Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op Leestafel, 20 mei 2021:
‘De nacht had [Marcus] met een vrouw doorgebracht. Ze reikte tot aan zijn schouder en had een litteken dat haar hele wang bedekte. Hij had gedacht dat ze alleen waren. En dat waren ze ook, maar de werkelijkheid had bewogen. Iets was verschoven en misschien was dat al eerder gebeurd.’ (…) Het leven verliep normaal: hij studeerde en had een relatie met Carlijn. Tot hij Arthur ontmoette. Hij was een vriend, maar vanaf het begin was het wat ongemakkelijk: later zal Marcus het wurgzorg noemen. (…) In de ogen van Marcus ‘redt’ Carlijn hem, zijn ongemak leidt niet tot daadkracht. En zonder Arthur gaat het leven verder. (…) Marcus is 43 en voor zaken in Tokio waar hij Arthur opnieuw ontmoet. (…) Hoe blind kun je zijn voor jezelf en je behoeften? Is het de tijdsgeest die Marcus er van weerhoudt eerlijk te zijn voor zichzelf? In een prachtige stijl schrijft Brouwer over een coming-out – hoewel, erkent Marcus eigenlijk wel wie hij is? In ieder geval is het een zoektocht naar een eigenheid. Verdeeld in drie hoofdstukken, Tokio – Amsterdam – Tokio, wordt een man geconfronteerd met zijn leven en alles wat hij meegemaakt heeft. En wordt een vriendschap ontleed. Dit levert een mooie psychologische roman op vol introspectie, die je als lezer aan het denken zet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer