De pers over ‘En de zee spleet in tweeën’

SelmanOver ‘En de zee spleet in tweeën’ van Ibrahim Selman:

«Deze roman is het indringende verhaal van een rusteloze vlucht. Ibrahim Selman, afkomstig uit Iraaks Koerdistan, is zeker niet de eerste vluchteling die zijn ervaringen aan het papier toevertrouwt. Wat zijn verhaal bijzonder maakt, is zijn stilistische aanpak. Het grootste gedeelte van de roman bestaat uit gesprekken zonder dat zelfs maar wordt aangegeven wie wat zegt – wat het gevoel van vervreemding versterkt. Selman wisselt de gesprekken af met een al even opmerkelijke stijlfiguur: dromen, gedachten, mijmeringen, herinneringen aan gebeurtenissen uit het heden en verleden, die consequent in de tweede persoon enkelvoud worden beschreven. Selman weet het gevoel van ontheemd zijn met zijn karakteristieke stijl overtuigend duidelijk te maken.» – Roeland Sprey in Leeuwarder Courant

«De kracht van de roman is de navoelbare angst van de vluchteling, zijn dreigende dromen. Elke vluchteling heeft uiteraard zijn eigen relaas. Maar zulke verhalen kregen we tot nu toe in onze taal nauwelijks te lezen. Daarom is het goed dat in ‘En de zee spleet in tweeën’ de bewogen geschiedenis van Shero is beschreven. De vaderlandse literatuur krijgt er op de koop toe een aantal uitheemse locaties bij. Nederland ligt aan de Maas maar zodoende ook een beetje aan de Tigris.» – Hans Warren in de Provinciale Zeeuwse Courant

«En dan schrijf je een boek als een film, onderbroken door passages die in de ‘jij-vorm’ zijn geschreven waarin je uitlegt wat je deed, waarin je relativeert. Het is een sober boek, dat wil zeggen er is geen colour locale, je moet het met de woorden doen. En dat is echt genoeg. Die woorden boren diep in het gevoelsleven van de lezer. Ze boren net zo hard als Farhad boorde in de berg om bij de vrouw die hij liefhad, Shirin te komen. Het is hem nooit gelukt. Het verhaal van Farhad en Shirin is een eeuwenoud verhaal over twee gelieven die elkaar niet kunnen bereiken ondanks alle inspanningen. Je vindt dit verhaal in allerlei vormen terug, in Iran, Irak, Turkije. Het is een symboolverhaal. Maar het boek van Ibrahim Selman is meer dan een symbool. Je kunt de woorden aanraken, je kunt praten over het verhaal en filosoferen over de gedachtewereld van de schrijver. Ibrahim Selman schreef het boek in een taal, die hij heeft geleerd in andere omstandigheden. En het is verbijsterend. Zijn taalgebruik heeft iets met een tuin te maken waarin bloemen bloeien, maar waarin ook rotsblokken liggen. Deels strelend, deels striemend. Het boek is hierdoor bijna een gedicht. De beeldspraak is soms zo mooi dat je de roman even weg moet leggen om de schoonheid van de taal tot je door te laten dringen.» – Anneke Krijthe
Meer over ‘En de zee spleet in tweeën’
Meer over Ibrahim Selman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze roman is een sterk debuut.» – E. Mutter

VoorplatNjaiInem75Over ‘Njai Inem’ van Barney Agerbeek voor NBD/Biblion: 31 december 2014:
Het jonge Javaanse meisje Inem verlaat, door de omstandigheden gedwongen, haar geboortedorp op Midden-Java om als contractkoelie te gaan werken. Ze belandt op een rubberplantage op Sumatra, waar ze door de planter wordt gedwongen om zijn concubine (njai) te worden. Het is bekend dat de omstandigheden waaronder de contractkoelies moesten werken mensonterend waren. Inem is echter een sterke vrouw en weet zich in de situatie waarin ze verkeert op een uitstekende manier te handhaven. (…) Agerbeek weet de harde sfeer op een plantage uit de jaren dertig van de 20e eeuw uitstekend te treffen. Hij vertelt het verhaal door de ogen van Inem en de planter. Dat doet hij in een ingehouden en sobere stijl. Deze roman is een sterk debuut.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Njai Inem’
Meer over Barney Agerbeek bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Boeiende verzameling van zeer veel korte en lange gedichten over bier uit de wereldliteratuur.»

VoorplatBierboek75Over ‘Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten’ van René Smeets in Pint, december 2014:
‘Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten’ bevat zeer veel korte en lange gedichten over bier uit de wereldliteratuur, verzameld door René Smeets. (…) Naast de gedichten van bekende en minder bekende schrijvers uit de wereldliteratuur, heeft Smeets ook veel gedichten waarvan de bron niet bekend is in zijn boeiende verzameling opgenomen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schuim van mijn dagen’
Meer over René Smeets en Philippe Debeerst

«52 melodieuze liefdesgedichten.»

VoorplatSheherezade75Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm voor NBD/Biblion, 30 december 2014:
Walter Palm (Curaçao, 1951) debuteerde met poëzie op 20-jarige leeftijd in een Antilliaans literair tijdschrift. Nu verschijnt zijn derde dichtbundel bij uitgeverij In de Knipscheer. Shéhérazade uit de titel verwijst naar de vertelster uit het beroemde Duizend-en-een-nacht. De bundel bestaat uit 52 melodieuze liefdesgedichten, voorafgegaan door een Proloog, eindigend met een Epiloog.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’

«Een interessant debuut.» – Michiel van Kempen

VoorplatTemepelsWoestijnen75Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen voor NBD/Biblion, 29 december 2014:
Boeli van Leeuwen (1922-2007), nu bekend van zijn romans en columns, debuteerde in 1947 met een bundeltje met 9 gedichten. Dat boekje was zo goed als onvindbaar: een deel van de kleine oplage werd vernietigd. Nu is het dan eindelijk herdrukt. (…) Het was wel een interessant debuut waarin alle motieven van Van Leeuwen al bij elkaar komen: een zonverschroeid eiland dat door een onbarmhartige God verdoemd is te vergaan, moeder en vrouw als brengster van leven en erotiek, droomeiland van alle wereldculturen en absurde werkelijkheid. Het indrukwekkendste gedicht is tevens het langste, ‘Isla di Makuaku’, een aankondiging in verzen van Van Leeuwen barokke romans. Ook een mooi verhaal over de man die de bundel drukte is opgenomen. Een zeer welkome uitgave, prachtig vormgegeven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een ode van de dichter aan zijn vrouw.»

VoorplatSheherezade75Over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ van Walter Palm in Antilliaans Dagblad, 24 december 2014:
De titel van ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ verwijst naar de legendarische verhalenvertelster Shéhérazade uit ‘Duizend en één nacht’. Zij deed verwoede pogingen om de sultan gedurende duizend en een nacht te boeien met grandioze verhalen, en wat voor een verhalen waren dat! Wie kent ze niet? ‘Aladdin en de wonderlamp’, ‘Sinbad de zeeman’ en ‘Ali Baba en de veertig rovers’. ‘Duizend en één nacht’ inspireerde velen. Zo inspireerde het de Russische componist Nicolai Rimsky-Korsakov tot de symfonische suite ‘Shéhérazade’ waarin een sprankelende vioolsolo de stem van Shéhérazade verbeeldt. In ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’ waagt Walter Palm het om de rollen, zoals die waren in ‘Duizend en één nacht’, om te draaien. Het is nu de dichter die zijn Shéhérazade probeert te bekoren met tweeënvijftig betoverend bedoelde liefdesgedichten, voor elke week van het jaar een gedicht. De bundel is als in een serenade een ode van de dichter aan zijn vrouw Orchida Bachnoe. Het zijn liefdesgedichten die hij in de loop der jaren dat zij samen zijn voor haar schreef. Het grote poëtische voorbeeld voor Walter Palm hierbij was ‘Cien sonetos de amor’, honderd liefdessonnetten dus, van de Chileense Nobelprijswinnaar Pablo Neruda.
Meer over ‘Een serenade voor mijn Shéhérazade’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Behoort tot het beste dat 2014 heeft mogen bieden.» – Ezra de Haan

WiersingaVoorplat2_Opmaak 1.qxdOver ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Literatuurplein.nl, 27 december 2014:
Het paviljoen van de verloren concubines is het verslag van een schaakspel in brieven, laat zien dat zorgvuldig componeren en schrijven meer teweeg kan brengen dan droge, rappe rapportage. Wat mij betreft is deze roman een wonder van vernuft. Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses. Zonder dat je het weet, lees je die brieven alsof ze aan jou waren geadresseerd. Die nette platitudes neem je voor lief, net zoals zij, in die tijd ze overgeslagen hebben. Het gaat om de brief, om dat wat de woorden verhullen, wat ze onthullen en wat er tussen de regels staat. Als ze er al staan, want een goed verstaander begrijpt dat ook deze brieven van Cao haar weergave van de gang van zaken is. En of alle brieven aanwezig zijn… ook dat weten we niet. Het politieke steekspel van toen, het op eieren lopen, het op kousenvoeten langs drentelen, niet willen storen, lastig willen vallen, om dan toch iets te berde te willen brengen, daar gaat het in deze roman om. (…) Pim Wiersinga bewijst met Het paviljoen van de vergeten concubines weer helemaal terug te zijn. Voor dit soort boeken werd ooit de roman uitgevonden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’

Presentatie van ‘Extaze 12’ in De Vereeniging op donderdag 15 januari 2015

ExtazeinDV12def.indd
Affiche Els Kort, tekening Jurjen de Haan; vergroot de afbeelding door te klikken.

De buitenstaander. Extaze in Sociëteit De Vereeniging, programma 15 januari 2015:
Tijdens de avond wordt het eindresultaat geveild van het Extaze-viltjesproject, een unieke verzameling kleine kunstwerken van Nederlandse kunstenaars. Veilingmeester is Chris Vellinga (adjunct-directeur Venduehuis Den Haag). Verder: Een essay van Lisa Hage (leerlinge HML), ingeleid door haar leraar Nederlands Peter van Schie. Een lezing van Jan-Hendrik Bakker (filosoof). Gedichten van Aly Freije. Een interview met Jurjen de Haan (beeldend kunstenaar). Liedjes van Karel de Vey Mestdagh (auteur, muzikant). Een optreden met speeldoosjes van Dorien Meysing (muzikante, geluidskunstenares). Presentatie Cor Gout, licht en geluid Harold Verra.
Locatie: Sociëteit De Vereeniging, Kazernestraat 38b, Den Haag.
De zaal is open vanaf 19.45 uur (de deuren sluiten om 20.10 uur), het programma begint om 20.15 uur precies en loopt door (zonder pauze) tot 22.00 uur.
Entree: € 7,50
Meer over inhoud Extaze 12
Meer over Het Extaze viltjes-project en de veiling
Meer over Extaze
Meer over Karel de Vey Mestdagh

Olga Orman – Cas di biento / Doorwaaiwoning. Gedichten

VoorplatDoorwaaiwoning72OLGA ORMAN
Cas di biento / Doorwaaiwoning

Gedichten. Aruba, Nederland
Vertaling en voorwoord Fred de Haas
Gebrocheerd, 112 blz., € 17,50
maart 2015
ISBN 978-90-6265-870-1

Op 14-jarige leeftijd verliet Olga Ursinda Orman (1943) haar geboorteland Aruba om verder te studeren in Nederland. Hiermee trad zij in het voetspoor van vele andere Antilliaanse jongeren die de eilanden van hun geboorte – meestal tijdelijk verwisselden voor een studieverblijf in Nederland. In die tijd waren de zes Caribische eilanden Aruba, Curaçao, Bonaire, Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba nog verenigd binnen het Koninkrijk der Nederlanden onder de naam Nederlandse Antillen. Na haar studie was zij jarenlang als leerkracht werkzaam op Curaçao.

De gedichten die in deze tweetalige bloemlezing zijn verzameld onder de titel Cas di biento / Doorwaaiwoning zijn voornamelijk geschreven in Nederland en voor een deel in Aruba en Curaçao. Zij stralen een grote betrokkenheid en verbondenheid uit met het wel en wee van haar geboorteland Aruba.

Haar gedichten verschenen in Bentana Habri (2004), in Met de wil elkander bij te staan (2004), in Fruta Hecho / Rijpe vruchten (2006), op de CD Cosecha / Oogst (2006), Kinderen van het heelal (2008), Symbiose tussen pen en penseel (2008), Topa ontmoet Tula (Amrit, 2012) en in de bundel Wie ik ben / Ta ken mi ta (In de Knipscheer, 2011).

Meer over Fred de Haas bij Uitgeverij In de Knipscheer

Ronny Lobo – Bouwen op drijfzand (2de druk)

BouwenopdrijfzandRONNY LOBO
Bouwen op drijfzand.
Roman
Curaçao
Gebrocheerd, 344 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-830-5
september 2013
Tweede druk 2015

Bouwen op drijfzand is het debuut van Ronny Lobo die, net als zijn alter ego in het boek, architect is. Met Erich Zielinski en Frank Martinus Arion als inspirators moest de auteur wel tot een roman komen waarin zijn liefde voor het Caribisch gebied en zijn andere passie, die van de architectuur, samensmolt. Hoeveel ratio blijft er overeind als passie de leiding neemt? Dat is een van de vele vragen die in deze bijzonder inventieve roman aan bod komt.

«Ronny Lobo is de jongste loot aan de Curaçaose literaire stam. Hij is architect en heeft uit zijn ambacht geput voor zijn boek. Op een idyllische plek verrijzen plots spookachtige heipalen van een verlaten project voor een hotel. De bouw is gestaakt na de opstand van 30 mei 1969, die Willemstad in brand zette.» – Jean Mentens in De Volkskrant

«Ronny Lobo, een met de Cola Debrotprijs onderscheiden architect, schreef een roman waarin zijn beroep een belangrijke rol speelt. (…) Jaloezie en achterdocht nemen steeds grotere vormen aan in een driehoeksverhouding waarvan vele andere spelers in dit boek niet eens op de hoogte zijn. (…) Ronny Lobo speelt niet alleen een spel met zijn personages maar ook met de lezer die keer op keer wordt verrast.». – Ezra de Haan op Literatuurplein

«Ik zag bij de tweede lezing hoe knap het verhaal is opgebouwd en hoe belangrijke elementen daarin worden voorbereid en uitgebouwd. (…) Een ode aan het cultureel en artistiek verantwoorde bouwen: de architect en de professionele architectuur.» – Wim Rutgers in Antilliaans Dagblad

«Het boek leest makkelijk weg. De taal is eenvoudig en de auteur weet beeldend te schrijven. (…) Bovendien is het de schrijver gelukt om in de psyche van de mens (de personages) te kruipen en hun zwakheden bloot te leggen, vooral dat roem en rijkdom geenszins gelukkig maken.» – Jerry Dewnarain in De Ware Tijd Literair