«Fenomenaal, en: deze ‘mindfuck’ had ik niet zien aankomen.» – Annelien Kruithof

Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Boekleven, 9 februari 2023:
(…) Alle jongeren in dit boek zitten niet voor niets in een instelling. Wat ik zo mooi vind is dat Paleaux hen allemaal de ruimte geeft, ze krijgen allemaal een stem. Je hebt wat geduld nodig maar uiteindelijk lees je over ieders achtergrond waardoor je hen stuk voor stuk beter leert kennen, maar ook beter kunt begrijpen. De band onderling wordt heel mooi in kaart gebracht. Hoe de jongeren voor elkaar klaarstaan, het begrip over en weer en het gegeven dat ze zich elkaars familie voelen zegt genoeg. De manier waarop de auteur dit alles zo goed onder woorden weet te brengen is fenomenaal. Ik hou ervan hoe hij al deze jonge mensen, hun situatie en hun connectie zo gelaagd neerzet. De zware, de gekke, de luchtige en de intieme momenten, alles komt voorbij en je voelt een enorme verbondenheid. (…) Hoewel ik weet dat Paleaux er een handje van heeft de lezer te verrassen aan het einde van zijn boeken, had ik deze mindfuck niet aan zien komen. Het zorgt ervoor dat je het boek eigenlijk direct weer opnieuw wilt lezen omdat je weet dat het nu heel anders zal zijn. Het is altijd maar afwachten of een auteur met een volgend boek de lat weet te bereiken die hij of zij zelf gelegd heeft met eerder werk. Het moge duidelijk zijn dat Paleaux de lat van ‘Winterwater’ absoluut bereikt en misschien wel overschreden heeft. (…)
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer