Categorie: Boeken

«Rob Groenewegen belicht bovendien aspecten van het literaire leven tijdens het Interbellum die in andere studies vaak onderbelicht blijven, maar er wel een belangrijke aanvulling bij vormen.» – Manu van der Aa

Over ‘Te leven op duizend plaatsen. Jo Otten 1901-1940’ van Rob Groenewegen in Streven (België), oktober 2012:
Men kan zich afvragen of een biografie van ruim 800 bladzijden niet te veel eer is voor de tweederangsschrijver die de in 1901 te Rotterdam geboren schrijver Jo Otten toch wel was. Rob Groenewegen, de auteur van deze prachtig uitgegeven biografie, toont met verve aan dat dit geenszins het geval was. Otten mag dan wel geen groot schrijver geweest zijn, hij was wel een man met een interessant tegendraads leven en dito oeuvre. (…) Ik heb deze biografie van deze tegendraadse man met veel plezier gelezen.

Lees hier de hele recensie

«De provocerende titel kun je alleen lezen met een knipoog, hoe macaber hij ook is.» – André Keikes

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Leeuwarder Courant, 5 oktober 2012:
Een wonderlijk boekje, het debuut van Tjeerd Ybeles Smit. Het vertelt het verhaal van de bon vivant en ex-hippie Stein, die te horen heeft gekregen dat hij terminaal is en zijn reactie daarop. Stein bespeurt hoe snel de persoonlijke marginalisering inzet als je te horen hebt gekregen dat je laatste uur nadert.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Sterven doe je zo’

«Ja, het gaat veel over heimwee, maar ook over de worsteling om in een nieuw land je identiteit te hervinden.» – John Jansen van Galen

Over Een land met gesloten deuren van Tjalie Robinson in Het Parool, 3 oktober 2012:
Het genre dat Tjalie Robinson als zodanig beoefende, is uniek. Ik ken het in Nederland alleen van schrijvers als Justus van Maurik en M.J. Brusse, een eeuw geleden chroniqueurs van het grootstedelijk leven, en in Nederlands Indië van Tjalies tijdgenoot Willem Walraven. Schijnbaar achteloos en willekeurig dwalen zulke scribenten door achterbuurten, over boulevards, door parken en langs voetbalvelden en ze vinden overal wel ‘stof’ voor een ‘stukkie’ dat, vaak van de
hak op de tak springend, maar getuigend van een scherpe opmerkingsgave, een haarfijn beeld oproept van een stad en een tijdsgewricht. (…) De titels van de stukken vormen bij elkaar zo ongeveer Tjalies program als immigrant: De deugden van het oude Indië, Een Nederlander verbannen in Nederland, Land van zorg, luxe en progressiviteit. Ook: Een land met gesloten deuren en Heimwee is beter dan Holland. De ambivalentie druipt ervan af. Zou hij terug gewild hebben naar Indië? Hij kon niet terug en Indië was er niet meer.

Lees hier de hele recensie

Meer over Tjalie Robinson

«Wat een lekker fris boek!» – Cor Gout

Over Voor de eerlijke vinder van Ilona Verhoeven op Extaze.nl, 04 oktober 2012:
Beelden in de werkelijkheid vallen als papiersnippers over ons heen, en totdat ons ordenend verstand ze in vakjes van tijd, ruimte en causaliteit heeft geplaatst, voegen ze zich samen tot ondoorgrondelijke collages. Ilona Verhoeven is de eerlijke vinder daarvan. Ze blijft de rede voor en registreert de collages in woord en beeld.

Lees hier de recensie

Meer over Ilona Verhoeven

«Nu eens prikken en bijten ze, dan weer spreken ze van hoop en wanhoop en bedelven ze de vertwijfeling onder hoop uit verloren dagen.» – Johan Reijmerink

KhazarenbloedOver ‘Khazarenbloed’ van Rogi Wieg op MeanderMagazine, 02 oktober 2012:
Als je de gedichten uit zijn nieuwste bundel Khazarenbloed doorleest, merk je in alles de dwingende behoefte om het existentiële tekort van het leven ongedaan te maken, te overwinnen. Waarom ben ik hier? (…) Wieg zoekt naarstig naar de zin der dingen. Maar bovenal is hij op zoek naar zichzelf, de waarheid over wie hij nu eigenlijk zelf is, voor de ander is en kan zijn. (…) Ik ben al lezend onder de indruk geraakt van de ernst, ja, de af en toe panische ernst waarmee Wieg zoekt naar een uitweg voor zijn existentiële gespannenheid, zijn gevoel van zinloosheid, zijn overbewustheid van het leven zoals het zich aan hem voordoet.
Lees hier de hele recensie
Meer over Rogi Wieg

«Het is verbazingwekkend: dit is geen poëzie die aansluit op welke traditie dan ook, het is poëzie die haar eigen traditie creëert.» – Peter de Rijk

Over ‘Wat geen teken is maar leeft’ van Michiel van Kempen op Radio AmsterdamFM, 1 oktober 2012:
Op maandag 1 oktober was in het radioprogramma ‘Literat-uur’ Michiel van Kempen te gast naar aanleiding van de zojuist verschenen door hem samengestelde en uitgeleide bloemlezing van de Surinaamse dichter Michaël Slory (‘Torent een man hoog met zijn poëzie’) alsmede vanwege zijn eigen poëziedebuut ‘Wat geen teken is maar leeft’. ‘Literat-uur’ wordt live uitgezonden vanuit de OBA op Radio AmsterdamFM.
Luister hier naar de uitzending.
Meer over Michaël Slory
Meer over Michiel van Kempen

«Tjalie Robinson schreef in de jaren vijftig commentaar op het leven van de Indo-Europese gemeenschap in Nederland. Hier bestond maar bitter weinig begrip voor de nieuwkomers.» – André Keikes

Over Een land met gesloten deuren van Tjalie Robinson in Leeuwarder Courant, 28 september 2012:
Opvallend en nog steeds actueel in deze vlot leesbare bundel, is Robinsons irritatie over de ‘overdreven bezorgdheid’ in Nederland, waardoor volgens hem een ieders zelfredzaamheid zienderogen afneemt. De prachtige omslagillustraties zijn van Peter van Dongen.

Lees hier de recensie
Meer over Tjalie Robinson

Singer-songwriter J.P. den Tex ‘boekduwer’ voor Tjeerd Ybeles Smit

Op zondagmiddag 30 september vindt in de Pletterij de feestelijke presentatie plaats van het literaire debuut van Tjeerd Ybeles Smit. Bij die gelegenheid verzorgt J.P. den Tex (o.a. bekend van de ‘Americana’-theatertour met Kees Prins en Paul de Munnik) een gastoptreden. De titel van het boek is ‘Sterven doe je zo’.
Hoofdpersoon is Bon vivant Stein. Hij is terminaal maar niet van plan zijn laatste levensdagen jeremiërend te verknoeien. Achter zijn bureau van zijn kleine studeerkamer tackelt hij willekeurig de levensvragen die hij altijd voor zich uit heeft geschoven. Eén vraag springt eruit: sterven, hoe doe je dat eigenlijk? Ondertussen raakt Stein verwikkeld in een banale burenruzie om een fiets, maken de pillen hem overgevoelig en spant hij zich in om zijn uitgever Huidenkooper uit een Sudanese cel te krijgen.
Tjeerd Ybeles Smit: “Ik moest zestig worden voor ik debuteerde in de letteren. Met schrijven verdiende ik mijn brood; ik schreef columns voor kranten, reclameslogans en -campagnes, teksten voor filmdocumentaires en commercials, maar voor literatuur had ik de moed niet. Pas toen ik besloot niet meer over mezelf te schrijven, pas toen ik begreep dat ik zelf geen onderwerp van het schilderij was maar de verf, durfde ik het papier anders te gebruiken.”
Verder is er een gastoptreden van dichter Tom Matena. En Peter de Rijk interviewt de schrijver live voor het publiek.

Programma: Letterij Extra
Locatie: Pletterij
Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem
Tijd: van 15.00–17.00 uur (zaal open 14.30 uur)
Toegang: gratis. U bent van harte welkom.
Reserveren verplicht: info@pletterij.nl 023 542 3540

Meer over Tjeerd Ybeles Smit
Meer over Sterven doe je zo

«Juist door humor te gebruiken, is het boek geen moment larmoyant. Sterven doe je zo mag dan een literaire novelle zijn, het boek vult wel een leemte in de markt.» – Ezra de Haan

Over Sterven doe je zo van Tjeerd Ybeles Smit op Literatuurplein.nl, 27-09-2012:
‘Sterven doe je zo’ is een uniek boek. Stein schrijft: ‘Ik heb er vijfenzestig jaar over gedaan om genoeg materiaal te verzamelen om deze schriftelijke cursus in elkaar te zetten, dus profiteer ervan. Nog nooit zijn mensen voor minder gestorven!’ Door Steins menselijke woede en onmacht een stem te geven ontstaat een verhaal dat je niet snel vergeet. Tjeerd Ybeles Smit verstaat de kunst iets uiterst serieus te nemen en er vervolgens om te lachen. Dat is niet iedereen gegeven.

Lees hier de hele recensie

«Albert Hagenaars maakt in Bloedkrans haast op een natuurlijke wijze het vertrouwde vreemd en het vreemde vertrouwd.» – Richard Foqué

Over ‘Bloedkrans’ van Albert Hagenaars op De VVL-Boekhouding, 25-09-2012:
Begenadigd schrijver als Albert Hagenaars is, weet hij als geen ander de taal te bespelen. Geen kunst en poëtisch vliegwerk hier maar een afgewogen beeldspraak, rijk aan ritme en klanken. Geen barokke overdaad van gestapelde bijvoeglijke naamwoorden maar dwars door de ziel snijdende zinnen, die blijven branden.

Lees hier de hele recensie