«Deze Kellendonk-ode belooft een collector’s item te worden. » – Ezra de Haan

VoorplatExtaze14-300Over ‘Kellendonk – Extaze 14’ op Literatuurplein, 20 augustus 2015:
Het vijftiende nummer [het 0-nummer meegeteld] van literair tijdschrift Extaze is een bijzonder nummer, met name voor de liefhebbers van Frans Kellendonk maar ook voor hen die willen weten wat diverse kopstukken in de huidige literatuur van zijn werk vinden. Net als het, vrij snel uitverkochte, Couperus-nummer belooft ook deze Kellendonkode een collectors item te worden. Althans dat mag je verwachten met bijdragen van schrijvers als Arnon Grunberg, A.H.J. Dautzenberg, Jaap Goedegebuure, Oek de Jong, Thomas Lieske, Rob Schouten, Nina Weijers en Joost Zwagerman. In ieder geval is het weer een eigenzinnig en daardoor typisch Extaze-nummer geworden, mede dankzij de illustraties van Rens Krikhaar die erg goed aansluiten bij het werk van Kellendonk en de reacties daarop. De reden voor het maken ervan was tweeledig. Kellendonk is immers vijfentwintig jaar geleden op negenendertigjarige leeftijd gestorven. Daarnaast verscheen, ter herinnering aan zijn scherpe en vaak tegendraadse proza, een ruime selectie van de brieven die hij schreef, Frans Kellendonk – De brieven, ingeleid en samengesteld door Oek de Jong en Jaap Goedegebuure.
Lees hier verder

«Frans Kellendonk verdient een mooi eerbewijs en ‘Extaze’ heeft hem deze eer met stijl en vakkundigheid bewezen. » – André Oyen

VoorplatExtaze14-300Over ‘Extaze 14 – Kellendonk’ op Ansiel en Iedereenleest.be, 15 augustus 2015:
Het Kellendonknummer van het literair tijdschrift Extaze is naast vele andere initiatieven zoals een heruitgave van zijn werk, publicatie van een brievenboek enz. een uitstekend middel om dit geniale werk van een charmante dwarsligger bij een piepjonge generatie te herlanceren. (…) Over de essays kan ik alleen maar zeggen dat de auteurs A.H.J. Dautzenberg, Peter J. van Dijk, Arnon Grunberg, die voor deze gelegenheid de novelle De waarheid en mevrouw Kazinczy herlas, Rick Honings, Oek de Jong, Tomas Lieske, Rob Schouten, Reinold Vugs, Niña Weijers en Joost Zwagerman allen prachtig hun kijk, die meteen ook de veelzijdigheid aanduidt, op persoon en werk van Frans Kellendonk weergegeven. Zelfs in die mate dat je onmiddellijk naar de boekenwinkel of bib zou willen spurten om werk van deze bijzondere auteur aan te schaffen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over Extaze 14

«Uit elk register spreekt vakmanschap.» – Albert Hagenaars

VoorplatKromzang75Over ‘Kromzang’ van Stefaan van den Bremt voor NBD Biblion, 14 augustus 2015:
Kromzang bestaat uit vijf delen, plus enkele pagina’s aantekeningen die op zich al boeiend zijn. De afwisseling resulteert niet alleen uit de verscheidenheid aan onderwerpen (hier o.a. het belang van de Vlaamse Primitieven, Louis Paul Boon, de Katharen en de dood van moeder), maar ook uit de ‘verwijsborden’ achter de ‘richtingaanwijzers’. (…) Daarnaast springt Van den Bremt steeds van de ene stijl op de andere. Toch spreekt uit elk register vakmanschap. Deze van levensinzichten getuigende verzen zijn gemiddeld beter dan zijn vroegere werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kromzang’
Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Met enkele woorden weet de dichter indringende beelden op te roepen. » – C.H. Gajadin

Opmaak 1Over ‘Mijn lief mijn leed’ van Clyde Lo A Njoe voor NBD Biblion, 13 augustus 2015:
Citaten uit bekende liedjes (van o.a. Otis Redding, Hildegard Knef) geven de thema’s aan van alle 24 gedichten in deze bundel. De sfeer opgeroepen door ‘La vie en rose’ van Edith Piaf past goed bij het verlangen naar wat is geweest en tegelijk ook het nemen van afstand ervan. Met enkele woorden weet de dichter indringende beelden op te roepen: ‘het zonlicht sijpelt door iele loofaderen’ of ‘verwilderen als woekerplanten tegen een stille, morsige muur’. Verlies en afscheid zijn dan ook terugkerende onderwerpen van de meeste gedichten.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mijn lief mijn leed’
Meer over Clyde R. Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zijn zoektocht leverde een boeiend boek over Suriname op.» – Arnoud van Soest

VoorplatZoekennaarSlory75Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan in Mug Magazine, juli 2014:
In een prettige stijl beschrijft De Haan zijn kennismaking met Paramaribo: de hitte, de vervallen huizen, de schoolmeisjes met hun prachtige vlechten en de vrouwen met stevige billen, die uitgaan in kleren die zó strak zitten dat er een schoenlepel lijkt te zijn gebruikt. Hij maakt tochten door het binnenland, beschrijft de schoonheid van de jungle en bij terugkomst in Paramaribo gaat hij op zoek naar de markante Creoolse dichter Slory, die zijn gedichten op de markt verkoopt. De zoektocht verloopt moeizaam. Pas één dag voor zijn terugkeer naar Nederland krijgt De Haan de dichter te pakken. Slory, inmiddels 80, blijkt een verbitterd man.
Lees hier het interview
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over Ezra de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Indrukwekkende poëzie.» – E. Mutter

VoorplatAgerbeekRoodenWitOver ‘Rood en wit met blauw‘ van Barney Agerbeek voor NBD/Biblion, 29 juli 2015:
Barney Agerbeek heeft met ‘Rood en wit met blauw’ indrukwekkende poëzie geschreven. De bundel bestaat uit twee delen. In ‘Rood en wit’ staan prachtige gedichten over het leven in Indië. In het tweede gedeelte ‘Met blauw’ treffen we pakkende gedichten over het leven in Holland aan. Het eerste deel begint met het lange gedicht Blauwe zon. Een gedicht van vijftien strofen waarin Agerbeek het leven vertelt van de planter en zijn njai. Dit thema behandelde de schrijver en dichter eerder in zijn fraaie debuutromen ‘Njai Inem‘. Agerbeek heeft een sobere, ingehouden maar trefzekere stijl van schrijven. Dat komt het sterkst tot uitdrukking in de zeer korte gedichten Kejepit en Merdeka. De gedichten over het leven in Nederland zijn iets beschouwender waarbij het gedicht ‘De omgekeerde wereld’ indruk maakt. De bundel is verfraaid met reproducties van kunstwerken. De omslag is eigenlijk een kunstwerk op zichzelf.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rood en wit met blauw’
Meer over Barney Agerbeek bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Beter wordt het in de Nederlandstalige poëzie niet.» – Chrétien Breukers

Rogi Wieg 2011Foto: Harry van Kesteren, 21 september 2011
Over Rogi Wieg op literair weblog Tzum, 19 juli 2015:
Na het bericht van zijn dood blader ik door zijn laatste bundels, Khazarenbloed en Afgekapt Dichtwerk, allebei uitgegeven door In de Knipscheer. Deze twee zwanenzangen werden begin dit jaar nog gevolgd door ‘De Abys-gedichten’, een cyclus van vijf gedichten in de catalogus De kleine schepper, verschenen als publicatie bij een tentoonstelling van Wiegs schilderijen in Arti et Amicitiae van 30 januari tot 1 februari 2015 (niet echt lang, dus) en door ‘De laatste gedichten’ die op de website van Extaze verschenen. (…) Ik merk dat ik geen ‘grip’ op dit werk krijg, niet zo kort na zijn overlijden, en waarschijnlijk zal het me nooit helemaal lukken om grip op Wiegs gedichten te krijgen. Ik hou er wel van, en ik vind ze erg goed. Toch glippen ze, elke keer als ik er iets over probeer te zeggen, door mijn vingers heen, weg, alsof ze zich zelf voor één lezer niet vast kunnen leggen. Daarom vind ik ze soms, als ik zin heb om onredelijk te zijn, niet goed, heel kort maar, bijna als daad van verzet. Maar zijn twee Knipscheerbundels en die tien laatste gedichten zijn op zichzelf al een monument; beter wordt het in de Nederlandstalige poëzie niet, al is ‘beter’ niet het goede woord, omdat je altijd wel wat te miepen kunt hebben over gedichten of regels van Wieg. Oprechter, authentieker, interessanter… hoe je het ook wil noemen, maar toch, beter gaat het niet worden. Wieg stookte een uniek poëtisch oeuvre uit een troebele bron. Iets anders zat er, voor hem, in alle vormeloosheid, niet op.
Lees hier het artikel
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Buitengewoon briljante analyse.» – Rabin Gangadin

VoorplatExtaze14-300Over ‘Extaze 14 – Kellendonk’ op De Boekensalon, 18 juli 2015:
Extaze heeft verschillende wetenschappers en publicisten van een behoorlijk kaliber benaderd om een beschouwend stuk te wijden aan Frans Kellendonk. (…) Op pagina 41 typeert Tomas Lieske Kellendonk als een briljant schrijver, superieur qua stijl en ontzagwekkend, kwalificaties waar een ieder zich deelgenoot van zou willen maken. (…) Joost Zwagermans essay met als titel ‘Oefening in zelfverdwijning’ (pag. 27) is in dit themanummer een verademing. Het is een buitengewoon briljante analyse. Dezelfde kwalificatie valt Rob Schouten te beurt die op dezelfde wijze waarop hij in Maatstaf zijn beschouwende recensies met een cynische ondertoon schreef, de lezer in dit nummer vergast op zijn roemruchte schrijfstijl. (…) Terwijl het aantal literaire tijdschriften in Nederland gestaag blijft afnemen, hebben op Raster na, de kwaliteitsbladen onder hen zich desnoods met kunstmatige ademhalingstechnieken overeind weten te houden. Inmiddels zijn er een paar bijgekomen zoals Liter, Das Magazine, Extaze etc. waarvan Extaze met haar eclatante vormgeving en sprankelende thematiek er met siervuurwerkformatie uitspringt.
Lees hier of hier de recensie
Meer over Extaze 14

«Els Launspach koppelt heel mooi de huidige conflicten die het personage Jonker teisteren aan het broeierige verleden van zijn ouders en zijn oom.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Jonker’ van Els Launspach op Ansiel en op Iedereenleest.be, 15 juli 2015:
In ‘Jonker’ zijn die politionele acties in Indonesië heel nadrukkelijk aanwezig. Toch is het hoofdpersonage de charismatische en succesvolle architect Jonker Duivendal echt niet zo bezig met het koloniale verleden dat wel zijn oom en zijn vader bleek te aan te belangen. Bij de crematie van zijn vader gedraagt zijn oom, zijn peetoom ook, zich totaal anders dan hij verwacht. De man is totaal overstuur en uit het weinige dat Jonker uit hem krijgt blijkt wel duidelijk dat er serieuze conflicten russen zijn oom en zijn vader bestonden. Gealarmeerd gaat Jonker op onderzoek uit. (…) Els Launspach koppelt heel mooi de huidige conflicten die het personage Jonker teisteren aan het broeierige verleden van zijn ouders en zijn oom.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jonker’

«Hij weet zijn eigen stem tot klinken te brengen: cerebraal en lyrisch tegelijk.» – Johan Reijmerink

VoorplatKromzang75Over ‘Kromzang‘ van Stefaan van den Bremt op MeanderMagazine, 14 juli 2015:
Stefaan van den Bremt toont zich in zijn nieuwste bundel Kromzang een belezen dichter die niet geheimzinnig doet over de bronnen die hem inspireren, of dat nu een lied van Bertolt Brecht of een tekst van Octavio Paz is. Zijn oriëntatie reikt over verschillende taalgebieden en literaturen heen. (…) Hij weet zijn persoonlijke herinneringen en lees- en kijkervaringen in wetenschap, kunst en natuur op een heldere wijze onder de woorden te krijgen. Van den Bremt is een dichter die met zo min mogelijk woorden probeert de ongrijpbaarheid van een niet te beredeneren herinneren en weten te vangen. (…) In de derde afdeling ‘Oude liedjes zingen krom’ passeren soms pijnlijke jeugdherinneringen die zich niet laten uitwissen. De liedjes van Van den Bremt liegen er niet om. Ze getuigen van verlies, verdriet, hang naar een genegenheid met mensen die hij toentertijd niet kon omvatten en begrijpen. Nu hij verder op zijn levensweg gevorderd is, kan hij net als Kierkegaard de gebeurtenissen achterwaarts begrijpen. (…) Zijn intentie om structuur te geven aan zijn bundels ontneemt hem niet de kans om open te staan voor wat hem toevalt. De traditie houdt hij sterk in ere. Desondanks weet hij zijn eigen stem tot klinken te brengen: cerebraal en lyrisch tegelijk. Zijn taal is helder van zegging met soms verrassende beelden. Ik vond het een leerzame en aangename kennismaking met deze rijke poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kromzang’
Meer over Stefaan van de Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer