«Een relaas van emotie en spanning.» – Han Mulder

Over ‘De zegen van weemoed’ van Theo Monkhorst op Haagse Columnisten, 6 oktober 2018:
(…) Het gaat om het leven, werken en piekeren van de hoofdpersoon Pieter Fransman, journalist, die werkende weg schrijver en dichter wordt en als de vaandeldrager van een eeuw vol belevenis fungeert. Het boek is dus tegelijkertijd of misschien wel in de eerste plaats een kroniek van onbestendige en onzekere tijden die een mensenleven beheersen. (…) Dat verandert eigenlijk pas in het tweede deel als Pieter (…) verzeild raakt in wat lijkt als een complot rondom het fenomeen van artificiële intelligentie dat de wereld gaat bedreigen. (…) Als hij duidelijke aanwijzingen heeft dat zijn vriend Leo geen zelfmoord heeft gepleegd maar is vermoord (…) stapt Pieter Fransman niet naar de politie maar ploegt alleen verder. (…) Hier vandaan krijgt de roman steeds meer het karakter van een thriller, gelardeerd met brieven van opa Pieter aan zijn jonge kleinzoon Walid waarin hij waarschuwt en zijn zorgen uit. Dat houdt de spanning er in. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over Theo Monkhorst