Recensies – Uitgeverij In de Knipscheer

«Een uitzonderlijk rijk en doordacht werk, een prachtig prisma.» – Manon Uphoff

Bij de presentatie van ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure, 13 maart 2025:

(…) Is het mogelijk een routemap te bieden, de deur naar dit boek vast op een kier te zetten en een glimp te tonen van de rijkdom en reikwijdte ervan? (…) We bewegen ons langs verderf en het verderfelijke, en van een verfijnd bederf naar het parasiterende, dit bederf in gang zettende, van het sadistische naar het sadomasochistische, van het sublieme, ontzagwekkende, ‘heilige’ kwaad naar het banale, kille, botte, rekenkundige, machinale kwaad van met name de Tweede Wereldoorlog. We betreden het kwaad van de verleiding, van gespeelde of mythologische onschuld, ontmoeten de kwaadaardigen en de listigen, passeren zondebokken, geofferden en zichzelf opofferenden. In dubbelgangers zien we het kwaad weerspiegeld, gedraaid, verwrongen. We belanden op het pad van vergelding, vergeving, verzoening—maar vooral op dat van de leugen en het zelfbedrog. (…) We dalen af in griezelkelders waar de griezelromantiek hoogtij viert, komen uit bij het kwaad als stompzinnig oerverschijnsel en eindigen bij de vraag van de auteur of we werkelijk tot de kern van het kwaad kunnen doordringen, of dat er misschien vele kernen zijn. (…) Bijna alle auteurs tasten in hun werken de grenzen af: waar de werkelijkheid van het kwaad zich ophoudt en de illusie van het kwaad begint, of omgekeerd: waar de verbeelding van het kwaad overgaat in de uitoefening van het kwaad. ‘Sympathie voor de duivel’ is een uitzonderlijk rijk en doordacht werk, een prachtig prisma, een boek dat uitnodigt en stimuleert om verder te denken, om dwarsverbanden te leggen, om te blijven dwalen langs de vele gestalten die het kwaad in de literatuur heeft aangenomen en zal blijven aannemen.

Lees hier de toespraak van Manon Uphoff
Meer over ‘Sympathie voor de duivel’
Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Manon Uphoff op deze site

«Liefde en natuur in hartverwarmende bundel.» – Roger Nupie

Over ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury in De Auteur, 13 maart 2025:

Giselle Ecury werd geboren op Aruba als het jongste kind van een Nederlandse moeder en een op Curaçao geboren vader. Ze debuteerde met de poëziebundel ‘Terug die tijd’ (2005). In 2010 verscheen een tweede dichtbundel, ‘Vogelvlucht’. De dichteres schreef ook de romans ‘Erfdeel’ (2006), ‘Glas in lood’ (2009) en ‘De rode appel’ (2013). Haar derde en nieuwste bundel is ‘Door jou mag ik er zijn’. Een lijvige bundel: 86 gedichten, verdeeld over zes cycli. (…) In de eerste cyclus komt de waarde van woorden, de taal en het schrijven aan bod. (…) Liefde is duidelijk een centraal thema in het werk van Giselle Ecury, maar er is meer: de zoektocht naar een identiteit die heen en weer slingert tussen de Caraïben en Nederland, tussen het verleden en het heden. Ook de natuur is een belangrijk element in deze hartverwarmende bundel.

‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.

Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over ‘Door jou mag ik er zijn’
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zowel humoristisch als serieus in eigenwijze, schertsende stijl.»

Over ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne voor NBD Biblion, 12 maart 2025:

‘Mens is de naam’ is een lichtvoetige dichtbundel over mens-zijn. Deze dichtbundel verkent diverse aspecten van het menselijk bestaan, zoals de liefde, teleurstellingen, de complexiteit van het leven, alledaagse absurditeiten en de onvermijdelijke eindigheid van het leven. De bundel bevat zowel humoristische als serieuze elementen. Geschreven in eigenwijze, schertsende stijl. Geschikt voor een breed tot geoefend lezerspubliek. Philip Hoorne (1964) is een Belgische dichter. ‘Mens is de naam’ is zijn achtste dichtbundel.
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Niek Bremen maakt je heel indringend deelgenoot van Daniëls zoektocht en weet door een beeldende stijl de spanning te laten domineren.» – André Oyen

Over ‘Wat onbesproken bleef’ van Niek Bremen op Ansiel, 9 maart 2025:

In ‘Wat onbesproken bleef’ vormt Alwin Corten met zijn zoon Daniël en huishoudster Louise Mittensill een klein gezin. (…) Daniël wil weten wie zijn moeder was, waarom ze overleden is, waarom zijn vader zo koppig zwijgt over het verleden is en wat de plek van Louise in het gezin is. (…) Daniëls leven krijgt echter een wending wanneer een opkoper het huis na de dood van zijn vader komt leeghalen. Hij vindt een map met notities waar zijn vader herinneringen in heeft opgeslagen, uit de tijd dat de wereld leed onder het nationaalsocialisme. Zijn vader beschrijft aangrijpende momenten uit zijn leven als soldaat bij de Wehrmacht, waarbij hij zich openhartig en vooral kwetsbaar opstelt. Daardoor komt Daniël nu ook meer te weten over het leven van zijn moeder Niek Bremen trekt je heel behoedzaam in het verhaal maar maakt je dan heel indringend deelgenoot van alles wat Daniël denkt, voelt en moet meemaken tijdens zijn zoektocht. De lezer en hij leren zijn vader kennen op een wijze die allesbehalve prettig is. Niek Bremen, die kort voor het verschijnen van ‘Wat onbesproken bleef’ overleed, weet door een beeldende stijl de spanning in het verhaal te laten domineren.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat onbesproken bleef’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw in buitengewone schrijfstijl.» – André Oyen

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Ansiel, 28 februari 2025:

‘Op alles wat ik ben’ gaat over de blauwdruk van een jeugd. Een roman over geloof, identiteit, politiek, keuzes maken en keuzes laten maken. Ellen, de hoofdpersoon, groeit op in de jaren ’80 in een gezin waar haar strenge en fanatiek gelovige moeder de scepter zwaait. Het overheersende geloof wordt ook nog versterkt door een nicht die Maria zag verschijnen. Samen met haar moeder bezocht Ellen een keer een mis waarbij de nicht vertelt over haar ervaring. Bij Ellen leidt dat echter niet tot een devote houding. Het gebeuren voedt eerder haar nieuwsgierigheid. Ze wil weten wat het geloof doet met een mens, hoeveel vrijheid is er mogelijk binnen of naast het geloof? (…) Brouwer zet heel knap personages neer die bepalend zijn en blijven voor Ellens leven. Geloofwaardige personages die zich, net als Ellen, door het verhaal heen ontwikkelen. (…) Wat toch wel bijzonder is dat de vorming van de identiteit van Ellen terug komt in de tekeningen van Albert Van Der Weide, niet alleen op het omslag, maar ook door het verhaal heen. ‘Op alles wat ik ben’ geeft een mooi tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw en weet de lezer te boeien door zijn buitengewone schrijfstijl.

Bron ook op Antwerpen Leest ]
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Prachtig boekje.» – Bram van Splunteren

Led Zeppelin Special in podcast Bram van Splunteren, 23 februari 2025:

Naar aanleiding van de film ‘Becoming Led Zeppelin’ maakte Bram van Splunteren in deze podcast een mix van persoonlijke Led Zeppelin favorieten én een aantal originelen van anderen waaruit Page c.s. voor hun liedjes putten. Jimmy Page had bij het schrijven van de Led Zeppelin liedjes soms moeite met het verschil tussen mijn en dijn; speelde nog wel eens leentjebuur bij anderen zonder bronvermelding. Een podcast vol ambivalentie, want als band waren ze onovertroffen, en de grondleggers van hardrock/heavy metal. Ook aandacht voor het prachtig nieuw boekje, ‘Led Zeppelin in Nederland’ van samensteller Frans Steensma en vormgever Henk Tijbosch, uitgegeven bij Uitgeverij In de Knipscheer. Een boekje met verhalen van o.a. Kees Baars, Frank Kraaijeveld, Tjerk Lammers Rinus Gerritsen, en een verslag van Bram van Splunteren over een weekendlange, half geslaagde poging tot een interview met Robert Plant in 1975 in Den Haag voor Muziekkrant Oor

Beluister hier de podcast:

Voor een uitgebreid verslag van de film lees de recensie van Alfred Bos in de nieuwe Oor.
Meer over ‘Led Zeppelin in Nederland’ bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Met het expressionisme geassocieerde tendens in poëzie van Curaçaose Oda Blinder.» – Henry Habibe

Over ‘Curaçao bij nacht’ van Oda Blinder in Antilliaans Dagblad, 13 en 20 februari 2025:

In een eerdere editie van het Antilliaans Dagblad schreef Wim Rutgers over de verschijning van de door Klaas de Groot samengestelde bundel ‘Curaçao bij nacht’. Het betreft een bundel met poëzie van Oda Blinder, die zij vlak vóór haar overlijden op een audiocassette ingesproken heeft. Op een later tijdstip werd de cassette door Oda’s zuster, Marie Louise Rutten-Corsen, aan schrijver dezes geschonken. In twee artikelen analyseert Henry Habibe enkele thematische en stilistische aspecten van een aantal van de gepubliceerde gedichten. Onder meer valt bij sommige gedichten een met het expressionisme geassocieerde tendens te bespeuren. Verder blijkt dat Oda Blinder ook met proza heeft geëxperimenteerd. In de in 1981 verschenen ‘Verzamelde stilte’ werden van haar reeds een paar ‘losse’ prozastukjes opgenomen. Maar door een vondst van andere prozastukken door Klaas de Groot bleek dat die stukken samen een spannend ‘verhaal’ vormen. In zijn ‘Nawoord’ schrijft De Groot: ,,De twaalf tekstdelen kunnen als één geheel gelezen worden, als een prozagedicht.” Het prozagedicht is getiteld ‘Wazig landschap’.

Lees hier en hier de twee artikelen
Meer over Oda Blinder bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Klaas de Groot bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Henry Habibe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Voor liefhebbers van zowel literatuur als muziek is dit boek een aanrader.» – Jan Stoel

Over ‘Een Liefdeslied’ van Ernst Jansz op Boekenkrant, 18 februari 2025:

(…) De roman is opgebouwd uit twee grote delen. Het eerste deel, getiteld ‘Voorgeschiedenis’, neemt de lezer mee naar de negentiende eeuw en vertelt het verhaal van Rudi Jansz’ voorouders. Dit is een familie van doorzetters, gekenmerkt door Multatuliaanse trekjes en een diep gevoel voor rechtvaardigheid, levend in een periode waarin de slavernij weliswaar formeel was afgeschaft, maar de erfenis ervan nog altijd voelbaar was. Het tweede deel, dat de titel van het boek draagt, richt zich op het persoonlijke verhaal van Rudi Jansz en de liefde van zijn leven, Jopie Becht. Rudi is geboren in 1914 in Semarang uit een gemengd Indo-Europese familie. (…) Na het behalen van zijn HBS-eindexamen vertrekt de achttienjarige Rudi naar Nederland om Nederlands te studeren. (…) Hij verhuist naar Amsterdam. In 1937 treft hij daar in een dansgelegenheid in Amsterdam de bijna twintigjarige Johanna (Jopie) Becht . Het is liefde op het eerste gezicht. (…) Hij wil samen met Jopie naar Indië terug, maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit. (…) Rudi speelt in het verzet een belangrijke rol totdat hij opgepakt wordt en via de dodencel van de gevangenis op de Weteringschans in Amsterdam in kamp Amersfoort terecht komt. (…) Het boek werpt een kritische blik op de rol van Nederlanders in Nederlands-Indië en belicht de moeilijke positie van de Indo’s, die na de onafhankelijkheid gedwongen werden naar een vreemd vaderland te emigreren. (…) Ernst Jansz heeft met deze biografische roman een ode aan de liefde tussen zijn ouders geschreven. (…) Wat het boek extra bijzonder maakt, is de vorm waarin het verhaal wordt verteld. Jansz gebruikt een mix van foto’s, brieven – vaak prachtig en indringend geschreven – en liedteksten die als muzikale vertaling van het proza fungeren. Het wisselende vertelperspectief, waarbij delen van het verhaal vanuit de ik-vorm worden verteld (zoals in de hoofdstukken met de naam Jopie), zorgt voor een intieme band met de personages. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Een liefdeslied’
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een mooi eerbetoon aan deze bijzondere schrijver.» – Piet Windhorst

Over ‘Een rijke oogst’ over Ton van Reen op LeesKost, 18 februari 2025:

‘Een rijke oogst’ is een uitgebreid en gevarieerd liber amicorum over de schrijver Ton van Reen (Waalwijk 1941). Aan dit vriendenboek werkten tien schrijvers mee. Adri Gorissen, die zelf vier van de veertien hoofdstukken leverde, stelde deze bundel samen. In het eerste hoofdstuk wordt Ton van Reen zelf aan het woord gelaten. Hij vertelt over zijn leven en zijn werk. (…) Na het leven van Ton van Reen komt diens schrijverschap aan de orde. Ben van Melick besteedt aandacht aan de vertelkunst van Van Reen. Deze wilde van zijn boeken geen kunstwerken maken, maar zijn lezers boeien, informeren en verheffen. De rasverteller was geliefd bij een groot publiek, maar werd niet gewaardeerd door de literaire critici: ‘Die literaire wereld, dat was en is mijn wereld niet.’ Wiel Kusters noemt Van Reen met veel waardering primair een dichter. Hij debuteerde met de gedichtenbundel ‘Vogels’. Rob Molin bespreekt de romans die Van Reen schreef tussen 1963-2013. Veel boeken spelen zich af in Noord-Limburg. Over het rijke roomse leven heeft hij uitvoerig geschreven, bijvoorbeeld ‘Roomse meisjes’. Peter Lenssen bespreekt in een hoofdstuk ’s mans laatste drie boeken. Bekend werd ‘Het nooit geschreven verhaal’. (…) ‘Een rijke oogst’ is in twee opzichten ‘rijk’. De inhoud is omvangrijk en veelzijdig. De lezer krijgt uitgebreide informatie over de schrijver. Het boek is prachtig uitgegeven met heel veel foto’s. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Een rijke oogst’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geen doorsnee thriller: knap en intiem portret, beeldend en kleurrijk geschreven.» – André Oyen

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Ansiel, 6 februari 2025:

(…) Antonia van Staveren, beheerde in Den Haag een safe-house voor de AIVD, waar diplomaten of ambtenaren even konden onderduiken. Maar ze dreef er ook een bordeel en gaf bloemschikcursussen, als dekmantel. Wanneer Antonia van Staveren dood onderaan de trap van haar huis gevonden wordt, is er een verband met de zelfmoord van de schijnbaar onbeduidende ambtenaar Leonard Heemskerk, werkzaam voor de AIVD. Hij zou Huize Constance meermalen bezocht hebben. (…) Suzanne krijgt de opdracht om het juridische deel voor haar rekening te nemen. Hoewel ze net haar ontslag heeft ingediend, raakt ze zo gefascineerd door het verhaal van Antonia van Staveren dat ze deze schijnbaar gewone vrouw beter wil leren kennen, de opdracht aanneemt. (…). Zij betrekt Daniel bij haar onderzoek is omdat hij als kunstschilder beter zou kunnen kijken. En dat doet hij inderdaad, op een heel andere manier dan Suzanne. De roman beslaat slechts twee dagen. Daniel en Suzanne gaan er vol in. (..) ‘Vrouw met litteken’ is een knap en intiem portret van zeer uiteenlopende personages en hun onderlinge betrekkingen. Harman Nielsen heeft een sterke taalbeheersing die van dit boek een aangename leeservaring maakt. Hij schrijft beeldend en kleurrijk. (…)

Bron ook op Antwerpen Leest ]
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer