Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Ansiel, 23 december 2021:
Hans Muiderman (Den Haag) is schrijver van romans en (reis)verhalen. Tijdens het festival Winternachten/Writers Unlimited 2013 werd zijn debuutroman ‘Souvenir Utopia’ gepresenteerd. Daarna verschenen ‘Ik ben hier geboren’ (2014, korte verhalen) en ‘Hank & Heinrich’ (2016, roman). In al zijn proza tracht Hans Muiderman heden en verleden op een heel fijnzinnige manier met elkaar te vervlechten, fictie en non-fictie schuiven nostalgisch in mekaar over. Muiderman is een herinneringen-onderzoeker, in al zijn verhalen onderzoekt hij hoe herinneringen werken, hoe vals en vervormd ze zijn. Zijn nieuwste werk ‘De lunchroom’ is hier een schoolvoorbeeld van. Het is trouwens een hele mooie manier van herinneren die hij gretig met zijn lezer deelt. Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Hans Muiderman reconstrueert in ‘De lunchroom’ het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering. Wat niet in je herinnering past vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt vul je aan. Het verhaal begint met gewone herinneringen uit een Haagse buurt: Freek lag soms op de gang te slapen voor de deur van zijn grootvaders kamer. Hij zag onder de drempel de zolen van zijn grootvaders schoenen. Vooral dat fragment is heel visueel en aansprekend en het komt dan ook herhaaldelijk terug in het verhaal. Zijn grootvader was zijn held en daar haalt hij mooie maar ook minder mooie herinneringen aan op. Van warme knuffelmomenten tot zwarte oorlogsmomenten.
Bronbericht
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Ga naar de inhoud
kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers