«Fascinerend verhaal.»

Over ‘De blinde kamer’ van Meine Fernhout op bol.com [St.Lievens Esse, België], 10 november 2015:
Een fascinerend verhaal, ik kon het boek niet meer wegleggen. Je wilt weten hoe het de hoofdpersoon is vergaan, je wilt deel zijn van zijn poëtisch filosofische mijmeringen en zijn heldere gedachten. Hij lijkt onschuldig in een cel beland. Dit brengt hem ertoe alles op te schrijven wat voor hem van belang is. Hij overdenkt zijn leven en brengt het hiermee in kaart. Herinneringen, gedachten over de grote vragen van het leven, ontroerende passages over zijn moeder, de afwezigheid van een vader en de metershoge boekenkast van zijn grootvader gevuld met grote denkers. Deze kast voedt en vormt hem al vroeg. Door het lezen van grote denkers in die stille, blinde kamer wordt hij zich bewust van dingen. Hij verbaast zich en windt zich op. Het boek neemt je mee op een reis in ‘de wolk van niet-weten’. Het toont een bewustwordingsproces via intellectuele overdenkingen en innerlijke ervaringen. Zo ontmoeten binnen en buiten elkaar en andersom. Dat het boek een poging is wetenschap en het grote niet-weten te verbinden, was misschien was wel de belangrijkste drijfveer van de auteur. Als niet-wetenschapper en niet speciaal in natuurkunde geïnteresseerd, is het fascinerend te ontdekken dat het allemaal over hetzelfde gaat, de zoektocht naar de essentie van het bestaan, het verlangen naar eenheid. Ik kon moeilijk een citaat kiezen, het barst van de schitterende passages, hierbij een beeldend poëtische: Een mens zover uit de kust, je bent geen vogel en geen vis. Zich niet bekommerend om de plaats waar hij aan zal spoelen, want aan land komen zal hij zeker, voelt de afgedreven zwemmer zich nauwelijks bedreigd. Alleen de overgave maakt dat je het uithoudt tot je aanspoelt. Blz. 113. Pluspunten: Goede verhaallijn, Meeslepend verhaal, filosofisch meerdere lagen, beeldend beschreven, zet aan tot nadenken
Meer over ‘De blinde kamer’