Over ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole voor NBD Biblion, 5 september 2014:
Het leven van Darya, dochter van een alleenstaande Russische arbeidsmigrante, is getekend door de rampspoed in haar familie. Haar vader is verdwenen, haar neefje is verdronken, haar oma is verongelukt. Ze besluit het lot van haar zwaarlijvige moeder en zus te ontlopen door het eten te laten staan. Ze hoopt hiermee immuun te zijn voor de handtastelijkheden van haar oom Sergei, die zich bezighoudt met schimmige zaakjes. Maar de familievloek blijft haar achtervolgen. In veertien hoofdstukken, getiteld met gerechten, wordt de kluwen van Darya’s familieverleden ontward. (…) Het is een moedige beschrijving van de ruwe en onbehouwen realiteit waaraan Darya probeert te ontsnappen. Inge Nicole (Bak) (1968) is dichteres, kunstenares en heeft nu haar vierde roman gepubliceerd. Thema’s als sociaal onrecht, problematische relaties en ontworteling staan centraal in haar werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Categorie: Boeken
«Goed verzorgde boekuitgave met vele foto’s, aandacht voor de dichtkunst en met een uitstekende dvd.» – Gerard Berends
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in De Leeswolf, 4 september 2014:
De stilte van het ongesproken woord is de titel van een boek en een dvd, gewijd aan drie Surinaamse dichters: Trefossa, Shrinivási en Dobru. De componisten Dave MacDonald en Robin van Geerke hebben de gedichten in de verschillende talen als Hindi, Nederlands, Sranan, Sarnámi en Engels opnieuw ‘getoonzet’ in verschillende muziekstijlen. Zij hebben, volgens Krishnadath ‘gezocht naar de stilte tussen de woorden. In die stilte hebben zij het recht opgeëist om het dichterlijk erfgoed van hun cultuur te vermengen met andere culturen, om te experimenteren en nieuwe dimensies te zoeken.’ Daarmee is tevens toegelicht waarom bij het boek een dvd is ingesloten, waarop we een aanstekelijke mengeling van woord en muziek vinden. (…) De dichters zijn in het boek en op de dvd vertegenwoordigd met respectievelijk vier, vijf en zes gedichten, soms in hun eigen taal met (in het boek) een Nederlandse vertaling ernaast. Elke dichter wordt uitgebreid ingeleid, zodat ook niet-Surinamers toch een indruk krijgen van het bijzondere van elk van hen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
Walter Palm – Serenade voor mijn Shéhérazade. Gedichten
WALTER PALM
Serenade voor mijn Shéhérazade
Gedichten
Nederland – Curaçao
Genaaid gebrocheerd, 64 blz. € 16,50
ISBN 978-90-6265-865-7
oktober 2014
De liefde voor en van zijn muze inspireerde Walter Palm tot gedichten die een liefdeswind hem met orkaankracht influisterde. De bundel vormt een ode aan zijn Shéhérazade. Net als de legendarische verhalenvertelster tracht de dichter zijn geliefde een jaar lang te boeien met een lofdicht voor iedere week. Zij heeft zijn ingeslapen bestaan met haar liefde weer tot leven gekust en hij, hij probeert haar blijvend te boeien met betoverende gedichten. Gloedvol, zoals soms de verhalen van Shéhérazade waren.
Simpson Bay
Achter de opaalgroene heuvels van Simpson Bay
zakt de tropenzon met gebalde vuist.
Vissers met knokkelige vingers varen binnen
met hun oogst van schitterend zilver.
De fluwelen wind streelt
en fluistert mij toe: “Ik ben Shéhérazade”.
De dichter haalt zijn netten op.
Het zijn twee-en-vijftig spartelende gedichten.
Walter Palm is in 1951 op Curaçao geboren als telg van de bekende Curaçaose muziekfamilie Palm. Op twintigjarige leeftijd debuteerde hij met poëzie in het Antilliaanse literaire tijdschrift ‘Watapana’. In 2001 wordt hij mede voor zijn literaire werk benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 2005 wordt hij opgenomen in de prestigieuze ‘Spiegel van de moderne Nederlandse en Vlaamse dichtkunst’, de literaire eregalerij van alle belangrijke moderne Nederlandstalige dichters. Een serenade voor mijn Shéhérazade is, na Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker (2002) en Sierlijke golven krullen van plezier (2009), zijn derde dichtbundel bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Over Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker schreef Pim Heuvel: «Rijke aanwinst van Nederlandstalige poëzie. In de moderne Nederlandse poëzie ben ik nog geen bundel tegengekomen die zozeer de aandacht verdient van lezers van diverse pluimage of die nu in het Europese deel of het Antilliaanse deel van het Koninkrijk wonen.»
Meer over ‘Serenade voor mijn Shéhérazade’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
René Smeets – Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten
RENÉ SMEETS
Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten
De lekkerste biergedichten uit de wereldliteratuur
België – Nederland
Fotografie Philippe Debeerst
Co-uitgave met Uitgeverij P
Genaaid gebonden, groot formaat, met tientallen foto’s in kleur,
266 blz., € 29,50
ISBN 978-90-6265-866-4
oktober 2014
Deze ode aan het bier brengt je in een roes die je niet uit kan slapen. Ze schenkt een resem aan gedichten voor je uit, die de lof zingen van het gerstenat over de eeuwen heen. De bundel brengt bierpoëzie uit zowel België als Nederland, maar ook vanuit ver daarbuiten. Van Brederode, Jacob Cats en Goethe, via Emiel Verhaeren, Stefaan van den Bremt, Cola Debrot, Lennart Nijgh, Freek de Jonge en Lévi Weemoedt tot Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire, Charles Bukowski en Robert Graves. Aan variatie geen gebrek: een verscheidenheid aan stijlen, werken van de groten der poëzie en van liefhebbers, alsook oorspronkelijk Nederlandse stukken en vertalingen maken deze verzameling uniek in het landschap van de bierliteratuur. Studentenliederen konden niet ontbreken op de kaart – wie anders dan de student aanbidt zo vurig de schoonheid van het bier?! Een aanrader voor iedereen die op zoek is naar wat leven in de brouwerij!
Philippe Debeerst (1958) laat zich al meer dan 20 jaar inspireren door de fotografie en de zoektocht naar het evenwicht tussen licht en schaduw. Zijn aanvankelijke interesse in industriële fotografie heeft hij al geruime tijd ingeruild voor het vastleggen van kunstcollecties
en architectuur.
René Smeets (1956) is sinds 1999 actief als literair vertaler. Bij Uitgeverij P verschenen vertalingen van H. M. Enzensberger (Kiosk, 1999; Lichter dan lucht, 2001) en R. Depestre (Haïti in al mijn dromen, 2002; Afscheidspsalm aan de rock-’n-roll. Elvis Presley 1935-1977, 2004) alsmede een bloemlezing van wijngedichten (Met jou open ik oude nachten. De mooiste wijngedichten uit de wereldliteratuur, 2004).
Meer over René Smeets
«Een ervaring die je gewoon moet ondergaan.» – Marieke Visser
Over ‘De Stilte van het Ongesproken Woord’ van Dave MacDonald (initiatief) in EFM Magazine nr. 9, augustus 2014:
Een dvd in een boek, of is het nou een boek met een dvd? Het is in elk geval méér dan een boek: De Stilte van het Ongesproken Woord; Tiri fu den wortu… di no taki is een ervaring die je gewoon moet ondergaan. Een feest voor oog en oor, en bovenal: voor het hart. Drie van Surinames grootste dichters staan centraal in deze uitgave. Trefossa, Shrinivási en Dobru. Hun levens worden beschreven, een zorgvuldige selectie van hun gedichten is opgenomen en er zijn tal van interviews en beschouwingen. (…). De vormgeving en overige boekverzorging zijn uitmuntend. Dan is er ook nog de dvd, waarbij topmuzikanten de poëtische woorden en de veelzeggende stilte met muziek combineren en interpreteren. Dit alles samen, deze literaire sensatie, geeft een completer beeld van de drie dichters dan er voorheen was. Een mooi en waardig monument voor deze Srananmans. (…) .
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«**** Uiterst beklijvende novelle van Inge Nicole.» – André Oyen
Over ‘Aardappelbloed, de familie van de nachtschade’ van Inge Nicole op Iedereenleest.be, 31-08-2014:
Deze novelle gaat over opgroeien in een milieu vol dreiging, waar men de zwijgplicht als heilig beschouwt en de al even heilige familieband, ook al koestert die band misdadige feiten, hoog in het vaandel draagt. (…) Inge Nicole weet de eetstoornis mooi samen te brengen met de stoornis in de familie van Darya, de ondergrondse organisatie. ‘Aardappelbloed’ is een uiterst geslaagde novelle, waarin heel veel wordt aangebracht in een strakke structuur en een sobere taal, maar dat maakt het geheel juist zo puur.
Lees hier de recensie of hier op Ansiel
«De elementen die de Romacultuur belichten zijn interessant, de rituelen bij een overlijden of de beleving van hun bedevaarten worden goed weergegeven.» – Isabelle Notelaers
Over ‘Duivelsklauw’ van Felicita Vos in De Leeswolf, 31 augustus 2014:
Gina Brandt beseft na de begrafenis van haar vader dat hij veel geheimen meegenomen heeft in zijn graf. Tijdens het opruimen van zijn persoonlijke spullen merkt ze bijvoorbeeld dat hij maandelijks een som overmaakte op een voor haar onbekende rekening. Vanaf dat moment is haar nieuwsgierigheid niet meer in te tomen. Ze wil koste wat het kost meer te weten komen, maar dat is buiten de rest van haar familie gerekend. Want zo vastberaden als Gina is om in het verleden te spitten, zo hevig willen haar tantes de familiegeschiedenis verborgen houden. Dat het in de Romacultuur een gewoonte is om alle spullen van de overledene te verbranden, komt hen dan ook heel goed uit. Het verleden van haar grootvader en vader ontsluiert zich mondjesmaat. De bizarre rol die haar grootvader tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde, is maar moeilijk te reconstrueren. (…) De elementen die de Romacultuur belichten zijn interessant. De rituelen bij een overlijden, de verschillende gebruiken omtrent water of de beleving van hun bedevaarten worden goed weergegeven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Duivelsklauw’
Mooie woorden (11) over Porto Marie van Els Langenfeld
De pers over ‘Porto Marie’:
«Slavernij is een schaars thema in de Nederlandse literatuur. Els Langenfeld maakt iets van dat gemis goed met Porto Marie, een bundeling van drie novellen. Het tweede deel is met 150 pagina’s bijna een roman op zich en gaat over de legendarische opstand van Curaçaose slaven onder leiding van Tula. Scherp brengt Langenfeld de dilemma’s van de opstandelingen in beeld. Haar vertelling heeft een sterk plot.» – John Jansen van Galen in Het Parool
«Als een ware monnik heeft ze jarenlang in het archief gespeurd naar de namen, de leeftijden, de moeders en de eventuele beroepen van de slaven die 150 jaar geleden op Curaçao hun vrijheid kregen. Tussendoor vond ze ook nog de tijd voor Porto Marie, drie novelles over slaven, vrije negers en kleurlingen in de 18de en 19de eeuw.» – Jeannette van Ditzhuijzen in Trouw
«De auteur is een uitstekende verteller. Op beeldende wijze brengt zij historische figuren en gebeurtenissen tot leven.» – Walter Palm voor NBD/Biblion
«Els Langenfeld is door een proces heengegaan dat haar maakte van een historicus tot een romancier. Van mij vier schitterende sterren voor Porto Marie, en een abraso kaloroso voor Els Langenfeld die het voor elkaar gekregen heeft in het 150ste jaar na de afschaffing van de slavernij onze literatuur te verrijken met drie prachtige historische novelles.» – Eric de Brabander in Antilliaans Dagblad
«De combinatie van feitenkennis en liefde voor Curaçao vormt de basis voor de drie novellen. Het resultaat is imponerend. Els Langenfeld heeft met haar Porto Marie een bijzonder boek geschreven. De drie novellen vormen tezamen een roman rond de oude Curaçaose plantage. Waarschijnlijk hebben de gebouwen en de grond haar dit verhaal ingefluisterd. Langenfeld heeft de kleine, dode takjes van de wabi op het zanderige pad dat naar haar verhaal leidt, weggeveegd. Drie fonkelende verhalen kwamen tevoorschijn. Drie juweeltjes die de soms huiveringwekkende geschiedenis van Curaçao vertellen.» – Ezra de Haan op Literatuurplein.nl
«Porto Marie leest als een trein. De opbouw is helder; het kolonialisme, de slavernij, de slavenopstand van Tula en de emancipatie vormen de context waarin een beperkt aantal personages wordt gevolgd. Met een goed verhaal toont Langenfeld dat zwart nooit automatisch solidair was met zwart. Flexibele loyaliteiten en eigengewin maakten de realiteit complexer dan de Grote Geschiedenis ons wil laten geloven. Ze laat zien dat gedachten en handelingen van de kleine man ons meer vertellen over de geschiedenis dan alle bibliotheken en geschiedschrijvers ooit hebben kunnen hopen.» – Federico Besamusa in La Chispa
Meer over ‘Porto Marie’
«Een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters.» – Ezra de Haan
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ op Literatuurplein.nl, 29 augustus 2014:
De stilte voor het ongesproken woord is een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters. Door ook aandacht te geven aan informatie over de dichters, met name de getuigenissen die soms zeer persoonlijk zijn, krijgt de lezer meer begrip voor de impact die Dobru, Trefossa en Shrinivāsi hadden en hebben op de Surinaamse samenleving. De muzikale bewerking van de gedichten is divers als Suriname. De impact van het gezongen woord geeft een extra dimensie aan de gedichten. Niet snel vergeet je de stemmen van Raj Mohan en Julya Lo’ko. Wellicht is dit project het begin geweest van iets moois. Surinaamse dichters die voor een tweede Stilte van het ongesproken woord in aanmerking komen zijn: Jit Narain, Michaël Slory en Edgar Cairo.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
Els Langenfeld – Porto Marie (2de druk)
ELS LANGENFELD
Porto Marie. 1738 – 1795 – 1888
Novellen
Curaçao
Genaaid gebrocheerd, 296 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-816-9
2013
Tweede druk september 2014
Porto Marie is de Caribische nominatie voor De Inktaap 2015
Els Langenfeld weet in Porto Marie met drie verhalen op indrukwekkende wijze een levensecht beeld te schetsen van het dagelijks leven op en rond de Curaçaose plantage Porto Marie.
Na een overhaaste vlucht in 1738 probeert de slaaf Mbambo wanhopig van het dorre eiland te ontsnappen, terwijl bij hem, in hallucinerende beelden, herinneringen bovendrijven aan de gruwelijke overtocht vanuit Afrika die hem naar Curaçao bracht.
Het leven van Assienta, Alexander en Gracia wordt volledig op zijn kop gezet door de beruchte slavenopstand onder leiding van Tula in 1795.
Een kleine eeuw later, in 1888, de slavernij is dan al 25 jaar voorbij, zijn Juan en Anthony in naam vrije mannen, maar in de praktijk zijn ze net als de slaven met handen en voeten gebonden aan de plantage-eigenaar en aan meneer pastoor.
Sinds haar komst naar Curaçao enkele decennia geleden raakte Els Langenfeld gefascineerd door de geschiedenis van de gewone man in voorbije eeuwen. Porto Marie is een aanrader voor eenieder die meer wil weten over het leven van de gekleurde bevolking op Curaçao tijdens en na de periode van de slavernij.
Meer over Porto Marie
Els Langenfeld overleed in 2013, kort na de presentatie van Porto Marie op Curaçao.