Categorie: Auteurs

Laatste reünieconcert van Doe Maar op 16 februari in Tilburg


Op zaterdag 16 februari sluit Doe Maar de Glad IJs-tour af in het Tilburgse popcentrum 013. Doe Maar maakte dit bekend op vrijdag 1 februari. Op die dag kreeg de groep een platina plaat voor de concertregistratie van Symphonica in Rosso. De bandleden kregen de award uit handen van Patrick Lodiers. De BNN-presentator maakt een documentaire over de band. ‘Doe Maar: Dit Is Alles’ moet vanaf oktober 2013 in de bioscoop draaien. In 2012 maakte de band van Ernst Jansz uit Neerkant en Henny Vrienten uit Tilburg haar comeback met vier stadionconcerten bij Symphonica in Rosso in het Arnhemse Gelredome.

Speellijst Doe Maar 2013:
16-02-2013 Popcentrum 013, Tilburg
15-02-2013 Rodahal Kerkrade
12-02-2013 Heineken Music Hall Amsterdam
11-02-2013 Uitreiking Edison Pop 2013, HMH Amsterdam
08-02-2013 Martini Plaza Groningen
02-02-2013 Klokgebouw Eindhoven
01-02-2013 Klokgebouw Eindhoven
25-01-2013 Lotto Arena Antwerpen
21-01-2013 Muziekcentrum Enschede
16-01-2013 Vredenburg Leidsche Rijn Utrecht
09-01-2013 Tivoli Utrecht

Meer over DoeMaar bij In de Knipscheer

«De biografie heeft diepgang, is uiterst evenwichtig en menselijk, met een degelijke en knappe onderbouwing.» – Margo Groenewoud

Over ‘Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, 2 februari 2013:
Recensenten zijn het er unaniem over eens dat het resultaat succesvol is. (…) In het onderzoeks- en schrijfproces heeft Heiligers zware momenten meegemaakt, en veel, heel veel, door de kamer ‘geijsbeerd’. Er kwam veel op haar af dat haar verwonderde, verbaasde, wat ze niet kon plaatsen. Dat begon al aan het begin, toen iedereen die zij sprak Lauffer memoreerde als een djòli gai, een joviale vent, altijd leuk, attent, wars van conventies. Op grond van het werk van Lauffer kon dat voor Heiligers niet alles zijn, er moest een andere kant zitten aan wellicht de grootste dichter die ons taalgebied ooit heeft gekend. (…) ‘Ik heb regelmatig gewanhoopt door de complexiteit en de tegenstrijdigheden, maar op een gegeven moment zag ik de lijn.’

Lees hier het interview in Antilliaans Dagblad

Meer over deze biografie en Pierre Lauffer

«**** De bundel is een mooie combinatie van jeugdherinneringen en poëzie over het naderende einde.» – Ko van Geemert

Over ‘Hecht en Sterk’ van Shrinivási in Parbode, februari 2013:
In 1984 stelde Geert Koefoed voor uitgeverij In de Knipscheer uit het werk van Shrinivási de bloemlezing ‘Een weinig van het Andere’ samen. Dezelfde Koefoed zorgde ook voor het informatieve nawoord in ‘Hecht en Sterk’. Een mooie, zorgvuldig uitgegeven, aanbevolen poëziebundel. Het slotgedicht ‘Een bruine zandweg’ is op de muur van de bibliotheek in Nieuw-Nickerie aangebracht en is, zo stelt Koefoed ‘al op weg een evergreen te worden’. Terecht zou ik eraan toe willen voegen.

Lees hier de recensie

Meer over deze bundel

«Habibe heeft onherroepelijk zijn waarde als dichter bewezen.» – Jeroen Heuvel

Over ‘Vulkanisch samenzijn’ van Henry Habibe in Antilliaans Dagblad naar aanleiding van ‘Emerge la musa’ , 31 januari 2013:
Een terugkerend thema van Henry Habibe is de vleselijke liefde. Een eruptieve coïtus, noemde ik het in een bespreking van ‘Vulkanisch
samenzijn’. Die cyclus van 17 gedichten in het Nederlands geschreven, is in 2008 gepubliceerd bij uitgeverij In de Knipscheer. Om het bijzondere van de liefde te beschrijven gebruikt Habibe grootse, universumbeelden: het tuimelen langs de melkweg / hemelse smart, mijn dromen sierlijk doorklievend, / de witte roos straalde en een regenboog werd / de nacht heeft ons gesmeed tussen de rails naar de horizon / in een kosmische doolhof / de morgenster zuchtte.

Lees de recensie in Antilliaans Dagblad of op Caraïbisch Uitzicht

Meer over Henry Habibe

«De liefde boven al.»

Ilona Verhoeven leest een fragment uit haar verhaal ‘Flora was hier’ op de Amsterdamse televisiezender AT5, donderdag 31 januari 2013:
Ilona Verhoeven is een van de bewoners aan het Amsterdamse Oudekerksplein die we leren kennen in het programma ‘De straten van Amsterdam’. Zij komt in beeld en aan het woord in het laatste kwart van de uitzending. Het verhaal ‘Flora was hier’ komt uit haar bundel ‘Voor de eerlijke vinder’ (2012).

Klik hier voor de uitzending en schuif de tijdbalk net voorbij tweederde

Meer over de verhalenbundel van Ilona Verhoeven

«Wat ’n mooie, krachtige, ontroerende bundel is ‘Omwille van het bloed’!» – Willy Verhegghe

Over ‘Omwille van het bloed’ van Suzanne Binnemans, 29 januari 2013:
En: ook met bloed en tranen op papier gezet, een kunststukje. Al zie ik al de pijn bij het schrijven, maar tegelijk ook de louterende kracht, het genezen van een getormenteerde zwakke vader die [de dochter] uiteindelijk in de zieke armen sluit. (…) Vooral de eerste cyclus ‘De verzoeking’ is een klein lyrisch huzarenstukje, zeer sfeervol, zeer pijnlijk, zeer doorvoeld en tegelijk o zo ontwapenend mooi. Als ik zinnen als ‘stikkend in zijn braaksel’ lees word ik wel achterovergeduwd, dit is de extreme schets van een vader door zijn dochter die hem spijts alles blijft liefhebben. ‘Misschien was het de schimmel zelf…’ (p. 12) is al even ontluisterend en groots in zijn directe zegging. ‘Hij is nu wrakhout’ (p. 14) is eveneens een brok rauwe lyriek.
Het wellicht mooiste beeld heb ik dan weer op p. 20 gevonden: ‘het kleine meisje kijkt verwonderd…’, met die ladder, het fietsje als vriend. (…)
Uit de laatste bevrijdende cyclus onthoud ik vooral de ‘blinde woede in de zakken van zijn kamerjas’, een beeld om stil van te worden… En wat verder, p. 37, de hand die het album van de leugens weglegt, gewoon subliem, een extreem sterk beeld dat je bij de keel pakt en ontroert, al moet qua sterke zegging het eenvoudige ‘mijn liefste kind’ van de voorlaatste pagina daar niet voor onderdoen.

Meer over Suzanne Binnemans

Denis Johnson * * * * *

Recensent Hans Bouman geeft in De Volkskrant de novelle ‘Treindromen’ van Denis Johnson 5 sterren, 26 januari 2013:
‘Treindromen’ is op een wonderlijke, knarsende manier zowel meedogenloos als vol compassie, een werk waarin Johnson zich een rauwe poëet en een meester van de suggestie betoont. Je moet wel een motherfucker zijn om zo’n boek geen Pulitzer Prize te gunnen.

Jezus’ Zoon (Jesus’ Son, 1993) is het eerste boek van Denis Johnson dat in Nederlandse vertaling verscheen (In de Knipscheer, 1995), nadat in 1994 twee verhalen uit de bundel waren voorgepubliceerd in het literaire tijdschrift Zoetermeer. Jezus’ Zoon kreeg bij verschijnen niet één recensie. De eerste recensie (door Tommy Wieringa) verscheen 10 jaar later in 2005, de tweede recensie op de valreep van 2009. Jezus’ Zoon is nooit verramsjt en is door liefhebbers nog steeds te koop of te bestellen in de boekhandel.

Lees hier de recensie over Treindromen

Lees hier de eerste recensie over Jezus’ Zoon door Tommy Wieringa

Lees hier de tweede recensie over Jezus’ Zoon door Tim Donker

Meer over Jezus’ Zoon

«Hoog niveau.» – Peter de Rijk

Over Literair tijschrift ‘Extaze 5’ (2013-1) in Literat-uur (Radio AmsterdamFM), 21 januari 2013:
Alles in Extaze is eigenzinnig en origineel. Op dit moment het leukste wat er in Den Haag gebeurt.

Luister hier naar de uitzending (van 16:40:15 tot 16:43:35)

Meer over ‘Extaze’

«Shrinivási is een dichter die het leven liefheeft, en dat weet over te brengen. Eenvoudig en groots.» – Levity Peters

Over ‘Hecht en Sterk’ van Shrinivási op MeanderMagazine, 21 januari 2013:
Er is een beroemd filmpje van Pablo Picasso waarop hij, al op leeftijd, moeiteloos een duif op papier tovert. Wat komt er ook in deze poëzie een vakmanschap tot uitdrukking! Alleen wie met poëzie leeft, kan zo dichten, nee; ik schrijf het verkeerd: Alleen wie poëzie leeft kan zo dichten.
Wat is het toch waardoor je bij deze verzen het gevoel krijgt dat zij de essentie raken? Al heeft hij het alleen maar over een blad, een boom, versteende aarde…

Lees hier de recensie

Meer over ‘Hecht en Sterk’