«Een revelatie om te koesteren: onvergetelijk mooie poëzie.» – Marc De Pril

Over ‘Liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk voor NBD/Biblion, 9 mei 2020:
Deze debuutbundel van Elly Stolwijk (1957) begint zeer sterk. Zeven gedichten opgedragen aan haar overleden beste vriendin Maria Vermue, wier opdracht meteen de toon zet: ‘…wat zou sterven anders zijn / dan ogen die naar binnen openvallen…’. De dood, melancholie, de mysterie van het leven, thema’s die nooit ver weg zijn. Een in memoriam aan haar dochtertje Renée Sterre, overleden twee dagen voor haar geboorte. Negen gedichten die geen enkele ouder ooit wil schrijven. ‘Er zijn dagen dat ik blijf lopen van mijn moeders / graf naar dat van mijn dochter – en terug.’ Naadloos aangesloten op tien gedichten als herinnering aan het heengaan van haar moeder. De mythe van Daidalos, omgezet in twaalf gedichten en tevens opgeluisterd door negen dromerige tekeningen. De zeven ledematen met Latijnse benaming waren een opdracht voor een cantatecyclus, om af te sluiten met de serie ‘handa, heimbach’. Een bundel waar inhoud en vorm perfect matchen, impulsen omgezet in poëzie, woorden en beelden. Verklarende aantekeningen sluiten deze bundel af. Een revelatie om te koesteren. Bijzondere bundel met onvergetelijk mooie poëzie. Enthousiast onthaald en meermaals bewerkt in poëziebundels en bloemlezingen.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’