Boeken – Pagina 407 – Uitgeverij In de Knipscheer

«Niets minder dan een verzameling teksten van de afgelopen decennia.» – Maarten Steenmeijer

Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt voor NBD Biblion, 22 januari 2014:
Bundel opstellen over met name Spaanstalige dichters. (…) Naast bekende dichters als Federico García Lorca, Pablo Neruda en Octavio Paz becommentarieert dichter, essayist en poëzievertaler Van den Bremt ook minder bekende dichters als Jaime Sabines (Mexico), Marco Antonio Campos (idem) en Juan Manuel Roca (Colombia). Daarnaast zijn er essays over Maeterlinck, Apollinaire en Nijhoff. Sommige essays hebben een specifiek thema (zo concentreert het stuk over García Lorca zich op Granada), andere zijn inleidend van aard. Tot slot moet het essay over het vertalen van poëzie genoemd worden.

Meer over ‘De oude wereld moe’

Meer over Stefaan van den Bremt

«Een architect bouwt niet, hij verwezenlijkt dromen.» – Otti Thomas

Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in Ñapa / Amigoe, 18 januari 2014:
Het verhaal heeft veel vaart, want het is grotendeels opgebouwd uit de contacten die Kenzo als vertellende ik-persoon heeft met zijn opdrachtgevers. De keuze voor een ik-persoon werkt vooral goed als Lobo zijn hoofdpersoon zijn liefde voor de architectuur en de natuur laat delen. (…) Waar deze fragmenten het hoofdpersonage tot leven wekken, zijn het de dialogen die de andere personages tot mensen van vlees en bloed maken, aangevuld met de gedachten en gevoelens die Kenzo vervolgens met de lezer deelt. Het kost de lezer weinig moeite om zich in te beelden hoe beide huizen langzaam realiteit worden.

Lees hier en hier de recensie in Antilliaans Dagblad

Meer over Bouwen op drijfzand

«Gloedvolle beschrijvingen, een belangwekkend boek.» – Guus Bauer

Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literatuurplein.nl, 17 januari 2014:
De Antilliaanse schrijver Eric de Brabander (1957) zag als kind elke zes weken het ‘statige, enorme marinegrijze gevaarte’ de MS Santa Maria, varend onder Portugese vlag, de haven van Willemstad op Curaçao binnenvaren. En wanneer het schip dan aangemeerd lag, genoot de jonge romanticus vooral van de oplichtende patrijspoorten in de avond en de chique geklede mensen die de loopplanken op en af liepen. (…) In 1961 werd het, nog maar net uit de Annabaai in Willemstad vertrokken, gekaapt door vrijheidsstrijders die een einde wilden maken aan de dictaturen op het Iberische schiereiland. Het repressieve beleid van zowel Franco als Salazar had tot enorme economische malaise geleid. Veel Portugezen vluchtten naar Zuid-Amerika, veelal naar Curaçao.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De supermarkt van Vieira’

Performancekunstenaar Charl Landvreugd kiest Edgar Cairo

Openingsperformance ‘Monumenten voor de toekomst’ van Charl Landvreugd op zaterdagmiddag 18 januari 2014 in de Lichthal van het Tropenmuseum in Amsterdam:
Charl Landvreugd heeft als partner voor dit project de in 2000 overleden schrijver Edgar Cairo gekozen. “Edgar Cairo was in zijn columns en boeken bijzonder kritisch naar hoe de Surinamer/migrant zich vormt in Nederland. Cairo was ervan overtuigd dat men zich bewust moest zijn van de persoonlijke en gemeenschappelijke geschiedenis om een evenwichtige en succesvolle factor te zijn in de samenleving. De vanzelfsprekendheid waarmee hij zijn zwartheid benoemde was voor veel Surinamers vanaf de jaren 70 tot recent choquerend. Een groot deel van de huidige generatie ziet Cairo dan ook als een voorvader van de zwarte vanzelfsprekendheid die zich op dit moment ontwikkeld in Nederland en Europa.”

Lees meer meer

Meer over Edgar Cairo

Leverbaar van Edgar Cairo

«Voor het eerst de krijgt kaping van de Santa Maria achtergrond.» – Guus Bauer

Over ‘De supermarkt van Vieira’ van Eric de Brabander op Literair weblog Tzum, 16 januari 2014:
De roman opent met de soldaat João Vieira die in 1951 in de Portugese kolonie Angola een groep inlanders moet bewaken die ‘vrijwillig’ voor de overheerser aan het werk zijn. Wanneer een neger de barre omstandigheden niet meer aankan en een steen oppakt tegen João, schiet deze hem dood, eigenlijk geheel en al tegen zijn inborst. Daar wordt zogezegd de basis gelegd voor de vrijheidsdrang van João. Het fascistische bewind van Oliveira Salazar werd voor een groot deel gefinancierd met het geld dat in Angola werd ‘verdiend’ en de jonge soldaat heeft geen zin om te moeten afleren om mens te zijn. (…) Vervolgens switcht De Brabander in uptempo van de tewaterlating van de Santa Maria in Antwerpen in 1953, naar zoon Fransisco op Curaçao in 2011 en terug naar het Angola van 1951 en daarna naar de feitelijke kaping, operatie Dulcinea gedoopt, in 1961. Dan raakt De Brabander tot de kern van de roman. Het leven van João na de kaping. Hij kan niet terug naar zijn vrouw en jonge kind op Curaçao en verkrijgt asiel in Brazilië. Het uptempo van de kaping verwordt langzaam tot dat van ‘sitting on the dock of the bay, watching the time go away.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘De supermarkt van Vieira’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Sprookjesachtige novelle.» – Maarten Steenmeijer

Over ‘Gideons droom’ van Ernst Jansz voor NBD Biblion, 16 januari 2014:
Een Nederlandse jonge man met een Indische achtergrond voelt zich langzamerhand innerlijk verscheurd door het conflict tussen oost en west dat zich binnen zijn persoonlijkheid afspeelt. In 1983 publiceerde Ernst Jansz, een van de voormannen van de destijds immens populaire popgroep Doe Maar, deze sprookjesachtige novelle. Ten grondslag daaraan liggen de belangrijke existentiële ervaringen die Jansz in 1980 opdeed tijdens een reis door India. Dertig jaar later brengt Jansz de novelle opnieuw uit, vergezeld van een inleiding (waarin hij over zijn reis vertelt), van tekeningen die hij toen maakte, van een nawoord en van de teksten van de cd die hij speciaal voor dit boekje samenstelde.

Meer over ‘Gideons droom’

Meer over Ernst Jansz

«Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt als de liedjes op de bijgevoegde cd.» – Bernard Hulsman

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in NRC Handelsblad, 11 januari 2014:
Niet de Eerste, maar de Tweede Wereldoorlog duikt op in ‘Morgen wordt het beter’ het schrijversdebuut van de singer-songwriter JP den Tex. In ‘Fantoompijn’, een van de twaalf verhalen in zijn debuut, beschrijft hij hoe zijn moeder als meisje de oorlog doorkwam. Haar zus kreeg bijna een verhouding met een Duitse officier, die zich na zijn afwijzing uit verdriet meldde voor het Oostfront en in 1943 sneuvelde. In andere verhalen haalt JP Den Tex herinneringen op aan zijn vader en aan zijn liefdes. Zoals de onmogelijke Cléo die hij achterna reist naar Sicilië om daar te horen te krijgen dat ze met een Italiaan gaat. Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt en eenvoudig als de liedjes op de cd die bij het boek is gevoegd. Twaalf liedjes bevat de cd en elk verhaal is verbonden met een liedje.

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Boeiend vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Snijders.» – Iwan Brave

Over ‘Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory’ in De Ware Tijd Kunst & Cultuur, 24 december 2013:
“Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf,” zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. (…) Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Aan de Waterkant’

Meer over Michaël Slory

«Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk .» – Jeroen Heuvel

Over ‘De rode appel’ van Giselle Ecury in Antilliaans Dagblad, 11 januari 2014:
Giselle Ecury houdt van letters, woorden, zinnen, taal. Haar plezier in taal, haar taalspel werkt aanstekelijk op de lezer. (…) Het hoofdthema van ‘De rode appel’ is de problematiek die zich kan voordoen tussen ouders en kinderen. “Wat máákt iemand in wezen tot een vader, een moeder? Het feit dat je het kind verwekt, dat je het draagt en baart, of is het opvoeden belangrijker?” (p 431). (…) Aan het eind van deze ontwikkelingsroman is over het proces dat leven heet en dat vanuit de werkkamer van de hoofdfiguur op pagina 20 in gang was gezet, nagedacht, is er vrede gevonden. (…) Met ‘De rode appel’, haar derde roman, heeft Giselle Ecury zich stevig van een topplaats in de literatuur van Nederland en Aruba en Curaçao verzekerd.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De rode appel’

«Vriendelijk en dromerig, met ruimte voor eigen fantasie.» – Gonny Smeulders-Veltman

Over ‘Bloemies [Boek en cd]’ van Frank Ong-Alok voor NBD/Biblion, 8 januari 2014:
Vierkant luisterboek met veertien liedjes en zes verhalen gezongen en verteld door onder meer Gerda Havertong, Hakim en het kinderkoor Eigenwijsje. Rode draad is het respect voor de medemens en voor de natuur in al haar verschijningsvormen: de zon en de maan, donder en bliksem, (menselijke) eieren. (…) Drums, percussie en blaasinstrumenten begeleiden zowel met Surinaams-Afrikaanse ritmes als met Europese klanken. Het boek bevat zachtgetinte aquarellen van de hand van drie illustratoren waarbinnen de teksten zijn opgenomen. De sfeer binnen de prenten is vriendelijk en dromerig, met ruimte voor eigen fantasie.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bloemies’