pijnlijke gevoel dat we krijgen wanneer we worden vernederd of dreigen te worden vernederd. Door kritische tegenspraak bevinden we ons plots niet meer ín de groep, maar staan juist te kijk vóór de groep waartoe we behoren. We verlangen bewondering. We haten het buitengesloten worden. We haten schaamte.
Het is een opgave om te accepteren dat je door je ondergeschikten en gelijken kritisch wordt tegen-gesproken. Het is óók een opgave om je meerderen of gelijken daadwérkelijk tegen te spreken. Tóch is het haalbaar om het gefundeerde tegenspreken in een organisatie te integreren. Tegenspraak deugdelijk meenemen, voorkomt bovendien klokkenluiden.
Centraal staat de beheersing van schaamte-ervaringen. Er staat ons een half dozijn praktische opties ter beschikking om tegenspraak mogelijk te maken. Rails worden sterk door dwarsliggers. Organisaties ook.
Aart G. Broek specialiseerde zich in communicatiewetenschappen, (historische) sociologie en, meer recentelijk, criminologie. Hij promoveerde op een onderzoek naar de propagandapraktijk van de rooms-katholieke missie op de Benedenwindse Antillen. Hij woonde twintig jaar op Curaçao, werkte er als docent, projectuitvoerder en interim-manager. Sinds zijn terugkomst in Nederland ontwikkelde hij zich tot organisatie- en bestuurskundig adviseur, met name inzake agressie- en veiligheidsvraagstukken. Broek publiceerde onder meer Het zilt van de passaten; Essays over Caribische cultuur (2000), De kleur van mijn eiland; Ideologie en schrijven in het Papiamentu sinds 1863 (2006), De terreur van schaamte; Brandstof voor agressie (2007) en Geboeid door macht en onmacht; De geschiedenis van de politie op de Nederlands-Caribische eilanden (2011).