Categorie: Nieuws

«Dit is slecht nieuws voor Caribische schrijvers.» – Eva Breukink

Over Uitgeverij In de Knipscheer op Caribisch Netwerk, 19 februari 2024:

(…) Uitgever Franc Knipscheer maakt begin 2022 bekend dat ‘de uitgeverij op haar vijftigste verjaardag, 24 maart 2026’ zal stoppen. (…) Al sinds de jaren zeventig heeft de uitgeverij een speciaal fonds voor Nederlandse literatuur uit Indonesië, de Nederlandse Antillen en Suriname. Overleden auteurs, zoals Boeli van Leeuwen, blijven in leven met heruitgaven of publicaties van nooit eerder verschenen werk. “Het zijn pioniers”, vindt Elodie Heloise. “Ze hebben vijftig jaar geknokt voor diversiteit en nu daar eindelijk ruimte voor is, stopt de uitgeverij.” (…)  Uitgeverij In de Knipscheer heeft succes met de eerste roman van de Curaçaose schrijfster Elodie Heloise. ‘Blauwe tomaten’ verscheen in 2023 op de markt en staat dit jaar op de longlist van de Libris Literatuur Prijs 2024. (…) De ‘schrijvende Curaçaose tandarts’ Eric de Brabander debuteert in 2008 met zijn roman ‘Het hiernamaals van Doña Lisa’. “In de Knipscheer heeft heel veel auteurs uit het Caribisch gebied op de markt gezet.” De Brabander heeft inmiddels een hele reeks boeken op zijn naam staan. Vorig jaar verscheen ‘Urbina’. Hij is zijn uitgever van het eerste uur altijd trouw gebleven. (…)

Meer over Uitgeverij In de Knipscheer
Zie ook
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Urbina’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Jit Narain  (7 augustus 1948 – 21 februari 2024)

Foto auteur Michiel van Kempen
In memoriam Jit Narain (Djietnarainsingh Baldewsing) door Michiel van Kempen op Caraïbisch Uitzicht, 22 februari 2024:

(…) Zijn voorouders zouden met de Yorkshire in Suriname zijn gearriveerd, wat betekent dat ze op 25 augustus 1873 in Suriname zijn aangekomen, dus in het allereerste jaar van de Brits-Indische migratie vanuit Calcutta naar de volksplanting in Zuid-Amerika. Jit Narain zou een tempel voor hen oprichten. In poëzie welteverstaan. (…) Al vroeg besefte Jit dat er hard gewerkt moest worden om het Sarnámi de status te geven die het als echte Surinaamse taal verdiende. (…) Hij behaalde het middelbare-schooldiploma en ging naar Nederland om medicijnen te studeren. In 1979 vestigde hij zich als huisarts in Den Haag. (…) In zijn jaren in Nederland ontplooide Jit Narain zich als de peetvader van de literatuur in het Sarnámi, de volkstaal van de Surinaamse Hindostanen, een taal waarin tot aan het einde van de jaren ’70 nooit boekuitgaven waren gerealiseerd. (…) Begin 1978 kwam zijn eerste dichtbundel uit, ‘Dal bhat chatni’: Rijst, gele erwten, chutney – het dagelijkse voedsel van de eenvoudige Hindostanen. Jit Narain stond tussen hen in, bezong voor hen de eigen geschiedenis in hun ‘boerentaal’, tilde die taal op tot een literair niveau. (…) In 1991 was Jit teruggekeerd naar zijn geboorteland. Aan de weg naar Uitkijk in het district Saramacca zette hij een eigen polikliniek op. (…) Jit breidde de polikliniek uit met een zwembad, een computercentrum, een bibliotheek waar de mensen uit de wijde omtrek van konden komen profiteren. (…) In het soms weerbarstige voorkomen van Jit Narain school een zanger, in wezen was hij een bard, een lok gáyak: de volkszanger die langs oeroude orale weg de geschiedenis doorgeeft met zijn liederen. (…) Zo glashelder voor zijn patiënten als hij als huisarts was wanneer hij een diagnose stelde, zo vaag bleef hij over zijn eigen fysieke welbevinden. Hij was bang om te vliegen, omdat hij wist dat een bypass-operatie aanstaande was. Maar hij werd opgenomen voor een darmkankeroperatie, die hij op zich goed doorkwam, maar aan de gevolgen waarvan hij later op dezelfde dag toch overleed. (…)

Lees hier het IM  ‘Jit Narain: Het mensenkind in niemandsland is niet meer’
Meer over Jit Narain bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Herstel en heling? De strijd tegen ‘discriminatie, uitbuiting en onrecht’ is al volop gaande.»

Over ‘Je wordt zelf niet wit door een ander zwart te maken’ van Aart G. Broek op Dossier Koninkrijksrelaties, 20 februari 2024:

In maart 2023 stuurde de gemeente Amsterdam twee nazaten van slaven naar de West: Peggy Brandon en John Leerdam. Zij werkten als zogeheten kwartiermakers aan ‘een museaal ondernemingsplan [en] het opstarten van een publieke tijdelijke programmering’ ten behoeve van een nationaal slavernijmuseum, aldus de hoofdstedelijke website. Afgelopen week werd dit plan feestelijk gepresenteerd. In feite betreft het een eisenpakket met een prijskaartje van (minstens) 100 miljoen. (…)  Zo zal ook besloten zijn om vooral tot een ‘dialoog’ te komen over het slavernijverleden en de doorwerking ervan – een dialoog tussen de nazaten van slaven en de nazaten van de blanke slavenhouders, koloniale onderdrukkers en profiteurs. (…) Het mag echter in alle redelijkheid worden aangenomen, dat het niet de bedoeling is om de bestaande ‘witte’ tunnelvisie (over het slavernijverleden en de doorwerking ervan) te vervangen door een andere, ‘zwarte’ variant. Een dialoog vereist dan ook het geven, nemen en faciliteren van tegenspraak. (…) Er is misschien wel sprake van een ‘komma’, zoals premier Rutte zei, maar dan toch vooral om verder te gaan op een weg die al lang en breed is ingeslagen. (…) Sla eens een boek open over de emancipatie van de nazaten in de afgelopen tweehonderd jaar. (…) Een krachtdadige zwarte emancipatie – waaronder herstel, heling en verzoening – is al langdurig en verreikend uitgerold.

Lees hier of hier het hele artikel
Meer over ‘Je wordt zelf niet wit door een ander zwart te maken’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lex Paleaux komt met boektrailer ‘Als de dood zucht…’

Op vrijdag 16 februari 2024 plaatste  schrijver Lex Paleaux  op zijn Facebookpagina  de boektrailer ‘Als de dood zucht…’ vergezeld van devolgende tekst. «‘Je boeken lezen als een film…’. ‘Als de dood zucht…’ bestaat één jaar, is bijna toe aan de vierde druk en daarnaast sinds kort ook als e-book verkrijgbaar. Of de film er ooit gaat komen weet ik niet, ik zou het de hoofdrolspelers uit het boek wel gunnen. Ze verdienen een stem die gehoord mag worden. Tot die tijd heeft de onvolprezen Bart Thimbles deze korte, maar krachtige ‘film’ gemaakt. Alsof het verhaal van de bewoners uit de psychiatrische jeugdkliniek, in een vergeten videorecorder lag te wachten om afgespeeld te worden. Delen zou ik geweldig vinden. Namens: Fenna, Joachim, Mirjam, Frank, Thea, Reinout, Felix en Quintin een enorm dankjewel aan alle lezers. Zowel die uit het verleden, als in de toekomst.»

Meer over het e-book ‘Als de dood zucht…’
Kijk ook naar de andere boektrailers van In de Knipscheer-auteurs

De voorjaarscolleges van prof. dr Michiel van Kempen over de literatuur van Suriname, de Nederlands-Caraïbische eilanden en Indië

De colleges Caraïbische letteren worden vanaf 9 februari tot en met 24 mei 2024 gegeven telkens op een  vrijdag van 15.00 tot 18.00 uur in zaal 4.40 van het P.C. Hoofthuis, Spuistraat 138  in Amsterdam. Voor volgers van Uitgeverij In de Knipscheer zijn enkele colleges van bijzonder belang: op vrijdag  16 februari 2024 over Medardo de Marchena – Staatsgevaarlijk in koloniaal Curaçao (in aanwezigheid van bezorger dr Aart G. Broek);  op vrijdag 15 maart 2024 over Boeli van Leeuwen – Wie denk je dat ik ben? (gastcollege door redacteur Klaas de Groot); op vrijdag 19 april 2024 over  Edgar Cairo – Kollektieve schuld (gastcollege door Thalia Ostendorf MA). Wie graag de reeks of enkele colleges bijwoont kan zich per mail aanmelden: M.H.G.vanKempen@uva.nl . Het vooraf gelezen hebben van de te behandelen tekst is voorwaarde om het college te kunnen bijwonen. Auteurs aan wie de overige colleges worden gewijd zijn: Roline Redmond, Cola Debrot, J. van de Walle, Frank Martinus Arion, Ellen Ombre, Anil Ramdas, F. Springer en Chris Polanen m.m.v. onder anderen dr Karin Amatmoekrim, Mineke de Vries, dr Gábor Pusztai, prof.dr  Bert Paasman,

Klik hier voor het college-overzicht
Meer over Medardo de Marchena op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
Meer over Edgar Cairo op deze site

Aart G. Broek  – Je wordt zelf niet wit door anderen zwart te maken. Essay

Aart G. Broek
Je wordt zelf niet wit door anderen zwart te maken
essay
gebrocheerd in omslag met flappen, 136 blz.,
€ 19,50
ISBN 978-94-93368-03-3
eerste uitgave februari 2024

Een zwart-activistische elite verlangt een slavernijmuseum, bewustwordingscampagnes voor blanke Nederlanders over hun verwerpelijke rol in het slavernijverleden én een fonds van honderden miljoenen euro’s. Zo zou eindelijk een begin gemaakt worden met het herstel van de duistere nawerking van dat verleden. De heilsprofeten van deze eisen, hun slippendragers en wapenbodes bikkelen de geschiedenis af tot nog slechts de gefolterde zwarte slaaf resteert. Dit is een beschamende ontkenning van wat er door zwarte én witte mensen in eeuwen werd gepresteerd om de nazaten van slaven te emanciperen. De verleiding is gebleven om zich de verzorging van het moederland te wensen zoals de slaven aanspraak op de zorg van hun eigenaren maakten. De zwarte emancipatie is echter gediend bij een krachtdadiger handelen. Met die last van het verleden is wel degelijk te breken.

Aart G. Broek onttrok zich aan zijn witte onschuld en privileges, omgordde zich met deugdelijk onderzoek en argumenten, port ermee in zwarte huichelarij, onwetendheid en emancipatie. Dit levert beschouwingen op die de titel rechtvaardigen: Je wordt zelf niet wit door anderen zwart te maken. Kortom, dit zijn essays om je – ongeacht de huidkleur – te bevrijden uit zwart-activistische ketenen.

Aart G. Broek, (historisch) socioloog en letterkundige; was langdurig werkzaam op Curaçao; hij promoveerde aan de Vrije Universiteit, Amsterdam, op Papiamentstalige propaganda van de rooms-katholieke missie op de Nederlands-Caribische eilanden, hij is de auteur van onder meer Het zilt van de passaten; Caribische literatuur in de twintigste eeuw (2000), De kleur van mijn eiland; Ideologie en schrijven in het Papiaments sinds 1863 (2006), Geboeid door macht en onmacht; Geschiedenis van de politie op de Nederlands-Caribische eilanden (2011), De terreur van schaamte; Brandstof voor agressie (2015) en Medardo de Marchena; Staatsgevaarlijk in koloniaal Curaçao (2021).

Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Van het geld dat ik bij mijn voortijdig ontslag als verzekeringsman meekreeg heb ik een cursus muziekproductie gevolgd.» – Johnny Laporte

Jan Hoekema in gesprek met Johnny Laporte in de Pletterij, 7 februari 2024:

In ‘Een goed gesprek met…’, het wekelijkse liveprogramma van Jan Hoekema in de Pletterij, waarin prominente of minder prominente Haarlemmers uit bestuur, politiek, cultuur, maatschappelijk leven en MKB worden een half uur geïnterviewd over wat hen bezighoudt in Haarlem is op 7 februari 2024 muzikant Johnny Laporte te gast, leadgitarist  bij de  Haarlemse bluesfomaties Oscar Benton Blues Band en Barrelhouse . Op zijn 71ste debuteerde hij met een soloalbum en een boek: de langspeelplaat That’s Me, en de roman Zwijgen Zweeg Gezwegen. En natuurlijk zit daar een verhaal achter. Meerdere zelfs. Bij hem geldt: zwijgen is zilver, spreken is goud. Tot slot van het gesprek speelt Laporte akoestisch ‘The World’s in a Tangle’ zoals Laporte het in 1969 leerde kennen van Fleetwood Mac.

Kijk hier naar het gesprek
Meer over ‘Zwijgen zweeg gezwegen’
Meer over Johnny Laporte bij Uitgeverij In de Knipscheer

De Nederlandse presentatie van ‘Urbina’ van Eric de Brabander

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Pletterij, 3 februari 2024:

Op de tijdlijn vanaf 1:20:30 verwelkomt Kees Broere zijn collega-auteur Eric de Brabander bij de presentatie van ‘Urbina’ diens negende boek bij Uitgeverij Inde Knipscheer sinds 2009: “Eric de Brabander legt in zijn boeken  de ziel van de Curaçaoënaar bloot en als je denkt dat je alles gehad hebt, dan krijg je ‘Urbina’.”  Vanaf 1:24:00 vertelt uitgeverijredacteur Peter de Rijk over het boek: “Een gedreven geschiedenis van het Caribisch gebied dat voor menig Nederlandse lezer onbekend terrein genoemd mag worden.” Vanaf 1:36:35 vertelt De Brabander de verbluffende en voor Nederland ook beschamende geschiedenis áchter de roman.

Kijk hier naar de uitzending (vanaf 1:18:00  op de tijdlijn)
Klik hier voor foto’s van de presentatie door Harry van Kesteren
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Peter Brouwer verstaat de kunst om met heel kleine vingerwijzingen veel te vertellen in intieme en zeer lezenswaardige roman.» – Peter de Rijk

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer in Het Colofon, 4 februari 2024:

(…) Peter Brouwer verstaat de kunst om met heel kleine vingerwijzingen veel te vertellen. (…) Brouwer heeft duidelijk stelling genomen en staat op de hand van zijn hoofdpersonage Ellen die zich in een zeer benauwende atmosfeer moet zien te ontwikkelen. Haar visie op de wereld wordt die van de lezer die zich al lezend in een scène waant van de film ‘Rosemary’s Baby’. (…) Bijzonder knap is het hoe Peter Brouwer ons dingen duidelijk maakt met textiel. (…) Deze keer speelt een trui de hoofdrol. (…) ‘Er was een oneffenheid in het voorpand dat daar niet hoorde.’ (…) En dan slaat Brouwer onverbiddelijk toe. Hij toont ons het negatieve effect van de omgeving van haar jeugd. ‘En toch, ze had wel degelijk die verandering waargenomen, dat was geen half verzonnen zaak. Er groeide een oneffenheid in haar. Slecht kind, hoorde ze iemand zeggen.’ Het kind ervaart ze als een weeffout. (…) De verborgen kant van zijn personages is iets dat Peter Brouwer bijzonder aantrekt. (…) Door zich in ‘Op alles wat is’ in de wereld van een jonge vrouw te verdiepen toont de auteur niet alleen zijn kwaliteit als schrijver maar voegt hij ook een intieme en zeer lezenswaardige roman toe aan zijn oeuvre.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Indrukwekkende stortvloed aan anekdotes en herinneringen.» – Marjolein van de Water

Op 3 februari 2024 vond in de Haarlemse Pletterij de boekpresentatie plaats van ‘Kloppen voor de lift; herinneringen van een correspondent’. In een periode van zo’n 40 jaar werkte Kees Broere als verslaggever en correspondent in meer dan 80, over de hele wereld verspreide landen. Hij deed dat voor kranten, met name de Volkskrant, maar ook voor NOS-televisie en -radio. ‘Kloppen voor de lift’ is een bijzonder onderhoudend, anekdotisch, soms hilarisch en toch ook uiterst serieus boek. In 2015 won hij samen met cameraman Marco Prins de Tegelprijs voor journalistiek voor de verslaggeving over ebola in West-Afrika. Na een woord vooraf van schrijver Eric de Brabander wordt Broere geïnterviewd door collega-journalist en correspondent Marjolein van de Water (op de tijdlijn vanaf 09:35) die hem een aantal dilemma’s voorlegt. Vervolgens reikt Kees Broere het eerste exemplaar uit aan Bert Lanting, zijn voormalige chef buitenlandredactie van de Volkskrant (op de tijdlijn vanaf 35:35): “Al zijn stukken ademen zijn oprechte belangstelling voor de medemens en zijn sympathie voor de minder fortuinlijken.”

Kijk hier naar de uitzending (tot 51:30 op de tijdlijn)
Klik hier voor foto’s van de presentatie door Harry van Kesteren
Meer over ‘Kloppen voor de lift’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer