«Een zeer tedere roman die je opnieuw wilt lezen, om er het ongeschrevene aan te ontfutselen.» – Inge Meijer

VoorplatLunchroom-75Column over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Literair Nederland, 22 december 2021:
(…) Een man onderzoekt de herinneringen aan zijn grootvader. Wekelijks is hij in een lunchroom te vinden. daar bestelt hij een espresso en schrijft, in een notitieboekje. (…) Zo’n boek is het, dat je wat onbeschreven bleef, toch ziet. (…) De man herinnert zich het huis waar hij met zijn grootvader en moeder woonde. Als er veel bezoek was, sliep hij op de gang, voor de kamer van zijn grootvader. (…) Als hij vijftien is, zijn vader allang verdwenen, overlijdt zijn grootvader. Hij slaapt in de gang wakker als ze hem ‘wegdragen’. In liggende positie ziet de jongen de schoenzolen van zijn grootvader. Herinneren is ook vergeten wat er was. Zijn grootvader had een ladder in zijn kamer. (…) Voor de dakdekkers, zei zijn grootvader. Daar moest hij het mee doen. Als zijn moeder overlijdt, moet het huis leeg. Hij ontdekt boven in het huis een andere wereld door zijn grootvader gemaakt. Daar diende de ladder voor. (…) Uit herinneringen wordt een verhaal in momenten verteld, een sfeer van een leven geschetst. (…) Er wordt geschreven over herinneringen alsof je ze kunt benaderen, er zo naar toe kunt lopen om ze te inspecteren. Zoals die schoenzolen van zijn grootvader. (…) Een zeer tedere roman die je opnieuw wilt lezen, om er het ongeschrevene aan te ontfutselen.
Lees hier de column ‘Ontfutselen’
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer