«Zijn debuut leest als een trein.» – Gerard Zeegers

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex voor NBD/Biblion, 23 december 2013:
Het autobiografisch relaas van het leven van een Nederlandse popmusicus. In ‘Morgen wordt het beter’, het literaire debuut van muzikant J.P. (Jan Pieter) Den Tex, haalt hij herinneringen op aan zijn leven. Elke anekdote is ook vertaald in een lied en die staan op de bijgevoegde cd. Hoewel Den Tex zijn leven niet chronologisch maar anekdotisch vertelt, krijg je een goed beeld van de persoon en zijn jeugd. Herkenbaar zijn de verhalen over de studententijd en liefdesverdriet, vertederend is het verhaal over een logeerpartij bij zijn opa, waar een ets van Rembrandt aan de muur hangt die hem bang maakt (‘My private Rembrandt’). Den Tex is een goed verteller en zijn debuut leest als een trein. Als bonus kun je ook nog zijn aangename, akoestische muziek opzetten tijdens het lezen.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Een prachtroman voor een ruim publiek.» – Michiel van Kempen

Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer op NBD/Biblion, 23 december 2013:
De Duitser Johann Horst klimt op in de koloniale samenleving van Suriname. Hij wil de beschaving die hij van huis uit meekreeg, ook in de kolonie laten gelden en betoont zich daarmee een verlichte geest in de planterssamenleving. Hij ontwikkelt een bijzondere vriendschap voor de slavin Candasie, maar zijn loyaliteit wordt op de proef gesteld als hij verneemt dat zij een andere slavin heeft helpen vluchten. De schrijfster heeft gedegen archiefonderzoek verricht voor dit waargebeurde verhaal. Interessant is dat dit verhaal zich niet in de hoogtij van de slavernij afspeelt, maar in de 19de eeuw, toen alle verhoudingen oneindig veel complexer lagen. Het verhaal is met verve verteld en er ontvouwt zich een beeld van een leven dat liefde en slavensamenleving moeilijk tot eenheid brengt. Een leven van idealisme, onvermijdelijke teleurstelling en uiteindelijk toch ook hoop.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Gentleman in slavernij’

Terwijl de schrijver zijn verhaal schrijft, ontdekt hij steeds.

RonnyLoboKlein300Ronny Lobo in gesprek met Jerry Dewnarain over ‘Bouwen op drijfzand’ in De Ware Tijd Literair, 21 december 2013:
Wat inspireert een gerenommeerde architect om een liefdesroman te gaan schrijven? Om deze vraag te beantwoorden, gaat Lobo uit van een citaat van Goethe: ‘Alles wat verstandig is, is reeds gedacht; men moet slechts proberen, het nog eens te denken’. (…) Bij architectuur zijn het de bouwmaterialen, bij muziek de noten en bij literatuur de woorden. Echter, er is een groot verschil: bij architectuur maakt de architect het ontwerp in opdracht van zijn opdrachtgevers. Bij literatuur gaat de schrijver zelf aan de slag. Hij doet research in de materiële werkelijkheid, maar hij verdiept zich ook in de psyche van zijn personages, waarbij hij steeds tot ontdekkingen komt. Dit proces ervaart de auteur Lobo als een verrijking voor zichzelf bij het schrijven.

Lees hier het artikel

Meer over ‘Bouwen op drijfzand’

«De taal is eenvoudig en hij weet beeldend te schrijven.» – Jerry Dewnarain

VoorplatDrijfzand1KleinOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo in De Ware Tijd Literair, zaterdag 21 december 2013:
Al op de eerste bladzijde geeft de schrijver veel informatie prijs. Zo zijn er drie personages: de hoofdpersoon Karin, haar echtgenoot Roy en de architect Kenzo. Ook wordt meegedeeld dat Karin ooit binnenhuisarchitectuur heeft gestudeerd. De informatie is belangrijk voor de lezer, wekt de nieuwsgierigheid om door te lezen. Lobo slaagt hierin, want het boek leest makkelijk weg. De taal is eenvoudig en hij weet beeldend te schrijven. Met dit boek licht de schrijver-architect een tipje van de sluier op uit het leven van een geslaagde architect. Bovendien is het de schrijver gelukt om in de psyche van de mens (de personages) te kruipen en hun zwakheden bloot te leggen, vooral dat roem en rijkdom geenszins gelukkig maken.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bouwen op drijfzand’

«Waarom niet eens wél een essaybundel gekocht?» – Chrétien Breukers

Opmaak 1Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt op Dagelijkse Standaard, 21 december 2013:
Essays over dichters die zich in de traditie plaatsten, terwijl ze deze traditie ook ondersteboven haalden. Van den Bremts boek is nergens saai en zou het onder menige kerstboom een aanwinst betekenen. Dit klinkt ironisch, maar is het niet. Integendeel. Waarom niet eens wél een essaybundel gekocht? Nou?

Lees hier verder

Meer over ‘De oude wereld moe’

Meer over Stefaan van den Bremt

«Waarnemingen in een beheerste schrijfstijl.» – Aarti Rampadarath

Opmaak 1Over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ van Karin Lachmising voor NBD/Biblion, 20 december 2013:
Enigszins abstracte bundel met een vijftigtal (alle Nederlandstalige) gedichten. Het werk van Lachmising is qua thematiek Surinaams: de natuur en zintuigen zijn belangrijk. ( … ) De beelden zijn vooral herkenbaar voor lezers uit Suriname, maar ook een Nederlands publiek zal haar werk kunnen waarderen. De opstijgende warmte van de Surinaamse grond is voelbaar.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Nergens groeit een boom’

«De scheidslijn tussen liefde en lust is dun.»

VoorplatRodeAppel75dpiKleinGiselle Ecury in een interview met Damespraatjes.nl n.a.v. ‘De rode appel’, 20 december 2013:
“Aan het einde van een prozacursus moedigde de lerares me met klem aan vooral dóór te gaan met schrijven. Dat was de dichteres Anneke Reitsma, o.a. Neerlandicus, Ida Gerhardt deskundige, oprichter en docent van de Stichting Taal en Letteren. Niet zomaar iemand dus. Ze was zó goed in taal en zo direct en eerlijk in haar kritiek. Als zo iemand jou vervolgens aanmoedigt door te gaan, dan moet je het wel geloven. Zo is Erfdeel ontstaan op basis van vier A4tjes. (…) Als lerares Gezondheidskunde op een plattelandsschool voor meisjes zag ik, dat de tijd had stilgestaan. Ik denk, dat een minder goed verlopen eerste seksuele escapade nog steeds veel impact kan hebben. De scheidslijn tussen liefde en lust is dun. Het onderwerp is nog steeds actueel, ja, al zijn pubers vele malen beter voorbereid.”

Lees hier het hele interview

Meer over ‘De rode appel’

«Hollandse blues in een meesterlijke verhalenbundel.» – Ezra de Haan

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex op Literatuurplein, 20 december 2013:
JP den Tex is een echte verhalenverteller. Als singer-songwriter deed hij dat tot nu toe in liedjes. Het verhaal werd teruggebracht tot de essentie, tot een klein bestand, en de muziek deed de rest, die vulde de details moeiteloos in. Dezelfde verhalen krijgen in ‘Morgen wordt het beter’ alle ruimte en worden liefdevol en met aandacht verteld. JP den Tex maakt duidelijk dat niet alleen Amerikanen de blues hebben. Dat typisch Amerikaanse hutje op de omslag van het boek waarvan je verwacht dat Leadbelly, Blind Lemon Jefferson of Robert Johnson er moeten hebben gewoond, staat gewoon hier in Holland. Maar de verhalen in de bundel dragen wel degelijk de weemoed van de blues. Hollandse blues in een meesterlijke verhalenbundel.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

Blog Laurens Jz. Coster kiest twee gedichten van Stefaan van den Bremt.

VoorplatBlauwSlikAbonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Op 20 november 2013 viel de keuze op ‘2 bomengedichten’ uit de bundel ‘Blauw slik’ van de in Nederland wonende Vlaamse dichter Stefaan van den Bremt. Te weten het gedicht ‘Kwee’ en het gedicht ‘Kaki’.

Lees hier de gedichten

Meer over ‘Blauw slik’

Meer over Stefaan van den Bremt