«Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied.» – Kees de Kievid

VoorplatDeEed75Over ‘De eed’ van Henry Toré voor Boekenbijlage, 20 november 2020:
De auteur begint aan het einde van het verhaal (post rem) als een van de hoofdpersonen [Oi] inmiddels is overleden. (…) [Hem] wordt de laatste eer bewezen door [Lucien] wat eens zijn beste vriend was. (…) Samen gingen ze op Bonaire naar de lagere school, daarna naar de middelbare school op Curaçao en tenslotte studeren in Nederland. (…) Belangrijk zijn in de puberteitsjaren de debatclubjes van Oi, Lucien en nog een paar vrienden. Hier leren we al wat de belangrijkste interessegebieden van Oi zijn. Die houdt zich sterk bezig met de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika en wel speciaal de priester/rebellen als Camillo Torres, Dom Helder Camera en Paolo Freire. Ook dichterbij op Curaçao is zo iemand te vinden: pater Amado Roemer (Römer, 1921-2010) een strijder voor sociale rechtvaardigheid. (…) Hij hoopt eigenlijk dat iets van diens geest over Bonaire zal waaien. Tot en met het moment dat zich in Oi’s persoonlijke leven een relationele ramp voordoet; (…) kennelijk is de schaamte van Oi te groot om het contact met zijn oude vriend te behouden. In dit verband geeft Toré een interessante omschrijving van wat vriendschap betekent. (…) Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied. (…)
Lees hier de recensie ‘Over een verloren vriendschap’
Meer over ‘De eed’